BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Sprawa znikających kotów w klanie nadal oficjalnie nie została wyjaśniona. Zaginął jeden ze starszych, Tropiący Szlak, natomiast Piaszczysta Zamieć prawdopodobnie został napadnięty przez samotników. Chodzą plotki, że mogą być oni połączeni z niedawno wygnanym Czarną Łapą. Również główny medyk, przez niewyjaśnioną sprawę został oddalony od swoich obowiązków, większość spraw powierzając w łapy swojej uczennicy. Gdyby tego było mało, w tych napiętych czasach do obozu została przyprowadzona zdezorientowana i dość pokiereszowana pieszczoszka, a przynajmniej tak została przedstawiona klanowi. Czy jej pojawienie się w klanie, nie wzmocni już i tak od dawna panującego w nim napięcia?

W Klanie Klifu

Do klanu szczęśliwie (chociaż zależy kogo się o to zapyta) powróciła zaginiona medyczka, Liściaste Futro. Niestety nawet jej obecność nie mogła powstrzymać ani katastrofy, jaką była szalejąca podczas Pory Nagich Liści epidemia zielonego kaszlu, ani utraty jednego z żyć przez Srokoszową Gwiazdę na zgromadzeniu. Aktualnie osłabieni klifiacy próbują podnieść się na łapy i zapomnieć o katastrofie.

W Klanie Nocy

Srocza Gwiazda wprowadza władzę dziedziczną, a także "rodzinę królewską". Po ciężkim porodzie córki i śmierci jednej z nowonarodzonych wnuczek, Srocza Gwiazda znika na całą noc, wracając dopiero następnego poranka, wraz z kontrowersyjnymi wieściami. Aby zabezpieczyć przyszłe kocięta przed podzieleniem losu Łabędź, ogłasza rolę Piastunki, a zaszczytu otrzymania tego miana dostępuje Kotewkowa Łapa, obecnie zwana Kotewkowym Powiewem. Podczas tego samego zebrania ogłasza także, że każdy kolejny lider Klanu Nocy będzie musiał pochodzić z jej rodu, przeprowadza ceremonię, podczas której ona i jej rodzina otrzymują krwisty symbol kwitnącej lilii wodnej na czole - znak władzy i odrodzenia.
Nie wszystkim jednak ta decyzja się spodobała, a to, jakie efekty to przyniesie, Klan Nocy może się dowiedzieć szybciej niż ktokolwiek by tego chciał.
Zaginęły dwie kotki - Cedrowa Rozwaga, a jakiś czas później Kaczy Krok. Patrole nadal często odwiedzają okolice, gdzie ostatnio były widziane, jednak bezskutecznie

W Klanie Wilka

klan znalazł się w wyjątkowo ciężkiej sytuacji niespodziewanie tracąc liderkę, Szakalą Gwiazdę. Jej śmierć pociągnęła za sobą również losy Gęsiego Wrzasku jak i kilku innych wojowników i uczniów Klanu Wilka, a jej zastępca, Błękitna Gwiazda, intensywnie stara się obmyślić nowa strategię działania i sposobu na odbudowanie świetności klanu. Niestety, nie wszyscy są zadowoleni z wyboru nowego zastępcy, którym została Wieczorna Mara.
Oskarżona o niedopełnienie swoich obowiązków i przyczynienie się do śmierci kociąt samego lidera, Wilczej Łapy i Cisowej Łapy, Kunia Norka stała się więzieniem własnego klanu.

W Owocowym Lesie

Zapanował chaos. Rozpoczął się wraz ze zniknęciem jednej z córek lidera, co poskutkowało jego nerwową reakcją i wyżywaniem się na swoich podwładnych. Sprawy jednak wymknęły się spod całkowitej kontroli dopiero w momencie, w którym… zniknął sam przywódca! Nikt nie wie co się stało ani gdzie aktualnie przebywa. Nie znaleziono żadnego tropu.
Sytuację pogarsza fakt, że obaj zastępcy zupełnie nie mogą się dogadać w kwestii tego, kto powinien teraz rządzić, spierając się ze sobą w niemal każdym aspekcie. Część Owocniaków twierdzi, że nowy lider powinien zostać wybrany poprzez głosowanie, inni stanowczo potępiają takie pomysły, zwracając uwagę na to, że taka procedura może dopiero nastąpić po bezdyskusyjnej rezygnacji poprzedniego lidera lub jego śmierci. Plotki na temat możliwej przyczyny jego zniknięcia z każdym dniem tylko przybierają na sile. Napiętą atmosferę można wręcz wyczuć w powietrzu.

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty



Miot w Owocowym Lesie!
(brak wolnych miejsc!)

Miot w Klanie Burzy!
(brak wolnych miejsc!)

Nowa zakładka z maściami została wzbogacona o kolejną już aktualizację! | Zmiana pory roku już 18 maja, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

26 sierpnia 2019

Od Wilczego Serca

*pierwszy śnieg*

     Otworzył oczy i już wiedział, że jest inaczej. Przeciągnął się, czując niespotykaną lekkość w piersi. Wstał szybko, w ruchu próbując strzepnąć z pyska resztki snu. Podszedł do wyjścia z legowiska.
Na zewnątrz królowała biel. Zawahał się, zanim postawił pierwszy krok na nieskalanym puchu. Łapa zapadła się w chłodnej miękkości, po chwili dołączyła do niej druga, i trzecia, i czwarta. Chłód nocy sprawił, że śnieg skrzypiał pod jego ciężarem i usypywał pod oddechem. Dmuchnął, wzbijając w niebo płatki. Jeden z nich zatrzymał się na jego nosie, składając na nim chłodny pocałunek.
Zawiał wiatr. Strącone z drzew śnieżynki rozpoczęły radosny taniec i kocur mógłby przysiąc, że słyszał ich szczebiot, gdy rozbawione osiadały na zaspach. Złoty Wilk chętnie szukał ich towarzystwa, głaszcząc je swoim blaskiem, krzesząc setki świetlnych iskier o ich białe sukienki. Wilcze Serce oglądał to wszystko, oddychając pełną piersią. Buchająca z jego nosa para tworzyła obłoczki w krystalicznie czystym powietrzu.
Nie mogąc się powstrzymać, pobiegł przed siebie. Każdy jego sus wzbijał w powietrze tumany białego puchu. Parł przez nie, czując jak ruch krąży w jego ciele falą ciepła. Cwałował, sadząc wielkie susy i wpadając w kolejne zaspy. Zakosami opuścił obóz, puszczając się do lasu.
I tutaj śniegu było pod dostatkiem. Dostrzegł drobne ślady i podążył za nimi, nie zwalniając. Podskakując jak szczeniak, zanurkował w jednym z nich. Wsadził nos w puch, głośno węsząc. Prychnął, gdy figlarne śnieżynki dostały się do jego nosa, łaskocząc. Podążył tropem, ryjąc głową szeroki ślad w zaspie. Rozpierała go energia, widoczna w każdym susie. Był małym Buckiem szalejącym z braćmi w świeżym śniegu, szczeniakiem pierwszy raz w życiu widzącym biały puch. Przewrócił się na grzbiet i tarzał, próbując złapać odskakujące śnieżki. Leżał tak chwilę, z uśmiechem na otwartym ze zmęczenia pysku.
W końcu wstał i się otrzepał. Niewiele widział przez białą kołderkę na nosie, ale nie przeszkadzało mu to. Już trochę spokojniej podjął trop, stawiając długie kroki w zaspach i pomagając sobie ogonem jak sterem. Nie potrafił jednak odmówić sobie przyjemności zaglądania co chwilę pod śnieg i prychania, gdy zaczynał łaskotać go po nosie.
Już dawno nie czuł się taki spokojny… i szczęśliwy.


<A może ktoś go podglądał z ukrycia i chce się trochę pośmiać? Wilczaki, Burzaki, Klifiaki? :3>
Posted by
.

1 komentarz:

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)