BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Klan Burzy znów stracił lidera przez nieszczęśliwy wypadek, zabierając ze sobą dodatkową dwójkę kotów podczas ataku lisów. Przywództwo objął Króliczy Nos, któremu Piaszczysta Zamieć oddał swoje ówczesne stanowisko, na zastępcę klanu wybrana natomiast została Przepiórczy Puch. Wiele kotów przyjęło informację w trudny sposób, szczególnie Płomienny Ryk, który tamtego feralnego dnia stracił kotkę, którą uważał za matkę

W Klanie Klifu

Wojna z Klanem Wilka i samotniczkami zakończyła się upokarzającą porażką. Klan Klifu stracił wielu wojowników – Miedziany Kieł, Jerzykową Werwę, Złotą Drogę oraz przywódczynię, Liściastą Gwiazdę. Nie obyło się również bez poważnych ran bitewnych, które odnieśli Źródlana Łuna, Promieniste Słońce i Jastrzębi Zew. Klan Wilka zajął teren Czarnych Gniazd i otaczającego je lasku, dołączając go do swojego terytorium. Klan Klifu z podkulonym ogonem wrócił do obozu, by pochować zmarłych, opatrzeć swoje rany i pogodzić się z gorzką świadomością zdrady – zarówno tej ze strony samotniczek, które obiecywały im sojusz, jak i członkini własnego Klanu, zabójczyni Zagubionego Obuwika i Melodyjnego Trelu, Zielonego Wzgórza. Klifiakom pozostaje czekać na decyzje ich nowego przywódcy, Judaszowcowej Gwiazdy. Kogo kocur mianuje swoim zastępcą? Co postanowi zrobić z Jagienką i Zielonym Wzgórzem, której bezpieczeństwa bez przerwy pilnuje Bożodrzewny Kaprys, gotowa rzucić się na każdego, kto podejdzie zbyt blisko?

W Klanie Nocy

Ostatni czas nie okazał się zbyt łaskawy dla Nocniaków. Poza nowo odkrytymi terenami, którym wielu pozwoliły zapomnieć nieco o krwawej wojnie z samotnikami, przodkowie nie pobłogosławili ich niemalże niczym więcej. Niedługo bowiem po zakończeniu eksploracji tajemniczego obszaru, doszło do tragedii — Mątwia Łapa, jedna z księżniczek, padła ofiarą morderstwa, którego sprawcy jak na razie nie odkryto. Pośmiertnie została odznaczona za swoje zasługi, otrzymując miano Mątwiego Marzenia. Nie złagodziło to jednak bólu jej bliskich po stracie młodej kotki. Nie mieli zresztą czasu uporać się z żałobą, bo zaledwie kilka wschodów słońca po tym przykrym wydarzeniu, doszło do prawdziwej katastrofy — powodzi. Dotąd zaufany żywioł odwrócił się przeciw Klanowi Nocy, porywając ze sobą życie i zdrowie niejednego kota, jakby odbierając zapłatę za księżyce swej dobroci, którą się z nimi dzielił. Po poległych pozostały jedynie szczątki i pojedyncze pamiątki, których nie zdołały porwać fale przed obniżeniem się poziomu wód, w konsekwencji czego następnego ranka udało się trafić na wiele przykrych znalezisk. Pomimo ciężkiej, ponurej atmosfery żałoby, wpływającej na niemalże wszystkich Nocniaków, normalne życie musiało dalej toczyć się swoim naturalnym rytmem.
Przeniesiono się więc do tymczasowego schronienia w lesie, gdzie uzupełniono zniszczone przez potop zapasy ziół oraz zwierzyny i zregenerowano siły. Następnie rozpoczęła się odbudowa poprzedniego obozu, która poszła dość sprawnie, dzięki ogromnemu zaangażowaniu i samozaparciu członków klanu — w pracach renowacyjnych pomagał bowiem niemalże każdy, od małego kocięcia aż po członków starszyzny. W konsekwencji tego, miejsce to podniosło się z ruin i wróciło do swojej dawnej świetności. Wciąż jednak pewne pozostałości katastrofy przypominają o niej Nocniakom, naruszając ich poczucie bezpieczeństwa. Zwłaszcza z krążącymi wśród kotów pogłoskami o tym, że powódź, która ich nawiedziła, nie była czymś przypadkowym — a zemstą rozchwianego żywiołu, mszczącego się na nich za śmierć członkini rodu. W obozie więc wciąż panuje niepokój, a nawet najmniejszy szmer sprawia, że każdy z wojowników machinalnie stroszy futro i wzmaga skupienie, obawiając się kolejnego zagrożenia.

W Klanie Wilka

Ostatnio dzieje się całkiem sporo – jedną z ważniejszych rzeczy jest konflikt z Klanem Klifu, powstały wskutek nieporozumienia. Wszystko przez samotniczkę imieniem Terpsychora, która przez swoją chęć zemsty, wywołała wojnę między dwoma przynależnościami. Nie trwała ona długo, ale z całą pewnością zostawiła w sercach przywódców dużo goryczy i niesmaku. Wszystko wskazuje na to, że następne zgromadzenie będzie bardzo nerwowe, pełne nieporozumień i negatywnych emocji. Mimo tego Klan Wilka wyszedł z tego starcia zwycięsko – odebrali Klifiakom kilka kotów, łącznie z ich przywódczynią, a także zajęli część ich terytorium w okolicy Czarnych Gniazd.
Jednak w samym Klanie Wilka również pojawiły się problemy. Pewnego dnia z obozu wyszli cali i zdrowi Zabłąkany Omen i jego uczennica Kocankowa Łapa. Wrócili jednak mocno poobijani, a z zeznań złożonych przez srebrnego kocura, wynika, że to młoda szylkretka była wszystkiemu winna. Za karę została wpędzona do izolatki, gdzie spędziła kilka dni wraz ze swoją matką, która umieszczona została tam już wcześniej. Podczas jej zamknięcia, Zabłąkany Omen zmarł, lecz jego śmierć nie była bezpośrednio powiązana z atakiem uczennicy – co jednak nie powstrzymało największych plotkarzy od robienia swojego. W obozie szepczą, że Kocankowa Łapa przynosi pecha i nieszczęście. Jej drugi mentor, wybrany po srebrnym kocurze, stracił wzrok podczas wojny, co tylko podsyca te domysły. Na szczęście nie wszystko, co dzieje się w klanie jest złe. Ostatnio do ich żłobka zawitała samotniczka Barczatka, która urodziła Wilczakom córeczkę o imieniu Trop – a trzy księżyce później narodził się także Tygrysek (Oba kociaki są do adopcji!).

W Owocowym Lesie

Społecznością wstrząsnęła nagła i drastyczna śmierć Morelki. Jak donosi Figa – świadek wypadku, świeżo mianowanemu zwiadowcy odebrały życie ogromne, metalowe szczęki. W związku z tragedią Sówka zaleciła szczególną ostrożność na terenie całego klanu i zgłaszanie każdej ze śmiercionośnych szczęki do niej.
Niedługo później patrol składający się z Rokitnika, Skałki, Figi, Miodka oraz Wiciokrzewa natknął się na mrożący krew w żyłach widok. Ciało Kamyczka leżało tuż przy Drodze Grzmotu, jednak to głównie jego stan zwracał na siebie największą uwagę. Zmarły został pozbawiony oczu i przyozdobiony kwiatami – niczym dzieło najbardziej psychopatycznego mordercy. Na miejscu nie znaleziono śladów szarpaniny, dostrzeżono natomiast strużkę wymiocin spływającą po pysku kocura. Co jednak najbardziej przerażające – sprawca zdarzenia w drastyczny sposób upodobnił wygląd truchła do mrówki. Szok i niedowierzanie jedynie pogłębił fakt, że nieboszczyk pachniał… niedawno zmarłą Traszką. Sówka nakazała dokładne przeszukanie miejsca pochówku starszej, aby zbadać sprawę. Wprowadziła także nowe procedury bezpieczeństwa: od teraz wychodzenie poza obóz dozwolone jest tylko we dwoje, a w przypadku uczniów i ról niewalczących – we troje. Zalecana jest również wzmożona ostrożność przy terenach samotniczych. Zachowanie przywódczyni na pierwszy rzut oka nie uległo zmianie, jednak spostrzegawczy mogą zauważyć, że jej znany uśmiech zaczął ostatnio wyglądać bardzo niewyraźnie.

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty


Miot w Klanie Klifu!
(jedno wolne miejsce!)

Miot w Klanie Wilka!
(jedno wolne miejsce!)

Miot w Klanie Burzy!
(Brak wolnych miejsc!)

Zmiana pory roku już 3 sierpnia, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

25 grudnia 2024

Od Siewczego Letargu

— Otwórzcie oczy, wojownicy Klanu Klifu! — głośny głos sprawił, że wszystkie ślepia powędrowały ku wojowniczce. 
Czarna sylwetka stała dumnie wyprostowana na jednym ze sklepień jaskini. Wokół niej już wcześniej był tłumek gapiów, lecz teraz uległ on powiększeniu. Siewka niepewnie spuściła wzrok ku ziemi. Czuła do czego będzie biła wypowiedź kotki. Nie był to pierwszy raz gdy przemawiała. 
— Na arenie międzyklanowej jesteśmy kpiną! Już właśni sojusznicy nas atakują! A co robi nasz lider? Jedynie zwraca im uwagę... za zaatakowanie bezbronnej uczennicy medyka! Czy wy to słyszycie? Jak absurdalnie to brzmi? 
Podjudzała już oburzoną gromadę kotów. Szepty rozchodziły się po kątach obozowiska. Srokoszowa Gwiazda ostatnio nie pokazywał się. Nie odnośnił się do wypowiedzi rozczarowanej wojowniczki. Tłum dopiero ucichł, gdy do zjeżonej kotki podszedł kot. 
Biel kontra czerń. Wojownicy mierzyli się chłodnymi spojrzeniami. Furia i oaza. Byli przeciwieństwami. Siali zamęt w głowach Klifiaków. Zdawało się, że obie strony miały rację w tym co głosiły, choć rzeczy były tak sprzeczne. 
— Kruszynowa Kniejo, czy ty na pewno chcesz nawoływać do wojny z sojuszniczym klanem? W imię czego? Młodzieńczych przepychanek? Młodzież od zawsze czyniła głupie zamieszki. Lecz nikt logicznie myślący nie wypowiadał przez to wojny. Chcesz skazać nas zagładę? Skłócić z jedynymi sprzyjającymi nam klanami? 
— Ahgr, nie masz nic lepszego do roboty? — syknęła kotka, mierząc go ostrym spojrzeniem. Trzepnęła uchem, by po uderzeniu serca znów otworzyć pysk. — Dobrze cię słyszałam? Skazać na zagładę? Ja? Nie muszę. Nasz lider robi to za nas. Pokazuje jak pobłażliwie traktujemy ataki na naszych medyków. Tych, którzy dzielą sny z Klanem Gwiazd! 
Biały położył uszy i usiadł. Zdawał się skałą przy szalejącej wokół burzy. 
—  Myślę, że zbyt wyolbrzymiasz tą całą sytuację na swoją korzyść. Młodzież nie pierwszy i nie ostatni raz czyni błędy młodości. Nikt rozważny nie przelewa za to krwi niewinnych. Nasi Przodkowie tym bardziej by tego nie pragnęli. 
Czarna syknęła na niego. 
— Błędem młodości nie jest atak na ucznia medyka. To coś co wiedzą najmłodszych kociąt. A ty jak zwykle próbujesz wszystkich wytłumaczyć. Każdą najmniejszą pierdołę. Bronisz tego głupiego niedołężnego starca. Świadomie ignorujesz zagładę jaką na nas sprowadza.
— Uważam, że to ty nie jesteś wstanie spojrzeć na to z innego punktu widzenia niż własny. Nie dopuszczasz do siebie tej wersji, gdyż tak to nie pasowała by do twych pobudek. Chciałbym byś kiedyś miała okazję spojrzeć na swoje zachowanie z innego stanowiska niż własne. 
— Potrafisz tylko strzępić język... zamiast rozmawiać o Srokoszowej Gwieździe tylko się mnie czepiasz. Bla, bla, bla punkt widzenia... nikogo to nie obchodzi. Jeśli nie masz nic ważnego do powiedzenia to.. po prostu się zamknij! Idź stąd wreszcie! Komuś innemu pozawracaj dupe!
— Jak zwykle, gdy ktoś przekroczy twoją strefę komfortu zaczynasz rzucać wyzwiskami, czy naprawdę uważasz, że twoja postawa zmieni czyjeś zdanie? 
— Ta? Powiedział ten co tylko klepie jęzorem. Dziękuję szanowny panie Śniegu, ale ja liderem zostać nie zamierzam! A Srokosz tym bardziej się nie nadaje, oszust, czciciel mrocznych gwiazd i ateista! 
— Powtarzając plotki prawdziwymi ich nie uczynisz...
Siewka wycofała się powoli z podkulonym ogonem.
W obozowisku znów zrobiło się zbyt głośno. 

Posted by
.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)