Nie odpowiedział na słowa kocura, jedynie pokiwał głową. Cieszył się na swój własny, posrany sposób, że klan klifu się rozrasta i pojawiają się co raz to młodsze koty. Co prawda już dosłownie rzygać mu się chciało, jeśli chodziło o wybieranie mentorów, w końcu robił to już od jakiegoś dwunastego księżyca życia. Te cholerne formułki tak mu wlazły do łba, że dosłownie potrafił ostro przymulony wyrecytować je perfekcyjnie. Co raz częściej miał ochotę po prostu zawinąć dupę i odejść z klanu klifu, zostawiając te niedojdy same sobie. Teraz jednak nie wchodziło to za bardzo w grę, od kiedy urodziły się jego kocięta. Musiał dopilnować, że będą takie jak on a nie miękkimi gęsimi pipkami. Jeszcze chwilę rozmawiał z liliowym wojownikiem, aż ten nie musiał iść na patrol, po czym wrócił do swoich zajęć.
* * *
Szedł wściekły tropem Słodkiego Języka, Czerńcowy Mrok oraz Koguci Dziób kroczyli po jego bokach, przyjmując niemalże identyczną postawę co ich lider. Z każdą chwilą zapach był co raz silniejszy, siedlisko dwunogów również zbliżało się nieuchronnie. Miał ochotę złapać ją za futro i... i... Splunął na trawę, warcząc pod nosem. Myślał, że ta idiotka ma więcej oleju w głowie i nie będzie wyłazić z tej nory, ale jednak się mylił. Płaskopyska coś próbowała odwalić, widział to w jej oczach od kiedy czar prysł. Gdy w jej oczach zniknął obraz silnego i zmysłowego lidera a pojawił się potwór ze skrzywionym kręgosłupem moralnym.
Dostrzegł ją, rozmawiała z jakimś cholernym pieszczochem!
Poruszył nerwowo ogonem, po czym dopadł do czarnej kocicy, przeganiając przy tym pieszczocha groźnym syknięciem. Słodki Język nie spodziewała się najwidoczniej go tutaj. Śmierdziała nocniakami, jej wzrok był rozbiegany. Przebierała z łapy na łapę, sprawiając wrażenie, jakby miała wybuchnąć gorzkim szlochem.
— Ja... mogę wyjaśnić! — pisnęła przerażona, gdy ostre pazury przejechały po jej pysku. Kotka upadła, dysząc ciężko. Lis jednak nie miał zamiaru przestać, uderzał ją z każdej strony, aż w końcu bezwładne ciało krótkołapej upadło na ziemię. Wziął ją za skórę na karku, po czym ruszył w stronę domu. Miała szczęście, że miał dzisiaj lepszy dzień. Inaczej już dawno wąchałaby kwiatki od spodu.
— Niczego nie widzieliście — mruknął w stronę Koguta i Czerńca. Oboje skinęli głowami, również ruszając w drogę powrotną.
Już od samego wejścia dało się słyszeć szepty między kotami. Doskonale zdawał sobie sprawę z tego, że kolejny raz został odgórnie uznany za psychola, który skrzywdził niewinną Słodką. Tylko, że kocica zasłużyła. Ostrzegał ją, że ma być mu posłuszna, bo inaczej tego pożałuje. Zmarszczył brwi, widząc jak z tłumu wyłania się Lisiczka, która przerażona wtuliła się w ciało matki. Wziął ją za skórę na karku, po czym odniósł na miejsce.
* * *
Trening obu jego wnuczek rozpoczął się na dobre. Zarówno Paskuda, teraz Skrząca Łapa jak i Zgubiona Łapa dobrze sobie radziły. A przynajmniej tak słyszał z relacji ich mentorów. Zeszłego wschodu słońca Koguci Dziób został publicznie zabity przez samego rudzielca. Rubinowy Kamyk przyszła do niego, wyjawiając całą prawdę. Że kocur zgwałcił ją i Żmijowy Płacz. Przez chwilę zastanowił się, czy Olcha mogłaby być jego córką, jednakże kocica szybko zaprzeczyła. Wyznała, że ona i Tęcza wykorzystały jakichś samotników do posiadania kociąt. Jak miał być szczery średnio go to obchodziło. Zapewniła go, że kocięta będą oddane klifowi, więc jej wierzył. Cynamonka nigdy mu nie podpadła, toteż nie miał podstaw, by w to wątpić. A gdyby coś poszło nie tak, zawsze może je zabić. Niedługo po wizycie kłapouchej pojawiła się przerażona Ciemna Dolina, miaucząc, że Kogut próbował zabić Skrzącą.
Wyrok był więc prosty.
Śmierć.
— Wujku? — Szczawiowy Liść zajrzał do środka z łagodnym uśmiechem na mordce. Lis nie sądził, że liliowy odwiedzi go tak późnym wieczorem — Słodki Język... — tutaj zatrzymał się na moment, wzdychając ciężko — Mówiła coś, że zabierze kocięta do domu. Nie wiem czy bredziła czy co... al-
Przerwał mu warcząc pod nosem.
— Jest jeszcze głupsza niż myślałem! — wrzasnął uderzając łapą w stosik kości — Już nocniaki raz pocharatały jej mordę, przez co wygląda jak wygląda... A ta... — wściekły chodził w kółko, bijąc ogonem o swoje tylne łapy — Nie pozwolę ukraść MOICH KOCIĄT! Prędzej zdechnę niż będę patrzył jak wychowują je te wywłoki z klanu nocy! — strzepnął uchem, wbijając szaleńcze spojrzenie w młodego wojownika — Dlatego miałeś ją pilnować Szczawiowy Liściu. Nie wiedziałem jaki był jej plan. Śmierdziała nocniakami. Leżała na granicy ich terytorium... Poraniona... Okazałem jej łaskę a ta wyliniała wronia strawa tak się odwdzięcza!
Lis już miał uderzyć pazurami w gałęzie, z których zbudowane było jego gniazdo, jednakże coś mu przeszkodziło. Zdyszany Miodowa Chmura, wdrapał się właśnie do środka, krew spływała mu na oko z rozciętej brwi.
— Słodki Język uciekła! Zabrała kocięta! Wykorzystała sytuację, gdy dwa patrole nocne wyruszyły a reszta klanu spała! — sapnął kremowy, wbijając nerwowy wzrok w lidera.
< Szczawiku? >
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz