BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Po śmierci Różanej Przełęczy, Sójczy Szczyt wybrała się do Księżycowej Sadzawki wraz z Rumiankowym Zaćmieniem. Towarzyszyć im miała również Margaretkowy Zmierzch, która dołączyła do nich po czasie. Jakie więc było zaskoczenie, gdy ta wróciła niezwykle szybko cała zdyszana, próbując skleić jakieś sensowne zdanie. Z całości można było wywnioskować, że kotka widziała, jak Niknące Widmo zabił Sójczy Szczyt oraz Rumiankowe Zaćmienie. W obozie została przygotowana więc zasadzka na dymnego kocura, który nie spodziewał się dziur w swoim planie. Na Widmie miała zostać wykonana egzekucja, jednak kocur korzystając z sytuacji zdołał zabić stojącą nieopodal Iskrzącą Burzę, chwilę potem samemu ginąc z łap Lwiej Paszczy, Szepczącej Pustki oraz Gradowego Sztormu, z czego pierwszą z wymienionych również nieszczęśliwie dosięgły pazury Widma. Klan Burzy uszczuplił się tego dnia o szóstkę kotów.

W Klanie Klifu

Plotki w Klanie Klifu mimo upływu czasu wciąż się rozprzestrzeniają. Srokoszowa Gwiazda stracił zaufanie części swoich wojowników, którzy oskarżają go o zbrodnie przeciwko Klanowi Gwiazdy i bycie powodem rzekomego gniewu przodków. Złość i strach podsycane są przez Judaszowcowy Pocałunek, głoszącego słowo Gwiezdnych, i Czereśniową Gałązkę, która jako pierwsza uznała przywódcę za powód wszystkich spotykających Klan Klifu katastrof. Srokoszowa Gwiazda - być może ze strachu przed dojściem Judaszowca do władzy - zakazał wybierania nowych radnych, skupiając całą władzę w swoich łapach. Dodatkowo w okolicy Złotych Kłosów pojawili się budujący coś Dwunożni, którzy swoimi hałasami odstraszają zwierzynę.

W Klanie Nocy

Świat żywych w końcu opuszcza obarczony klątwą Błotnistej Plamy Czapli Taniec. Po księżycach spędzonych w agonii, której nawet najsilniejsze zioła nie były mu w stanie oszczędzić, ginie z łap własnego męża - Wodnikowego Wzgórza, który został przez niego zaatakowany podczas jednego z napadów agresji. Wojownik staje się przygnębiony, jednak nadal wypełnia swoje obowiązki jako członek Klanu Nocy, a także ojciec dla ich maleńkiego synka - Siwka. Kocurek został im podarowany przez rodzącą na granicy samotniczkę, która w zamian za udzieloną jej pomoc, oddała swego pierworodnego w łapy obcych. W opiece nad nim pomaga Mżawka, młodziutka karmicielka, która nie tak dawno wstąpiła w szeregi Klanu Nocy, wraz z dwójką potomków - Ikrą oraz Kijanką. Po tym wydarzeniu, na Srebrną Skórkę odchodzi także starsza Mrówczy Kopiec i medyczka, Strzyżykowy Promyk, której miejsce w lecznicy zajmuje Różana Woń. W międzyczasie, na prośbę Wieczornej Gwiazdy, nowej liderki Klanu Wilka, Srocza Gwiazda udziela im pomocy, wyznaczając nieduży skrawek terenu na ich nowy obóz, w którym mieszkać mogą do czasu, aż z ich lasu nie znikną kłusownicy. Wyprowadzka następuje jednak dopiero po kilku księżycach, podczas których wielu wojowników zdążyło pokręcić nosem na swoich niewdzięcznych sąsiadów.

W Klanie Wilka

Po terenach zaczynają w dużych ilościach wałęsać się ludzie, którzy wraz ze swoją sforą, coraz pewniej poruszają się po wilczackich lasach. Dochodzi do ataku psów. Ich pierwszą ofiarą padł Wroni Trans, jednak już wkrótce, do grona zgładzonych przez intruzów wojowników, dołącza także sam Błękitna Gwiazda, który został śmiertelnie postrzelony podczas patrolu, w którym towarzyszyła mu Płonąca Dusza i Gronostajowy Taniec. Po przekazaniu wieści klanowi, w obozie panuje chaos. Wojownikom nie pozostaje dużo możliwości. Zgodnie z tradycją, Wieczorna Mara przyjmuje pozycję liderki i zmienia imię na Wieczorną Gwiazdę. Podczas kolejnych prób ustalenia, jak duży problem stanowią panoszący się kłusownicy, giną jeszcze dwa koty - Koszmarny Omen i Zapomniany Pocałunek. Zapada werdykt ostateczny. Po tym, jak grupa wysłanników powróciła z Klanu Nocy, przekazując wieść, iż Srocza Gwiazda zgodziła się udzielić wilczakom pomocy, cały klan przenosi się do małego lasku niedaleko Kolorowej Łąki, który stanowić ma ich nowy obóz. Następne księżyce spędzają na przydzielonym im skrawku terenu, stale wysyłając patrole, mające sprawdzać sytuację na zajętych przez dwunożnych terenach. W międzyczasie umiera najstarsza członkini Klanu Wilka, a jednocześnie była liderka - Stokrotkowa Polana, która zgodnie ze swą prośbą odprowadzona została w okolice grobu jej córki, Szakalej Gwiazdy. W końcu, jeden z patroli wraca z radosną nowiną - wraz z nastaniem Pory Nagich Drzew, dwunożni wynieśli się, pozostawiający po sobie jedynie zniszczone, zwietrzałe obozowisko. Wieczorna Gwiazda zarządza powrót.

W Owocowym Lesie

Społeczność z bólem pożegnała Przebiśniega, który odszedł we śnie. Sytuacja nie wydawała się nadzwyczajna, dopóki rodzina zmarłego nie poszła go pochować. W trakcie kopania nagrobka zostali jednak odciągnięci hałasem z zewnątrz, a kiedy wrócili na miejsce… ciała ukochanego starszego już nie było! Po wszechobecnej panice i nieudanych poszukiwaniach kocura, Daglezjowa Igła zdecydowała się zabrać głos. Liderka ogłosiła, że wyznaczyła dwa patrole, jakie mają za zadanie odnaleźć siedlisko potwora, który dopuścił się kradzieży ciała nieboszczyka. Dowódcy patroli zostali odgórnie wyznaczeni, a reszta kotów zachęcana nagrodami do zgłoszenia się na ochotników członkostwa.
Patrole poszukiwacze cały czas trwają, a ich uczestnicy znajdują coraz to dziwniejsze ślady na swoim terenie…

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty



Znajdki w Klanie Nocy!
(brak wolnych miejsc!)

Miot w Owocowym Lesie!
(jedno wolne miejsce!)

Miot w Klanie Nocy!
(jedno wolne miejsce!)

Rozpoczęła się kolejna edycja Eventu NPC! Aby wziąć udział, wystarczy zgłosić się pod postem z etykietą „Event”! | Zmiana pory roku już 24 listopada, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

22 lutego 2021

Od Kawczego Lotu CD. Małego Wilka

Wpatrywał się w odchodzącą sylwetkę brata. Prychnął pod nosem i odwrócił się na łapie. Mniej kaczko-węży w klanie raczej nikomu by nie przeszkadzało. Oddalił się i usiadł niezadowolony. Miał nadzieję, że ten frajer chociaż tego nie spieprzy. Z jego połowicznym bezłapiem nie było to trudne zadanie. Może powinien odnieść smarka za niego? Na pewno było by szybciej. Trzepnął ogonem. Przegapił taką okazję, aby później męczyć kaczko-węża o odwdzięczenie się. Ziewnął leniwie, wymyślając o jakie przysługi mógłby pomęczyć brata. Zwinął się kłębek. Ostatni raz spojrzał w stronę wyjścia z obozu, licząc, że kaczko-wąż się nie zgubi po drodze i zasnął.

* * *

Wpatrywał się w martwe ciało brata. Zapach śmierdzi dusił go. Nie mógł prawie oddychać. Odór śmierci wypełniał całe powietrze. Mieszał się z żalem i obojętnością oraz ledwo już wyczuwalnym smrodem Dwunożnych. Kawczy Lot nawet nie śmiał spojrzeć na siedzące obok niego rodzeństwo. Nie miał ochoty z nimi rozmawiać. Pewnie i tak by nic nie zrozumieli. Wróblowa Gwiazda może i stracił Skowronek, ale jego prawa łapa i cień, zwany też Borsuczym Krokiem, nadal kroczył za nim wszędzie. Pewnie podcierali sobie nawzajem tyłki w krzakach od kociaka.
Kawczy Lot spojrzał ponownie na brata. Zmasakrowany łeb czarnego budził niepokój. Podobnie jak wystające z niego rzeczy. Trudno było się nie zrzygać, patrząc na to. Wojownik przegryzł wargę, czując rosnącą gulę w gardle. Nie tego się spodziewał. Nie tak to miało się potoczyć. Dobrze zdawał sobie sprawę, że kaczko-wąż zdechnie idiotycznie prędzej czy później. Ale że nadejdzie to tak szybko? Nawet nie dążył go obrazić porządnie na pożegnanie. Wyśmiać jego mikro łapki. Czy stwierdzić, że jego kocięta mają tak samo frajerski pysk jak on. Poczuł jak łza spływa mu po poliku. Szybko ją starł nim reszta rodzeństwa zauważyła. Znów ktoś w ich rodzinie zmarł durną bohaterską śmiercią. Uderzył ogonem o mokrą ziemię. Znów kogoś zjedzą robaki. Wpatrywał się jeszcze uderzenie serca w martwego brata, wspominając ich wszystkie idiotyczne kłótnie. Sranie na legowisko tego mysiego bobka. Licytacje kto pierwszy zostanie wojownikiem. Wydawanie odgłosów rzygania, gdy ten frajerski kaczko-wąż znów lizał się z Śnieżką po kątach. Siedzenie w kącie kociarni za karę. Wymyślanie coraz lepszych przezwisk do obrażania tego drugiego. Nie mógł uwierzyć, że ten durny kaczo-wąż postanowił podzielić los ojca. Uderzył ponownie ogonem o ziemię. 
Był zły. 
Był tak niesamowicie zły na tą mysią strawę. Jak on śmiał? Jak on śmiał skończyć niczym ich frajerski ojciec? Zerwał się na łapy. Nie mógł tu dużej siedzieć. Pospiesznym krokiem odszedł od Borsuczego Kroku i Wróblowej Gwiazdy.
— A ty gdzie? — mruknęła kocica, widząc jak ten odchodzi.
Kawczy Lot zignorował siostrę. Niech się bawi w ten szajs z Wróblową Gwiazdą. On nie ma zamiaru podzielić losu ich całej rodziny.

żegnaj braciak ;;

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz