BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Klan Burzy znów stracił lidera przez nieszczęśliwy wypadek, zabierając ze sobą dodatkową dwójkę kotów podczas ataku lisów. Przywództwo objął Króliczy Nos, któremu Piaszczysta Zamieć oddał swoje ówczesne stanowisko, na zastępcę klanu wybrana natomiast została Przepiórczy Puch. Wiele kotów przyjęło informację w trudny sposób, szczególnie Płomienny Ryk, który tamtego feralnego dnia stracił kotkę, którą uważał za matkę

W Klanie Klifu

Plotki w Klanie Klifu mimo upływu czasu wciąż się rozprzestrzeniają. Srokoszowa Gwiazda stracił zaufanie części swoich wojowników, którzy oskarżają go o zbrodnie przeciwko Klanowi Gwiazdy i bycie powodem rzekomego gniewu przodków. Złość i strach podsycane są przez Judaszowcowy Pocałunek, głoszącego słowo Gwiezdnych, i Czereśniową Gałązkę, która jako pierwsza uznała przywódcę za powód wszystkich spotykających Klan Klifu katastrof. Srokoszowa Gwiazda - być może ze strachu przed dojściem Judaszowca do władzy - zakazał wybierania nowych radnych, skupiając całą władzę w swoich łapach. Dodatkowo w okolicy Złotych Kłosów pojawili się budujący coś Dwunożni, którzy swoimi hałasami odstraszają zwierzynę.

W Klanie Nocy

doszło do ataku na książęta, podczas którego Sterletowa Łapa utracił jedną z kończyn. Od tamtej pory między samotnikami a Klanem Nocy, trwa zawzięta walka. Zgodnie z zeznaniami przesłuchiwanych kotów, atakujący ich klan samotnicy nie są zwykłymi włóczęgami, a zorganizowaną grupą, która za cel obrała sobie sam ród władców. Wojownicy dzień w dzień wyruszają na nieznane tereny, przeszukując je z nadzieją znalezienia wskazówek, które doprowadzą ich do swych przeciwników. Spieniona Gwiazda, która władzę objęła po swej niedawno zmarłej matce, pracuje ciężko każdego wschodu słońca, wraz z zastępczyniami analizując dostarczane im wieści z granicy.
Niestety, w ostatnich spotkaniach uczestniczyć mogła jedynie jedna z jej zastępczyń - Mandarynkowe Pióro, która tymczasowo przejęła obowiązki po swej siostrze, aktualnie zajmującej się odchowaniem kociąt zrodzonych z sojuszu Klanu Nocy oraz Klanu Wilka.

W Klanie Wilka

Kult Mrocznej Puszczy w końcu się odzywa. Po księżycach spędzonych w milczeniu i poczuciu porzucenia przez własną przywódczynię, decydują się wziąć sprawy we własne łapy. Ciężko jest zatrzymać zbieraną przez taki czas gorycz i stłumienie, przepełnione niezadowoleniem z decyzji władzy. Ich modły do przodków nie idą na marne, gdyż przemawia do nich sama dusza potępiona, kryjąca się w ciele zastępczyni, Wilczej Tajgi. Sosnowa Igła szybko zdradza swą tożsamość i przyrównuje swych wyznawców do stóp. Dochodzi do udanego zamachu na Wieczorną Gwiazdę. Winą obarczeni zostają żądni zemsty samotnicy, których grupki już od dawna były mordowane przez kultystów. Nowa liderka przyjmuje imię Sosnowa Gwiazda, a wraz z nią, w Klanie Wilka następują brutalne zmiany, o czym już wkrótce członkowie mogli przekonać się na własne oczy. Podczas zgromadzenia, wbrew rozkazowi liderki, Skarabeuszowa Łapa, uczennica medyczki, wyjawia sekret dotyczący śmierci Wieczornej Gwiazdy. W obozie spotyka ją kara, dużo gorsza niż ktokolwiek mógłby sądzić. Zostaje odebrana jej pozycja, możliwość wychodzenia z obozu, zostaje wykluczona z życia klanowego, a nawet traci swe imię, stając się Głupią Łapą, wychowanką Olszowej Kory. Warto także wspomnieć, że w szale gniewu przywódczyni bezpowrotnie okalecza ciało młodej kotki, odrywając jej ogon oraz pokrywając jej grzbiet głębokimi szramami.

W Owocowym Lesie

Społecznością wstrząsnęła nagła i drastyczna śmierć Morelki. Jak donosi Figa – świadek wypadku, świeżo mianowanemu zwiadowcy odebrały życie ogromne, metalowe szczęki. W związku z tragedią Sówka zaleciła szczególną ostrożność na terenie całego klanu i zgłaszanie każdej ze śmiercionośnych szczęki do niej.
Niedługo później patrol składający się z Rokitnika, Skałki, Figi, Miodka oraz Wiciokrzewa natknął się na mrożący krew w żyłach widok. Ciało Kamyczka leżało tuż przy Drodze Grzmotu, jednak to głównie jego stan zwracał na siebie największą uwagę. Zmarły został pozbawiony oczu i przyozdobiony kwiatami – niczym dzieło najbardziej psychopatycznego mordercy. Na miejscu nie znaleziono śladów szarpaniny, dostrzeżono natomiast strużkę wymiocin spływającą po pysku kocura. Co jednak najbardziej przerażające – sprawca zdarzenia w drastyczny sposób upodobnił wygląd truchła do mrówki. Szok i niedowierzanie jedynie pogłębił fakt, że nieboszczyk pachniał… niedawno zmarłą Traszką. Sówka nakazała dokładne przeszukanie miejsca pochówku starszej, aby zbadać sprawę. Wprowadziła także nowe procedury bezpieczeństwa: od teraz wychodzenie poza obóz dozwolone jest tylko we dwoje, a w przypadku uczniów i ról niewalczących – we troje. Zalecana jest również wzmożona ostrożność przy terenach samotniczych. Zachowanie przywódczyni na pierwszy rzut oka nie uległo zmianie, jednak spostrzegawczy mogą zauważyć, że jej znany uśmiech zaczął ostatnio wyglądać bardzo niewyraźnie.

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty



Miot w Owocowym Lesie!
(brak wolnych miejsc!)

Miot Samotników!
(jedno wolne miejsce!)

Miot w Klanie Klifu!
(trzy wolne miejsca!)

Na blogu zawitał nowy event walentynkowy! || Zmiana pory roku już 20 kwietnia, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

22 lipca 2021

Od Szyszki CD. Poziomki

 Czarna kotka przeciągnęła się na środku obozowiska. Gdzieniegdzie dobiegał do jej uszu odgłos kroków i podniesionych głosów, należących do jej pobratymców. Szyszka uśmiechnęła się delikatnie, unosząc głowę. Patrol łowiecki właśnie opuścił obóz, pewnie polowanie okaże się udane i zapełnia stertę ze zwierzyną. Szyszka ruszyła w tamtą stronę i przysiadła w cieniu. Nie była specjalnie głodna, więc postanowiła wykorzystać wolny czas na obserwację otoczenia. Jej uwagę przykuła Poziomka, która znalazła się skok lisa od liderki. Wyglądała na zmartwioną i czarnulka doskonale znała tego przyczynę. Stokrotka, mama Poziomki, zginęła niespodziewanie i to całkiem niedawno. Z tego, co mówiła jej Brzoskwinka, uczennica straciła swoją energię, ale nie było w tym nic dziwnego, żałoba stanowiła największy ból serca. 

- Szys-szko? - zwróciła uwagę przywódczyni, która powitała ją skinieniem głowy. 

- Witaj Poziomko, co u ciebie? - odparła czarna, wbijając w uczennicę łagodne spojrzenie swych żółtych ślepi. 

- Dobrze, po prostu chciałam zapytać... Czy zawsze jest tak, że gdy jeden kot kocha drugiego, to ten drugi też musi go k-kochać? 

Szyszka zastrzygła uszami, lekko zdziwiona zadanym pytaniem. Jednak oczywiście zamierzała na nie odpowiedzieć. Może nie była specem od miłości, ale swoją przeżyła i na zawsze zachowała w sercu. Poza tym przez swoje doświadczenie stanowiła źródło informacji, a przynajmniej tak postrzegały ją niektóre koty. 

- Nie. Zdarzają się związki, gdy drugi kot nie potrafi odwzajemnić miłości pierwszego. A nawet takie, gdy żaden z partnerów nie jest w sobie zakochany, zwykle są razem w wyniku umowy. Najpiękniejsza jest odwzajemniona miłość. A co? 

- T-tak tylko chciałam za-zapytać.

Szyszka otworzyła pysk, gotowa zapewnić kotkę o swojej dyskrecji, ale szybko go zamknęła. Widocznie Poziomka na razie nie była gotowa podzielić się tak ważna informacją. Przywódczynię zmartwił ten fakt. Pewnie gdyby Stokrotka żyła, byłaby wsparciem dla córki i służyła jej radą. Szyszka westchnęła, a następnie ułożyła ogon na ramieniu pobratymki. 

- Jeśli będziesz potrzebować się zwierzyć, to pamiętaj, że zawsze cię wysłucham i zachowam to w sekrecie. - miauknęła łagodnie.

♪♪♪♪♪♪   ♪♪♪♪♪♪

Szyszka odetchnęła świeżym powietrzem, schodząc ostrożnie z Jabłonii. Gdy tylko jej łapy dotknęły miękkiej ziemi, czarnulka od razu wypatrzyła córkę Jabłka. Odbierała właśnie gratulacje z mianowania, które dosłownie kilka uderzeń serca wcześniej, miało miejsce. Jabłko przytulił swoją córkę, gratulując jej z szerokim uśmiechem, chociaż w jego oczach dojrzała tęsknotę. 

- Stokrotka byłaby dumna. - podeszła do nich i stanęła naprzeciwko nowej wojowniczki. - Gratuluję, Poziomko. Witamy w szeregu wojowników. 


<Poziomko?>

Posted by
.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)