Kocica spojrzała szeroko otwartymi oczami na swojego nowego ucznia, próbując znaleźć w głowie odpowiedzi na te wszystkie pytania. Zrobiło jej się bardzo miło, kiedy usłyszała, że Zmierzchowa Łapa cieszy się z dostania JEJ na mentorkę.
Dobra, po kolei.
- Też się cieszę, że to ty zostałeś moim uczniem - zamruczała wesoło - i postaram się ciebie wyszkolić tak, że w razie wojny będziesz najlepszym wojownikiem. A trening możemy zacząć... - i tu zrobiła przerwę, aby spojrzeć na słońce, które jak się okazało - było jeszcze całkiem nisko - dzisiaj? - dodała zwracając oczy z powrotem na kocurka.
Czekoladowy patrzył chwilę przed siebie, jakby obmyślając to, co powiedziała Miedziana Iskra.
- Dzisiaj? Czyli kiedy? Możemy już teraz? - powiedział nagle.
- Hm, myślę, że tak. Za mną, pokaże ci nasze tereny - miauknęła, wstając i ruszając w stronę wyjścia z obozu, machnięciem ogona przywołując do siebie uczniaka.
Syn Gęsiego Pióra radośnie podskoczył w miejscu i pognał za swoją mentorką.
Zaraz po wyjściu z obozu ukazał im się urzekający widok lasu w środku Pory Nagich Drzew. Trawa już od dawna przysłonięta była śnieżną skorupą, drzewa ogołocone i ponure, acz na swój sposób urzekające, ozdobione były śniegowym kocem. Mroźna pogoda dawała się we znaki, powodując nieprzyjemne dreszcze, a powietrze z ust wychodziło w postaci pary. Zimny wiatr delikatnie targał futra dwójki kotów, żwawo przedzierających się przez śnieg. Miedziana lubiła jedno podczas tej mroźnej pory roku - jej w większości mleczno-białe futro idealnie wtapiało się w śnieżny krajobraz, dzięki czemu polowania stawały się dużo łatwiejsze, bo przez resztę roku trzeba się postarać, aby ukryć tak jasne futro (chociaż Miedź opanowała to do perfekcji).
Koty w krótką chwilę doszły do strumyka - granicy z Klanem Burzy. Miedziana Iskra zatrzymała się, a razem z nią i Zmierzchowa Łapa.
- Ten strumyk oddziela terytorium naszego klanu, od terytorium Klanu Burzy - miauknęła krótko, na co jej terminator kiwnął głową. - widzisz te cztery drzewa, tam, w oddali? To Cztery Siostry - dodała.
Przez chwilę szli wzdłuż granicy, a potem odbili w kierunku Białych Pni. Córka Rudej niezbyt wiedziała co ma powiedzieć, więc oboje szli w ciszy, obmyślając w głowie plan dalszego zwiedzania.
Po Białych Pniach możemy iść wzdłuż granicy, do Złotych Traw, potem jeśli zdążymy, do granicy z siedliskiem dwunożnych i na Wielką Polanę, a jeśli nie zdążymy, to prosto na Polanę i do domu. Tak.
Nagle do jej nosa doszedł świeży zapach, wyraźnie należący do myszy.
- Stój! - miauknęła nagle półtonem, gwałtownie się zatrzymując. - co czujesz?
Koty w krótką chwilę doszły do strumyka - granicy z Klanem Burzy. Miedziana Iskra zatrzymała się, a razem z nią i Zmierzchowa Łapa.
- Ten strumyk oddziela terytorium naszego klanu, od terytorium Klanu Burzy - miauknęła krótko, na co jej terminator kiwnął głową. - widzisz te cztery drzewa, tam, w oddali? To Cztery Siostry - dodała.
Przez chwilę szli wzdłuż granicy, a potem odbili w kierunku Białych Pni. Córka Rudej niezbyt wiedziała co ma powiedzieć, więc oboje szli w ciszy, obmyślając w głowie plan dalszego zwiedzania.
Po Białych Pniach możemy iść wzdłuż granicy, do Złotych Traw, potem jeśli zdążymy, do granicy z siedliskiem dwunożnych i na Wielką Polanę, a jeśli nie zdążymy, to prosto na Polanę i do domu. Tak.
Nagle do jej nosa doszedł świeży zapach, wyraźnie należący do myszy.
- Stój! - miauknęła nagle półtonem, gwałtownie się zatrzymując. - co czujesz?
<Zmierzchowa Łapo? Mam nadzieję że nie zepsułam mu charakteru>
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz