Wyczuła obcy zapach. Każdy skrawek ciała samotniczki pozostał w gotowości do obrony. Jak każdy samotnik trzymała się zasady: przeżyj. Nie raz głód zaglądał jej w oczy, a mimo wszystko Ryjówka pozostała silna. Szylkretowa przypomniała sobie nieoczekiwanie swoje kocięce lata. Wbiła pazury w ziemię. Nienawidziła swoich rodziców i mimo upływu czasu to się nie zmieniło. Skrzywdzili ją. Nie potrafiła im tego wybaczyć. Ona i jej rodzeństwo byli dla nich tylko pionkami, które należy wyżywić i w pewnym momencie porzucić. Ryjówka nie zamierzała być od kogoś zależna. Pragnęła wolności i właśnie dlatego między innymi zostawiła życie w klanie. Sierść samotniczki zjeżyła się mimowolnie. Rodzice.... Wielka Pani i Pan Słonik.... jeszcze pożałują. Zapłacą za wszystko. W oczach Ryjówki odbiła się chęć zemsty.
Zapach się nasilił. Nie były to lisy. Odkąd opuściła tereny Klanu Nocy, pochodziła trochę po bagnach, praktycznie nie śpiąc, gdyż musiała czuwać. Drapieżników było zbyt wielu. Ryjówka pewnie wkrótce zostawi mokradła. Nie miała tutaj nawet większej możliwości polowania. Jej wzrok przykuła czarna kotka z białym. Polowała. Przynajmniej tak sądziła Ryjówka po jej wyćwiczonych ruchach. Musiała pochodzić z klanu, ale zapach już dawno wywietrzał zastąpiony przez woń wilgoci i kurzu. Ryjówka obserwowała ją kilka uderzeń serca, żeby w pewnym momencie zakraść się cicho i wskoczyć na zaskoczoną kotkę. Ta nie spodziewając się ataku od razu się poddała i została przyciśnięta do ziemi przez szylkretkę.
- Kim jesteś i co tu robisz!?
Przycisnęła jej łeb do błota. Miała na razie przewagę. Nie mogła dopuścić do jej stracenia.
- Zdobywam coś zdatnego do jedzenia?- odwarknęła nieznajoma, próbując zwalić przeciwniczkę z siebie.
Ryjówka ugryzła ją w łapę. Nieznajoma syknęła ostrzegawczo. Udało jej się jednak zrzucić z siebie Ryjówkę. Czekoladowa szylkretka odskoczyła zwinnie. Obie kotki zmierzyły się chłodnymi spojrzeniami brązowym ślepi. Ich mięśnie pozostały napięte, gotowe do pojedynku albo ucieczki. Jak przystało na samotniczki.
- Nie powinno cię tu być.
- Oh, serio? Bo ty tak mówisz? - nieznajoma uniosła brew. - Nigdzie się nie wybieram.
Ryjówka prychnęła zirytowana.
- Lisy zeżrą szybko takie słabe ogniwo.
- Mówisz o sobie?
- Ktoś tutaj za bardzo szczeka. - syknęła Ryjówka, gromiąc wzrokiem czarno-białą. - Wracaj do swoich Dwunożnych, pieszczoszku.
Ryjówka skoczyła w bok, do zakopanej myszy. Obwąchała ją uważnie i ostro spojrzała na nieznajomą, której ogon poruszał się bojowo.
- To moja mysz. - mruknęła szylkretka i od razu zabrała się do jedzenia, szybko przełykając kęsy posiłku, który błyskawicznie zniknął.
Czarno-biała syknęła wkurzona. Ryjówka rzuciła jej wyzywające spojrzenie. Czyżby zapowiadało się na walkę? Specjalnie oblizała pyszczek z resztek posiłku. Potem odwróciła się i zaczęła odchodzić.
- Ej, a ty dokąd?! - syknęła nieznajoma.
- Do dupy lisy. - wywróciła oczami szylkretka. Głupie pytanie. Oczywiście, że przed siebie. Nie zamierzała tracić czasu na rozmowę z jakimś lisim bobkiem.
BLOGOWE WIEŚCI
BLOGOWE WIEŚCI
W Klanie Burzy
Klan Burzy znów stracił lidera przez nieszczęśliwy wypadek, zabierając ze sobą dodatkową dwójkę kotów podczas ataku lisów. Przywództwo objął Króliczy Nos, któremu Piaszczysta Zamieć oddał swoje ówczesne stanowisko, na zastępcę klanu wybrana natomiast została Przepiórczy Puch. Wiele kotów przyjęło informację w trudny sposób, szczególnie Płomienny Ryk, który tamtego feralnego dnia stracił kotkę, którą uważał za matkęW Klanie Klifu
Wojna z Klanem Wilka i samotniczkami zakończyła się upokarzającą porażką. Klan Klifu stracił wielu wojowników – Miedziany Kieł, Jerzykową Werwę, Złotą Drogę oraz przywódczynię, Liściastą Gwiazdę. Nie obyło się również bez poważnych ran bitewnych, które odnieśli Źródlana Łuna, Promieniste Słońce i Jastrzębi Zew. Klan Wilka zajął teren Czarnych Gniazd i otaczającego je lasku, dołączając go do swojego terytorium. Klan Klifu z podkulonym ogonem wrócił do obozu, by pochować zmarłych, opatrzeć swoje rany i pogodzić się z gorzką świadomością zdrady – zarówno tej ze strony samotniczek, które obiecywały im sojusz, jak i członkini własnego Klanu, zabójczyni Zagubionego Obuwika i Melodyjnego Trelu, Zielonego Wzgórza. Klifiakom pozostaje czekać na decyzje ich nowego przywódcy, Judaszowcowej Gwiazdy. Kogo kocur mianuje swoim zastępcą? Co postanowi zrobić z Jagienką i Zielonym Wzgórzem, której bezpieczeństwa bez przerwy pilnuje Bożodrzewny Kaprys, gotowa rzucić się na każdego, kto podejdzie zbyt blisko?W Klanie Nocy
Ostatni czas nie okazał się zbyt łaskawy dla Nocniaków. Poza nowo odkrytymi terenami, którym wielu pozwoliły zapomnieć nieco o krwawej wojnie z samotnikami, przodkowie nie pobłogosławili ich niemalże niczym więcej. Niedługo bowiem po zakończeniu eksploracji tajemniczego obszaru, doszło do tragedii — Mątwia Łapa, jedna z księżniczek, padła ofiarą morderstwa, którego sprawcy jak na razie nie odkryto. Pośmiertnie została odznaczona za swoje zasługi, otrzymując miano Mątwiego Marzenia. Nie złagodziło to jednak bólu jej bliskich po stracie młodej kotki. Nie mieli zresztą czasu uporać się z żałobą, bo zaledwie kilka wschodów słońca po tym przykrym wydarzeniu, doszło do prawdziwej katastrofy — powodzi. Dotąd zaufany żywioł odwrócił się przeciw Klanowi Nocy, porywając ze sobą życie i zdrowie niejednego kota, jakby odbierając zapłatę za księżyce swej dobroci, którą się z nimi dzielił. Po poległych pozostały jedynie szczątki i pojedyncze pamiątki, których nie zdołały porwać fale przed obniżeniem się poziomu wód, w konsekwencji czego następnego ranka udało się trafić na wiele przykrych znalezisk. Pomimo ciężkiej, ponurej atmosfery żałoby, wpływającej na niemalże wszystkich Nocniaków, normalne życie musiało dalej toczyć się swoim naturalnym rytmem.Przeniesiono się więc do tymczasowego schronienia w lesie, gdzie uzupełniono zniszczone przez potop zapasy ziół oraz zwierzyny i zregenerowano siły. Następnie rozpoczęła się odbudowa poprzedniego obozu, która poszła dość sprawnie, dzięki ogromnemu zaangażowaniu i samozaparciu członków klanu — w pracach renowacyjnych pomagał bowiem niemalże każdy, od małego kocięcia aż po członków starszyzny. W konsekwencji tego, miejsce to podniosło się z ruin i wróciło do swojej dawnej świetności. Wciąż jednak pewne pozostałości katastrofy przypominają o niej Nocniakom, naruszając ich poczucie bezpieczeństwa. Zwłaszcza z krążącymi wśród kotów pogłoskami o tym, że powódź, która ich nawiedziła, nie była czymś przypadkowym — a zemstą rozchwianego żywiołu, mszczącego się na nich za śmierć członkini rodu. W obozie więc wciąż panuje niepokój, a nawet najmniejszy szmer sprawia, że każdy z wojowników machinalnie stroszy futro i wzmaga skupienie, obawiając się kolejnego zagrożenia.
W Klanie Wilka
Ostatnio dzieje się całkiem sporo – jedną z ważniejszych rzeczy jest konflikt z Klanem Klifu, powstały wskutek nieporozumienia. Wszystko przez samotniczkę imieniem Terpsychora, która przez swoją chęć zemsty, wywołała wojnę między dwoma przynależnościami. Nie trwała ona długo, ale z całą pewnością zostawiła w sercach przywódców dużo goryczy i niesmaku. Wszystko wskazuje na to, że następne zgromadzenie będzie bardzo nerwowe, pełne nieporozumień i negatywnych emocji. Mimo tego Klan Wilka wyszedł z tego starcia zwycięsko – odebrali Klifiakom kilka kotów, łącznie z ich przywódczynią, a także zajęli część ich terytorium w okolicy Czarnych Gniazd.Jednak w samym Klanie Wilka również pojawiły się problemy. Pewnego dnia z obozu wyszli cali i zdrowi Zabłąkany Omen i jego uczennica Kocankowa Łapa. Wrócili jednak mocno poobijani, a z zeznań złożonych przez srebrnego kocura, wynika, że to młoda szylkretka była wszystkiemu winna. Za karę została wpędzona do izolatki, gdzie spędziła kilka dni wraz ze swoją matką, która umieszczona została tam już wcześniej. Podczas jej zamknięcia, Zabłąkany Omen zmarł, lecz jego śmierć nie była bezpośrednio powiązana z atakiem uczennicy – co jednak nie powstrzymało największych plotkarzy od robienia swojego. W obozie szepczą, że Kocankowa Łapa przynosi pecha i nieszczęście. Jej drugi mentor, wybrany po srebrnym kocurze, stracił wzrok podczas wojny, co tylko podsyca te domysły. Na szczęście nie wszystko, co dzieje się w klanie jest złe. Ostatnio do ich żłobka zawitała samotniczka Barczatka, która urodziła Wilczakom córeczkę o imieniu Trop – a trzy księżyce później narodził się także Tygrysek (Oba kociaki są do adopcji!).
W Owocowym Lesie
Straszliwy potwór, który terroryzował społeczność w końcu został pokonany. Owocniaki nareszcie mogą odetchnąć bez groźby w postaci szponów sępa nad swoimi głowami. Nie obeszło się jednak bez strat – oprócz wielu rannych, życie w walce z ptakiem stracili Maślak, Skałka, Listek oraz Ślimak. Od tamtej pory życie toczy się spokojnie, po malutku... No, prawie. Jednego z poranków wszystkich obudziła kłótnia Ambrowiec i Chrząszcza, kończąca się prośbą tej pierwszej w stronę liderki, by Sówka wygnała jej okropnego partnera. Stróżka nie spodziewała się jednak, że końcowo to ona stanie się wygnańcem. Zwyzywała przywódczynię i zabrała ze sobą trójkę swych bliskich, odchodząc w nieznane. Na szczęście luki szybko zapełniły się dzięki kociakom, które odnalazły dwa patrole – żłobek pęka w szwach ku uciesze królowej Kajzerki i lekkim zmartwieniu rządzących. Gęb bowiem przybywa, a zwierzyny ubywa...W Betonowym Świecie
nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.MIOTY
Mioty
Miot w Klanie Klifu!
(jedno wolne miejsce!)
Miot w Klanie Wilka!
(jedno wolne miejsce!)
Miot w Klanie Burzy!
(Brak wolnych miejsc!)
25 lutego 2021
Od Ryjówki CD. Nocnego Pióra
<Nocne Pióro? początki przyjaźni nie zawsze są łatwe xd>
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz