BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Po śmierci Różanej Przełęczy, Sójczy Szczyt wybrała się do Księżycowej Sadzawki wraz z Rumiankowym Zaćmieniem. Towarzyszyć im miała również Margaretkowy Zmierzch, która dołączyła do nich po czasie. Jakie więc było zaskoczenie, gdy ta wróciła niezwykle szybko cała zdyszana, próbując skleić jakieś sensowne zdanie. Z całości można było wywnioskować, że kotka widziała, jak Niknące Widmo zabił Sójczy Szczyt oraz Rumiankowe Zaćmienie. W obozie została przygotowana więc zasadzka na dymnego kocura, który nie spodziewał się dziur w swoim planie. Na Widmie miała zostać wykonana egzekucja, jednak kocur korzystając z sytuacji zdołał zabić stojącą nieopodal Iskrzącą Burzę, chwilę potem samemu ginąc z łap Lwiej Paszczy, Szepczącej Pustki oraz Gradowego Sztormu, z czego pierwszą z wymienionych również nieszczęśliwie dosięgły pazury Widma. Klan Burzy uszczuplił się tego dnia o szóstkę kotów.

W Klanie Klifu

Plotki w Klanie Klifu mimo upływu czasu wciąż się rozprzestrzeniają. Srokoszowa Gwiazda stracił zaufanie części swoich wojowników, którzy oskarżają go o zbrodnie przeciwko Klanowi Gwiazdy i bycie powodem rzekomego gniewu przodków. Złość i strach podsycane są przez Judaszowcowy Pocałunek, głoszącego słowo Gwiezdnych, i Czereśniową Gałązkę, która jako pierwsza uznała przywódcę za powód wszystkich spotykających Klan Klifu katastrof. Srokoszowa Gwiazda - być może ze strachu przed dojściem Judaszowca do władzy - zakazał wybierania nowych radnych, skupiając całą władzę w swoich łapach. Dodatkowo w okolicy Złotych Kłosów pojawili się budujący coś Dwunożni, którzy swoimi hałasami odstraszają zwierzynę.

W Klanie Nocy

Jeszcze podczas szczególnie upalnej Pory Zielonych Liści, na patrol napada para lisów. Podczas zaciekłej walki ginie aż trójka wojowników - Skacząca Cyranka, która przez brak łapy nie była się w stanie samodzielnie się obronić, a także dwoje jej rodziców - Poranny Ferwor i Księżycowy Blask. Sytuacja ta jedynie przyspiesza budowę ziołowego "ogrodu", umiejscowionego na jednej z pobliskich wysp, którego budowę zarządziła sama księżniczka, Różana Woń. Klan Nocy szykuje się powoli do zemsty na krwiożerczych bestiach. Życie jednak nie stoi w miejscu - do klanu dołącza tajemnicza samotniczka, Zroszona Łapa, owiana mgłą niewiadomej, o której informacje są bardzo ograniczone. Niektórym jednak zdaje się być ona dziwnie znajoma, lecz na razie przymykają na to oko. Świat żywych opuszcza emerytka, Pszczela Duma. Miejsce jej jednak nie pozostaje długo puste, gdyż do obozu nocniaków trafiają dwie zguby - Czereśnia oraz Kuna. Obie wprowadzają się do żłobka, gdzie już wkrótce, za sprawą pęczniejącego brzucha księżniczki Mandarynkowe Pióro, może się zrobić bardzo tłoczno...

W Klanie Wilka

Kult Mrocznej Puszczy w końcu się odzywa. Po księżycach spędzonych w milczeniu i poczuciu porzucenia przez własną przywódczynię, decydują się wziąć sprawy we własne łapy. Ciężko jest zatrzymać zbieraną przez taki czas gorycz i stłumienie, przepełnione niezadowoleniem z decyzji władzy. Ich modły do przodków nie idą na marne, gdyż przemawia do nich sama dusza potępiona, kryjąca się w ciele zastępczyni, Wilczej Tajgi. Sosnowa Igła szybko zdradza swą tożsamość i przyrównuje swych wyznawców do stóp. Dochodzi do udanego zamachu na Wieczorną Gwiazdę. Winą obarczeni zostają żądni zemsty samotnicy, których grupki już od dawna były mordowane przez kultystów. Nowa liderka przyjmuje imię Sosnowa Gwiazda, a wraz z nią, w Klanie Wilka następują brutalne zmiany, o czym już wkrótce członkowie mogli przekonać się na własne oczy. Podczas zgromadzenia, wbrew rozkazowi liderki, Skarabeuszowa Łapa, uczennica medyczki, wyjawia sekret dotyczący śmierci Wieczornej Gwiazdy. W obozie spotyka ją kara, dużo gorsza niż ktokolwiek mógłby sądzić. Zostaje odebrana jej pozycja, możliwość wychodzenia z obozu, zostaje wykluczona z życia klanowego, a nawet traci swe imię, stając się Głupią Łapą, wychowanką Olszowej Kory. Warto także wspomnieć, że w szale gniewu przywódczyni bezpowrotnie okalecza ciało młodej kotki, odrywając jej ogon oraz pokrywając jej grzbiet głębokimi szramami.

W Owocowym Lesie

W Porze Zielonych Liści społeczność z bólem pożegnała Przebiśniega, który odszedł we śnie. Sytuacja nie wydawała się nadzwyczajna, dopóki rodzina zmarłego nie poszła go pochować. W trakcie kopania nagrobka zostali jednak odciągnięci hałasem z zewnątrz, a kiedy wrócili na miejsce… ciała ukochanego starszego już nie było! Po wszechobecnej panice i nieudanych poszukiwaniach kocura, Daglezjowa Igła zdecydowała się zabrać głos. Liderka ogłosiła, że wyznaczyła dwa patrole, jakie mają za zadanie odnaleźć siedlisko potwora, który dopuścił się kradzieży ciała nieboszczyka. Dowódcy patroli zostali odgórnie wyznaczeni, a reszta kotów zachęcana nagrodami do zgłoszenia się na ochotników członkostwa.
Aż po dzień dzisiejszy patrole poszukiwacze cały czas trwają, a ich uczestnicy znajdują coraz to dziwniejsze ślady na swoim terenie…
Po dłuższym czasie spokoju, społecznością wstrząsnęła wieść tajemniczego zaginięcia najstarszej wojowniczki Mleczyk. Zaledwie wschód słońca później, znaleziono brutalnie okaleczoną Kruchą, która w trybie pilnym otrzymała pomoc medyczną. Niestety, w skutek poważnego obrażenia starsza zmarła po kilku dniach. Coś jednak wydaje się być bardzo podejrzane w tej sprawie...

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty



Miot w Klanie Burzy!
(trzy wolne miejsca!)

Miot w Klanie Nocy!
(dwa wolne miejsca!)

Zmiana pory roku już 16 lutego, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

25 stycznia 2025

Od Piórka (Pierzastej Łapy) CD. Mandarynkowego Pióra

Kilka księżyców temu

- Chcesz wyglądać jak on? - zapytała matka. Srebrna koteczka spoglądała na kocura. Gdyby nie jego blizny, rany i inne kalectwa, wyglądałby porządnie. Piórko pokręciła głową, nie chciała być kaleką. Zwłaszcza, że kicha jak koło jej nosa przeleci zapach piór, czy pyłków.
- No właśnie - syknęła Mandarynkowe Pióro. Srebrna wpatrywała się w nią przez dłuższą chwilę. Czemu była taka nieuprzejma? A może to była znowu wina Piórka? Tak właśnie wmawiała sobie koteczka. Matka odsunęła się od kocięcia, jednak nadal spoglądała na nią krzywo. Jakby skrzywdziła kogoś bliskiego, jej blade spojrzenie mówiło wiele. Złość, nieufność, strach i rozczarowanie. Nie umiała opisać więcej, bo więcej nie chciała. Nie miała zamiaru przyglądać się matce, więc pobiegła do wyrzutko-miejsca. Zaczęła grzebać pazurem o ziemię, nadal ukazywała jej się matka. Zła i krnąbrna, niemiła i nieempatyczna. Jednak Piórko nadal ją lubiła, sama nie wiedziała, dlaczego. Może to sentyment do rodziny? Albo wdzięczność za przyjście na świat… Wstała z miejsca i popędziła do rodzeństwa, chociaż ten jeden raz. Chciała z nimi przebywać, bawić się w ich głupie zabawy. Albo po prostu odpłynąć. Pobiegła do Mureny, wtulając się w jej futerko.
- Coś się stało? - powiedziała siostra. Piórko przytaknęła głową, opowiedziała wszystko siostrze a ta westchnęła.
- To nic… Matka taka jest, nie miała nic złego na myśli - mruknęła. Pręgowana przytaknęła na jej słowa, ale czy mówiła prawdę?
- Opowiedz nam bajkę! - krzyczał Szałwik w kierunku piastunki.
- Już dobrze, ale masz się uspokoić - nalegała Kotewkowy Powiew. Rodzeństwo zebrało się wokół kotki, a ta zabrała głos.
- Niegdyś nie było kotów, jedynie pierwotne istoty. Dawno temu, kiedy nastała Wieczna Noc, kawałki nieba zaczęły się kruszyć. Spadały z nieba, aż do ziemi, dlatego dzięki nim powstały koty czarne - miauknęła. I tak kotka opowiadała im o tym, jak powstały inne koty. Kremowe, białe, cynamonowe czy rude.
- Niestety z błota i mułu powstały koty czekoladowe. Powstały one na bagiennych głębinach, a ich zadaniem jest wciąganie kociaków i odbieranie ich od swoich rodziców! - krzyknęła.
- Aaaa!!! - pisnęła Piórko. Schowała się za siostrą, próbując odgonić złe myśli.

Kilka dni po pierwszym zgromadzeniu Pierzastej Łapy

- Twoje? - szepnęła srebrna. To słowo nadal tkwiło w jej głowie. Cały czas wzdychała, próbując znaleźć zakończenie słów matki. Główkowała od samego zgromadzenia, nie słyszała za wiele, ale wiele słów tam padło. Medyk Klanu Burzy zdawał się interesować dziećmi Mandarynkowego Pióra. Albo czymś innym, jednak coś jej tu nie grało… Księżniczka nie może zadawać się z czekoladowym kotem. Bo te uznawane przez Sroczą Gwiazdę, są najgorsze. Powstały z błota i mułu, Kotewkowy Powiew o nich opowiadała. Przynosiły niepokój i panikę, przez nie rzeki stawały się zdradliwe. Pierzasta Łapa rozciągnęła się, wstała i pobiegła do obozu. Dziś miała pomagać Różanej Woni, bo dużo kotów się skaleczyło. Uczennica prędko wbiegła do legowiska medyka. Ujrzała tam Różaną Woń, która leczyła niewielkie zadrapanie Biedronkowego Pola. A Zimorodkowe Życzenie grzebała w ziołach, cały czas wyrzucając coś ze składzika.
- Pierzasta Łapo, jak już dotarłaś to opatrz kogoś - powiedziała. Srebrna kiwnęłą głową, usiadła, czekając na pacjenta. Z niewielkiego tłumu wyłoniła się srebrna kotka. Mandarynkowe Pióro postawiła niewielkie kroki, w kierunku młodej. Pierzasta Łapa zrobiła się blada, nie miała zamiaru gadać z matką. Jednak była do tego zmuszona, przełknęła ślinę i zabrała głos.
- Co ci dolega? - zapytała.

<Matko?>

[523 słów]

[przyznano 10%]
Posted by
.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)