BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Klan Burzy znów stracił lidera przez nieszczęśliwy wypadek, zabierając ze sobą dodatkową dwójkę kotów podczas ataku lisów. Przywództwo objął Króliczy Nos, któremu Piaszczysta Zamieć oddał swoje ówczesne stanowisko, na zastępcę klanu wybrana natomiast została Przepiórczy Puch. Wiele kotów przyjęło informację w trudny sposób, szczególnie Płomienny Ryk, który tamtego feralnego dnia stracił kotkę, którą uważał za matkę

W Klanie Klifu

Plotki w Klanie Klifu mimo upływu czasu wciąż się rozprzestrzeniają. Srokoszowa Gwiazda stracił zaufanie części swoich wojowników, którzy oskarżają go o zbrodnie przeciwko Klanowi Gwiazdy i bycie powodem rzekomego gniewu przodków. Złość i strach podsycane są przez Judaszowcowy Pocałunek, głoszącego słowo Gwiezdnych, i Czereśniową Gałązkę, która jako pierwsza uznała przywódcę za powód wszystkich spotykających Klan Klifu katastrof. Srokoszowa Gwiazda - być może ze strachu przed dojściem Judaszowca do władzy - zakazał wybierania nowych radnych, skupiając całą władzę w swoich łapach. Dodatkowo w okolicy Złotych Kłosów pojawili się budujący coś Dwunożni, którzy swoimi hałasami odstraszają zwierzynę.

W Klanie Nocy

doszło do ataku na książęta, podczas którego Sterletowa Łapa utracił jedną z kończyn. Od tamtej pory między samotnikami a Klanem Nocy, trwa zawzięta walka. Zgodnie z zeznaniami przesłuchiwanych kotów, atakujący ich klan samotnicy nie są zwykłymi włóczęgami, a zorganizowaną grupą, która za cel obrała sobie sam ród władców. Wojownicy dzień w dzień wyruszają na nieznane tereny, przeszukując je z nadzieją znalezienia wskazówek, które doprowadzą ich do swych przeciwników. Spieniona Gwiazda, która władzę objęła po swej niedawno zmarłej matce, pracuje ciężko każdego wschodu słońca, wraz z zastępczyniami analizując dostarczane im wieści z granicy.
Niestety, w ostatnich spotkaniach uczestniczyć mogła jedynie jedna z jej zastępczyń - Mandarynkowe Pióro, która tymczasowo przejęła obowiązki po swej siostrze, aktualnie zajmującej się odchowaniem kociąt zrodzonych z sojuszu Klanu Nocy oraz Klanu Wilka.

W Klanie Wilka

Kult Mrocznej Puszczy w końcu się odzywa. Po księżycach spędzonych w milczeniu i poczuciu porzucenia przez własną przywódczynię, decydują się wziąć sprawy we własne łapy. Ciężko jest zatrzymać zbieraną przez taki czas gorycz i stłumienie, przepełnione niezadowoleniem z decyzji władzy. Ich modły do przodków nie idą na marne, gdyż przemawia do nich sama dusza potępiona, kryjąca się w ciele zastępczyni, Wilczej Tajgi. Sosnowa Igła szybko zdradza swą tożsamość i przyrównuje swych wyznawców do stóp. Dochodzi do udanego zamachu na Wieczorną Gwiazdę. Winą obarczeni zostają żądni zemsty samotnicy, których grupki już od dawna były mordowane przez kultystów. Nowa liderka przyjmuje imię Sosnowa Gwiazda, a wraz z nią, w Klanie Wilka następują brutalne zmiany, o czym już wkrótce członkowie mogli przekonać się na własne oczy. Podczas zgromadzenia, wbrew rozkazowi liderki, Skarabeuszowa Łapa, uczennica medyczki, wyjawia sekret dotyczący śmierci Wieczornej Gwiazdy. W obozie spotyka ją kara, dużo gorsza niż ktokolwiek mógłby sądzić. Zostaje odebrana jej pozycja, możliwość wychodzenia z obozu, zostaje wykluczona z życia klanowego, a nawet traci swe imię, stając się Głupią Łapą, wychowanką Olszowej Kory. Warto także wspomnieć, że w szale gniewu przywódczyni bezpowrotnie okalecza ciało młodej kotki, odrywając jej ogon oraz pokrywając jej grzbiet głębokimi szramami.

W Owocowym Lesie

Społecznością wstrząsnęła nagła i drastyczna śmierć Morelki. Jak donosi Figa – świadek wypadku, świeżo mianowanemu zwiadowcy odebrały życie ogromne, metalowe szczęki. W związku z tragedią Sówka zaleciła szczególną ostrożność na terenie całego klanu i zgłaszanie każdej ze śmiercionośnych szczęki do niej.
Niedługo później patrol składający się z Rokitnika, Skałki, Figi, Miodka oraz Wiciokrzewa natknął się na mrożący krew w żyłach widok. Ciało Kamyczka leżało tuż przy Drodze Grzmotu, jednak to głównie jego stan zwracał na siebie największą uwagę. Zmarły został pozbawiony oczu i przyozdobiony kwiatami – niczym dzieło najbardziej psychopatycznego mordercy. Na miejscu nie znaleziono śladów szarpaniny, dostrzeżono natomiast strużkę wymiocin spływającą po pysku kocura. Co jednak najbardziej przerażające – sprawca zdarzenia w drastyczny sposób upodobnił wygląd truchła do mrówki. Szok i niedowierzanie jedynie pogłębił fakt, że nieboszczyk pachniał… niedawno zmarłą Traszką. Sówka nakazała dokładne przeszukanie miejsca pochówku starszej, aby zbadać sprawę. Wprowadziła także nowe procedury bezpieczeństwa: od teraz wychodzenie poza obóz dozwolone jest tylko we dwoje, a w przypadku uczniów i ról niewalczących – we troje. Zalecana jest również wzmożona ostrożność przy terenach samotniczych. Zachowanie przywódczyni na pierwszy rzut oka nie uległo zmianie, jednak spostrzegawczy mogą zauważyć, że jej znany uśmiech zaczął ostatnio wyglądać bardzo niewyraźnie.

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty



Miot w Owocowym Lesie!
(brak wolnych miejsc!)

Miot Samotników!
(jedno wolne miejsce!)

Miot w Klanie Klifu!
(trzy wolne miejsca!)

Na blogu zawitał nowy event walentynkowy! || Zmiana pory roku już 20 kwietnia, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

29 sierpnia 2018

Od Ciernistej Łodygi C.D Świetlistej Łapy

Oplotła swoje potomstwo ciepłym wzrokiem. Były to (względnie) kochane, małe kluski, jednak chwilami miała ich po prostu dosyć. Nie, źle to ujęłam. Nie miała dosyć swoich dzieci, co to, to nie! Kochała te bachorki całym sercem, bez najmniejszego wątpienia. To, czego miała dosyć, to miejsce, w którym musiała się znajdować. Cholerna kociarnia. Już od najmłodszych lat pałała nienawiścią do tego miejsca, właśnie przez to, że musiała się tutaj kisić i teraz także nie było inaczej. No bo jaka kotka byłaby zadowolona z siedzenia ciągle w tym samym miejscu, kiedy to ma ucznia do wyszkolenia?
Niektórzy powiedzieliby "było nie dawać dupy" i oczywiście, mają racje. Jednak miejsce, w jakim musiała przebywać było po prostu jednym, dotkliwym minusem pięknego doświadczenia, jakim było macierzyństwo. Jeśli nie zdecydowaliby się teraz, potem mogłoby nie starczyć im odwagi. Dlatego Ciernista Łodyga zamierzała po prostu przeboleć swój okres "wegetacji" treningowej.
Co nie znaczyło, że nie musi znać wszystkich szczegółów z treningów swojego podopiecznego. Co to, to nie! Kocica regularnie wypytywała o ich przebieg nie tylko młodziaka, ale także i świadków takowych treningów. Dzisiaj akurat padło jednak tak, a nie inaczej, że jej ulubiony wypłosz został wysłany na patrol, więc nie miała jak przeprowadzić swego "wywiadu". A jako, że ukochane kuleczki oblężyły ją, spiąc, ruszyć się też nijak było, co by podpytać innych. To też kocica po prostu położyła głowę na swoich łapach i zamknęła oczy, w nadziei potowarzyszenia swoim pociechom we śnie.
Wchodziła już w ten stan, kiedy to wychwytujesz jakiekolwiek bodźce z otoczenia jak przez mgłę, gdy daleko, daleko od niej, usłyszała dźwięk łap uderzających o ziemię. Wiedziała, że Pręga i jej maluchy raczej wrócą grupowo, więc to nie była ona, a jej ciekawska natura kazała burasce dowiedzieć się, kto zamierza zakłócić jej spokój. A może to Ziołowa Łapa powrócił z patrolu? Musi przecież nadzorować jego poczynania! Dlatego też uchyliła jedno oko, któremu to ukazała się biało-ruda łapa. Uniosła łeb, aby zobaczyć całą sylwetkę dzierżącej rybę, szylkretowej piękności. Świetlista Łapa, podobnie jak jej uczeń, oraz jak jej najlepsza przyjaciółka, była dzieckiem dawnej mentorki i przyjaciołki kocicy, Rdzawego Ogona. Cierń nie miała jednak szans poznawać jej bliżej. Tylko tyle, ile starała się wspierać dzieciaki na duchu po stracie matki, nic więcej. Właściwie, trochę tego żałowała. Z każdą z pociech zmarłej powinna utrzymywać kontakt, to w pewnym sensie jej obowiązek, jako "ciotki" dzieciaków!
W pyszczku młodej uczennicy znajdował się królik, którego ta zaraz postawiła pod łapami młodej mamy.
— Przyniosłam ci coś na ząb — powiedziała spokojnie. Czasem przypominała trochę zmarłą Skrzącą Łapę. Była taka... Stabilna. Podobnie zresztą, jak jej rozmówczyni.
— Dzięki — mruknęła. Młodsza odwróciła się do wyjścia, gdy Ciernistej nagle zaświtało w małej głowie. Przecież Świetlista była uczennicą jej szwagra, Deszczowego Poranku! Co za tym idzie, trenowała dzisiaj z niebieskim kocurem, jej uczniem!
— Hej, Świetlista Łapo — powiedziała, na tyle głośno, aby nie obudzić swoich dzieci — jak dzisiaj poszło twojemu bratu? Jest coś, na czym powinnam z nim popracować, kiedy zacznę opuszczać kociarnię? — skierowała do szylkretki swoje pytania, przechylając lekko głowę.

< Świetlista? :v >

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz