Moment, moment, stop, powoli.
Niech ktoś mu to wszystko wytłumaczy, jak kociakowi, bo biedaczek zgubił się na początku pierwszego zdania, wypowiedzianego przez łaciatą. I jak to on jest TYLKO spoko? On jest przecie najcudowniejszą istotą, jaka chodziła po tej ziemi. Cóż za zniewaga. nie tylko ta część wiadomości przykuła jednak jego uwagę. Ciąża? Czereśnia jest w ciąży? I co jest z Sarną?
Najbardziej jednak w oczy rzuciła mu się cała Czereśnia. Ostatni raz widział swoją ukochaną kuzynkę, jak miała może dwa księżyce i była taką uroczą, śliczną kuleczką, którą trzeba było chronić. Ile księżyców miała dzisiaj? Dwadzieścia? Była o wiele wyższa, chociaż wciąż niższa, niż on. Pysk nabrał poważniejszych rys, a łapy i tulów przybrały zgrabne, kobiece kształty. Zielone oczy nadal były tak żywe, jak za kociaka, a długie futro bardzo zadbane.
Ona... wyroślała.
Stała się kocicą.
Ba, bez wątpienia była teraz wojowniczką.
Piękną, silną wojowniczką.
— Poczekaj, po kolei — powiedział Srebrny, odruchowo wręcz stając przed Żwirką, aby w razie w ją zasłonić. Po ostatniej akcji Małego Synka nie chciał, aby jakikolwiek okruch jego przeszłości znowu spróbował skrzywdzić ukochaną przyjaciółkę. Szczególnie, że była brzemienna. — Zacznijmy może od tego, co tutaj robisz, dobrze?
Żwirowa Ścieżka wylazła zza jego pleców, jakby chcąc dać białej masie do zrozumienia, że nie potrzebuje jego ochrony. Srebrny jedynie przewrócił oczami, widząc to.
— Przyszłam cię zobaczyć — powiedziała, już spokojniej, kotka. Z niemałym zirytowaniem obserwowała poczynania Srebrnego. Czemu Czereśnia miałaby zaatakować tę kotkę? Przecież sama była w ciąży. — Nie zamierzam cię skłaniać do powrotu, ani nic w tym stylu. Chciałam tylko wiedzieć, że wszystko u ciebie w porządku.
Srebrne poroże uśmiechnął się ciepło, słysząc to.
— W takim razie cieszę się, że tu jesteś — odparł, rozluźniając mięśnie — to moja dobra przyjaciółka, Żwirowa Ścieżka. Zajęła się mną, kiedy tutaj przybyłem — powiedział, wskazując na dymną kotkę.
— No wiesz ty co, braciszku, jestem urażona — bąknęła kocica, z grobową miną. Srebrny machnął na to ogonem.
— Żwirowa Ścieżko, to jest Czereśnia, moja kuzynka — kontynuował. Jakieś tam formułki jednak obowiązywały.
— Cześć — Żwiru uśmiechnęła się miło do przybyszki. Wyglądała chyba na jedyną normalną przedstawicielkę rodziny Srebrnego, patrząc na to, że poprzednia trójka albo groziła podbiciem klanu, albo próbowała zadupić jego przyjaciół, a ta tylko powiedziała, że chce go zobaczyć.
Srebrny przez moment patrzył niepewnie na cioteczną siostrę.
— Mmmm, zjesz coś? — zapytał — Pewnie długo podróżowałaś...
Żwirowa Ścieżka odchrząknęła.
— Lepiej, aby Jagodowa Gwiazda się o tym nie dowiedział — spojrzała krótko na Czereśnię. Sama była ciężarna, więc domyślała się, że kocica potrzebuje czegoś do zjedzenia. Wiedziała jednak, że ich lider solidnie by ich zbeształ, dowiedziawszy się o takiej sytuacji. — Może Srebrny poleci szybko nad rzekę i coś upoluje, a my tutaj poczekamy? — zaproponowała. Czereśnia spojrzała na kuzyna.
— R-ryba? Proponujecie mi rybę?
Srebrny zaśmiał się, widząc jej zdziwioną reakcję. W Klanie Lisa trudno było o takie smakołyki, ba, na pewno w życiu żadnej nie jadła. Kocur poczuł ogromną satysfakcję, na myśl, że to właśnie on pokaże jej to oślizgłe królestwo słonego, pysznego smaku. Czyż teraz nie jest świetny?
— Oczywiście, że tak! — wyszczerzył szeroko ząbki — daj mi chwilę, a twoje kubki smakowe zwariują — obiecał, aby po chwili odbiec. Miał nadzieję, że to nie jest zły pomysł, aby zostawić je same.
<Czereśnio? :3>
BLOGOWE WIEŚCI
BLOGOWE WIEŚCI
W Klanie Burzy
Po śmierci Różanej Przełęczy, Sójczy Szczyt wybrała się do Księżycowej Sadzawki wraz z Rumiankowym Zaćmieniem. Towarzyszyć im miała również Margaretkowy Zmierzch, która dołączyła do nich po czasie. Jakie więc było zaskoczenie, gdy ta wróciła niezwykle szybko cała zdyszana, próbując skleić jakieś sensowne zdanie. Z całości można było wywnioskować, że kotka widziała, jak Niknące Widmo zabił Sójczy Szczyt oraz Rumiankowe Zaćmienie. W obozie została przygotowana więc zasadzka na dymnego kocura, który nie spodziewał się dziur w swoim planie. Na Widmie miała zostać wykonana egzekucja, jednak kocur korzystając z sytuacji zdołał zabić stojącą nieopodal Iskrzącą Burzę, chwilę potem samemu ginąc z łap Lwiej Paszczy, Szepczącej Pustki oraz Gradowego Sztormu, z czego pierwszą z wymienionych również nieszczęśliwie dosięgły pazury Widma. Klan Burzy uszczuplił się tego dnia o szóstkę kotów.W Klanie Klifu
Plotki w Klanie Klifu mimo upływu czasu wciąż się rozprzestrzeniają. Srokoszowa Gwiazda stracił zaufanie części swoich wojowników, którzy oskarżają go o zbrodnie przeciwko Klanowi Gwiazdy i bycie powodem rzekomego gniewu przodków. Złość i strach podsycane są przez Judaszowcowy Pocałunek, głoszącego słowo Gwiezdnych, i Czereśniową Gałązkę, która jako pierwsza uznała przywódcę za powód wszystkich spotykających Klan Klifu katastrof. Srokoszowa Gwiazda - być może ze strachu przed dojściem Judaszowca do władzy - zakazał wybierania nowych radnych, skupiając całą władzę w swoich łapach. Dodatkowo w okolicy Złotych Kłosów pojawili się budujący coś Dwunożni, którzy swoimi hałasami odstraszają zwierzynę.W Klanie Nocy
Świat żywych w końcu opuszcza obarczony klątwą Błotnistej Plamy Czapli Taniec. Po księżycach spędzonych w agonii, której nawet najsilniejsze zioła nie były mu w stanie oszczędzić, ginie z łap własnego męża - Wodnikowego Wzgórza, który został przez niego zaatakowany podczas jednego z napadów agresji. Wojownik staje się przygnębiony, jednak nadal wypełnia swoje obowiązki jako członek Klanu Nocy, a także ojciec dla ich maleńkiego synka - Siwka. Kocurek został im podarowany przez rodzącą na granicy samotniczkę, która w zamian za udzieloną jej pomoc, oddała swego pierworodnego w łapy obcych. W opiece nad nim pomaga Mżawka, młodziutka karmicielka, która nie tak dawno wstąpiła w szeregi Klanu Nocy, wraz z dwójką potomków - Ikrą oraz Kijanką. Po tym wydarzeniu, na Srebrną Skórkę odchodzi także starsza Mrówczy Kopiec i medyczka, Strzyżykowy Promyk, której miejsce w lecznicy zajmuje Różana Woń. W międzyczasie, na prośbę Wieczornej Gwiazdy, nowej liderki Klanu Wilka, Srocza Gwiazda udziela im pomocy, wyznaczając nieduży skrawek terenu na ich nowy obóz, w którym mieszkać mogą do czasu, aż z ich lasu nie znikną kłusownicy. Wyprowadzka następuje jednak dopiero po kilku księżycach, podczas których wielu wojowników zdążyło pokręcić nosem na swoich niewdzięcznych sąsiadów.W Klanie Wilka
Po terenach zaczynają w dużych ilościach wałęsać się ludzie, którzy wraz ze swoją sforą, coraz pewniej poruszają się po wilczackich lasach. Dochodzi do ataku psów. Ich pierwszą ofiarą padł Wroni Trans, jednak już wkrótce, do grona zgładzonych przez intruzów wojowników, dołącza także sam Błękitna Gwiazda, który został śmiertelnie postrzelony podczas patrolu, w którym towarzyszyła mu Płonąca Dusza i Gronostajowy Taniec. Po przekazaniu wieści klanowi, w obozie panuje chaos. Wojownikom nie pozostaje dużo możliwości. Zgodnie z tradycją, Wieczorna Mara przyjmuje pozycję liderki i zmienia imię na Wieczorną Gwiazdę. Podczas kolejnych prób ustalenia, jak duży problem stanowią panoszący się kłusownicy, giną jeszcze dwa koty - Koszmarny Omen i Zapomniany Pocałunek. Zapada werdykt ostateczny. Po tym, jak grupa wysłanników powróciła z Klanu Nocy, przekazując wieść, iż Srocza Gwiazda zgodziła się udzielić wilczakom pomocy, cały klan przenosi się do małego lasku niedaleko Kolorowej Łąki, który stanowić ma ich nowy obóz. Następne księżyce spędzają na przydzielonym im skrawku terenu, stale wysyłając patrole, mające sprawdzać sytuację na zajętych przez dwunożnych terenach. W międzyczasie umiera najstarsza członkini Klanu Wilka, a jednocześnie była liderka - Stokrotkowa Polana, która zgodnie ze swą prośbą odprowadzona została w okolice grobu jej córki, Szakalej Gwiazdy. W końcu, jeden z patroli wraca z radosną nowiną - wraz z nastaniem Pory Nagich Drzew, dwunożni wynieśli się, pozostawiający po sobie jedynie zniszczone, zwietrzałe obozowisko. Wieczorna Gwiazda zarządza powrót.W Owocowym Lesie
Społeczność z bólem pożegnała Przebiśniega, który odszedł we śnie. Sytuacja nie wydawała się nadzwyczajna, dopóki rodzina zmarłego nie poszła go pochować. W trakcie kopania nagrobka zostali jednak odciągnięci hałasem z zewnątrz, a kiedy wrócili na miejsce… ciała ukochanego starszego już nie było! Po wszechobecnej panice i nieudanych poszukiwaniach kocura, Daglezjowa Igła zdecydowała się zabrać głos. Liderka ogłosiła, że wyznaczyła dwa patrole, jakie mają za zadanie odnaleźć siedlisko potwora, który dopuścił się kradzieży ciała nieboszczyka. Dowódcy patroli zostali odgórnie wyznaczeni, a reszta kotów zachęcana nagrodami do zgłoszenia się na ochotników członkostwa.Patrole poszukiwacze cały czas trwają, a ich uczestnicy znajdują coraz to dziwniejsze ślady na swoim terenie…
W Betonowym Świecie
nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz