Od Leszczyny

Leszczyna przeciągnęła się mocno, prawie uderzając nogą jakiegoś ucznia śpiącego za nią, wybudzając się w spokojnego snu. Kotka ziewnęła szeroko, mlasnęła, po czym rozejrzała się po nowym legowisku. Trzeba przyznać, że było tu całkiem przytulnie. Odkąd Czereśnia mianowała ją uczennicą klanu Lisa, mieszkała sobie właśnie tutaj - w legowisku terminatorów.  Całkiem jej się podobało, że teraz otacza ją więcej kotów niż Gągoł i że nie przymiera głodem, co byłoby nieuniknione, gdyby zostali z bratem samotnikami. Jedyne, co okazało się dosyć nieprzyjemne, było to, że liderka wybrała jej na mentora Osta. No właśnie, Osta, który chociaż całkiem ładny od zewnątrz był okropny w środeczku. Ugh, tak bardzo zazdrościła Gągołowi, który dostał jako nauczycielką bardzo fajną babeczkę, jaką była Muszka. Ile by dała, żeby się z nim zamienić. Ale co cóż. Jak na razie ma zamiar jakoś to wytrzymać, a jeśli rosły kocur okaże się zbyt niedobry, pójdzie się poskarżyć Czereśni.
- Leszczynka? Wychodzisz już? - zapytał zaspany Gągoł, unosząc zaspany wzrok. Ruda zaśmiała się, widząc jego jeszcze unurzany w snach pyszczek.
- Tak. Mam dzisiaj trening z tym gburem. - mruknęła niezbyt zadowolona, nie przejmując się tym, czy obudzi innych.
- No to idź, bo jeszcze się spóźnisz czy coś. A wtedy twój wspaniały mentor nie będzie zadowolony. - zaśmiał się kocur, po czym obrócił się na swoim posłaniu. Kotka zmarszczyła nos, a w ramach zemsty za niezrozumienie i niewspółczucie jej takiego nauczyciela, ruda niby przypadkiem trzepnęła ogonem brata po nosie.
- Hej! - zawołał za nią, widząc, jak ta ucieka z wytkniętym językiem. Niestety, kotka nie mogła się długo cieszyć swoim zagraniem, ponieważ nie patrząc przed siebie wpadła na coś, co okazało się umięśnioną i twardą klatką piersiową Ostu. Niezadowolona z takiego obrotu spraw Leszczyna cofnęła się się, po czym uniosła głowę, by spojrzeć w granatowe oczy kocura.
- Coś się mówi, młoda. - mruknął chłodno, chyba równie niezadowolony co ona.
- Przepraszam. - bąknęła pod nosem, po czym uniosła wysoko ku górze ogon. - Ty też przeproś!
- Co... - powiedział zaskoczony kocur, marszcząc brwi.
- Przecież widziałeś, że biegnę! Mogłeś mnie ostrzec albo zejść mi z drogi! - powiedziała ruda, unosząc dumnie głowę i ogon. Oset najwyraźniej jeszcze nie załapał, o co chodzi tej małej smarkuli i czemu jego uczennica mu pyskuje, więc kotka prychnęła cicho, obracając łeb. - To doczekam się przeprosin czy nie?
Kocur spojrzał na nią spod byka, a najwidoczniej oburzony zachowaniem rudej nic nie odpowiedział.
- Chyba jesteś niedorozwinięta albo głupia. Ogarnij się, dziewczyno. - powiedział oschle, w ogóle nie zwracając na  po czym obrócił się, by wyjść razem z nią z obozu na trening.
- Jesteś strasznie nie miły, wiesz? - prychnęła obrażona, po czym niechętnie poczłapała za burym mentorem. Ugh, to będzie ciężki dzień.

***

Gdy tylko Oset dał jej znać, że na dzisiaj koniec z treningiem, kotka jak najszybciej pognała do obozu. A dlaczego? Musiała komuś się wyżalić, jaki ten jej mentor jest zły i nie dobry. Znaczy, uczył nie najgorzej, ale ten jego charakter! Masakra! Kotka wbiegając do obozu już rozglądała się za kimś, z kim mogłaby swobodnie pogadać. Niedaleko stosu z zwierzyną dojrzała białe futro pewnego kocurka, a że nie Leszczyna lubiła nowe znajomości, podeszła do niego i powitała go uśmiechem.
- Heeej! Jestem Leszczyna, miło mi się poznać! - powiedziała radośnie, siadając blisko kocura.

< Brzóżko? Lesia przyszła narzekać na Osta XDD >