— Jesteś okropny! — zawołała Fasolka, próbując swoimi krótkimi łapkami odepchnąć cętkowanego jak najdalej od siebie, co przy ich różnicy wzrostu wyglądało raczej, jak śmieszne głaskanie nogi kocura. — Jak mogłeś tak powiedzieć i potem jeszcze tak to pociągnąć?!
— Czasem trzeba wytężyć mózgownice i posłuchać rad innych. — mruknął widocznie zadowolony z siebie kocur. Naburmuszona i zawstydzona Fasolka otarła łapkami oczy z łez, by pozbyć się resztek dowodów na to, jak bardzo się przestraszyła. Kotka mruknęła cicho i posłała Trójce zdenerwowane spojrzenie, na co kocur zaśmiał się cicho pod nosem.
— Dobra, a teraz serio, spadaj, bo twoja matka się zdenerwuje. Słońce powoli zachodzi. — powiedział w końcu zielonooki, wskazując ogonem wyjście. Rzeczywiście, niebo zaczęło robić się różowe. Tym razem Trójka miał rację, więc bez zbędnego spierania się z nim, kotka rzuciła mu szybkie "pa pa!" i wyszła powolutku z legowiska medyków. Szkoda jej było zostawiać zioła i zapachy, jednak wiedziała, że Potrójny Krok jeszcze na pewno nie jeden raz będzie musiał się z nią użerać. Jutro na pewno tam wróci, i czy kocur chce czy nie, jakoś mu pomoże w pracy!
***
Młoda obudziła się i leniwie spędziła poranek, zastanawiając się, jak może przekonać do siebie Trójkę. Koteczka przypomniała sobie, jak bardzo jej mamusia zawsze cieszyła się, jak tatuś przynosił jej coś do jedzenia. Może Trójka też by się z tego ucieszył? Fasolka przeciągnęła się i za pozwoleniem Miedzianej Iskry wyszła ze żłobka.
— Tylko nie męcz go za mocno pytaniami! — zawołała za nią Miedź. — Potrójny Krok bywa marudny jak przychodzą do niego kociaki.
— Dobrze! — zawołała kotka na odchodne i skierowała się do stosu ze zwierzyną. Obejrzała dokładnie zbiory wojowników i uczniów klanu, obchodząc dookoła cały zapas. Co by mógł lubić taki Trójka? Może jakiegoś gryzonia? Na przykład myszkę? A co jeśli ich nie lubi? Jeśli przyniesie mu coś, co mu nie zasmakuje, to może się na nią obrazić i nici z jej mizernego planu. To... może wzięłaby coś z każdego rodzaju? W zasadzie to na stosie znajdowały się głównie ptaki i właśnie gryzonie, więc raczej nie będzie trudne wybranie czegoś z tego i tego, a potem doniesienie tego do legowiska medyków. Kotka w końcu wzięła ze sobą szaro brązową mysz i ładnego, czarno-białego ptaka. Fasolka przyszła do legowiska medyków i położyła dwie piszczki na ziemi.
— Dzień dobry! Przyniosłam śniadanie! — zawołała kotka, zwracając na siebie uwagę kotów znajdujących się w legowisku medyków. Jednak zamiast zobaczyć niechętnie witającego ją Trójkę, Fasolka zobaczyła drobną, chudą kotkę o dzikim pręgowaniu.
— Dzień dobry. Nie spodziewałam się, że kocię przyniesie nam coś do jedzenia. — zamruczała zaskoczona kotka. Fasolka zmarszczyła brwi, po czym próbowała wyjrzeć, czy może Trójka siedzi sobie za nią. Jednak w legowisku widziała jedynie śpiącego Wawrzynową Łapę, a raczej jego grzbiet, unoszący się w górę i w dół. Liliowa pointka zauważyła, że medyczka otwiera pysk, by jeszcze coś powiedzieć, jednak usłyszała nierówne kroki za sobą.
— Oh, znowu tu przylazłaś? — mruknął cętkowany, wymijając Fasolkę. Kotka ucieszyła się na jego widok.
— Mhm, przyniosłam ci coś do jedzenia. A potem przecież muszę ci pomóc z tym czymś na co zbierałam wczoraj gałązki i żywicę. — oznajmiła szybko kotka, podsuwając łapą mysz i ptaka bliżej Trójki. Kotka, która powitała wcześniej pointkę, uśmiechnęła się pod nosem na słowa kociaka.
— Widzę, że znalazłeś sobie pomocniczkę. — zaśmiała się starsza, obracając się w stronę kocura.
< Potrójny Kroku? >
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz