BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Po śmierci Różanej Przełęczy, Sójczy Szczyt wybrała się do Księżycowej Sadzawki wraz z Rumiankowym Zaćmieniem. Towarzyszyć im miała również Margaretkowy Zmierzch, która dołączyła do nich po czasie. Jakie więc było zaskoczenie, gdy ta wróciła niezwykle szybko cała zdyszana, próbując skleić jakieś sensowne zdanie. Z całości można było wywnioskować, że kotka widziała, jak Niknące Widmo zabił Sójczy Szczyt oraz Rumiankowe Zaćmienie. W obozie została przygotowana więc zasadzka na dymnego kocura, który nie spodziewał się dziur w swoim planie. Na Widmie miała zostać wykonana egzekucja, jednak kocur korzystając z sytuacji zdołał zabić stojącą nieopodal Iskrzącą Burzę, chwilę potem samemu ginąc z łap Lwiej Paszczy, Szepczącej Pustki oraz Gradowego Sztormu, z czego pierwszą z wymienionych również nieszczęśliwie dosięgły pazury Widma. Klan Burzy uszczuplił się tego dnia o szóstkę kotów.

W Klanie Klifu

Plotki w Klanie Klifu mimo upływu czasu wciąż się rozprzestrzeniają. Srokoszowa Gwiazda stracił zaufanie części swoich wojowników, którzy oskarżają go o zbrodnie przeciwko Klanowi Gwiazdy i bycie powodem rzekomego gniewu przodków. Złość i strach podsycane są przez Judaszowcowy Pocałunek, głoszącego słowo Gwiezdnych, i Czereśniową Gałązkę, która jako pierwsza uznała przywódcę za powód wszystkich spotykających Klan Klifu katastrof. Srokoszowa Gwiazda - być może ze strachu przed dojściem Judaszowca do władzy - zakazał wybierania nowych radnych, skupiając całą władzę w swoich łapach. Dodatkowo w okolicy Złotych Kłosów pojawili się budujący coś Dwunożni, którzy swoimi hałasami odstraszają zwierzynę.

W Klanie Nocy

Jeszcze podczas szczególnie upalnej Pory Zielonych Liści, na patrol napada para lisów. Podczas zaciekłej walki ginie aż trójka wojowników - Skacząca Cyranka, która przez brak łapy nie była się w stanie samodzielnie się obronić, a także dwoje jej rodziców - Poranny Ferwor i Księżycowy Blask. Sytuacja ta jedynie przyspiesza budowę ziołowego "ogrodu", umiejscowionego na jednej z pobliskich wysp, którego budowę zarządziła sama księżniczka, Różana Woń. Klan Nocy szykuje się powoli do zemsty na krwiożerczych bestiach. Życie jednak nie stoi w miejscu - do klanu dołącza tajemnicza samotniczka, Zroszona Łapa, owiana mgłą niewiadomej, o której informacje są bardzo ograniczone. Niektórym jednak zdaje się być ona dziwnie znajoma, lecz na razie przymykają na to oko. Świat żywych opuszcza emerytka, Pszczela Duma. Miejsce jej jednak nie pozostaje długo puste, gdyż do obozu nocniaków trafiają dwie zguby - Czereśnia oraz Kuna. Obie wprowadzają się do żłobka, gdzie już wkrótce, za sprawą pęczniejącego brzucha księżniczki Mandarynkowe Pióro, może się zrobić bardzo tłoczno...

W Klanie Wilka

Kult Mrocznej Puszczy w końcu się odzywa. Po księżycach spędzonych w milczeniu i poczuciu porzucenia przez własną przywódczynię, decydują się wziąć sprawy we własne łapy. Ciężko jest zatrzymać zbieraną przez taki czas gorycz i stłumienie, przepełnione niezadowoleniem z decyzji władzy. Ich modły do przodków nie idą na marne, gdyż przemawia do nich sama dusza potępiona, kryjąca się w ciele zastępczyni, Wilczej Tajgi. Sosnowa Igła szybko zdradza swą tożsamość i przyrównuje swych wyznawców do stóp. Dochodzi do udanego zamachu na Wieczorną Gwiazdę. Winą obarczeni zostają żądni zemsty samotnicy, których grupki już od dawna były mordowane przez kultystów. Nowa liderka przyjmuje imię Sosnowa Gwiazda, a wraz z nią, w Klanie Wilka następują brutalne zmiany, o czym już wkrótce członkowie mogli przekonać się na własne oczy. Podczas zgromadzenia, wbrew rozkazowi liderki, Skarabeuszowa Łapa, uczennica medyczki, wyjawia sekret dotyczący śmierci Wieczornej Gwiazdy. W obozie spotyka ją kara, dużo gorsza niż ktokolwiek mógłby sądzić. Zostaje odebrana jej pozycja, możliwość wychodzenia z obozu, zostaje wykluczona z życia klanowego, a nawet traci swe imię, stając się Głupią Łapą, wychowanką Olszowej Kory. Warto także wspomnieć, że w szale gniewu przywódczyni bezpowrotnie okalecza ciało młodej kotki, odrywając jej ogon oraz pokrywając jej grzbiet głębokimi szramami.

W Owocowym Lesie

W Porze Zielonych Liści społeczność z bólem pożegnała Przebiśniega, który odszedł we śnie. Sytuacja nie wydawała się nadzwyczajna, dopóki rodzina zmarłego nie poszła go pochować. W trakcie kopania nagrobka zostali jednak odciągnięci hałasem z zewnątrz, a kiedy wrócili na miejsce… ciała ukochanego starszego już nie było! Po wszechobecnej panice i nieudanych poszukiwaniach kocura, Daglezjowa Igła zdecydowała się zabrać głos. Liderka ogłosiła, że wyznaczyła dwa patrole, jakie mają za zadanie odnaleźć siedlisko potwora, który dopuścił się kradzieży ciała nieboszczyka. Dowódcy patroli zostali odgórnie wyznaczeni, a reszta kotów zachęcana nagrodami do zgłoszenia się na ochotników członkostwa.
Aż po dzień dzisiejszy patrole poszukiwacze cały czas trwają, a ich uczestnicy znajdują coraz to dziwniejsze ślady na swoim terenie…
Po dłuższym czasie spokoju, społecznością wstrząsnęła wieść tajemniczego zaginięcia najstarszej wojowniczki Mleczyk. Zaledwie wschód słońca później, znaleziono brutalnie okaleczoną Kruchą, która w trybie pilnym otrzymała pomoc medyczną. Niestety, w skutek poważnego obrażenia starsza zmarła po kilku dniach. Coś jednak wydaje się być bardzo podejrzane w tej sprawie...

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty



Miot w Klanie Nocy!
(dwa wolne miejsca!)

Miot w Owocowym Lesie!
(dwa wolne miejsca!)

Zmiana pory roku już 16 lutego, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

05 lutego 2025

Od Czereśniowej Łapy

Kotka leżała na posłaniu, śpiąc w najlepsze. Wiedziała, jakie miała na dzisiaj zadanie, dlatego tylko czekała na znak. Biedronkowe Pole powiedziała jej, że zbada, czy zmysły Czereśniowej Łapy są już dobrze wykształcone. Wojowniczka schowa się gdzieś na terenach Klanu Nocy i będzie czekać, aż jej uczennica ją znajdzie.
Mentorka kotki przyszła do legowiska uczniaków, dotknęła jej nosa, po czym szybko się ulotniła. Czereśniowa Łapa otworzyła oczy niemal natychmiast. Była wyczulona na dotyk, szczególnie taki. Dlatego też spała z dala od innych, bo zapewne nawet lekki dotyk czyjegoś futra mógłby ją obudzić. Starała się być czujna, nawet podczas snu.
Usiadła na posłaniu i wzięła głęboki wdech. Zapach jej mentorki nadal był silnie wyczuwalny. Czereśniowa Łapa mogła teraz ruszyć za kotką, ale tak jak z nią ustaliła, musiała dać jej trochę czasu na schowanie się gdzieś na terenach. Kotka dostała zgodę na zjedzenie śniadania, więc zamierzała to wykorzystać.
Najpierw zajęła się swoim futerkiem. Zaczęła wyjmować mech z sierści, a było go dość sporo. W końcu uporała się z problemem i przeszła do układania futra. Po kilkunastu minutach mogła wyjść do obozu. Jej sierść lśniła w słońcu, falując na wietrze. Podeszła do stosu zwierzyny i zabrała z niego ukleję. Przysiadła pod roślinami i rozpoczęła jedzenie.
Obserwowała koty w obozie, ich zachowanie i to, co robiły. Czasami do jej uszu wpadały jakieś słowa. Niektóre ją zaskakiwały, ale większość ignorowała.
Po pysznym śniadaniu Czereśniowa Łapa w końcu opuściła obóz. Zapach jej mentorki nadal był wyczuwalny, choć już nie tak silnie jak wcześniej. Szylkretowa kotka pokonała wodę i przedostała się poza obóz. Stanęła na trawie i, nie otrzepując się z wody, ruszyła za zapachem Biedronkowego Pola.
Nos zaprowadził ją na Kolorową Łąkę. Zapachy od razu zaczęły się mieszać. Woń kwiatów, myszy i norników skutecznie zakrywała ślad mentorki. Uczennica musiała długo szukać, zanim w końcu znalazła trop. Często otwierała pysk, by lepiej wyłapać zapachy.
Gdy w końcu natrafiła na ślad, ruszyła szybko przed siebie. Chciała znaleźć kotkę jak najszybciej, by móc zająć się czymś ciekawszym. Chodzenie po terenach nie było dla niej ekscytujące. Wolała polować lub wspinać się na drzewa.
Dotarła do zniszczonego mostu. Chwilę się wahała, nie będąc pewną, czy jej mentorka na pewno przeszła na drugi brzeg. Pochodziła chwilę przy lesie, ale cóż – musiała przejść na drugą stronę.
Skacząc po wystających balach, wylądowała na miękkiej trawie. I wtedy zapach Biedronkowego Pola od razu ją dopadł. Ta musiała być tu chwilę temu – zapewne już dawno obserwowała Czereśniową Łapę i czekała tylko na moment, by schować się lepiej.
Uczennica szybko ruszyła za zapachem, aż dotarła do Brzozowego Zagajnika. Przylgnęła do ziemi i zaczęła tropić mentorkę. Jej zapach wskazywał, że ta znajdowała się tuż obok. Już… gdzieś tu… u góry! Czereśniowa Łapa gwałtownie podniosła głowę i dostrzegła, jak sylwetka Biedronkowego Pola leci w jej kierunku. Zrobiła szybki unik, zatrzymując się ślizgiem.
— Znalazłaś mnie — odezwała się starsza kotka.
Usiadła na ziemi, jakby zastanawiając się nad czymś jeszcze. Nie trwało to długo, bo już po paru minutach kotki wracały do obozu, zatrzymując się jeszcze na łowienie ryb.

[497 słów]
Posted by
.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)