BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Po śmierci Różanej Przełęczy, Sójczy Szczyt wybrała się do Księżycowej Sadzawki wraz z Rumiankowym Zaćmieniem. Towarzyszyć im miała również Margaretkowy Zmierzch, która dołączyła do nich po czasie. Jakie więc było zaskoczenie, gdy ta wróciła niezwykle szybko cała zdyszana, próbując skleić jakieś sensowne zdanie. Z całości można było wywnioskować, że kotka widziała, jak Niknące Widmo zabił Sójczy Szczyt oraz Rumiankowe Zaćmienie. W obozie została przygotowana więc zasadzka na dymnego kocura, który nie spodziewał się dziur w swoim planie. Na Widmie miała zostać wykonana egzekucja, jednak kocur korzystając z sytuacji zdołał zabić stojącą nieopodal Iskrzącą Burzę, chwilę potem samemu ginąc z łap Lwiej Paszczy, Szepczącej Pustki oraz Gradowego Sztormu, z czego pierwszą z wymienionych również nieszczęśliwie dosięgły pazury Widma. Klan Burzy uszczuplił się tego dnia o szóstkę kotów.

W Klanie Klifu

Plotki w Klanie Klifu mimo upływu czasu wciąż się rozprzestrzeniają. Srokoszowa Gwiazda stracił zaufanie części swoich wojowników, którzy oskarżają go o zbrodnie przeciwko Klanowi Gwiazdy i bycie powodem rzekomego gniewu przodków. Złość i strach podsycane są przez Judaszowcowy Pocałunek, głoszącego słowo Gwiezdnych, i Czereśniową Gałązkę, która jako pierwsza uznała przywódcę za powód wszystkich spotykających Klan Klifu katastrof. Srokoszowa Gwiazda - być może ze strachu przed dojściem Judaszowca do władzy - zakazał wybierania nowych radnych, skupiając całą władzę w swoich łapach. Dodatkowo w okolicy Złotych Kłosów pojawili się budujący coś Dwunożni, którzy swoimi hałasami odstraszają zwierzynę.

W Klanie Nocy

Świat żywych w końcu opuszcza obarczony klątwą Błotnistej Plamy Czapli Taniec. Po księżycach spędzonych w agonii, której nawet najsilniejsze zioła nie były mu w stanie oszczędzić, ginie z łap własnego męża - Wodnikowego Wzgórza, który został przez niego zaatakowany podczas jednego z napadów agresji. Wojownik staje się przygnębiony, jednak nadal wypełnia swoje obowiązki jako członek Klanu Nocy, a także ojciec dla ich maleńkiego synka - Siwka. Kocurek został im podarowany przez rodzącą na granicy samotniczkę, która w zamian za udzieloną jej pomoc, oddała swego pierworodnego w łapy obcych. W opiece nad nim pomaga Mżawka, młodziutka karmicielka, która nie tak dawno wstąpiła w szeregi Klanu Nocy, wraz z dwójką potomków - Ikrą oraz Kijanką. Po tym wydarzeniu, na Srebrną Skórkę odchodzi także starsza Mrówczy Kopiec i medyczka, Strzyżykowy Promyk, której miejsce w lecznicy zajmuje Różana Woń. W międzyczasie, na prośbę Wieczornej Gwiazdy, nowej liderki Klanu Wilka, Srocza Gwiazda udziela im pomocy, wyznaczając nieduży skrawek terenu na ich nowy obóz, w którym mieszkać mogą do czasu, aż z ich lasu nie znikną kłusownicy. Wyprowadzka następuje jednak dopiero po kilku księżycach, podczas których wielu wojowników zdążyło pokręcić nosem na swoich niewdzięcznych sąsiadów.

W Klanie Wilka

Po terenach zaczynają w dużych ilościach wałęsać się ludzie, którzy wraz ze swoją sforą, coraz pewniej poruszają się po wilczackich lasach. Dochodzi do ataku psów. Ich pierwszą ofiarą padł Wroni Trans, jednak już wkrótce, do grona zgładzonych przez intruzów wojowników, dołącza także sam Błękitna Gwiazda, który został śmiertelnie postrzelony podczas patrolu, w którym towarzyszyła mu Płonąca Dusza i Gronostajowy Taniec. Po przekazaniu wieści klanowi, w obozie panuje chaos. Wojownikom nie pozostaje dużo możliwości. Zgodnie z tradycją, Wieczorna Mara przyjmuje pozycję liderki i zmienia imię na Wieczorną Gwiazdę. Podczas kolejnych prób ustalenia, jak duży problem stanowią panoszący się kłusownicy, giną jeszcze dwa koty - Koszmarny Omen i Zapomniany Pocałunek. Zapada werdykt ostateczny. Po tym, jak grupa wysłanników powróciła z Klanu Nocy, przekazując wieść, iż Srocza Gwiazda zgodziła się udzielić wilczakom pomocy, cały klan przenosi się do małego lasku niedaleko Kolorowej Łąki, który stanowić ma ich nowy obóz. Następne księżyce spędzają na przydzielonym im skrawku terenu, stale wysyłając patrole, mające sprawdzać sytuację na zajętych przez dwunożnych terenach. W międzyczasie umiera najstarsza członkini Klanu Wilka, a jednocześnie była liderka - Stokrotkowa Polana, która zgodnie ze swą prośbą odprowadzona została w okolice grobu jej córki, Szakalej Gwiazdy. W końcu, jeden z patroli wraca z radosną nowiną - wraz z nastaniem Pory Nagich Drzew, dwunożni wynieśli się, pozostawiający po sobie jedynie zniszczone, zwietrzałe obozowisko. Wieczorna Gwiazda zarządza powrót.

W Owocowym Lesie

Społeczność z bólem pożegnała Przebiśniega, który odszedł we śnie. Sytuacja nie wydawała się nadzwyczajna, dopóki rodzina zmarłego nie poszła go pochować. W trakcie kopania nagrobka zostali jednak odciągnięci hałasem z zewnątrz, a kiedy wrócili na miejsce… ciała ukochanego starszego już nie było! Po wszechobecnej panice i nieudanych poszukiwaniach kocura, Daglezjowa Igła zdecydowała się zabrać głos. Liderka ogłosiła, że wyznaczyła dwa patrole, jakie mają za zadanie odnaleźć siedlisko potwora, który dopuścił się kradzieży ciała nieboszczyka. Dowódcy patroli zostali odgórnie wyznaczeni, a reszta kotów zachęcana nagrodami do zgłoszenia się na ochotników członkostwa.
Patrole poszukiwacze cały czas trwają, a ich uczestnicy znajdują coraz to dziwniejsze ślady na swoim terenie…

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty



Znajdki w Klanie Nocy!
(brak wolnych miejsc!)

Miot w Owocowym Lesie!
(jedno wolne miejsce!)

Miot w Klanie Nocy!
(jedno wolne miejsce!)

Rozpoczęła się kolejna edycja Eventu NPC! Aby wziąć udział, wystarczy zgłosić się pod postem z etykietą „Event”! | Zmiana pory roku już 24 listopada, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

28 lutego 2021

Od Zimorodkowego Blasku cd Tańczącej Pieśni

 – A masz chociaż jakieś super wizje od Klanu Gwiazd? – miauknął, jakby zrezygnowany, ale wciąż z nutką nadziei.
– Oh, owszem, mam. W ostatniej mówili, że jeśli będziesz niedobry dla swojej mentorki to ześlą na ciebie okropną ślepotę.
Co takiego? O nie! Musiał więc być bardzo miły dla swojej mentorki! Nie chciał w końcu nic nie widzieć! Przecież jak wtedy mógłby podziwiać świat? Te drzewa, kochany pyszczek Kwaśnego Języka, pogoń za sarną? Pewnie nie dostałby takiej ślepoty jaką ma kotka. Ona widziała! Był tego pewien! Gdyby nie to, to by wpadała na drzewa i nie umiała polować! A nauczyła go tego wszystkiego! Była magicznym kotem! Możliwe, że boginią! A jakby zaczął składać jej dary? Jego pyszczek rozjaśnił uśmiech. Tak! To był dobry pomysł! 
- Będę grzeczny i cię czcił o wielka! Nawet już nie przekręcę twojego cudownego imienia! - zapewnił. 
- No ja myślę - miauknęła kocica. 
Resztę dnia spędzili na miłej pogawędce. Starał się być najmilszy jak tylko mógł! Chyba mu wyszło! 

***

Każdego dnia przynosił do Tańczącej Pieśni dary. Skoro została boginią, to trzeba było o nią zadbać. Łaził przez to za nią krok w krok, obdarzając ją swoimi usługami. A to przyniesie posiłek, to poda mech z wodą. Nawet zaproponował wymasowanie grzbietu, ale ta fuknęła i odeszła. Dał jej spokój do wieczora, gdzie znów starał się zadbać o jej piękno. Niestety tą rutynę przerwało nieszczęście. Pożar! Wybuchł tak niespodziewanie. Pamiętał go na terenach klanu burzy, a teraz? Teraz po tak długim okresie dotarł do nich! Nikt na dodatek nie wiedział co go rozpoczęło! To było takie straszne! Zgubił gdzieś w tym chaosie Kwaśnego! Na szczęście wypatrzył Tańczącą Pieśń. Od razu do niej dopadł. Owinął ogon wokół jej karku i zaprowadził w bezpieczne miejsce. Prócz zwęglonego ogona i tyłka; bo oczywiście ogień był tak szybki, a on starał się pomóc mentorce najlepiej jak umiał, wydostać się z płomieni, przypalił mu te części ciała, które były najwolniejsze. Kiedy udało im się dotrzeć do reszty, Berberysowa Gwiazda - mama, została brzydkim stworem z wieloma ranami; co go zasmuciło, zarządziła udać się do lasu. Tam... Było cudownie! Tyle drzew! Normalnie czuł się wspaniale. Może ta przeprowadzka dobrze im zrobi? Będzie mógł tulić drzewa, nie wychodząc z obozu! Normalnie jak wilczaki! Ałuuuu! Będzie wył do księżyca! Tak! Tak spełni się jego marzenie o posiadaniu kociąt! 
Ale najpierw trzeba było zbudować obóz. Pomagał ile mógł, nie zaniedbując bogini. Starał się, aby kotka czuła się jak najlepiej. 
Akurat dzisiaj złapał srokę. Od razu zaniósł ją do nowego legowiska wojowników, gdzie kocica wylizywała rany. 
- Czszcz! - zawołał, kładąc przed nią piszczkę. - To dla ciebie! Jak się czujesz? Może pomóc z oparzeniami? Przynieść coś? 

<Taniec?>

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz