- Miałaś naprawdę zabawną minę - wymruczała z rozbawieniem. - Jakiś sen?
- Yhm... - odparła, kiwając głową.
- Jest już południe, wiem, że długo nie spałaś, ale czas wstać. Znaczy, ja wstałam już dawno, właśnie wróciłam z porannego patrolu i przyszłam zobaczyć, czy nadal śpisz - dodała szylkretka i wyszła z legowiska, nie czekając na nowo mianowaną wojowniczkę.
Podeszła do stosu świeżej zdobyczy, szybko jednak wyczuła, że ta idzie za nią. Nie miała zamiaru brać nic dla siebie, nie powinna. Patrzyła tylko, jak pointka bierze dla siebie zająca i podążyła za nią na bok. Widząc apetyczną ofiarę, zaczęła mieć wrażenie, że jednak nie jadła tego śniadania. Potrząsnęła łbem, starając się nie patrzeć na stos zwierzyny. Zamiast tego rozejrzała się za Ziołową Łapą. Ku jej zdziwieniu, nie widziała go. Może jakiś wojownik zabrał go na polowanie lub nawet trening za zgodą Ciernistej Łodygi? Cóż, to możliwa opcja. Spojrzała też na zbierający się kolejny patrol. Po spotkaniu z Jagodową Gwiazdą podczas treningu i jego pochopnych oskarżeniach patrole musiały szczególnie uważać na tereny Klanu Nocy. Wojownicy Klanu Burzy bali się ewentualnego ataku lub na przykład próby przejęcia części terenów. Migoczące Niebo popierała ich, nigdy nie wiadomo, co temu granatowookiemu dziwakowi strzeli do jego pustego łba. W ogóle nie szanowała lidera tego klanu, uważała, że kompletnie nie zasługiwał na to miano. Z zamyśleń wyrwał ja głos cynamonowej.
- To, co robimy?
Spojrzała na nią.
- Nie mam pojęcia... może zabierzemy jeszcze kogoś i wybierzemy się na polowanie? - zaproponowała.
- No... okej - odpowiedziała. - Tylko kogo weźmiemy?
Kotka zastanowiła się chwilę. W sumie nie powinna zaniedbywać swego ucznia, a o polowaniu już mu trochę opowiadała, więc może szkolić go dalej.
- Mojego ucznia, Leśną Łapę. Poczekaj tu, pójdę po niego.
Ruszyła do legowiska uczniów. Siedział tam wraz ze swoim rodzeństwem, Błękitną Łapą i Czaplą Łapą, którzy przez ostatni incydent mieli karę na wychodzenie z obozu. Spojrzała na liliowego kocurka.
- Idziemy na trening. Wybacz, że tak późno, ale byłam na patrolu - oznajmiła.
- Okej, już idę - miauknął.
Obydwoje podeszli do Tulipanowego Pąku. Uczeń spojrzał na nią ze zdziwieniem, lecz nic nie powiedział. Cała trójka szybko opuściła obóz. Nie mieli zbyt wiele czasu.
***
Wrócili, gdy niebo było prawie ciemne. Wszyscy wykończeni. Cieszyła się jednak, że postanowiła zabrać Leśną Łapę i trochę go poduczyć, przynajmniej nie wyszło, że zaniedbuje swojego ucznia. Gdy wchodzili do obozu, minęli się z akurat wychodzącym patrolem wieczornym składającym się z Kaczeńcowego Pazura, Żmijowej Łuski, Deszczowego Poranka i Świetlistej Łapy. Długołapa natychmiast podbiegła do stosu świeżej zdobyczy, czując, że ślinka jej leci. Zabrała dorodnego zająca. Gdy Leśna Łapa i Tulipanowy Pąk do niej przyszli ze swoją kolacją, była już w połowie posiłku. Naprawdę zgłodniała. Wkrótce z ofiary zostały tylko kości, które kotka w pośpiechu zakopała. Po chwili poderwała się i oddaliła bez słowa.
- Gdzie idziesz? - zapytała pointka, a cętkowany terminator cichutko podążył do legowiska uczniów.
- Odwiedzić Pręgowane Piórko i Ciernistą Łodygę, dzisiaj jeszcze ich nie widziałam. Zaraz wrócę, poczekaj na mnie - odparła, nie stając.
Szybko dotarła do ciemnej, przytulnej norki.
- Nie przeszkadzam? - mruknęła niepewnie.
- Och, nie Migoczące Niebo. Wejdź - odpowiedziała jej Ciernista Łodyga.
Jej brzuch znacząco rósł, a poród się zbliżał. Natomiast przyszywane młodsze siostry szylkretki rosły jak na drożdżach. Były naprawdę śliczne i dobrze się rozwijały. Miały też przepiękne oczy oraz futerko. Kotka niezmiernie cieszyła się szczęściem przyszywanej mamy. Zamieniła z karmicielkami kilka słów, lecz czas ją gonił, robiło się ciemno i była zmuszona szybko się pożegnać. Gdy wyszła z kociarni, było już praktycznie ciemno, a na niebie migotały gwiazdy. Wojownicy Klanu Gwiazd. Westchnęła cicho i podeszła do cynamonki, która o dziwo ciągle siedziała w tym miejscu.
Tulipanowa?
BLOGOWE WIEŚCI
BLOGOWE WIEŚCI
W Klanie Burzy
Klan Burzy znów stracił lidera przez nieszczęśliwy wypadek, zabierając ze sobą dodatkową dwójkę kotów podczas ataku lisów. Przywództwo objął Króliczy Nos, któremu Piaszczysta Zamieć oddał swoje ówczesne stanowisko, na zastępcę klanu wybrana natomiast została Przepiórczy Puch. Wiele kotów przyjęło informację w trudny sposób, szczególnie Płomienny Ryk, który tamtego feralnego dnia stracił kotkę, którą uważał za matkęW Klanie Klifu
Wojna z Klanem Wilka i samotniczkami zakończyła się upokarzającą porażką. Klan Klifu stracił wielu wojowników – Miedziany Kieł, Jerzykową Werwę, Złotą Drogę oraz przywódczynię, Liściastą Gwiazdę. Nie obyło się również bez poważnych ran bitewnych, które odnieśli Źródlana Łuna, Promieniste Słońce i Jastrzębi Zew. Klan Wilka zajął teren Czarnych Gniazd i otaczającego je lasku, dołączając go do swojego terytorium. Klan Klifu z podkulonym ogonem wrócił do obozu, by pochować zmarłych, opatrzeć swoje rany i pogodzić się z gorzką świadomością zdrady – zarówno tej ze strony samotniczek, które obiecywały im sojusz, jak i członkini własnego Klanu, zabójczyni Zagubionego Obuwika i Melodyjnego Trelu, Zielonego Wzgórza. Klifiakom pozostaje czekać na decyzje ich nowego przywódcy, Judaszowcowej Gwiazdy. Kogo kocur mianuje swoim zastępcą? Co postanowi zrobić z Jagienką i Zielonym Wzgórzem, której bezpieczeństwa bez przerwy pilnuje Bożodrzewny Kaprys, gotowa rzucić się na każdego, kto podejdzie zbyt blisko?W Klanie Nocy
Ostatni czas nie okazał się zbyt łaskawy dla Nocniaków. Poza nowo odkrytymi terenami, którym wielu pozwoliły zapomnieć nieco o krwawej wojnie z samotnikami, przodkowie nie pobłogosławili ich niemalże niczym więcej. Niedługo bowiem po zakończeniu eksploracji tajemniczego obszaru, doszło do tragedii — Mątwia Łapa, jedna z księżniczek, padła ofiarą morderstwa, którego sprawcy jak na razie nie odkryto. Pośmiertnie została odznaczona za swoje zasługi, otrzymując miano Mątwiego Marzenia. Nie złagodziło to jednak bólu jej bliskich po stracie młodej kotki. Nie mieli zresztą czasu uporać się z żałobą, bo zaledwie kilka wschodów słońca po tym przykrym wydarzeniu, doszło do prawdziwej katastrofy — powodzi. Dotąd zaufany żywioł odwrócił się przeciw Klanowi Nocy, porywając ze sobą życie i zdrowie niejednego kota, jakby odbierając zapłatę za księżyce swej dobroci, którą się z nimi dzielił. Po poległych pozostały jedynie szczątki i pojedyncze pamiątki, których nie zdołały porwać fale przed obniżeniem się poziomu wód, w konsekwencji czego następnego ranka udało się trafić na wiele przykrych znalezisk. Pomimo ciężkiej, ponurej atmosfery żałoby, wpływającej na niemalże wszystkich Nocniaków, normalne życie musiało dalej toczyć się swoim naturalnym rytmem.Przeniesiono się więc do tymczasowego schronienia w lesie, gdzie uzupełniono zniszczone przez potop zapasy ziół oraz zwierzyny i zregenerowano siły. Następnie rozpoczęła się odbudowa poprzedniego obozu, która poszła dość sprawnie, dzięki ogromnemu zaangażowaniu i samozaparciu członków klanu — w pracach renowacyjnych pomagał bowiem niemalże każdy, od małego kocięcia aż po członków starszyzny. W konsekwencji tego, miejsce to podniosło się z ruin i wróciło do swojej dawnej świetności. Wciąż jednak pewne pozostałości katastrofy przypominają o niej Nocniakom, naruszając ich poczucie bezpieczeństwa. Zwłaszcza z krążącymi wśród kotów pogłoskami o tym, że powódź, która ich nawiedziła, nie była czymś przypadkowym — a zemstą rozchwianego żywiołu, mszczącego się na nich za śmierć członkini rodu. W obozie więc wciąż panuje niepokój, a nawet najmniejszy szmer sprawia, że każdy z wojowników machinalnie stroszy futro i wzmaga skupienie, obawiając się kolejnego zagrożenia.
W Klanie Wilka
Ostatnio dzieje się całkiem sporo – jedną z ważniejszych rzeczy jest konflikt z Klanem Klifu, powstały wskutek nieporozumienia. Wszystko przez samotniczkę imieniem Terpsychora, która przez swoją chęć zemsty, wywołała wojnę między dwoma przynależnościami. Nie trwała ona długo, ale z całą pewnością zostawiła w sercach przywódców dużo goryczy i niesmaku. Wszystko wskazuje na to, że następne zgromadzenie będzie bardzo nerwowe, pełne nieporozumień i negatywnych emocji. Mimo tego Klan Wilka wyszedł z tego starcia zwycięsko – odebrali Klifiakom kilka kotów, łącznie z ich przywódczynią, a także zajęli część ich terytorium w okolicy Czarnych Gniazd.Jednak w samym Klanie Wilka również pojawiły się problemy. Pewnego dnia z obozu wyszli cali i zdrowi Zabłąkany Omen i jego uczennica Kocankowa Łapa. Wrócili jednak mocno poobijani, a z zeznań złożonych przez srebrnego kocura, wynika, że to młoda szylkretka była wszystkiemu winna. Za karę została wpędzona do izolatki, gdzie spędziła kilka dni wraz ze swoją matką, która umieszczona została tam już wcześniej. Podczas jej zamknięcia, Zabłąkany Omen zmarł, lecz jego śmierć nie była bezpośrednio powiązana z atakiem uczennicy – co jednak nie powstrzymało największych plotkarzy od robienia swojego. W obozie szepczą, że Kocankowa Łapa przynosi pecha i nieszczęście. Jej drugi mentor, wybrany po srebrnym kocurze, stracił wzrok podczas wojny, co tylko podsyca te domysły. Na szczęście nie wszystko, co dzieje się w klanie jest złe. Ostatnio do ich żłobka zawitała samotniczka Barczatka, która urodziła Wilczakom córeczkę o imieniu Trop – a trzy księżyce później narodził się także Tygrysek (Oba kociaki są do adopcji!).
W Owocowym Lesie
Społecznością wstrząsnęła nagła i drastyczna śmierć Morelki. Jak donosi Figa – świadek wypadku, świeżo mianowanemu zwiadowcy odebrały życie ogromne, metalowe szczęki. W związku z tragedią Sówka zaleciła szczególną ostrożność na terenie całego klanu i zgłaszanie każdej ze śmiercionośnych szczęki do niej.Niedługo później patrol składający się z Rokitnika, Skałki, Figi, Miodka oraz Wiciokrzewa natknął się na mrożący krew w żyłach widok. Ciało Kamyczka leżało tuż przy Drodze Grzmotu, jednak to głównie jego stan zwracał na siebie największą uwagę. Zmarły został pozbawiony oczu i przyozdobiony kwiatami – niczym dzieło najbardziej psychopatycznego mordercy. Na miejscu nie znaleziono śladów szarpaniny, dostrzeżono natomiast strużkę wymiocin spływającą po pysku kocura. Co jednak najbardziej przerażające – sprawca zdarzenia w drastyczny sposób upodobnił wygląd truchła do mrówki. Szok i niedowierzanie jedynie pogłębił fakt, że nieboszczyk pachniał… niedawno zmarłą Traszką. Sówka nakazała dokładne przeszukanie miejsca pochówku starszej, aby zbadać sprawę. Wprowadziła także nowe procedury bezpieczeństwa: od teraz wychodzenie poza obóz dozwolone jest tylko we dwoje, a w przypadku uczniów i ról niewalczących – we troje. Zalecana jest również wzmożona ostrożność przy terenach samotniczych. Zachowanie przywódczyni na pierwszy rzut oka nie uległo zmianie, jednak spostrzegawczy mogą zauważyć, że jej znany uśmiech zaczął ostatnio wyglądać bardzo niewyraźnie.
W Betonowym Świecie
nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.MIOTY
Mioty
Miot w Klanie Klifu!
(jedno wolne miejsce!)
Miot w Klanie Wilka!
(jedno wolne miejsce!)
Miot w Klanie Burzy!
(Brak wolnych miejsc!)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz