BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Klan Burzy znów stracił lidera przez nieszczęśliwy wypadek, zabierając ze sobą dodatkową dwójkę kotów podczas ataku lisów. Przywództwo objął Króliczy Nos, któremu Piaszczysta Zamieć oddał swoje ówczesne stanowisko, na zastępcę klanu wybrana natomiast została Przepiórczy Puch. Wiele kotów przyjęło informację w trudny sposób, szczególnie Płomienny Ryk, który tamtego feralnego dnia stracił kotkę, którą uważał za matkę

W Klanie Klifu

Plotki w Klanie Klifu mimo upływu czasu wciąż się rozprzestrzeniają. Srokoszowa Gwiazda stracił zaufanie części swoich wojowników, którzy oskarżają go o zbrodnie przeciwko Klanowi Gwiazdy i bycie powodem rzekomego gniewu przodków. Złość i strach podsycane są przez Judaszowcowy Pocałunek, głoszącego słowo Gwiezdnych, i Czereśniową Gałązkę, która jako pierwsza uznała przywódcę za powód wszystkich spotykających Klan Klifu katastrof. Srokoszowa Gwiazda - być może ze strachu przed dojściem Judaszowca do władzy - zakazał wybierania nowych radnych, skupiając całą władzę w swoich łapach. Dodatkowo w okolicy Złotych Kłosów pojawili się budujący coś Dwunożni, którzy swoimi hałasami odstraszają zwierzynę.

W Klanie Nocy

doszło do ataku na książęta, podczas którego Sterletowa Łapa utracił jedną z kończyn. Od tamtej pory między samotnikami a Klanem Nocy, trwa zawzięta walka. Zgodnie z zeznaniami przesłuchiwanych kotów, atakujący ich klan samotnicy nie są zwykłymi włóczęgami, a zorganizowaną grupą, która za cel obrała sobie sam ród władców. Wojownicy dzień w dzień wyruszają na nieznane tereny, przeszukując je z nadzieją znalezienia wskazówek, które doprowadzą ich do swych przeciwników. Spieniona Gwiazda, która władzę objęła po swej niedawno zmarłej matce, pracuje ciężko każdego wschodu słońca, wraz z zastępczyniami analizując dostarczane im wieści z granicy.
Niestety, w ostatnich spotkaniach uczestniczyć mogła jedynie jedna z jej zastępczyń - Mandarynkowe Pióro, która tymczasowo przejęła obowiązki po swej siostrze, aktualnie zajmującej się odchowaniem kociąt zrodzonych z sojuszu Klanu Nocy oraz Klanu Wilka.

W Klanie Wilka

Kult Mrocznej Puszczy w końcu się odzywa. Po księżycach spędzonych w milczeniu i poczuciu porzucenia przez własną przywódczynię, decydują się wziąć sprawy we własne łapy. Ciężko jest zatrzymać zbieraną przez taki czas gorycz i stłumienie, przepełnione niezadowoleniem z decyzji władzy. Ich modły do przodków nie idą na marne, gdyż przemawia do nich sama dusza potępiona, kryjąca się w ciele zastępczyni, Wilczej Tajgi. Sosnowa Igła szybko zdradza swą tożsamość i przyrównuje swych wyznawców do stóp. Dochodzi do udanego zamachu na Wieczorną Gwiazdę. Winą obarczeni zostają żądni zemsty samotnicy, których grupki już od dawna były mordowane przez kultystów. Nowa liderka przyjmuje imię Sosnowa Gwiazda, a wraz z nią, w Klanie Wilka następują brutalne zmiany, o czym już wkrótce członkowie mogli przekonać się na własne oczy. Podczas zgromadzenia, wbrew rozkazowi liderki, Skarabeuszowa Łapa, uczennica medyczki, wyjawia sekret dotyczący śmierci Wieczornej Gwiazdy. W obozie spotyka ją kara, dużo gorsza niż ktokolwiek mógłby sądzić. Zostaje odebrana jej pozycja, możliwość wychodzenia z obozu, zostaje wykluczona z życia klanowego, a nawet traci swe imię, stając się Głupią Łapą, wychowanką Olszowej Kory. Warto także wspomnieć, że w szale gniewu przywódczyni bezpowrotnie okalecza ciało młodej kotki, odrywając jej ogon oraz pokrywając jej grzbiet głębokimi szramami.

W Owocowym Lesie

Społecznością wstrząsnęła nagła i drastyczna śmierć Morelki. Jak donosi Figa – świadek wypadku, świeżo mianowanemu zwiadowcy odebrały życie ogromne, metalowe szczęki. W związku z tragedią Sówka zaleciła szczególną ostrożność na terenie całego klanu i zgłaszanie każdej ze śmiercionośnych szczęki do niej.
Niedługo później patrol składający się z Rokitnika, Skałki, Figi, Miodka oraz Wiciokrzewa natknął się na mrożący krew w żyłach widok. Ciało Kamyczka leżało tuż przy Drodze Grzmotu, jednak to głównie jego stan zwracał na siebie największą uwagę. Zmarły został pozbawiony oczu i przyozdobiony kwiatami – niczym dzieło najbardziej psychopatycznego mordercy. Na miejscu nie znaleziono śladów szarpaniny, dostrzeżono natomiast strużkę wymiocin spływającą po pysku kocura. Co jednak najbardziej przerażające – sprawca zdarzenia w drastyczny sposób upodobnił wygląd truchła do mrówki. Szok i niedowierzanie jedynie pogłębił fakt, że nieboszczyk pachniał… niedawno zmarłą Traszką. Sówka nakazała dokładne przeszukanie miejsca pochówku starszej, aby zbadać sprawę. Wprowadziła także nowe procedury bezpieczeństwa: od teraz wychodzenie poza obóz dozwolone jest tylko we dwoje, a w przypadku uczniów i ról niewalczących – we troje. Zalecana jest również wzmożona ostrożność przy terenach samotniczych. Zachowanie przywódczyni na pierwszy rzut oka nie uległo zmianie, jednak spostrzegawczy mogą zauważyć, że jej znany uśmiech zaczął ostatnio wyglądać bardzo niewyraźnie.

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty



Miot w Klanie Klifu i Klanie Burzy!
(brak wolnych miejsc!)

Miot w Klanie Wilka!
(brak wolnych miejsc!)

Znajdki w Klanie Wilka!
(jedno wolne miejsce!)

Zmiana pory roku już 30 marca, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

22 czerwca 2020

Od Króliczka CD. Szkarłatnej Łapy

Króliczek nie mógł się doczekać. Ponieważ ta miła pani, Owcze Futerko, miała wkrótce urodzić swoje pierwsze kociaki, mamusia pozwalała mu częściej wychodzić na zewnątrz, na wszelki wypadek, gdyby poród miał się zacząć niespodziewanie. Kocurek nie wiedział, czemu wszyscy są tacy zmartwieni. Właściwie to niewiele wiedział, wiedza o maluchach była mu obca. Nie dopytywał. Mama i tak by mu nie powiedziała, zmieniając temat na jego brudne futerko, albo mówiąc mu, jak bardzo go kocha.
Cieszył się, że Jesionowy Wicher wkrótce wróci z patrolu. Chciał spędzić trochę czasu z drugim ulubionym wujkiem (bo pierwszym oczywiście był Szakłakowy Cień!). Leżał wygodnie w swoim bezpiecznym żłobku, gdy nagle jakiś cień zasłonił mu widok. Wielki kocur, ale mniejszy niż wojownicy, więc pewnie jakiś uczeń, wszedł do jego domu i do tego nie pachniał, jakby miał przyjemne zamiary. Dzieci potrafią wyczuć naturę danego osobnika. Króliczek miał ponownie. Skulił się, prawie robiąc pod siebie ze strachu, ale powstrzymał się, musiał być odważny jak tatuś. Musiał.
— Dlaczego leżysz na środku przejścia do legowiska, co? Mamusia cię porzuciła, mysi bobku? — zapytał się nieprzyjemnym tonem uczeń małego kocurka.
Przełknął ślinę.
— K-króliczek — odparł nieśmiało niebieski, kuląc się. — J-ja... się tylko nudziłem... i... szukałem Jesionowego Wichru... m-miał...
— Widocznie o tobie zapomniał. — odpowiedział rudy. Smutek pojawił się w oczkach malca. Czyżby wujek naprawdę zapomniał? Ale przecież zawsze pamiętał i na pewno lubił Króliczka. Zawsze był bardzo miły, gdy wychodząc z tatusiem, lub wujkiem Szakłakowym Cieniem go spotykał. Albo jak się razem bawili. Spuścił główkę, przyglądając się swoim łapką.
— Mam dla ciebie lepsze zajęcie. Wstań na własne łapy i biegaj za swoim ogonem. Zobaczymy, ile jesteś wart. I przy okazji... Nauczysz się bycia uczniem wojownika. — powiedział do kocurka. Czas trochę pomęczyć dzieciaki Klanu Nocy.
Króliczek podniósł na nieznajomego przestraszony wzrok. Nie chciał z nim przebywać, ale chyba i tak nie miał wyboru. Nuda brzmiała jeszcze gorzej. Powoli pokiwał łebkiem. Poruszył ogonkiem, zachęcając się do ruchu, wstał na równe łapki i zaczął za nim biec, chociaż na miękkich łapkach było to bardzo trudne i przewrócił się nie raz, wstając jednak od razu, gdy tylko uczniak na niego syknął.
— Wystarczy. — mruknął wreszcie rudy. Zmęczony bieganiem bez celu za ogonkiem kocurek, spojrzał na niego niepewnie. Jedyne kocię Klanu Nocy należało szanować, a czuł, że ten obcy tego nie robi. — Dostaniesz kolejne zadanie.
— D-dobrze. — miauknął niechętnie.
— Czemu jesteś taki słaby? Ugryz go! Pokaż kto jest prawdziwym wojownikiem Klanu Nocy! —usłyszał cichy głos Liściastego Kamienia.
— Ale ja nie jestem jeszcze wojownikiem. — miauknął na głos, znowu spoglądając na swoje łapki.


<Szkarłatna Łapo?>
Posted by
.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)