Jej wzrok był wbity prosto w ścianę w leżu medyków. Tworzyły ją splecione ze sobą gałęzie krzewów, które nawet w zimę nie przepuszczały zbyt wiele słońca przez ich gęstość. Tym razem jednak nie badała ich kształtu. Nie przyglądała się teksturze ani nie analizowała barwy. Jej pusty wzrok nie ostrzył się na niczym, a jej wizja przypominała jedynie mieszaninę odcieni brązu. W jej głowie wciąż rozbrzmiewały wrzaski minionego zgromadzenia. Jak długo już minęło? Ile czasu tak siedziała?
Mieli tu być bezpieczni. Mieli być ocaleni.
Najpierw kolejny w jej życiu atak psa, a teraz coś, czego nie potrafiła pojąć. Nie mogła zrozumieć, dlaczego nagle znajoma z widzenia kotka rzuciła się na ich lidera. A potem bez szansy na wyjaśnienie oderwano jej głowę. Powtórzy się to? Kto tym razem zostanie ofiarą? Srocze Pióro? Dziczy Kieł? Kalinkowa Łodyga? Ona? Dreszcz przebiegł przez jej grzbiet, na co ogon nastroszył się delikatnie. Usłyszała za sobą lekkie kroki niosące ze sobą ziołowy zapach.
- Jak się czujesz? - zapytała z troską Firletkowy Płatek, przysiadając się do burej kotki. Wrzosowa Łapa zamrugała parę razy i wziąwszy głęboki wdech odwróciła głowę w jej kierunku.
- Już… lepiej - spokojnie posłała delikatny uśmiech starszej medyczce. Szylkretowa kotka zwróciła jednak uwagę na ruch jej ucha - Wrzos co chwilę nim strzepywała. Przeszkadzało jej, bolało, jednak wcześniej Filretka była zbyt zajęta by poprosić o obejrzenie go.
- Mogę spojrzeć?
- Tak, dziękuję - odetchnęła z ulgą Wrzosowa Łapa. Ucieszyła się, że nie musiała prosić o pomoc. Nie lubiła tego robić z paru powodów.
Gdy medyczka zajrzała do narządu jej słuchu, szybko zauważyła, że środek był zaogniony.
- Masz infekcję ucha… musiało cię gdzieś mocno przewiać. Czemu nie powiedziałaś mi wcześniej? Na pewno zauważyłaś - mruczała pod nosem Firletkowy Płatek, przygotowując potrzebne medykamenty.
- Nie miałam okazji - odezwała się bura z nerwowym śmiechem cisnącym się jej na pyszczek.
- Nie musisz się wstydzić rozmów. Ani bać. Szczególnie tutaj, w leżu medyków. Następnym razem jak będzie się coś działo daj mi znać - poleciła niebiesko-kremowa. - Chyba, że teraz ci coś leży na duszy. Dużo przeszłaś. Masz z kim rozmawiać?
Firletkowy Płatek była troskliwa w stosunku do niej. Może chciała być miła, a może rzeczywiście się martwiła. A tego Wrzos nie chciała. Właśnie dlatego nie miała zamiaru dzielić się mętlikiem jaki miała w głowie.
- Mhm, mam. Ale jeśli coś się będzie działo, przyjdę. Obiecuję. I jeszcze raz dziękuję - miała nadzieję, że to uspokoi medyczkę. Mimo wszystko ta nie wyglądała na przekonaną, jednak wiedziała, że tak łatwo nie przekona młodej kotki do otworzenia się przed nią.
Po podaniu ziół i wtarcie mieszanki na infekcję Firletka nakazała, by uczennica odpoczęła od treningu i została na jednodniowej obserwacji. Po nocy ucho przestało jej doskwierać.
Wyleczona: Wrzosowa Łapa
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz