BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Klan Burzy znów stracił lidera przez nieszczęśliwy wypadek, zabierając ze sobą dodatkową dwójkę kotów podczas ataku lisów. Przywództwo objął Króliczy Nos, któremu Piaszczysta Zamieć oddał swoje ówczesne stanowisko, na zastępcę klanu wybrana natomiast została Przepiórczy Puch. Wiele kotów przyjęło informację w trudny sposób, szczególnie Płomienny Ryk, który tamtego feralnego dnia stracił kotkę, którą uważał za matkę

W Klanie Klifu

Plotki w Klanie Klifu mimo upływu czasu wciąż się rozprzestrzeniają. Srokoszowa Gwiazda stracił zaufanie części swoich wojowników, którzy oskarżają go o zbrodnie przeciwko Klanowi Gwiazdy i bycie powodem rzekomego gniewu przodków. Złość i strach podsycane są przez Judaszowcowy Pocałunek, głoszącego słowo Gwiezdnych, i Czereśniową Gałązkę, która jako pierwsza uznała przywódcę za powód wszystkich spotykających Klan Klifu katastrof. Srokoszowa Gwiazda - być może ze strachu przed dojściem Judaszowca do władzy - zakazał wybierania nowych radnych, skupiając całą władzę w swoich łapach. Dodatkowo w okolicy Złotych Kłosów pojawili się budujący coś Dwunożni, którzy swoimi hałasami odstraszają zwierzynę.

W Klanie Nocy

doszło do ataku na książęta, podczas którego Sterletowa Łapa utracił jedną z kończyn. Od tamtej pory między samotnikami a Klanem Nocy, trwa zawzięta walka. Zgodnie z zeznaniami przesłuchiwanych kotów, atakujący ich klan samotnicy nie są zwykłymi włóczęgami, a zorganizowaną grupą, która za cel obrała sobie sam ród władców. Wojownicy dzień w dzień wyruszają na nieznane tereny, przeszukując je z nadzieją znalezienia wskazówek, które doprowadzą ich do swych przeciwników. Spieniona Gwiazda, która władzę objęła po swej niedawno zmarłej matce, pracuje ciężko każdego wschodu słońca, wraz z zastępczyniami analizując dostarczane im wieści z granicy.
Niestety, w ostatnich spotkaniach uczestniczyć mogła jedynie jedna z jej zastępczyń - Mandarynkowe Pióro, która tymczasowo przejęła obowiązki po swej siostrze, aktualnie zajmującej się odchowaniem kociąt zrodzonych z sojuszu Klanu Nocy oraz Klanu Wilka.

W Klanie Wilka

Kult Mrocznej Puszczy w końcu się odzywa. Po księżycach spędzonych w milczeniu i poczuciu porzucenia przez własną przywódczynię, decydują się wziąć sprawy we własne łapy. Ciężko jest zatrzymać zbieraną przez taki czas gorycz i stłumienie, przepełnione niezadowoleniem z decyzji władzy. Ich modły do przodków nie idą na marne, gdyż przemawia do nich sama dusza potępiona, kryjąca się w ciele zastępczyni, Wilczej Tajgi. Sosnowa Igła szybko zdradza swą tożsamość i przyrównuje swych wyznawców do stóp. Dochodzi do udanego zamachu na Wieczorną Gwiazdę. Winą obarczeni zostają żądni zemsty samotnicy, których grupki już od dawna były mordowane przez kultystów. Nowa liderka przyjmuje imię Sosnowa Gwiazda, a wraz z nią, w Klanie Wilka następują brutalne zmiany, o czym już wkrótce członkowie mogli przekonać się na własne oczy. Podczas zgromadzenia, wbrew rozkazowi liderki, Skarabeuszowa Łapa, uczennica medyczki, wyjawia sekret dotyczący śmierci Wieczornej Gwiazdy. W obozie spotyka ją kara, dużo gorsza niż ktokolwiek mógłby sądzić. Zostaje odebrana jej pozycja, możliwość wychodzenia z obozu, zostaje wykluczona z życia klanowego, a nawet traci swe imię, stając się Głupią Łapą, wychowanką Olszowej Kory. Warto także wspomnieć, że w szale gniewu przywódczyni bezpowrotnie okalecza ciało młodej kotki, odrywając jej ogon oraz pokrywając jej grzbiet głębokimi szramami.

W Owocowym Lesie

Społecznością wstrząsnęła nagła i drastyczna śmierć Morelki. Jak donosi Figa – świadek wypadku, świeżo mianowanemu zwiadowcy odebrały życie ogromne, metalowe szczęki. W związku z tragedią Sówka zaleciła szczególną ostrożność na terenie całego klanu i zgłaszanie każdej ze śmiercionośnych szczęki do niej.
Niedługo później patrol składający się z Rokitnika, Skałki, Figi, Miodka oraz Wiciokrzewa natknął się na mrożący krew w żyłach widok. Ciało Kamyczka leżało tuż przy Drodze Grzmotu, jednak to głównie jego stan zwracał na siebie największą uwagę. Zmarły został pozbawiony oczu i przyozdobiony kwiatami – niczym dzieło najbardziej psychopatycznego mordercy. Na miejscu nie znaleziono śladów szarpaniny, dostrzeżono natomiast strużkę wymiocin spływającą po pysku kocura. Co jednak najbardziej przerażające – sprawca zdarzenia w drastyczny sposób upodobnił wygląd truchła do mrówki. Szok i niedowierzanie jedynie pogłębił fakt, że nieboszczyk pachniał… niedawno zmarłą Traszką. Sówka nakazała dokładne przeszukanie miejsca pochówku starszej, aby zbadać sprawę. Wprowadziła także nowe procedury bezpieczeństwa: od teraz wychodzenie poza obóz dozwolone jest tylko we dwoje, a w przypadku uczniów i ról niewalczących – we troje. Zalecana jest również wzmożona ostrożność przy terenach samotniczych. Zachowanie przywódczyni na pierwszy rzut oka nie uległo zmianie, jednak spostrzegawczy mogą zauważyć, że jej znany uśmiech zaczął ostatnio wyglądać bardzo niewyraźnie.

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty



Miot w Klanie Klifu i Klanie Burzy!
(brak wolnych miejsc!)

Miot w Klanie Wilka!
(brak wolnych miejsc!)

Znajdki w Klanie Wilka!
(jedno wolne miejsce!)

Zmiana pory roku już 30 marca, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

31 lipca 2021

Od Tańczącej Pieśni

 *Jak Słowik jeszcze była uczniem, bo tak*

Po malutkich negocjacjach udało się wyciągnąć Słowik na trening. Skubana była uparta. Dobrze, że Tańcząca Pieśń też, bo młoda ciągle by stawiała na swoim. 
Nie ma obżerania się przed treningiem, choćby Tańcząca całą drogę miała wlec uczennicę za skórę i słuchać jej jęczenia.
Jednak tym razem udało im się dojść do porozumienia wyjątkowo szybko. Może obie były wystarczająco chętne do działania? Może znalazły wspólny język? Młodsza koteczka tak naprawdę nie była taka zła z charakteru, dało się z nią wytrzymać. No, ale wracając, trzeba było się w końcu czegoś nauczyć.
Vanka już wręcz machinalnie przeszła do zademonstrowania pozycji łowieckiej. Już tak dobrze wyuczonej i tak często praktykowanej. Niezbędnej.
– Patrz. PATRZ!
– Patrzę przecież!
– Ale ja nie patrzę, więc muszę się upewnić, że patrzysz. Patrz.
Przykucnęła na łapach, tak, że aż jej sylwetka znalazła się nisko przy ziemi. Zakołysała lekko kuprem i przesunęła się parę kroków wprzód, aby jak najlepiej zaprezentować, jak powinno się poruszać w takiej pozie. Bo teorię już mówiła, wcześniej.
– Teraz ty.
Czekała, aż kotka ustawi się odpowiednio. Skąd jednak miała wiedzieć, że zrobi to właściwie? A tak. Podeszła do uczennicy i przejechała jej ogonem od czubka głowy aż po sam koniec jej ciała. I już wszystko widziała bardzo dokładnie.
– Dupsko za wysoko.
– Pf, koty na to lecą – zaśmiała się, jednak posłusznie obniżyła nieco ten nieszczęsny zad.
– Ale zwierzyna nie. Skup się. Co czujesz?
– Przyszłe jedzonko…
– Konkretniej.
Chwila ciszy. Jedna z dwóch kotek musiała się zastanowić i wytężyć wszystkie zmysły.
– Nie wiem nooo, jakiś gryzoń.
– Wiesz, że prawie wszystko zalicza się pod "jakieś gryzonie"? – uśmiechnęła się nieco złośliwie – dobrze, że chociaż umiesz rozróżnić je od ptaków. Przydałoby się jeszcze, żebyś chociaż umiała wskazać różnicę między tymi mniejszymi gryzoniami, a wiewiórką. Wiewiórki bardziej czuć drzewami.
Uczennica pokiwała głową i przytaknęła na znak, że zrozumiała.
– To będzie chyba coś mniejszego.
– Brawo – mruknęła wojowniczka bez większych emocji – no, dalej, wykaż się.
***
– Ostatni raz, czego się dziś nauczyłaś? Pokaż.
Słowik wywróciła oczami, wyraźnie już znudzona ciągłym powtarzaniem tego samego. Ugięła łapy do pozycji łowieckiej. A jej mentorka wykonała ten sam ruch ogonem co wcześniej. I znowu wyczuła ten sam błąd.
– Dupę weź niżej! Ty to jak na coś się uprzesz.
– Pamiętam przecież! Tak się tylko zgrywam.
– Mhm, jasne.
Słowicza Łapa zakołysała tylną częścią ciała, starając się ją ulokować we właściwym położeniu. Poprawiła nogi, stając stabilniej.
– Jasne jak kości w słońcu – wyszczerzyła ząbki.
Starsza pokręciła łbem.
– Tak, od tego słońca już się chyba przegrzewasz. Idziemy do obozu, zasłużyłaś.
Posted by
.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)