Od Tojadu (Tojadowej Łapy) CD. Lulka (Lulkowej Łapy)

Wraz z moim mentorem, Rysim Borem, wróciliśmy do obozu po moim wyczerpującym treningu. Ostatnie dni były dosyć spokojne. Codziennie ćwiczyłem ataki i tropienie zwierzyny. Nic się takiego nadzwyczajnego nie działo. Podszedłem do sterty z jedzeniem i wybrałem sobie soczyście wyglądającą mysz. Wziąłem ją w pyszczek i odsunąłem się gdzieś na ubocze, aby ją skonsumować. Kątem oka zerkałem wciąż na moich rówieśników. Tak bardzo skupiłem się na swoich treningach, że mało co rozmawiałem z innymi. Postanowiłem, że po zjedzeniu myszy do kogoś podejdę i rozpocznę jakąś konwersację. Obserwując, kto jest w obozie, zauważyłem mojego brata, Lulkową Łapę. Najwidoczniej też niedawno wrócił, wyglądał na wyczerpanego. Od mianowania nas uczniami za dużo nie rozmawialiśmy. Pamiętam też sytuację z muszelką, którą kiedyś mi podarował. Było to jeszcze przed ceremonią mianowania nas uczniami. Chwilę po tym, jak mi ją dał w prezencie, niechcący ją zepsułem i się ona podwoiła na dwie mniejsze części. Nie wiedziałem co zrobić, lecz w pewnym momencie pomyślałem, że miłym gestem będzie podarowanie mu jednej z części. Przez sam fakt zepsucia muszelki, Lulkowej łapie chyba nie spodobał się wtedy ten prezent ode mnie. Od tamtego czasu nasze relacje się pogorszyły. Zajmujemy się własnymi sprawami, dlatego właśnie mało co rozmawiamy ze sobą. Miło byłoby polepszyć nasze stosunki i zapomnieć o tym incydencie. Miałem gylko podejść, porozmawiać o czymś banalnym, żeby było dobrze. Czym taki super kot jak ja miał się stresować, było minęło… hah. Może nawet już nie pamiętał o tej muszelce, kto by to wspominał. Lulkowa Łapa wziął sobie jakąś zwierzynę ze sterty i usadowił się przy zaroślach niedaleko legowiska uczniów. Podszedłem do niego z uśmiechem, usiadłem obok i się zapytałem:
— Co tam u ciebie, Lulkowa Łapo? Długo nie rozmawialiśmy ze sobą.

< Lulkowa Łapo? >