Przełknęła ciężko ślinę, uśmiechając się niepewnie. Miała nadzieję, że medyczka nie przepytała już jej niby brata.
— Aaa widzisz... — zaczęła, próbując wymyślić coś na szybko. — Ogółem to... to moja mama i tata mieszkali u Dwunożnych... eee... takich bardzo wysokich — dodała.
Medyczka zaciekawiona wbiła w nią wzrok.
— No i... no i mama pochodziła z Klanu Burzy, a tata z Klanu... — urwała, próbując przypomnieć sobie nazwę tego trzeciego klanu leśnego. — Z Wilka! Tak, z Klanu Wilka, no i widzisz oni... oni zakochali się w sobie bez pamięci. Tata uratował mamę przed śmiercią i zaczęli się spotykać. Aż w końcu nie mogli żyć bez siebie, więc postanowili razem uciec! Ich miłość była silniejsza niż klanowe więzy, czy kodeks, więc uciekły... znaczy uciekli razem ku zachodzącemu słońcu i zamieszkali na skraju polany... — zaczęła przerabiać historię Pszczelego Żądła i Leśnego Strumienia.
Urwała nagle ciekawa reakcji Konwaliowego Serca na nieco przerobioną wersję swojej ulubionej historii.
— Piękna historia — miauknęła cicho medyczka, otulając łapy szczelnie ogonem.
Szylkretka uśmiechnęła się lekko.
— Co nie? — mruknęła po czym westchnęła. — Też bym chciała znaleźć kogoś takiego — dodała ciszej. — A ty masz kogoś?
Medyczka zapowietrzyła się gwałtownie.
— Nie — odpowiedziała szybko. — Kodeks nam zabrania.
Konopia przechyliła zaciekawiona łebek. Czyli jednak tutejszy medycy różnili się od ich.
— To smutne — stwierdziła szylkretka, przejeżdżając ogonem po grzbiecie kotki. — Ale zasady są po to by je łamać, nie? — mruknęła, puszczając kotce oczko i wybiegła z legowiska.
Świeża toń powietrza uderzyła ją prosto w pyszczek. Rozejrzała się po obozowisku, ale nie widząc nikogo ciekawego łapki skierowała w stronę legowiska starszyzny. Może tam dowie się jeszcze czegoś ciekawego o Klanie Burzy?
* * *
Zapach niepokoju unosił się w obozie jak najgorszy lisi smród. Na razie nie udało im się ustalić co jest odpowiedzialne za bóle brzucha oraz śmierć dwóch starszych. Nie było kota w klanie, który nie głowił się nad rozwiązaniem tego problemu. Pójdźkowa Łapa widząc szykującą się do wyjścia Konwaliowe Serce, podeszła do koteczki.
— Gdzie idziesz? — zapytała, rozglądając się za Zajęczą Stopą lub Jeżową Ścieżką.
Obydwoje najwidoczniej zajmowali się chorymi w legowisku medyków.
— Idę pozbierać zioła, zawsze lepiej mieć teraz trochę więcej niż trzeba — miauknęła kotka zmartwiona. — Ale nie wiem czy coś znajdziemy w tym śniegu — dodała.
Konopia rozejrzała się po polanie. Faktycznie będzie trudno coś znaleźć.
— Może powinnaś pójść wzdłuż granicy z Klanem Wilka — zaproponowała szylkretka. — Może tam coś jeszcze rośnie... Ej, mogę ci pomóc? — zapytała, wbijając parę zielonych ślip w kotkę.
<Konwalio?>
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz