BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Klan Burzy znów stracił lidera przez nieszczęśliwy wypadek, zabierając ze sobą dodatkową dwójkę kotów podczas ataku lisów. Przywództwo objął Króliczy Nos, któremu Piaszczysta Zamieć oddał swoje ówczesne stanowisko, na zastępcę klanu wybrana natomiast została Przepiórczy Puch. Wiele kotów przyjęło informację w trudny sposób, szczególnie Płomienny Ryk, który tamtego feralnego dnia stracił kotkę, którą uważał za matkę

W Klanie Klifu

Plotki w Klanie Klifu mimo upływu czasu wciąż się rozprzestrzeniają. Srokoszowa Gwiazda stracił zaufanie części swoich wojowników, którzy oskarżają go o zbrodnie przeciwko Klanowi Gwiazdy i bycie powodem rzekomego gniewu przodków. Złość i strach podsycane są przez Judaszowcowy Pocałunek, głoszącego słowo Gwiezdnych, i Czereśniową Gałązkę, która jako pierwsza uznała przywódcę za powód wszystkich spotykających Klan Klifu katastrof. Srokoszowa Gwiazda - być może ze strachu przed dojściem Judaszowca do władzy - zakazał wybierania nowych radnych, skupiając całą władzę w swoich łapach. Dodatkowo w okolicy Złotych Kłosów pojawili się budujący coś Dwunożni, którzy swoimi hałasami odstraszają zwierzynę.

W Klanie Nocy

Jeszcze podczas szczególnie upalnej Pory Zielonych Liści, na patrol napada para lisów. Podczas zaciekłej walki ginie aż trójka wojowników - Skacząca Cyranka, która przez brak łapy nie była się w stanie samodzielnie się obronić, a także dwoje jej rodziców - Poranny Ferwor i Księżycowy Blask. Sytuacja ta jedynie przyspiesza budowę ziołowego "ogrodu", umiejscowionego na jednej z pobliskich wysp, którego budowę zarządziła sama księżniczka, Różana Woń. Klan Nocy szykuje się powoli do zemsty na krwiożerczych bestiach. Życie jednak nie stoi w miejscu - do klanu dołącza tajemnicza samotniczka, Zroszona Łapa, owiana mgłą niewiadomej, o której informacje są bardzo ograniczone. Niektórym jednak zdaje się być ona dziwnie znajoma, lecz na razie przymykają na to oko. Świat żywych opuszcza emerytka, Pszczela Duma. Miejsce jej jednak nie pozostaje długo puste, gdyż do obozu nocniaków trafiają dwie zguby - Czereśnia oraz Kuna. Obie wprowadzają się do żłobka, gdzie już wkrótce, za sprawą pęczniejącego brzucha księżniczki Mandarynkowe Pióro, może się zrobić bardzo tłoczno...

W Klanie Wilka

Kult Mrocznej Puszczy w końcu się odzywa. Po księżycach spędzonych w milczeniu i poczuciu porzucenia przez własną przywódczynię, decydują się wziąć sprawy we własne łapy. Ciężko jest zatrzymać zbieraną przez taki czas gorycz i stłumienie, przepełnione niezadowoleniem z decyzji władzy. Ich modły do przodków nie idą na marne, gdyż przemawia do nich sama dusza potępiona, kryjąca się w ciele zastępczyni, Wilczej Tajgi. Sosnowa Igła szybko zdradza swą tożsamość i przyrównuje swych wyznawców do stóp. Dochodzi do udanego zamachu na Wieczorną Gwiazdę. Winą obarczeni zostają żądni zemsty samotnicy, których grupki już od dawna były mordowane przez kultystów. Nowa liderka przyjmuje imię Sosnowa Gwiazda, a wraz z nią, w Klanie Wilka następują brutalne zmiany, o czym już wkrótce członkowie mogli przekonać się na własne oczy. Podczas zgromadzenia, wbrew rozkazowi liderki, Skarabeuszowa Łapa, uczennica medyczki, wyjawia sekret dotyczący śmierci Wieczornej Gwiazdy. W obozie spotyka ją kara, dużo gorsza niż ktokolwiek mógłby sądzić. Zostaje odebrana jej pozycja, możliwość wychodzenia z obozu, zostaje wykluczona z życia klanowego, a nawet traci swe imię, stając się Głupią Łapą, wychowanką Olszowej Kory. Warto także wspomnieć, że w szale gniewu przywódczyni bezpowrotnie okalecza ciało młodej kotki, odrywając jej ogon oraz pokrywając jej grzbiet głębokimi szramami.

W Owocowym Lesie

W Porze Zielonych Liści społeczność z bólem pożegnała Przebiśniega, który odszedł we śnie. Sytuacja nie wydawała się nadzwyczajna, dopóki rodzina zmarłego nie poszła go pochować. W trakcie kopania nagrobka zostali jednak odciągnięci hałasem z zewnątrz, a kiedy wrócili na miejsce… ciała ukochanego starszego już nie było! Po wszechobecnej panice i nieudanych poszukiwaniach kocura, Daglezjowa Igła zdecydowała się zabrać głos. Liderka ogłosiła, że wyznaczyła dwa patrole, jakie mają za zadanie odnaleźć siedlisko potwora, który dopuścił się kradzieży ciała nieboszczyka. Dowódcy patroli zostali odgórnie wyznaczeni, a reszta kotów zachęcana nagrodami do zgłoszenia się na ochotników członkostwa.
Aż po dzień dzisiejszy patrole poszukiwacze cały czas trwają, a ich uczestnicy znajdują coraz to dziwniejsze ślady na swoim terenie…
Po dłuższym czasie spokoju, społecznością wstrząsnęła wieść tajemniczego zaginięcia najstarszej wojowniczki Mleczyk. Zaledwie wschód słońca później, znaleziono brutalnie okaleczoną Kruchą, która w trybie pilnym otrzymała pomoc medyczną. Niestety, w skutek poważnego obrażenia starsza zmarła po kilku dniach. Coś jednak wydaje się być bardzo podejrzane w tej sprawie...

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty



Miot w Klanie Klifu!
(jedno wolne miejsce!)

Znajdki w Klanie Wilka!
(brak wolnych miejsc!)

Zmiana pory roku już 9 marca, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

22 lutego 2025

Od Baśniowej Stokrotki

Porą Opadających Liści
Niedługo po upiornym śnie, kotka zaczęła coś podejrzewać. Raz kaczka, szczur czy kogut chcą ją z stamtąd odpędzić. Do tego jej koszmar. Baśniowa Stokrotka coraz bardziej zaczęła wątpić w jej siły. Niestety, Dryfująca Bulwa zawsze wybierał to miejsce, zwłaszcza na randki lub spotkania. Kremowa kotka westchnęła i rozciągnęła się. Wstała z legowiska i rozejrzała się po obozie. Wszyscy jeszcze spali, tylko ona, jak ranny ptak, była na nogach. Wojowniczka miała zamiar iść na polowanie, właśnie nad Zrujnowany Most. Żeby nie tracić czasu, po krótkim zastanowieniu wyszła z obozu. Kiedy Baśniowa Stokrotka przekroczyła wodę, dotknęła gruntu. Przez jej wilgotne łapy, małe drobinki ziemi przyklejały się do jej poduszek u łap. Pręgowana kotka ze wstrętem co chwilę wymachiwała łapami na wszelkie strony, bo chciała się pozbyć drobinek ziemi. Ptaki z zadowoleniem ćwierkały, tworzyły przy tym wesołą melodię. Z gałęzi drzew zlatywały drobne krople wody, które spadały kotce na futro lub wsiąkały w ziemię. Baśniowa Stokrotka otrzepała swoje kremowe futro, wzdychając. Nie mogła się doczekać zimniejszych dni, bo przez jej długie futro było jej za ciepło. 
Kiedy kotka dotarła do Zrujnowanego Mostu, zaczęła skakać po szczeblach na drugą stronę. Nie chciała zrujnować sobie futra wpadając do wody. Po krótkiej chwili przedostała się na drugą stronę, minęło tyle czasu, a jeszcze nie świtało. Niebieskie oczy kotki zmrużyły się, czując zapach zwierzyny, spięła się. Bez zastanowienia pobiegła tropić zwierzynę. Powąchała powietrze i wyczuła intensywny zapach. Skradała się w jego kierunku, a kiedy doszła wystarczająco blisko, mogła zobaczyć małą ryjówkę. Prędko podeszła bliżej do zwierzyny. Kotka na chwilę przycupnęła, jednak zaraz po tym skoczyła na ryjówkę. Zanurzyła w jej futerku pazury pozbawiając ją życia, szybko wzięła ją w pysk. Baśniowa Stokrotka usadowiła się na polanie, a po krótkiej chwili zaburczało jej w brzuchu. Postanowiła jednak zostawić ryjówkę dla starszyzny. Po chwili coś w niej strzeliło, co sprawiło, że kotka prędko poszła w krzaki załatwić “swoje sprawy”. Kiedy skończyła, prędko wróciła po ryjówkę, wzięła ją w pysk i usiadła. Rozejrzała się i zobaczyła ruszające się krzaki. A z nich wystawał ogon? Niestety, ów podejrzany ogon okazał się niczym więcej niż zamszoną gałązką, a ruszające się krzaki tylko wiatrem, który tańczył między ich pędami, tworząc swój zaroślowy parkiet. Westchnęła z ulgą, ponieważ myślała, że to jakieś zwierzę. Szybko położyła się na trawie, patrząc na niebo. Bo zawsze jak na nie patrzyła, myślała, że nic jej nie grozi.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz