Prychnął urażony, machając ogonem. No dobra, może i Miedziana Iskra uratowała mu tyłek, ale nie znaczyło to, że teraz będzie się jej słuchać we wszystkim! Zerknął na nią że złością, odpowiedziała podobnym spojrzeniem, wyżej unosząc głowę.
- Ej, już jesteś uratowany! Zmiataj z terenów Klanu Wilka, albo sama cię stąd... Hm... Wykopię.
Rudek parsknął i czule dotknął ogonem jej podbródka.
- Będziesz się musiała jeszcze sporo nauczyć, by grozą dorównywać mi, ale... Nieźle ci idzie.
Pointka zjeżyła sierść na karku, spoglądając na wojownika.
- Pójdę sobie - ciągnął syn Pszczelego Żądła, a jego oczy błysnęły łobuzersko. - Ale najpierw... Będziesz musiała mnie złapać!
- Ej, co?! - Miedziana Iskra nie zdążyła powiedzieć nic więcej, bowiem kocur oddalał się już w głąb terenów Klanu Wilka. Sądził wielkie susy, gniotąc trawę. Co jakiś czas odwracał głowę i że śmiechem zdawał sobie sprawę, że kocica cały czas go goni. Obcy teren wydawał się mu bardzo intrygujący. Chętnie zwolniłby i przyjrzał się temu bliżej, pamiętał jednak o wojowniczce, uparcie podążającej za nim. Dosyć późno zdał sobie również sprawę, że są już niemal przy Głębokiej Ścieżce. Tutaj jego skromne gabaryty nie stanowiły przewagi i Miedziana Iskra mogła się rozpędzić. Zahamowała przed nim, z wyraźną trudnością ukrywając dumę ze złapania intruza.
- Wkurzasz mnie - warknęła w jego kierunku. - A teraz...
Rudek podskoczył i przebiegł pomiędzy jej nogami, po czym wdrapał się na drzewo.
- Nigdy mnie nie złapiesz! - krzyknął i pomknął w górę, skacząc po gałęziach. Wszystko szło świetnie aż do momentu, gdy jego ogon zaklinował się w rozwidleniu konarów. Warknął bezsilnie, obserwując zbliżającą się córkę Rudej.
- Miedziana Iskra! Nie, stój!
Było już jednak za późno. Wojowniczka wpadła na niego, jej ogon również utknął w tym samym miejscu. Spróbowała go wyszarpnąć, ale na niewiele się to zdało. Rudek jęknął i wbił pazury w najbliższą gałąź. Ziemia zdawała się tak strasznie odległa...
- Mysie, to znaczy... Lisie łajno! - wściekła się Miedź, szarpiąc za swoją kitę - zobacz co zrobiłeś!
Rudzik Junior nie odpowiedział, wsłuchując się w dźwięki lasu. Za Głęboką Ścieżką przechodził patrol Klanu Klifu. Prowadziła szylkretowa kocica. Kocur zamarł, wpatrując się w nią intensywnie. Wyglądała dokładnie tak, jak zawsze wyobrażał sobie Pszczele Żądło. Z tą różnicą, że w jego wyobraźni mama zawsze była szczęśliwa i uśmiechnięta. A ta klifowiczka zdecydowanie na taką nie wyglądała. W jej intensywnie zielonych oczach czaił się grymas bólu, żalu i smutku. Członkowie Klanu Lisa i Wilka zaczekali aż klifowicze oddalą się na bezpieczną odległość. Dopiero wtedy rudy otrząsnął się z otępienia.
- Kto to był?
- A co mnie obchodzą jakieś lisie łajna?! Spójrz lepiej na to, jesteśmy tu uwięzieni.
Przybrany syn Leśnego Strumienia musiał przyznać jej rację.
- Tylko nie wołaj nikogo z twojego klanu, dobra? Mógłbym mieć pewne... Ekhm... Problemy...
<Miedź? c: >
BLOGOWE WIEŚCI
BLOGOWE WIEŚCI
W Klanie Burzy
Klan Burzy znów stracił lidera przez nieszczęśliwy wypadek, zabierając ze sobą dodatkową dwójkę kotów podczas ataku lisów. Przywództwo objął Króliczy Nos, któremu Piaszczysta Zamieć oddał swoje ówczesne stanowisko, na zastępcę klanu wybrana natomiast została Przepiórczy Puch. Wiele kotów przyjęło informację w trudny sposób, szczególnie Płomienny Ryk, który tamtego feralnego dnia stracił kotkę, którą uważał za matkęW Klanie Klifu
Wojna z Klanem Wilka i samotniczkami zakończyła się upokarzającą porażką. Klan Klifu stracił wielu wojowników – Miedziany Kieł, Jerzykową Werwę, Złotą Drogę oraz przywódczynię, Liściastą Gwiazdę. Nie obyło się również bez poważnych ran bitewnych, które odnieśli Źródlana Łuna, Promieniste Słońce i Jastrzębi Zew. Klan Wilka zajął teren Czarnych Gniazd i otaczającego je lasku, dołączając go do swojego terytorium. Klan Klifu z podkulonym ogonem wrócił do obozu, by pochować zmarłych, opatrzeć swoje rany i pogodzić się z gorzką świadomością zdrady – zarówno tej ze strony samotniczek, które obiecywały im sojusz, jak i członkini własnego Klanu, zabójczyni Zagubionego Obuwika i Melodyjnego Trelu, Zielonego Wzgórza. Klifiakom pozostaje czekać na decyzje ich nowego przywódcy, Judaszowcowej Gwiazdy. Kogo kocur mianuje swoim zastępcą? Co postanowi zrobić z Jagienką i Zielonym Wzgórzem, której bezpieczeństwa bez przerwy pilnuje Bożodrzewny Kaprys, gotowa rzucić się na każdego, kto podejdzie zbyt blisko?W Klanie Nocy
Ostatni czas nie okazał się zbyt łaskawy dla Nocniaków. Poza nowo odkrytymi terenami, którym wielu pozwoliły zapomnieć nieco o krwawej wojnie z samotnikami, przodkowie nie pobłogosławili ich niemalże niczym więcej. Niedługo bowiem po zakończeniu eksploracji tajemniczego obszaru, doszło do tragedii — Mątwia Łapa, jedna z księżniczek, padła ofiarą morderstwa, którego sprawcy jak na razie nie odkryto. Pośmiertnie została odznaczona za swoje zasługi, otrzymując miano Mątwiego Marzenia. Nie złagodziło to jednak bólu jej bliskich po stracie młodej kotki. Nie mieli zresztą czasu uporać się z żałobą, bo zaledwie kilka wschodów słońca po tym przykrym wydarzeniu, doszło do prawdziwej katastrofy — powodzi. Dotąd zaufany żywioł odwrócił się przeciw Klanowi Nocy, porywając ze sobą życie i zdrowie niejednego kota, jakby odbierając zapłatę za księżyce swej dobroci, którą się z nimi dzielił. Po poległych pozostały jedynie szczątki i pojedyncze pamiątki, których nie zdołały porwać fale przed obniżeniem się poziomu wód, w konsekwencji czego następnego ranka udało się trafić na wiele przykrych znalezisk. Pomimo ciężkiej, ponurej atmosfery żałoby, wpływającej na niemalże wszystkich Nocniaków, normalne życie musiało dalej toczyć się swoim naturalnym rytmem.Przeniesiono się więc do tymczasowego schronienia w lesie, gdzie uzupełniono zniszczone przez potop zapasy ziół oraz zwierzyny i zregenerowano siły. Następnie rozpoczęła się odbudowa poprzedniego obozu, która poszła dość sprawnie, dzięki ogromnemu zaangażowaniu i samozaparciu członków klanu — w pracach renowacyjnych pomagał bowiem niemalże każdy, od małego kocięcia aż po członków starszyzny. W konsekwencji tego, miejsce to podniosło się z ruin i wróciło do swojej dawnej świetności. Wciąż jednak pewne pozostałości katastrofy przypominają o niej Nocniakom, naruszając ich poczucie bezpieczeństwa. Zwłaszcza z krążącymi wśród kotów pogłoskami o tym, że powódź, która ich nawiedziła, nie była czymś przypadkowym — a zemstą rozchwianego żywiołu, mszczącego się na nich za śmierć członkini rodu. W obozie więc wciąż panuje niepokój, a nawet najmniejszy szmer sprawia, że każdy z wojowników machinalnie stroszy futro i wzmaga skupienie, obawiając się kolejnego zagrożenia.
W Klanie Wilka
Ostatnio dzieje się całkiem sporo – jedną z ważniejszych rzeczy jest konflikt z Klanem Klifu, powstały wskutek nieporozumienia. Wszystko przez samotniczkę imieniem Terpsychora, która przez swoją chęć zemsty, wywołała wojnę między dwoma przynależnościami. Nie trwała ona długo, ale z całą pewnością zostawiła w sercach przywódców dużo goryczy i niesmaku. Wszystko wskazuje na to, że następne zgromadzenie będzie bardzo nerwowe, pełne nieporozumień i negatywnych emocji. Mimo tego Klan Wilka wyszedł z tego starcia zwycięsko – odebrali Klifiakom kilka kotów, łącznie z ich przywódczynią, a także zajęli część ich terytorium w okolicy Czarnych Gniazd.Jednak w samym Klanie Wilka również pojawiły się problemy. Pewnego dnia z obozu wyszli cali i zdrowi Zabłąkany Omen i jego uczennica Kocankowa Łapa. Wrócili jednak mocno poobijani, a z zeznań złożonych przez srebrnego kocura, wynika, że to młoda szylkretka była wszystkiemu winna. Za karę została wpędzona do izolatki, gdzie spędziła kilka dni wraz ze swoją matką, która umieszczona została tam już wcześniej. Podczas jej zamknięcia, Zabłąkany Omen zmarł, lecz jego śmierć nie była bezpośrednio powiązana z atakiem uczennicy – co jednak nie powstrzymało największych plotkarzy od robienia swojego. W obozie szepczą, że Kocankowa Łapa przynosi pecha i nieszczęście. Jej drugi mentor, wybrany po srebrnym kocurze, stracił wzrok podczas wojny, co tylko podsyca te domysły. Na szczęście nie wszystko, co dzieje się w klanie jest złe. Ostatnio do ich żłobka zawitała samotniczka Barczatka, która urodziła Wilczakom córeczkę o imieniu Trop – a trzy księżyce później narodził się także Tygrysek (Oba kociaki są do adopcji!).
W Owocowym Lesie
Dla owocniaków nadszedł trudny okres. Wszystko zaczęło się od śmierci wiekowej szamanki Świergot i jej partnerki, zastępczyni Gruszki. Za nią pociągnęły się śmierci liderki, rozpacz i tęsknota, które pociągnęła za sobą najmłodszą medyczkę, by skończyć na wybuchu epidemii zielonego kaszlu. Zmarło wiele kotów, jeszcze więcej wciąż walczy z chorobą, a pora nagich drzew tylko potęguje kryzys. Jeden z patroli miał niesamowite szczęście – natrafił na grupę wędrownych uzdrowicieli. Natychmiast wyraziła ona chęć pomocy. Derwisz, Jaskier i Jeżogłówka zostali tymczasowo przyjęci w progi Owocowego Lasu. Zamieszkują Upadłą Gwiazdę i dzielą się z tubylcami ziołami, pomocą, jak i również ciekawą wiedzą.W Betonowym Świecie
nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.MIOTY
Mioty
Miot w Klanie Burzy!
(dwa wolne miejsca!)
Miot w Klanie Klifu!
(jedno wolne miejsce!)
Miot w Owocowym Lesie!
(dwa wolne miejsca!)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz