BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Klan Burzy znów stracił lidera przez nieszczęśliwy wypadek, zabierając ze sobą dodatkową dwójkę kotów podczas ataku lisów. Przywództwo objął Króliczy Nos, któremu Piaszczysta Zamieć oddał swoje ówczesne stanowisko, na zastępcę klanu wybrana natomiast została Przepiórczy Puch. Wiele kotów przyjęło informację w trudny sposób, szczególnie Płomienny Ryk, który tamtego feralnego dnia stracił kotkę, którą uważał za matkę

W Klanie Klifu

Plotki w Klanie Klifu mimo upływu czasu wciąż się rozprzestrzeniają. Srokoszowa Gwiazda stracił zaufanie części swoich wojowników, którzy oskarżają go o zbrodnie przeciwko Klanowi Gwiazdy i bycie powodem rzekomego gniewu przodków. Złość i strach podsycane są przez Judaszowcowy Pocałunek, głoszącego słowo Gwiezdnych, i Czereśniową Gałązkę, która jako pierwsza uznała przywódcę za powód wszystkich spotykających Klan Klifu katastrof. Srokoszowa Gwiazda - być może ze strachu przed dojściem Judaszowca do władzy - zakazał wybierania nowych radnych, skupiając całą władzę w swoich łapach. Dodatkowo w okolicy Złotych Kłosów pojawili się budujący coś Dwunożni, którzy swoimi hałasami odstraszają zwierzynę.

W Klanie Nocy

doszło do ataku na książęta, podczas którego Sterletowa Łapa utracił jedną z kończyn. Od tamtej pory między samotnikami a Klanem Nocy, trwa zawzięta walka. Zgodnie z zeznaniami przesłuchiwanych kotów, atakujący ich klan samotnicy nie są zwykłymi włóczęgami, a zorganizowaną grupą, która za cel obrała sobie sam ród władców. Wojownicy dzień w dzień wyruszają na nieznane tereny, przeszukując je z nadzieją znalezienia wskazówek, które doprowadzą ich do swych przeciwników. Spieniona Gwiazda, która władzę objęła po swej niedawno zmarłej matce, pracuje ciężko każdego wschodu słońca, wraz z zastępczyniami analizując dostarczane im wieści z granicy.
Niestety, w ostatnich spotkaniach uczestniczyć mogła jedynie jedna z jej zastępczyń - Mandarynkowe Pióro, która tymczasowo przejęła obowiązki po swej siostrze, aktualnie zajmującej się odchowaniem kociąt zrodzonych z sojuszu Klanu Nocy oraz Klanu Wilka.

W Klanie Wilka

Kult Mrocznej Puszczy w końcu się odzywa. Po księżycach spędzonych w milczeniu i poczuciu porzucenia przez własną przywódczynię, decydują się wziąć sprawy we własne łapy. Ciężko jest zatrzymać zbieraną przez taki czas gorycz i stłumienie, przepełnione niezadowoleniem z decyzji władzy. Ich modły do przodków nie idą na marne, gdyż przemawia do nich sama dusza potępiona, kryjąca się w ciele zastępczyni, Wilczej Tajgi. Sosnowa Igła szybko zdradza swą tożsamość i przyrównuje swych wyznawców do stóp. Dochodzi do udanego zamachu na Wieczorną Gwiazdę. Winą obarczeni zostają żądni zemsty samotnicy, których grupki już od dawna były mordowane przez kultystów. Nowa liderka przyjmuje imię Sosnowa Gwiazda, a wraz z nią, w Klanie Wilka następują brutalne zmiany, o czym już wkrótce członkowie mogli przekonać się na własne oczy. Podczas zgromadzenia, wbrew rozkazowi liderki, Skarabeuszowa Łapa, uczennica medyczki, wyjawia sekret dotyczący śmierci Wieczornej Gwiazdy. W obozie spotyka ją kara, dużo gorsza niż ktokolwiek mógłby sądzić. Zostaje odebrana jej pozycja, możliwość wychodzenia z obozu, zostaje wykluczona z życia klanowego, a nawet traci swe imię, stając się Głupią Łapą, wychowanką Olszowej Kory. Warto także wspomnieć, że w szale gniewu przywódczyni bezpowrotnie okalecza ciało młodej kotki, odrywając jej ogon oraz pokrywając jej grzbiet głębokimi szramami.

W Owocowym Lesie

Społecznością wstrząsnęła nagła i drastyczna śmierć Morelki. Jak donosi Figa – świadek wypadku, świeżo mianowanemu zwiadowcy odebrały życie ogromne, metalowe szczęki. W związku z tragedią Sówka zaleciła szczególną ostrożność na terenie całego klanu i zgłaszanie każdej ze śmiercionośnych szczęki do niej.
Niedługo później patrol składający się z Rokitnika, Skałki, Figi, Miodka oraz Wiciokrzewa natknął się na mrożący krew w żyłach widok. Ciało Kamyczka leżało tuż przy Drodze Grzmotu, jednak to głównie jego stan zwracał na siebie największą uwagę. Zmarły został pozbawiony oczu i przyozdobiony kwiatami – niczym dzieło najbardziej psychopatycznego mordercy. Na miejscu nie znaleziono śladów szarpaniny, dostrzeżono natomiast strużkę wymiocin spływającą po pysku kocura. Co jednak najbardziej przerażające – sprawca zdarzenia w drastyczny sposób upodobnił wygląd truchła do mrówki. Szok i niedowierzanie jedynie pogłębił fakt, że nieboszczyk pachniał… niedawno zmarłą Traszką. Sówka nakazała dokładne przeszukanie miejsca pochówku starszej, aby zbadać sprawę. Wprowadziła także nowe procedury bezpieczeństwa: od teraz wychodzenie poza obóz dozwolone jest tylko we dwoje, a w przypadku uczniów i ról niewalczących – we troje. Zalecana jest również wzmożona ostrożność przy terenach samotniczych. Zachowanie przywódczyni na pierwszy rzut oka nie uległo zmianie, jednak spostrzegawczy mogą zauważyć, że jej znany uśmiech zaczął ostatnio wyglądać bardzo niewyraźnie.

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty



Miot w Owocowym Lesie!
(brak wolnych miejsc!)

Miot Samotników!
(jedno wolne miejsce!)

Miot w Klanie Klifu!
(trzy wolne miejsca!)

Na blogu zawitał nowy event walentynkowy! || Zmiana pory roku już 20 kwietnia, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

01 listopada 2023

Od Gracji do Skrzypu

Zawzięła się. Obiecała sobie przyłożyć się do treningów i przejść go jak najlepiej do końca. Kamyczek nie był najbardziej rozgadanym i najodważniejszym stróżem, jakiego przyszło jej poznać, ale z pewnością miał wystarczające pokłady wiedzy, aby mogła jak najwięcej się od niego nauczyć.
Grupowe patrole traktowała jako wyzwania i test dla jej cierpliwości. Lubiła towarzystwo innych, uważała się za ekstrawertyczkę, co jednak nie wykluczało, że gdy ktoś zachowywał się głupio bądź nierozważnie, musiała odsunąć się i zaczerpnąć głębszego oddechu, aby nie palnąć czegoś równie nieinteligentnego. Powinna się dobrze sprawować, skoro na barkach czuła odpowiedzialność za godne reprezentowanie swojej rodziny, tym bardziej, gdy jej ojcem był sam lider.
Często sobie to powtarzała. Z jednej strony był to kot jak każdy, a tej roli w przyszłości również mógł dostąpić ktokolwiek. Nie było więc to coś niesamowitego, ale sama w swojej głowie nadawała tej sprawie większej wagi, nakładając przy tym sobie presje na pilnowanie własnego zachowania. Nie czuła się co prawda, by każdy ją obserwował i komentował jej ruch. Nie była do tego stopnia przewrażliwiona. Robiła to przede wszystkim dla siebie. Ona chciała być dumna z własnych czynów i by jej rodzina patrzyła na nią z zadowoleniem.
Znalazła czarnego kocura w towarzystwie dwóch innych kotów. Sadzawkę już znała, bywały czasem na patrolach, kiedy trzeba im było zabrać wojownika do towarzystwa. Natomiast o jej uczniu, Skrzypie, wiedziała tylko tyle, że był już dosyć stary jak na tę rolę. Trzydzieści księżyców na karku nie brzmiało za dobrze.
— Hej Skrzyp, miło mi, że będziemy sobie dzisiaj towarzyszyć na treningu — oświadczyła, uśmiechając się przyjaźnie. Wypadałoby nabrać dobrych relacji z "rówieśnikami". — Chyba nigdy nie mieliśmy okazji rozmawiać, jestem Gracja — przedstawiła się na wszelki wypadek.
Odpowiedział jej ciszą. Zaszczycił ją w końcu wyniosłym spojrzeniem, ale z jego pyska nie padło ani jedno słowo.
Trochę zmieszana przekrzywiła łeb, niepewna, jak zareagować na ową ignorancję. Upomnieć, że brzydko się zachowuje? Powtórzyć głośniej, wolniej i wyraźniej?
— Wiesz, to trochę nie...
— Nie odpowie ci — przerwała jej Sadzawka, patrząc z niechęcią na kocura. — On nie mówi.
Szylkretka zawahała się. Zrobiło jej się z lekka głupio. Miał tak od urodzenia?
— Przepraszam, nie chciałam cię urazić — rzekła, kryjąc zażenowanie własną osobą. — Musi być ci ciężko tak całe życie bez głosu...
— Nie całe — poprawiła ją ponownie dorosła wojowniczka. — Gdyby nie unikał medyka, pewnie dalej by gadał — stwierdziła.
Gracja przełknęła ślinę. Już nigdy nie oleje żadnego bólu gardła, bądź jakiekolwiek innej części ciała, jeśli konsekwencję bywają tak okropne. Nie wyobrażała sobie żyć bez mowy.

<Skrzyp?>
[420 słów]
[Przyznano 8%]

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz