Miodunka coraz więcej czasu spędzała z Dalią i można było już stwierdzić, że były dobrymi przyjaciółkami. Często razem polowały i spędzały czas ze Śliwką oraz Łuską, czasem także Żbikiem. Tak też było tego dnia. Wyszli razem na polowanie i udało im się złapać trzy dorodne drozdy, oraz dwie pulchne nornice i jednego szpaka (tego ostatniego złapała córka Miodunki, u której było widać niemałą satysfakcję z dorwania imiennika ojca Łuski). Właśnie wracali do obozu, aby odłożyć swe zwierzyny na stos i odpocząć. Czekoladowej szylkretce jednak dalej nie brakowało energii i ta trajkotała jak najęta, o tym, jak to może jutro wybiorą się na kolejne zbieranie piórek. Zaczęli bowiem gromadzić ogromne stosy owych przedmiotów i rozdawać je wszystkim członkom klanu, bo aż nie było tego wszystkiego gdzie pomieścić. Najlepsze oczywiście zachowywali dla siebie i podarowywali bliskim w prezencie.
- Mamo, a czemu tata nie chodzi z nami na wyprawy po piórka? – zapytała Śliwka, wbijając spojrzenie żółtych oczu w rodzicielkę.
- Bo tatuś… jest bardzo zajęty kochanie.
- Ale przecież on nie jest zajęty, ciągle rozmawia z Gruszką – naburmuszyła się kotka nadymając policzki.
- Spokojnie, na pewno kiedyś się z nami wybierze – zapewniła, gładząc ogonem córkę po grzbiecie.
Naprawdę niepokoiła ją sprawa z Niktem. Coraz bardziej oddalał się od niej i od Śliwki, spędzając dużo czasu z Gruszką albo samemu. Niepokoiło ją to. Na początku była na tę zmianę otwarta, bo Gruszka lubiła z ich dwojga tylko jego, ale nie wiedziała, że to zajdzie tak daleko, że jej ukochany zacznie spędzać znacznie więcej czasu z czarną niż z nią i Śliwką. Widziała, że drugiej córce było przykro. O Borówka nie musiała się na szczęście martwić, on lubił się tylko z Gruszką, a reszty rodziny unikał jak ognia. Swoją drogą właśnie dostrzegła go. Ten również ją spostrzegł i od razu próbował uciec z jej pola widzenia.
- Hej, Borówek! Patrz co ci przyniosłam! – miauknęła do niego Śliwka po czym wzięła z ich kupki kilka ładnych piórek.
- Nic od ciebie nie chcę – syknął do niej czarny, pusząc się i odsuwając. Czekoladowa zatrzymała się, kładąc uszy i wypuszczając piórka z pyska.
- To było bardzo niemiłe kochanie, przeproś siostrę. – Podeszła do nich ich matka.
- Nie! Nie matkuj mi! Nie przy świadkach! – zawarczał kocur, odbiegając w stronę kasztanowca.
- Ale Borówku! – zakrzyknęła za nim smutno prawnuczka Brzoskwinki, spuszczając następnie swój łepek i przymykając słoneczne ślipia.
- Kochanie… on już tak ma.
- Czemu nie może choć raz być dla mnie miły… Co ja mu takiego zrobiłam? – spytała Śliwka, po czym rozpłakała się, wtulając w futro matki. Łuska i Dalia widząc to podeszły do nich zatroskane.
- Nie przejmuj się… - pocieszała ją druga uczennica, gładząc młodszą po głowie łapą. Matka córki Szpaka przysiadła obok, patrząc tylko ze smutkiem na tą scenę.
- Twój brat jest pewnie specyficzny… ale nie powinnaś zawracać sobie tym głowy – powiedziała tortie pocieszająco.
- Ale jak mam tego nie robić, skoro on mnie nie kocha? Nienawidzi? – spytała, po czym podbiegła do wojowniczki, wtulając się tym razem w jej futerko. – Ciociu Dalio, tak mi smutno…
Dalia pogłaskała kotkę po grzbiecie ogonem, uspokajająco mrucząc. Miodunka była wdzięczna za taką przyjaciółkę.
Postaci NPC: Żbik, Borówek, Śliwka, Łuska, Dalia
BLOGOWE WIEŚCI
BLOGOWE WIEŚCI
W Klanie Burzy
Sprawa znikających kotów w klanie nadal oficjalnie nie została wyjaśniona. Zaginął jeden ze starszych, Tropiący Szlak, natomiast Piaszczysta Zamieć prawdopodobnie został napadnięty przez samotników. Chodzą plotki, że mogą być oni połączeni z niedawno wygnanym Czarną Łapą. Również główny medyk, przez niewyjaśnioną sprawę został oddalony od swoich obowiązków, większość spraw powierzając w łapy swojej uczennicy. Gdyby tego było mało, w tych napiętych czasach do obozu została przyprowadzona zdezorientowana i dość pokiereszowana pieszczoszka, a przynajmniej tak została przedstawiona klanowi. Czy jej pojawienie się w klanie, nie wzmocni już i tak od dawna panującego w nim napięcia?W Klanie Klifu
Do klanu szczęśliwie (chociaż zależy kogo się o to zapyta) powróciła zaginiona medyczka, Liściaste Futro. Niestety nawet jej obecność nie mogła powstrzymać ani katastrofy, jaką była szalejąca podczas Pory Nagich Liści epidemia zielonego kaszlu, ani utraty jednego z żyć przez Srokoszową Gwiazdę na zgromadzeniu. Aktualnie osłabieni klifiacy próbują podnieść się na łapy i zapomnieć o katastrofie.W Klanie Nocy
Srocza Gwiazda wprowadza władzę dziedziczną, a także "rodzinę królewską". Po ciężkim porodzie córki i śmierci jednej z nowonarodzonych wnuczek, Srocza Gwiazda znika na całą noc, wracając dopiero następnego poranka, wraz z kontrowersyjnymi wieściami. Aby zabezpieczyć przyszłe kocięta przed podzieleniem losu Łabędź, ogłasza rolę Piastunki, a zaszczytu otrzymania tego miana dostępuje Kotewkowa Łapa, obecnie zwana Kotewkowym Powiewem. Podczas tego samego zebrania ogłasza także, że każdy kolejny lider Klanu Nocy będzie musiał pochodzić z jej rodu, przeprowadza ceremonię, podczas której ona i jej rodzina otrzymują krwisty symbol kwitnącej lilii wodnej na czole - znak władzy i odrodzenia.Nie wszystkim jednak ta decyzja się spodobała, a to, jakie efekty to przyniesie, Klan Nocy może się dowiedzieć szybciej niż ktokolwiek by tego chciał.
Zaginęły dwie kotki - Cedrowa Rozwaga, a jakiś czas później Kaczy Krok. Patrole nadal często odwiedzają okolice, gdzie ostatnio były widziane, jednak bezskutecznie
W Klanie Wilka
klan znalazł się w wyjątkowo ciężkiej sytuacji niespodziewanie tracąc liderkę, Szakalą Gwiazdę. Jej śmierć pociągnęła za sobą również losy Gęsiego Wrzasku jak i kilku innych wojowników i uczniów Klanu Wilka, a jej zastępca, Błękitna Gwiazda, intensywnie stara się obmyślić nowa strategię działania i sposobu na odbudowanie świetności klanu. Niestety, nie wszyscy są zadowoleni z wyboru nowego zastępcy, którym została Wieczorna Mara.Oskarżona o niedopełnienie swoich obowiązków i przyczynienie się do śmierci kociąt samego lidera, Wilczej Łapy i Cisowej Łapy, Kunia Norka stała się więzieniem własnego klanu.
W Owocowym Lesie
Zapanował chaos. Rozpoczął się wraz ze zniknęciem jednej z córek lidera, co poskutkowało jego nerwową reakcją i wyżywaniem się na swoich podwładnych. Sprawy jednak wymknęły się spod całkowitej kontroli dopiero w momencie, w którym… zniknął sam przywódca! Nikt nie wie co się stało ani gdzie aktualnie przebywa. Nie znaleziono żadnego tropu.Sytuację pogarsza fakt, że obaj zastępcy zupełnie nie mogą się dogadać w kwestii tego, kto powinien teraz rządzić, spierając się ze sobą w niemal każdym aspekcie. Część Owocniaków twierdzi, że nowy lider powinien zostać wybrany poprzez głosowanie, inni stanowczo potępiają takie pomysły, zwracając uwagę na to, że taka procedura może dopiero nastąpić po bezdyskusyjnej rezygnacji poprzedniego lidera lub jego śmierci. Plotki na temat możliwej przyczyny jego zniknięcia z każdym dniem tylko przybierają na sile. Napiętą atmosferę można wręcz wyczuć w powietrzu.
W Betonowym Świecie
nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz