Najpierw był chłód. Lodowate zimno, przeszywające całe jego ciało i wślizgujące się pod grubą warstwę kremowego futra, podszczypując złośliwie. Bezwzględny wiatr, targających jasnymi kosmykami sierści Celestyna szumiał złowrogo i zawodził przeraźliwie, poruszając odległymi drzewami. Straszliwe zimno owładnęło ciałem młodziaka, jakby odradzając dalszej wycieczki w głąb kwietnego ogrodu dwunożnych. Śnieżnobiały puch wdzierał się pomiędzy paliczki u jego łap, chwilę po dostaniu się do źródła ciepła zamieniając się w chłodną wodę.
A potem nastało ciepło. Nieśmiałe, niepewne promienie słońca wychynęły zza szarych obłoków, jakby zawstydzone, muskając swymi światłymi szalami pręgowany grzbiet pieszczocha. W tej chwili nawet uciążliwy śnieg nie był aż tak denerwujący, chociaż nie zmieniało to faktu, iż zdecydowanie wygodniej było mu w domu, wśród ciepłych kocy oraz poduszek przypominających matczyny brzuch.
Piwnooki zatrzymał się tuż przy płocie, z żalem wyglądając poza drewniane szczeble. W głębi duszy wciąż liczył na powrót Leta i Wisterii; zdarzało mu się nawet czekać na nich przy domostwie, w akcie naiwnej wierności oraz nadziei. Mimo to wszyscy wiedzieli, że dwójka bengalów miała już nigdy nie zawitać w progu domu ich dwunożnych. Myśl ta za każdym razem napawała go tym samym, ogromnym smutkiem i czasem nawet kremowy zastanawiał się nad wyruszeniem na poszukiwania rodzeństwa. Za każdym razem jednak zbywał tę myśl krótkim machnięciem ogona; w końcu co świat począł by bez jego cudnej, złotej mordki?
Amfitryta dodawała mu nieco otuchy oraz poczucia czyjejś bliskości, jednak… Nie pozostawiało wątpliwości, iż agresywna kocica nie należała do najlepszych rozmówców — chyba, że nie przeszkadzało ci oberwanie łapą w brzuch, czego kocur zdecydowanie wolał uniknąć.
— Celestyn! — Czyjś głos przebił się przez głośny szum wiatru i kątem oka pieszczoch dostrzegł smugę światła, wylewającą się przez otwarte drzwi domu. Sylwetka dwunożnego zamajaczyła na tle jaskrawej żółci, a chwilę później ten sam dźwięk po raz kolejny poniósł się echem po ogrodzie:
— Celestynie!
Kremowy z cichym westchnieniem obrócił łeb, posyłając wyprostowanemu krótkie spojrzenie, po czym ponownie dźwignął się na łapy, powoli zbliżając się do nóg pomarszczonego mężczyzny.
Jakby od niechcenia otarł się o jego nogi i zadarł łebek, pozwalające na krótkie pogładzenie po tej części ciała, a następnie wyminął go i zniknął gdzieś w głębi salonu.
BLOGOWE WIEŚCI
BLOGOWE WIEŚCI
W Klanie Burzy
Klan Burzy znów stracił lidera przez nieszczęśliwy wypadek, zabierając ze sobą dodatkową dwójkę kotów podczas ataku lisów. Przywództwo objął Króliczy Nos, któremu Piaszczysta Zamieć oddał swoje ówczesne stanowisko, na zastępcę klanu wybrana natomiast została Przepiórczy Puch. Wiele kotów przyjęło informację w trudny sposób, szczególnie Płomienny Ryk, który tamtego feralnego dnia stracił kotkę, którą uważał za matkęW Klanie Klifu
Plotki w Klanie Klifu mimo upływu czasu wciąż się rozprzestrzeniają. Srokoszowa Gwiazda stracił zaufanie części swoich wojowników, którzy oskarżają go o zbrodnie przeciwko Klanowi Gwiazdy i bycie powodem rzekomego gniewu przodków. Złość i strach podsycane są przez Judaszowcowy Pocałunek, głoszącego słowo Gwiezdnych, i Czereśniową Gałązkę, która jako pierwsza uznała przywódcę za powód wszystkich spotykających Klan Klifu katastrof. Srokoszowa Gwiazda - być może ze strachu przed dojściem Judaszowca do władzy - zakazał wybierania nowych radnych, skupiając całą władzę w swoich łapach. Dodatkowo w okolicy Złotych Kłosów pojawili się budujący coś Dwunożni, którzy swoimi hałasami odstraszają zwierzynę.W Klanie Nocy
po wygranej bitwie z wrogą grupą włóczęgów, wszyscy wojownicy świętują. Klan Nocy zyskał nowy, atrakcyjny kawałek terenu, a także wziął na jeńców dwie kotki - Wężynę, która niedługo później urodziła piątkę kociąt, Zorzę, a także Świteziankową Łapę - domniemaną ofiarę samotników.W czasie, gdy Wężyna i jej piątka szkrabów pustoszy żłobek, a Zorza czeka na swój wyrok uwięziona na jednej z małych wysepek, Spieniona Gwiazda zarządza rozpoczęcie eksplorowania nowo podbitych terenów, z zamiarem odkrycia ich wszystkich, nawet tych najgroźniejszych, tajemnic.
W Klanie Wilka
Klan Wilka przechodzi przez burzliwy okres. Po niespodziewanej śmierci Sosnowej Gwiazdy i Jadowitej Żmii, na przywódcę wybrany został Nikły Brzask, wyznaczony łapą samych przodków. Wprowadził zasadę na mocy której mistrzowie otrzymali zdanie w podejmowaniu ważnych klanowych decyzji, a także ukarał dwie kotki za przyniesienie wstydu na zgromadzeniu. Prędko okazało się, że wilczaki napotkał jeszcze jeden problem – w legowisku starszych wybuchła epidemia łzawego kaszlu, pociągająca do grobu wszystkich jego lokatorów oraz Zabielone Spojrzenie, wojowniczkę, która w ramach kary się nimi zajmowała. Nową kapłanką w kulcie po awansie Makowego Nowiu została Zalotna Krasopani, lecz to nie koniec zmian. Jeden z patrolów odnalazł zaginioną Głupią Łapę, niedoszłą ofiarę zmarłej liderki i Żmii, co jednak dla większości klanu pozostaje tajemnicą. Do czasu podjęcia ostatecznej decyzji uczennica przebywa w kolczastym krzewie, pilnowana przez ciernie i Sowi Zmierzch.W Owocowym Lesie
Społecznością wstrząsnęła nagła i drastyczna śmierć Morelki. Jak donosi Figa – świadek wypadku, świeżo mianowanemu zwiadowcy odebrały życie ogromne, metalowe szczęki. W związku z tragedią Sówka zaleciła szczególną ostrożność na terenie całego klanu i zgłaszanie każdej ze śmiercionośnych szczęki do niej.Niedługo później patrol składający się z Rokitnika, Skałki, Figi, Miodka oraz Wiciokrzewa natknął się na mrożący krew w żyłach widok. Ciało Kamyczka leżało tuż przy Drodze Grzmotu, jednak to głównie jego stan zwracał na siebie największą uwagę. Zmarły został pozbawiony oczu i przyozdobiony kwiatami – niczym dzieło najbardziej psychopatycznego mordercy. Na miejscu nie znaleziono śladów szarpaniny, dostrzeżono natomiast strużkę wymiocin spływającą po pysku kocura. Co jednak najbardziej przerażające – sprawca zdarzenia w drastyczny sposób upodobnił wygląd truchła do mrówki. Szok i niedowierzanie jedynie pogłębił fakt, że nieboszczyk pachniał… niedawno zmarłą Traszką. Sówka nakazała dokładne przeszukanie miejsca pochówku starszej, aby zbadać sprawę. Wprowadziła także nowe procedury bezpieczeństwa: od teraz wychodzenie poza obóz dozwolone jest tylko we dwoje, a w przypadku uczniów i ról niewalczących – we troje. Zalecana jest również wzmożona ostrożność przy terenach samotniczych. Zachowanie przywódczyni na pierwszy rzut oka nie uległo zmianie, jednak spostrzegawczy mogą zauważyć, że jej znany uśmiech zaczął ostatnio wyglądać bardzo niewyraźnie.
W Betonowym Świecie
nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz