BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Po śmierci Różanej Przełęczy, Sójczy Szczyt wybrała się do Księżycowej Sadzawki wraz z Rumiankowym Zaćmieniem. Towarzyszyć im miała również Margaretkowy Zmierzch, która dołączyła do nich po czasie. Jakie więc było zaskoczenie, gdy ta wróciła niezwykle szybko cała zdyszana, próbując skleić jakieś sensowne zdanie. Z całości można było wywnioskować, że kotka widziała, jak Niknące Widmo zabił Sójczy Szczyt oraz Rumiankowe Zaćmienie. W obozie została przygotowana więc zasadzka na dymnego kocura, który nie spodziewał się dziur w swoim planie. Na Widmie miała zostać wykonana egzekucja, jednak kocur korzystając z sytuacji zdołał zabić stojącą nieopodal Iskrzącą Burzę, chwilę potem samemu ginąc z łap Lwiej Paszczy, Szepczącej Pustki oraz Gradowego Sztormu, z czego pierwszą z wymienionych również nieszczęśliwie dosięgły pazury Widma. Klan Burzy uszczuplił się tego dnia o szóstkę kotów.

W Klanie Klifu

Plotki w Klanie Klifu mimo upływu czasu wciąż się rozprzestrzeniają. Srokoszowa Gwiazda stracił zaufanie części swoich wojowników, którzy oskarżają go o zbrodnie przeciwko Klanowi Gwiazdy i bycie powodem rzekomego gniewu przodków. Złość i strach podsycane są przez Judaszowcowy Pocałunek, głoszącego słowo Gwiezdnych, i Czereśniową Gałązkę, która jako pierwsza uznała przywódcę za powód wszystkich spotykających Klan Klifu katastrof. Srokoszowa Gwiazda - być może ze strachu przed dojściem Judaszowca do władzy - zakazał wybierania nowych radnych, skupiając całą władzę w swoich łapach. Dodatkowo w okolicy Złotych Kłosów pojawili się budujący coś Dwunożni, którzy swoimi hałasami odstraszają zwierzynę.

W Klanie Nocy

Świat żywych w końcu opuszcza obarczony klątwą Błotnistej Plamy Czapli Taniec. Po księżycach spędzonych w agonii, której nawet najsilniejsze zioła nie były mu w stanie oszczędzić, ginie z łap własnego męża - Wodnikowego Wzgórza, który został przez niego zaatakowany podczas jednego z napadów agresji. Wojownik staje się przygnębiony, jednak nadal wypełnia swoje obowiązki jako członek Klanu Nocy, a także ojciec dla ich maleńkiego synka - Siwka. Kocurek został im podarowany przez rodzącą na granicy samotniczkę, która w zamian za udzieloną jej pomoc, oddała swego pierworodnego w łapy obcych. W opiece nad nim pomaga Mżawka, młodziutka karmicielka, która nie tak dawno wstąpiła w szeregi Klanu Nocy, wraz z dwójką potomków - Ikrą oraz Kijanką. Po tym wydarzeniu, na Srebrną Skórkę odchodzi także starsza Mrówczy Kopiec i medyczka, Strzyżykowy Promyk, której miejsce w lecznicy zajmuje Różana Woń. W międzyczasie, na prośbę Wieczornej Gwiazdy, nowej liderki Klanu Wilka, Srocza Gwiazda udziela im pomocy, wyznaczając nieduży skrawek terenu na ich nowy obóz, w którym mieszkać mogą do czasu, aż z ich lasu nie znikną kłusownicy. Wyprowadzka następuje jednak dopiero po kilku księżycach, podczas których wielu wojowników zdążyło pokręcić nosem na swoich niewdzięcznych sąsiadów.

W Klanie Wilka

Po terenach zaczynają w dużych ilościach wałęsać się ludzie, którzy wraz ze swoją sforą, coraz pewniej poruszają się po wilczackich lasach. Dochodzi do ataku psów. Ich pierwszą ofiarą padł Wroni Trans, jednak już wkrótce, do grona zgładzonych przez intruzów wojowników, dołącza także sam Błękitna Gwiazda, który został śmiertelnie postrzelony podczas patrolu, w którym towarzyszyła mu Płonąca Dusza i Gronostajowy Taniec. Po przekazaniu wieści klanowi, w obozie panuje chaos. Wojownikom nie pozostaje dużo możliwości. Zgodnie z tradycją, Wieczorna Mara przyjmuje pozycję liderki i zmienia imię na Wieczorną Gwiazdę. Podczas kolejnych prób ustalenia, jak duży problem stanowią panoszący się kłusownicy, giną jeszcze dwa koty - Koszmarny Omen i Zapomniany Pocałunek. Zapada werdykt ostateczny. Po tym, jak grupa wysłanników powróciła z Klanu Nocy, przekazując wieść, iż Srocza Gwiazda zgodziła się udzielić wilczakom pomocy, cały klan przenosi się do małego lasku niedaleko Kolorowej Łąki, który stanowić ma ich nowy obóz. Następne księżyce spędzają na przydzielonym im skrawku terenu, stale wysyłając patrole, mające sprawdzać sytuację na zajętych przez dwunożnych terenach. W międzyczasie umiera najstarsza członkini Klanu Wilka, a jednocześnie była liderka - Stokrotkowa Polana, która zgodnie ze swą prośbą odprowadzona została w okolice grobu jej córki, Szakalej Gwiazdy. W końcu, jeden z patroli wraca z radosną nowiną - wraz z nastaniem Pory Nagich Drzew, dwunożni wynieśli się, pozostawiający po sobie jedynie zniszczone, zwietrzałe obozowisko. Wieczorna Gwiazda zarządza powrót.

W Owocowym Lesie

Społeczność z bólem pożegnała Przebiśniega, który odszedł we śnie. Sytuacja nie wydawała się nadzwyczajna, dopóki rodzina zmarłego nie poszła go pochować. W trakcie kopania nagrobka zostali jednak odciągnięci hałasem z zewnątrz, a kiedy wrócili na miejsce… ciała ukochanego starszego już nie było! Po wszechobecnej panice i nieudanych poszukiwaniach kocura, Daglezjowa Igła zdecydowała się zabrać głos. Liderka ogłosiła, że wyznaczyła dwa patrole, jakie mają za zadanie odnaleźć siedlisko potwora, który dopuścił się kradzieży ciała nieboszczyka. Dowódcy patroli zostali odgórnie wyznaczeni, a reszta kotów zachęcana nagrodami do zgłoszenia się na ochotników członkostwa.
Patrole poszukiwacze cały czas trwają, a ich uczestnicy znajdują coraz to dziwniejsze ślady na swoim terenie…

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty



Miot w Owocowym Lesie!
(brak wolnych miejsc!)

Miot w Klanie Nocy!
(brak wolnych miejsc!)

Rozpoczęła się kolejna edycja Eventu NPC! Aby wziąć udział, wystarczy zgłosić się pod postem z etykietą „Event”! | Zmiana pory roku już 24 listopada, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

26 lutego 2020

Od Iglastej Gwiazdy CD Miedzianej Iskry

Obrzucił znudzonym spojrzeniem płową kotkę, która jak gdyby nigdy nic weszła do jego legowiska i zaproponowała kocurowi, by zjadł trochę. Skrzywił pysk, odwracając zaraz łeb i ostentacyjnie, najprościej w świecie mówiąc - obrócił się dupą do kotki, która tylko zszokowana upuściła piszczkę na ziemię. Nie chciał jej tu, ba! Nie chciał, by K T O K O L W I E K zawracał mu ogon w tejże sytuacji, potrzebował chwili dla siebie. Na serio długiej chwili, by to wszystko na trzeźwo przemyśleć. Zdawał sobie jednak sprawę z tego, że aktualnie jedyne myśli, jakie się kotłowały w jego głowie to te, by spróbować znowu zeskoczył z tego klifu, dać się zaszlachtować wchodząc na teren obcego klanu, czy też przedawkować jakieś ziółka.
Tak, każda opcja była wręcz idealna.
Chociaż z pewnością Wilcze Serce jakimś cudem by go wskrzesił, po czym ostro skopał jego kościste dupsko.
Westchnął cicho, słysząc ciche miauknięcie Miedzianej Iskry:
- To... to zostawię ci to tutaj, zjedz jak będziesz miał ochotę - słyszał, jak odkłada ptaka na ziemię, po czym wychodzi, nareszcie zostawiając go w spokoju. Nareszcie. Kocur nawet się nie poruszył, jedyne co, to zakrył swym ogonem oczy, po czym westchnął ciężko, próbując zasnąć.
Na marne jednak, bowiem niedługo po wyjściu młodej wojowniczki, ktoś wpadł do jego legowiska, dysząc ciężko i oznajmiając, że Jaskółcza Łapa zniknęła, zaś Wróblowy Śpiew wraz ze Złocistą Rzeką odeszły do klanu gwiazdy. Warknął cicho, ostatnio w klanie wilka nie działo się dobrze i Iglasta Gwiazda miał wrażenie, że to przez niego...

* * *
Oparł łeb na łapach, podnosząc się zaraz szybko, gdy do jego uszu dotarł szmer tuż przy wejściu do leża kocura. Końcówka ogona drgała mu nerwowo, zaś gdy dostrzegł pocieszną mordkę Miedzianej Iskry, jego serce zalała delikatna fala ciepła.
Trzeba było przyznać, point polubił wizyty płowej kotki, która to z każdą chwilą wyciągała z niego co raz więcej i więcej. To właśnie dzięki niej ruszył z wizytą do synów i ponownie, małymi kroczkami próbował dożyć. Uśmiechnął się ledwie widocznie, gdy kotka najzwyczajniej w świecie walnęła się tuż obok niego, przed pyskiem kładąc mu nornicę.
- Albo to jesz, albo znowu wciskam ci żarcie do gardła - miauknęła, uderzając ogonem o ziemię. Igła przechylił z lekka łeb, cóż, więc płowa kotka nie żartowała.
- Dobrze, dobrze, szanowna pani, już grzecznie jem - prychnął z lekka rozbawiony, zabierając się za jedzenie.

* * *
- Piecze! - fuknął, uderzając ogonem o ziemię, gdy Świetlikowe Skrzydło odkażała jego rany. Nie był ani trochę zadowolony z faktu, że ten łysiejący wszarz zostawił mu kilka zadrapań, kto wie, gdzie ta memeja się szlajała i czy jakiegoś syfu w łapach nie miała! Wzdrygnął się z obrzydzeniem na myśl, że może złapać jakiegoś syfa. Zamyślony nawet nie zorientował się, kiedy Świetlik powiedziała, że już skończyła i point może wyjść. Dopiero gdy ta pacnęła go ogonem po nosie, kocur zrozumiał, że cała ta bolesna akcja ratunkowa już jest zakończona, a on może ze spokojem zabrać dupę w troki.
Skinął jej łbem, po czym wyszedł na zewnątrz, przeciągając się z lekka, przy okazji niemalże od razu napotykając Miedzianą Iskrę, rozmawiającą ze Słonecznym Zmierzchem, uśmiechnął się z lekka.

< Miedź?  >
Posted by
.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)