BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Po śmierci Różanej Przełęczy, Sójczy Szczyt wybrała się do Księżycowej Sadzawki wraz z Rumiankowym Zaćmieniem. Towarzyszyć im miała również Margaretkowy Zmierzch, która dołączyła do nich po czasie. Jakie więc było zaskoczenie, gdy ta wróciła niezwykle szybko cała zdyszana, próbując skleić jakieś sensowne zdanie. Z całości można było wywnioskować, że kotka widziała, jak Niknące Widmo zabił Sójczy Szczyt oraz Rumiankowe Zaćmienie. W obozie została przygotowana więc zasadzka na dymnego kocura, który nie spodziewał się dziur w swoim planie. Na Widmie miała zostać wykonana egzekucja, jednak kocur korzystając z sytuacji zdołał zabić stojącą nieopodal Iskrzącą Burzę, chwilę potem samemu ginąc z łap Lwiej Paszczy, Szepczącej Pustki oraz Gradowego Sztormu, z czego pierwszą z wymienionych również nieszczęśliwie dosięgły pazury Widma. Klan Burzy uszczuplił się tego dnia o szóstkę kotów.

W Klanie Klifu

Plotki w Klanie Klifu mimo upływu czasu wciąż się rozprzestrzeniają. Srokoszowa Gwiazda stracił zaufanie części swoich wojowników, którzy oskarżają go o zbrodnie przeciwko Klanowi Gwiazdy i bycie powodem rzekomego gniewu przodków. Złość i strach podsycane są przez Judaszowcowy Pocałunek, głoszącego słowo Gwiezdnych, i Czereśniową Gałązkę, która jako pierwsza uznała przywódcę za powód wszystkich spotykających Klan Klifu katastrof. Srokoszowa Gwiazda - być może ze strachu przed dojściem Judaszowca do władzy - zakazał wybierania nowych radnych, skupiając całą władzę w swoich łapach. Dodatkowo w okolicy Złotych Kłosów pojawili się budujący coś Dwunożni, którzy swoimi hałasami odstraszają zwierzynę.

W Klanie Nocy

Świat żywych w końcu opuszcza obarczony klątwą Błotnistej Plamy Czapli Taniec. Po księżycach spędzonych w agonii, której nawet najsilniejsze zioła nie były mu w stanie oszczędzić, ginie z łap własnego męża - Wodnikowego Wzgórza, który został przez niego zaatakowany podczas jednego z napadów agresji. Wojownik staje się przygnębiony, jednak nadal wypełnia swoje obowiązki jako członek Klanu Nocy, a także ojciec dla ich maleńkiego synka - Siwka. Kocurek został im podarowany przez rodzącą na granicy samotniczkę, która w zamian za udzieloną jej pomoc, oddała swego pierworodnego w łapy obcych. W opiece nad nim pomaga Mżawka, młodziutka karmicielka, która nie tak dawno wstąpiła w szeregi Klanu Nocy, wraz z dwójką potomków - Ikrą oraz Kijanką. Po tym wydarzeniu, na Srebrną Skórkę odchodzi także starsza Mrówczy Kopiec i medyczka, Strzyżykowy Promyk, której miejsce w lecznicy zajmuje Różana Woń. W międzyczasie, na prośbę Wieczornej Gwiazdy, nowej liderki Klanu Wilka, Srocza Gwiazda udziela im pomocy, wyznaczając nieduży skrawek terenu na ich nowy obóz, w którym mieszkać mogą do czasu, aż z ich lasu nie znikną kłusownicy. Wyprowadzka następuje jednak dopiero po kilku księżycach, podczas których wielu wojowników zdążyło pokręcić nosem na swoich niewdzięcznych sąsiadów.

W Klanie Wilka

Po terenach zaczynają w dużych ilościach wałęsać się ludzie, którzy wraz ze swoją sforą, coraz pewniej poruszają się po wilczackich lasach. Dochodzi do ataku psów. Ich pierwszą ofiarą padł Wroni Trans, jednak już wkrótce, do grona zgładzonych przez intruzów wojowników, dołącza także sam Błękitna Gwiazda, który został śmiertelnie postrzelony podczas patrolu, w którym towarzyszyła mu Płonąca Dusza i Gronostajowy Taniec. Po przekazaniu wieści klanowi, w obozie panuje chaos. Wojownikom nie pozostaje dużo możliwości. Zgodnie z tradycją, Wieczorna Mara przyjmuje pozycję liderki i zmienia imię na Wieczorną Gwiazdę. Podczas kolejnych prób ustalenia, jak duży problem stanowią panoszący się kłusownicy, giną jeszcze dwa koty - Koszmarny Omen i Zapomniany Pocałunek. Zapada werdykt ostateczny. Po tym, jak grupa wysłanników powróciła z Klanu Nocy, przekazując wieść, iż Srocza Gwiazda zgodziła się udzielić wilczakom pomocy, cały klan przenosi się do małego lasku niedaleko Kolorowej Łąki, który stanowić ma ich nowy obóz. Następne księżyce spędzają na przydzielonym im skrawku terenu, stale wysyłając patrole, mające sprawdzać sytuację na zajętych przez dwunożnych terenach. W międzyczasie umiera najstarsza członkini Klanu Wilka, a jednocześnie była liderka - Stokrotkowa Polana, która zgodnie ze swą prośbą odprowadzona została w okolice grobu jej córki, Szakalej Gwiazdy. W końcu, jeden z patroli wraca z radosną nowiną - wraz z nastaniem Pory Nagich Drzew, dwunożni wynieśli się, pozostawiający po sobie jedynie zniszczone, zwietrzałe obozowisko. Wieczorna Gwiazda zarządza powrót.

W Owocowym Lesie

Społeczność z bólem pożegnała Przebiśniega, który odszedł we śnie. Sytuacja nie wydawała się nadzwyczajna, dopóki rodzina zmarłego nie poszła go pochować. W trakcie kopania nagrobka zostali jednak odciągnięci hałasem z zewnątrz, a kiedy wrócili na miejsce… ciała ukochanego starszego już nie było! Po wszechobecnej panice i nieudanych poszukiwaniach kocura, Daglezjowa Igła zdecydowała się zabrać głos. Liderka ogłosiła, że wyznaczyła dwa patrole, jakie mają za zadanie odnaleźć siedlisko potwora, który dopuścił się kradzieży ciała nieboszczyka. Dowódcy patroli zostali odgórnie wyznaczeni, a reszta kotów zachęcana nagrodami do zgłoszenia się na ochotników członkostwa.
Patrole poszukiwacze cały czas trwają, a ich uczestnicy znajdują coraz to dziwniejsze ślady na swoim terenie…

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty



Znajdki w Klanie Nocy!
(brak wolnych miejsc!)

Miot w Owocowym Lesie!
(jedno wolne miejsce!)

Miot w Klanie Nocy!
(brak wolnych miejsc!)

Rozpoczęła się kolejna edycja Eventu NPC! Aby wziąć udział, wystarczy zgłosić się pod postem z etykietą „Event”! | Zmiana pory roku już 24 listopada, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

14 maja 2020

Od Jesionowego Wichru cd Jaskrowej Łapy

Obudził się jak zawsze, przed wschodem słońca. Niebo nadal było nieco czarne, ale po srebrnej skórze, nie było już śladu. Słońce powinno wzejść, za jakieś kilkadziesiąt uderzeń serca. Przeciągnął się i ruszył w stronę brzegu wyspy. Robiło się coraz bardziej gorąco, czuł w powietrzu, że i tym razem, nie zbiera się na deszcz, ani na chłodniejszy dzień. Współczuł bardzo, wszystkim kotom o długiej sierści. Jak kiedyś żałował, że jej nie posiada, to teraz zmienił opinię na ten temat. Dobrze, że Jaskrowa Łapa, nie ma zbyt dużo futra, bo ich treningi musiałyby być nieco spowolnione, aby kociak się nie zgrzał.
Spojrzał na rzekę, która kilka księżyców temu, prawie zalewała ich obóz. Teraz jej poziom opadł i tam gdzie kiedyś ćwiczył pływanie wraz z Białym Kłem, tam z łatwością można było dosięgnąć dna. Wszedł bardziej do wody, rozkoszując się jej chłodem. Za jakiś czas, pewnie się rozgrzeję i nie będzie wcale orzeźwiała. Wrócił do obozu i zjadł jakąś piszczkę. Teraz czekał go bardzo trudny trening ze swoim uczniem. Miał nadzieję, że Jaskrowa Łapa sobie poradzi. Czekał aż arlekin wstanie i spotka się z nim w umówionym miejscu. Niestety coś się spóźniał, więc nie pozostało mu nic innego, jak udał się do legowiska uczniów. Wchodząc dostrzegł swojego ucznia, śpiącego w najlepsze. A tak dobrze już mu szło. W ostatnich dniach ćwiczyli jeszcze, rozpoznawanie zapachów oraz tajniki skradania się do zwierzyny. W każdy ten dzień, arlekin wstawał bez jego pomocy, co bardzo mu zaimponowało. 
-Jaskrowa Łapo! No dalej, nie mów, że znowu muszę cię budzić! A już tak dobrze ci szło samoczynne wstawanie! - fuknął niezadowolony nad uchem kociaka. 
-Przepraszam, że zaspałem, naprawdę nie chciałem - wydukał - Co będziemy dzisiaj robić?
- Dzisiaj będziesz się uczył pływać! Pogoda jest do tego idealna. Nie ma czego się bać. Jak wiesz... - kontynuował wchodząc z legowiska uczniów, a Jaskrowa Łapa nadal zaspany, podążył za nim. - nasz klan żyję z łapania ryb. To jeden z najważniejszych posiłków. Dlatego też, zanim się zabierzemy za to, musisz umieć pływać, gdybyś wpadł do wody. - Ruszyli na brzeg wyspy, a Jesionowy Wicher przypomniał sobie słowa wujka. 
Czyżby teraz musiał wrzucić Jaskrową Łapę do wody? Aroniowy Podmuch twierdził, że tak się to robi, ponieważ dzięki temu, zyskuję się szacunek ucznia. Dziwne... Biały Kieł nigdy nie wrzucił go do wody, a go szanował. A może to zrobił? Przypomniał sobie dzień, w którym ocknął się w wodzie. Może wtedy przeszedł ten rytuał? 
Przystanęli nad brzegiem. Zrobi to. Ale w nieco inny sposób. 
- Gdy będziesz w wodzie, musisz machać łapami, tak jakbyś chciał iść. Głowę trzymaj nad powierzchnią. Nie oddychaj pod wodą, ani jej nie łykaj. Gdybyś miał jakieś problemy, to cię uratuję - Po czym wepchnął go do wody.
Obserwował jak uczeń ze zdziwieniem wymalowanym na pysku, ląduje w cieczy. Zaczął machać przeraźliwie łapami, jakby od tego miało zależeć jego życie. Jesionowy Wicher rozejrzał się na boki i chrząknął, zwracając tym sposobem, zrozpaczony wzrok Jaskrowej Łapy.
- Nie kręć się tak, tylko wstań na łapy. - powiedział.
Arlekin zaprzestał chaotycznych ruchów i uczynił to, co powiedział mentor. Swoimi krótkimi łapkami, mógł wyczuć dno, ponieważ woda w tym miejscu, sięgała mu tylko i wyłącznie do szyi. 
- Spokojnie, Jaskrowa Łapo. Przeszedłeś właśnie nasz klanowy rytuał.
- Jaki rytuał? - zapytał uczeń, robiąc wielkie oczy.
- Cóż. Podczas nauki pływania, każdy mentor wrzuca swojego ucznia do wody. Taki tam rytuał. - poinformował go, zatajając fakt, że to miało na celu wyzwolić szacunek do mentora. 
- Teraz jak widzisz, że woda cię nie zje, możemy poćwiczyć ruchy łap - powiedział wchodząc do wody. - Patrz na mnie, a później wejdź na głębszą wodę i zrób to samo, co ja. Jakbyś tonął to cię uratuję. I radzę się do tego przyłożyć. Ta umiejętność może w przyszłości, uratować ci życie. 

<Jaskrowa Łapo?>
Posted by
.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)