BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Klan Burzy znów stracił lidera przez nieszczęśliwy wypadek, zabierając ze sobą dodatkową dwójkę kotów podczas ataku lisów. Przywództwo objął Króliczy Nos, któremu Piaszczysta Zamieć oddał swoje ówczesne stanowisko, na zastępcę klanu wybrana natomiast została Przepiórczy Puch. Wiele kotów przyjęło informację w trudny sposób, szczególnie Płomienny Ryk, który tamtego feralnego dnia stracił kotkę, którą uważał za matkę

W Klanie Klifu

Plotki w Klanie Klifu mimo upływu czasu wciąż się rozprzestrzeniają. Srokoszowa Gwiazda stracił zaufanie części swoich wojowników, którzy oskarżają go o zbrodnie przeciwko Klanowi Gwiazdy i bycie powodem rzekomego gniewu przodków. Złość i strach podsycane są przez Judaszowcowy Pocałunek, głoszącego słowo Gwiezdnych, i Czereśniową Gałązkę, która jako pierwsza uznała przywódcę za powód wszystkich spotykających Klan Klifu katastrof. Srokoszowa Gwiazda - być może ze strachu przed dojściem Judaszowca do władzy - zakazał wybierania nowych radnych, skupiając całą władzę w swoich łapach. Dodatkowo w okolicy Złotych Kłosów pojawili się budujący coś Dwunożni, którzy swoimi hałasami odstraszają zwierzynę.

W Klanie Nocy

doszło do ataku na książęta, podczas którego Sterletowa Łapa utracił jedną z kończyn. Od tamtej pory między samotnikami a Klanem Nocy, trwa zawzięta walka. Zgodnie z zeznaniami przesłuchiwanych kotów, atakujący ich klan samotnicy nie są zwykłymi włóczęgami, a zorganizowaną grupą, która za cel obrała sobie sam ród władców. Wojownicy dzień w dzień wyruszają na nieznane tereny, przeszukując je z nadzieją znalezienia wskazówek, które doprowadzą ich do swych przeciwników. Spieniona Gwiazda, która władzę objęła po swej niedawno zmarłej matce, pracuje ciężko każdego wschodu słońca, wraz z zastępczyniami analizując dostarczane im wieści z granicy.
Niestety, w ostatnich spotkaniach uczestniczyć mogła jedynie jedna z jej zastępczyń - Mandarynkowe Pióro, która tymczasowo przejęła obowiązki po swej siostrze, aktualnie zajmującej się odchowaniem kociąt zrodzonych z sojuszu Klanu Nocy oraz Klanu Wilka.

W Klanie Wilka

Kult Mrocznej Puszczy w końcu się odzywa. Po księżycach spędzonych w milczeniu i poczuciu porzucenia przez własną przywódczynię, decydują się wziąć sprawy we własne łapy. Ciężko jest zatrzymać zbieraną przez taki czas gorycz i stłumienie, przepełnione niezadowoleniem z decyzji władzy. Ich modły do przodków nie idą na marne, gdyż przemawia do nich sama dusza potępiona, kryjąca się w ciele zastępczyni, Wilczej Tajgi. Sosnowa Igła szybko zdradza swą tożsamość i przyrównuje swych wyznawców do stóp. Dochodzi do udanego zamachu na Wieczorną Gwiazdę. Winą obarczeni zostają żądni zemsty samotnicy, których grupki już od dawna były mordowane przez kultystów. Nowa liderka przyjmuje imię Sosnowa Gwiazda, a wraz z nią, w Klanie Wilka następują brutalne zmiany, o czym już wkrótce członkowie mogli przekonać się na własne oczy. Podczas zgromadzenia, wbrew rozkazowi liderki, Skarabeuszowa Łapa, uczennica medyczki, wyjawia sekret dotyczący śmierci Wieczornej Gwiazdy. W obozie spotyka ją kara, dużo gorsza niż ktokolwiek mógłby sądzić. Zostaje odebrana jej pozycja, możliwość wychodzenia z obozu, zostaje wykluczona z życia klanowego, a nawet traci swe imię, stając się Głupią Łapą, wychowanką Olszowej Kory. Warto także wspomnieć, że w szale gniewu przywódczyni bezpowrotnie okalecza ciało młodej kotki, odrywając jej ogon oraz pokrywając jej grzbiet głębokimi szramami.

W Owocowym Lesie

Społecznością wstrząsnęła nagła i drastyczna śmierć Morelki. Jak donosi Figa – świadek wypadku, świeżo mianowanemu zwiadowcy odebrały życie ogromne, metalowe szczęki. W związku z tragedią Sówka zaleciła szczególną ostrożność na terenie całego klanu i zgłaszanie każdej ze śmiercionośnych szczęki do niej.
Niedługo później patrol składający się z Rokitnika, Skałki, Figi, Miodka oraz Wiciokrzewa natknął się na mrożący krew w żyłach widok. Ciało Kamyczka leżało tuż przy Drodze Grzmotu, jednak to głównie jego stan zwracał na siebie największą uwagę. Zmarły został pozbawiony oczu i przyozdobiony kwiatami – niczym dzieło najbardziej psychopatycznego mordercy. Na miejscu nie znaleziono śladów szarpaniny, dostrzeżono natomiast strużkę wymiocin spływającą po pysku kocura. Co jednak najbardziej przerażające – sprawca zdarzenia w drastyczny sposób upodobnił wygląd truchła do mrówki. Szok i niedowierzanie jedynie pogłębił fakt, że nieboszczyk pachniał… niedawno zmarłą Traszką. Sówka nakazała dokładne przeszukanie miejsca pochówku starszej, aby zbadać sprawę. Wprowadziła także nowe procedury bezpieczeństwa: od teraz wychodzenie poza obóz dozwolone jest tylko we dwoje, a w przypadku uczniów i ról niewalczących – we troje. Zalecana jest również wzmożona ostrożność przy terenach samotniczych. Zachowanie przywódczyni na pierwszy rzut oka nie uległo zmianie, jednak spostrzegawczy mogą zauważyć, że jej znany uśmiech zaczął ostatnio wyglądać bardzo niewyraźnie.

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty



Miot w Klanie Klifu i Klanie Burzy!
(brak wolnych miejsc!)

Miot w Klanie Wilka!
(brak wolnych miejsc!)

Znajdki w Klanie Wilka!
(jedno wolne miejsce!)

Zmiana pory roku już 30 marca, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

25 lutego 2023

Od Jeżyk

*jesień*
Wspięła się na drzewo, aby zaraz wskoczyć na gałąź i rozejrzeć się z wyższego punktu po terenie.
Dostrzegła Deszcz w oddali, która dała jej sygnał ogonem. Jeż skinęła głową, po czym weszła w las.
Ćwiczyli zorganizowane akcje. Do tego potrzebna była komunikacja i rozumienie niewerbalnych sygnałów. Jeż musiała się tego nauczyć, by móc wraz z rodziną odeprzeć ewentualne ataki wrogów.
Sygnał ogonem oznaczał obecność drugiej grupy. Składała się ona ze Sroki i Skowronek, która brała dzisiaj udział w ich treningu. Zadaniem Deszcz i Jeż było obronienie wyznaczonego przedmiotu, którym była piłka ukradziona dwunożnym.
Poszła w stronę miejsca, w którym wraz z Deszcz ukryła piłkę, a następnie skręciła. Zostawiła w ten sposób fałszywe ślady. Szylkretowa ciotka i biała siostra pójdą za nią, a tymczasem Deszcz zabierze piłkę ze strefy zagrożenia.
Miała już przygotowane miejsce, do którego zwabi dwie kotki. Było to stare drzewo o systemie korzeniowym wystającym nieco ponad ziemię. Zawalczy z krewniaczkami, a charakterystyka miasta sprawi, iż te uznają, iż piłka była skryta gdzieś między korzeniami rośliny.
Napięła mięśnie po czym wskoczyła na pień drzewa. Podciągnęła się raz, drugi, trzeci, aż w końcu dotarła do odpowiedniej gałęzi. Weszła na nią, by z góry obserwować, czy kotki z drugiej grupy nadchodzą.
Czekała i czekała, a czas dłużył jej się. To trwało za długo.
Zeskoczyła z drzewa, po czym ruszyła cicho własnym tropem.
Po pewnym czasie wyczuła znajomą woń cioci Skowronek, ruszyła więc za nią.
Nagle usłyszała trzask. Jej futro najeżyło się. Tętent łap wypełnił powietrze.
Odwróciła się zaskoczona dostrzegając szarą ciotkę biegnącą do niej z czerwoną piłką w pysku, za którą gnały dwie pozostałe uczestniczki treningu. Jeż zaklęła w myślach. Musiały się domyślić!
Deszcz rzuciła w jej stronę piłkę. Srebrna wyskoczyła łapiąc ją w locie w zęby. Następnie pędem podbiegła do najbliższego drzewa. Szybko wspięła się na nie, po czym zaczęła przechodzić z jednego konaru na drugi i tak dalej, zmieniając drzewa, po których się przemieszczała.
Usłyszała, jak jej siostra również wskakuje na pień innego okazu flory. Musiała się spieszyć. Babcia powiedziała, iż drużyna która o zachodzie słońca przyniesie jej piłkę, wygra. Nie można było przynieść jej wcześniej. Drużyny miały mierzyć się calutki dzień, tak jak mogło to być w prawdziwym konflikcie.
Usłyszała za sobą, jak jej siostra przeskakuje z gałęzi na gałąź z wprawą wiewiórki. Sama również przyspieszyła, nie chcą dać się złapać.
Wiedziała, że tutaj nie da rady wejść na wyższe gałęzie i liczyć na to, że przeciwniczka za nią nie pójdzie. Dziko pręgowana córka Krokus była cięższa od Sroki, więc nie mogła zrobić tego triku. Wiedziała, że Sroka może jednak wykorzystać ich różnicę masy w inny sposób.
Biała kotka weszła na cieńsze gałęzie, położone wyżej. Była w stanie dzięki temu skoczyć na Jeż z góry. Ta więc dostrzegając, jak żółtooka sunie nad nią, już mierząc się do skoku, pędem rzuciła się do pnia najbliższego drzewa.
Chwilę leciała i już myślała, że nie uda jej się złapać kory pazurami. Na szczęście jej obawy nie spełniły się. Zsunęła się z drzewa po czym zaczęła biec w stronę granicy lasu.
Krew szumiała jej w uszach, gdy biegła wymijając napotkane pnie. W oddali widziała granicę zadrzewień. Ktoś skoczył jednak na nią z lewej strony i przybił do ziemi. Tygrysio pręgowana ciotka uderzyła ją w pysk, próbując sprawić, aby jej siostrzenica wypuściła piłkę. Tak się jednak nie stało. Wnuczka Bylicy kopnęła pomarańczowooką w brzuch. Ta zawyła cicho, upadając całym ciężarem ciała na Jeż. Kotka szybko wyślizgnęła się spod mniejszej osobniczki, po czym znów puściła się biegiem. Dostrzegając ciocię Deszcz rzuciła się w jej stronę. Za nią popędziła Skowronek na ziemi i Sroka w koronach drzew.
Jednak Jeż zrobiła ostry zakręt, dezorientując kotki, po czym znowu skierowała się w stronę wyjścia z lasu.
Była już bardzo blisko. Przebiła się niczym taran przez gęstwinę krzewów dzielącą ją od otwartej przestrzeni. Gałęzie i liście wplątały się w jej futro.
Wbiegła na polanę, próbując uciec goniącym.
Dostrzegła, iż dzień chylił się ku końcowi. Tak! Jeśli teraz pobiegnie do babci, by oddać jej piłkę, może uda im się wygrać!

***

Jej łapy były już bardzo zmęczone, podobnie jak te kotek, które ją ścigały. Szła przez teren Złotych Traw, wciąż nie pokryty wysokimi źdźbłami, ponieważ te ściął wyprostowany na wielkim potworze.
Dostrzegając starą szopę przyspieszyła. Przed drewnianą konstrukcją siedziała tak dobrze znana jej sylwetka starej samotniczki.
Jednak nie tylko jej zobaczenie tego miejsca dodało energii. Jej siostra dogoniła ją, a następnie rzuciła się na jej tył, wbijając w niego swe ostre pazury. Jeż zaskoczona wypuściła piłkę, która potoczyła się w stronę miejsca docelowego. Widziała, jak jej babcia wodzi za czerwonym przedmiotem spojrzeniem, ale nawet nie wykazuje chęci podniesienia go.
Próbowała z siebie zrzucić Srokę, jednak nic to nie dawało. Ta jakby w szale determinacji gryzła ją i drapała. Tymczasem ich ciotki skoczyły w stronę piłki, jednak zderzyły się ze sobą nawzajem i w uścisku potoczyły kawałek dalej.
W końcu skopała z siebie białą kotkę, co dało jej chwilę na to, by chwycić czerwoną zabawkę w zęby. Ta jednak nie dała za wygraną. Wskoczyła na jej grzbiet, zaczynając ją okładać łapami. Jeż skuliła się, po czym zakryła własnymi kończynami kulisty przedmiot. Pisnęła, czując, jak Sroka zaczyna bić ją po łbie. Jednak ktoś jej pomógł. Po szamotaninie drobnej Deszcz udało się wyrwać i ruszyć na pomoc srebrnej adeptce. Jej mentorka skoczyła na białą, zrzucając ją z grzbietu Jeż. Skowronek rzuciła się aby przejąć piłkę, ale była za daleko, by dotrzeć na czas.
Zdyszana zielonooka wnuczka Bylicy położyła przed babką obślinioną czerwoną kulkę.
- Koniec – powiedziała donośnie Bylica, a pozostałe dwie kotki przestały walczyć.
- Wszyscy spisaliście się na medal, choć to drużyna Jeżyk wygrała. Gratulacje. – miauknęła starsza kocica, po czym pogłaskała wspomnianą po głowie. Ta zamruczała, zadowolona z pieszczoty, po czym otarła się o jej łapę.
Niezadowolona Sroka fuknęła, po czym mimo prób zatrzymania jej, weszła do stodoły, pewnie by następnie położyć się na swym legowisku ze słomy i pójść spać. Jeż też była zmęczona, ale chciała jeszcze posiedzieć chwilkę z babcią. Usiadły sobie razem, obserwując, jak ostatnie promienie zachodzącego słońca barwią niebo na różnorakie kolory, od pomarańczowego, przez róż i fiolet. Córka Krokus zamruczała, wtulając się w futerko Bylicy. W odpowiedzi dostała liźnięcie po głowie. Cieszyła się, iż wygrała. Że błękitna była z niej dumna.
Obserwowały tak zachód słońca, póki ognista kula nie zniknęła za horyzontem, a księżyc nie wyjrzał z drugiej strony na niebo.

Postaci NPC: Deszcz, Skowronek, Sroka
[przyznano 5%]

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz