— M-mam aksamitkę… — wydukała cicho koteczka, a następnie rzuciła ciche pytanie w stronę siostry. — Podoba Ci się? — zapytała.
Zaćmiona Łapa nie mogła powstrzymać się przed cichym śmiechem, który był jednocześnie przepełnionym stresem jak i ulgą, ze świadomością, że jej siostra jest cała i zdrowa.
— Tak, Ćmia Łapo… Jest ona piękna. Jestem pewna, że Czereśniowa Gałązka i Liściaste Futro będą bardzo szczęśliwe, ale błagam cię… Nigdy więcej tak nie rób! — zapiszczała Zaćmiona Łapa, ponownie wtulając się w futro kotki. — Tak się przeraziłam… Bałam się, że coś ci się stało! — dodała.
— Przepraszam, siostrzyczko… N-nie chciałam! — powiedziała cicho kotka w odpowiedzi na zmartwione słowa szylkretki, czując ogromną ilość wstydu.
— Nie przepraszaj, Ćmo… Tylko… — zrobiła krótką pauzę, szukając odpowiednich słów, a gdy je odnalazła, cicho dodała. — Tylko obiecaj mi, że nigdy więcej tak nie zrobisz.
— Obiecuję… — odpowiedziała, spoglądając smutno na Zaćmioną Łapą. Szylkretka widocznie odetchnęła z ulgą, słysząc jej obietnicę. Mogła jedynie się modlić, że to nie były puste słowa.
— Dobrze, Ćmia Łapo. Ufam Ci, okej? Wracajmy już do obozu… Mamy to co trzeba, więc nie trzeba dłużej się kręcić — powiedziała Zaćmiona Łapa o wiele spokojniejszym tonem głosu niż wcześniej. Ćma mogła wyczuć, jak starsza się rozluźnia, gdy dotarło do niej, że nic nie grozi jej siostrzyczce.
Ćmia Łapa pokiwała głową ze zrozumieniem. Uczennice szybko się pożegnały z Bławatkowym Wschodem i ich bratem, a następnie zawróciły do obozu, pozwalając wojownikowi wrócić do swoich zajęć. Zaćmiona Łapa już mogła wyczuć słowa medyczek, gdy te dowiedzą się o tym wypadku… Miało to być zwykłe wyjście po zioła, a tu takie coś! Tylko te kotki były w stanie zamienić tak prostą czynność w sytuację jak tą.
[433 słowa; trening medyka]
<Ćmo?>
[przyznano 9%]
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz