Czarny kocur, gdy odnalazł się w końcu z dawnym mentorem wrócił do obozu. Po drodze zapolowali na małe wróble, które nie miały szczęścia w szukaniu jedzenia. Były i tak chude, do tego same w sobie te ptaki są tycie.
Rozeszli się, Barwinek natychmiast poleciał schować się przed Berberys, gdyż nadal bał się, że dostanie kolejny ochrzan. Wciąż był trochę obolały, a rany się goiły.
~*~ skip ~*~
Minęło trochę czasu od jego ostatniego wyjścia z byłym mentorem. Chętnie by to powtórzył, jednak ostatnio nie mógł znaleźć pointa. Kocur albo uciekał speszony, lub w ogóle nie pokazywał się w obozie. Jakby wyparował.
Barwinek zaczął się martwić, co mogło sprawić, iż jego przyjaciel unikał kontaktu z innymi? Znaczy, on zawsze go unikał...ale teraz jakoś bardziej.
Tego dnia było podobnie. Poszedł z rana na patrol, razem z kotami, których właściwie nie kojarzył. Jego stosunki z klanem nigdy nie były silne, a teraz stawały się jeszcze słabsze. Wojownik trzymał się z tyłu patrolu, rozglądając się niemrawo. Nie miał dziś do tego głowy! Na serio martwił się swoim przyjacielem, najchętniej by nie wychodził z obozu, ale wtedy naraziłby się na gniew zastępczyni, bo lidera bał się coraz mniej (lol strasznie dużo dałam tu "się").
Gdy wrócił, mijając stos ze zwierzyną zwyczajowo zajrzał do legowiska wojowników. Rozejrzał się uważnie, nie dostrzegając byłego mentora.
- Łabędzi Plusku? - Zapytał przestrzeń.
Zdawało mu się, że usłyszał cichy szelest liści. Strzyknął uchem, mijając ostrożnie inne legowiska.
Na jednym z nich, wciśnięty w kąt, zwinięty w kulkę leżał jego przyjaciel. Barwinek mógł zobaczyć, jak ten lekko drży. Może był chory? Powinien zawołać medyka? Albo go przytulić? O, właśnie! Przytulanie zawsze jest fajne, nie?
- No hej - zaczął z entuzjazmem, chcąc, by udzielił się jasnemu kocurowi.
Usiadł obok niego, bardzo blisko, ogonem oplatając delikatnie ciało mniejszego. Zauważył, iż Łabędzi Plusk podnosi głowę.
- Źle się czujesz? - Zapytał z troską.
- N-Nie. - Odparł starszy. Jego głos wydalał się drżeć, jednak Barwinek to zignorował.
- To może chcesz się przejść? Ostatnio wcale cię nie widuję! - Zaczął, machając wesoło ogonem.
- U-Uh no d-dobrze. - Miauknął.
Podniósł się powoli. Barwinek poszedł w jego ślady, czyszcząc szybko futro z mchu. Nie mógł się doczekać spaceru z Łabędzim Pluskiem. Chętnie opowie mu o ostatnich nowinkach, jakie zasłyszał w klanie.
Wyszli z legowiska w ciszy. Barwinek uznał, że nie należy naskakiwać na małomównego kumpla. Szli spokojnie, aż nie wyszli poza terenu obozu. Czarny zastanawiał się, czy point będzie chciał zapolować później, albo może się w coś pobawią?
- To jak, Łabędzi Plusku? - zaczął. - Co u ciebie? Czemu się ukrywasz? Przynajmniej ja mam takie wrażenie, prawie cię nie widać...
Jasny tego nie skomentował. Zwyczajowo szedł powoli, rozglądając się co jakiś czas.
- No to może ja zacznę. - Podjął, gdy nie otrzymał oczekiwanej odpowiedzi. - Wiesz, kazałem twojemu uczniowi dobrze cię traktować. Mały gnojek potrafi wkurzyć. Jak to jest trenować kolejnego ucznia, hm? Przecież tak niedawno sam mnie trenowałeś!
Zaśmiał się cicho, ale brak odpowiedzi czy jakiejkolwiek reakcji trochę przygasił jego entuzjazm.
- Łabędzi Plusku...coś się stało ostatnio?
<Łabądku? ❤️>
BLOGOWE WIEŚCI
BLOGOWE WIEŚCI
W Klanie Burzy
Klan Burzy znów stracił lidera przez nieszczęśliwy wypadek, zabierając ze sobą dodatkową dwójkę kotów podczas ataku lisów. Przywództwo objął Króliczy Nos, któremu Piaszczysta Zamieć oddał swoje ówczesne stanowisko, na zastępcę klanu wybrana natomiast została Przepiórczy Puch. Wiele kotów przyjęło informację w trudny sposób, szczególnie Płomienny Ryk, który tamtego feralnego dnia stracił kotkę, którą uważał za matkęW Klanie Klifu
Wojna z Klanem Wilka i samotniczkami zakończyła się upokarzającą porażką. Klan Klifu stracił wielu wojowników – Miedziany Kieł, Jerzykową Werwę, Złotą Drogę oraz przywódczynię, Liściastą Gwiazdę. Nie obyło się również bez poważnych ran bitewnych, które odnieśli Źródlana Łuna, Promieniste Słońce i Jastrzębi Zew. Klan Wilka zajął teren Czarnych Gniazd i otaczającego je lasku, dołączając go do swojego terytorium. Klan Klifu z podkulonym ogonem wrócił do obozu, by pochować zmarłych, opatrzeć swoje rany i pogodzić się z gorzką świadomością zdrady – zarówno tej ze strony samotniczek, które obiecywały im sojusz, jak i członkini własnego Klanu, zabójczyni Zagubionego Obuwika i Melodyjnego Trelu, Zielonego Wzgórza. Klifiakom pozostaje czekać na decyzje ich nowego przywódcy, Judaszowcowej Gwiazdy. Kogo kocur mianuje swoim zastępcą? Co postanowi zrobić z Jagienką i Zielonym Wzgórzem, której bezpieczeństwa bez przerwy pilnuje Bożodrzewny Kaprys, gotowa rzucić się na każdego, kto podejdzie zbyt blisko?W Klanie Nocy
Ostatni czas nie okazał się zbyt łaskawy dla Nocniaków. Poza nowo odkrytymi terenami, którym wielu pozwoliły zapomnieć nieco o krwawej wojnie z samotnikami, przodkowie nie pobłogosławili ich niemalże niczym więcej. Niedługo bowiem po zakończeniu eksploracji tajemniczego obszaru, doszło do tragedii — Mątwia Łapa, jedna z księżniczek, padła ofiarą morderstwa, którego sprawcy jak na razie nie odkryto. Pośmiertnie została odznaczona za swoje zasługi, otrzymując miano Mątwiego Marzenia. Nie złagodziło to jednak bólu jej bliskich po stracie młodej kotki. Nie mieli zresztą czasu uporać się z żałobą, bo zaledwie kilka wschodów słońca po tym przykrym wydarzeniu, doszło do prawdziwej katastrofy — powodzi. Dotąd zaufany żywioł odwrócił się przeciw Klanowi Nocy, porywając ze sobą życie i zdrowie niejednego kota, jakby odbierając zapłatę za księżyce swej dobroci, którą się z nimi dzielił. Po poległych pozostały jedynie szczątki i pojedyncze pamiątki, których nie zdołały porwać fale przed obniżeniem się poziomu wód, w konsekwencji czego następnego ranka udało się trafić na wiele przykrych znalezisk. Pomimo ciężkiej, ponurej atmosfery żałoby, wpływającej na niemalże wszystkich Nocniaków, normalne życie musiało dalej toczyć się swoim naturalnym rytmem.Przeniesiono się więc do tymczasowego schronienia w lesie, gdzie uzupełniono zniszczone przez potop zapasy ziół oraz zwierzyny i zregenerowano siły. Następnie rozpoczęła się odbudowa poprzedniego obozu, która poszła dość sprawnie, dzięki ogromnemu zaangażowaniu i samozaparciu członków klanu — w pracach renowacyjnych pomagał bowiem niemalże każdy, od małego kocięcia aż po członków starszyzny. W konsekwencji tego, miejsce to podniosło się z ruin i wróciło do swojej dawnej świetności. Wciąż jednak pewne pozostałości katastrofy przypominają o niej Nocniakom, naruszając ich poczucie bezpieczeństwa. Zwłaszcza z krążącymi wśród kotów pogłoskami o tym, że powódź, która ich nawiedziła, nie była czymś przypadkowym — a zemstą rozchwianego żywiołu, mszczącego się na nich za śmierć członkini rodu. W obozie więc wciąż panuje niepokój, a nawet najmniejszy szmer sprawia, że każdy z wojowników machinalnie stroszy futro i wzmaga skupienie, obawiając się kolejnego zagrożenia.
W Klanie Wilka
Ostatnio dzieje się całkiem sporo – jedną z ważniejszych rzeczy jest konflikt z Klanem Klifu, powstały wskutek nieporozumienia. Wszystko przez samotniczkę imieniem Terpsychora, która przez swoją chęć zemsty, wywołała wojnę między dwoma przynależnościami. Nie trwała ona długo, ale z całą pewnością zostawiła w sercach przywódców dużo goryczy i niesmaku. Wszystko wskazuje na to, że następne zgromadzenie będzie bardzo nerwowe, pełne nieporozumień i negatywnych emocji. Mimo tego Klan Wilka wyszedł z tego starcia zwycięsko – odebrali Klifiakom kilka kotów, łącznie z ich przywódczynią, a także zajęli część ich terytorium w okolicy Czarnych Gniazd.Jednak w samym Klanie Wilka również pojawiły się problemy. Pewnego dnia z obozu wyszli cali i zdrowi Zabłąkany Omen i jego uczennica Kocankowa Łapa. Wrócili jednak mocno poobijani, a z zeznań złożonych przez srebrnego kocura, wynika, że to młoda szylkretka była wszystkiemu winna. Za karę została wpędzona do izolatki, gdzie spędziła kilka dni wraz ze swoją matką, która umieszczona została tam już wcześniej. Podczas jej zamknięcia, Zabłąkany Omen zmarł, lecz jego śmierć nie była bezpośrednio powiązana z atakiem uczennicy – co jednak nie powstrzymało największych plotkarzy od robienia swojego. W obozie szepczą, że Kocankowa Łapa przynosi pecha i nieszczęście. Jej drugi mentor, wybrany po srebrnym kocurze, stracił wzrok podczas wojny, co tylko podsyca te domysły. Na szczęście nie wszystko, co dzieje się w klanie jest złe. Ostatnio do ich żłobka zawitała samotniczka Barczatka, która urodziła Wilczakom córeczkę o imieniu Trop – a trzy księżyce później narodził się także Tygrysek (Oba kociaki są do adopcji!).
W Owocowym Lesie
Dla owocniaków nadszedł trudny okres. Wszystko zaczęło się od śmierci wiekowej szamanki Świergot i jej partnerki, zastępczyni Gruszki. Za nią pociągnęły się śmierci liderki, rozpacz i tęsknota, które pociągnęła za sobą najmłodszą medyczkę, by skończyć na wybuchu epidemii zielonego kaszlu. Zmarło wiele kotów, jeszcze więcej wciąż walczy z chorobą, a pora nagich drzew tylko potęguje kryzys. Jeden z patroli miał niesamowite szczęście – natrafił na grupę wędrownych uzdrowicieli. Natychmiast wyraziła ona chęć pomocy. Derwisz, Jaskier i Jeżogłówka zostali tymczasowo przyjęci w progi Owocowego Lasu. Zamieszkują Upadłą Gwiazdę i dzielą się z tubylcami ziołami, pomocą, jak i również ciekawą wiedzą.W Betonowym Świecie
nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.MIOTY
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
co to za serduszko, co to za podrywy Łabądka
OdpowiedzUsuńnie śmiejcie się ze mnie na discordzie, po prostu mówię co myślę :( nie jestem żadnym anonimem od trollowania ok
Usuń*pata* wierzymy, jesteś spoko anonimem
Usuń^w^
UsuńT-To po przyjacielsku!
Usuń