BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Klan Burzy znów stracił lidera przez nieszczęśliwy wypadek, zabierając ze sobą dodatkową dwójkę kotów podczas ataku lisów. Przywództwo objął Króliczy Nos, któremu Piaszczysta Zamieć oddał swoje ówczesne stanowisko, na zastępcę klanu wybrana natomiast została Przepiórczy Puch. Wiele kotów przyjęło informację w trudny sposób, szczególnie Płomienny Ryk, który tamtego feralnego dnia stracił kotkę, którą uważał za matkę

W Klanie Klifu

Plotki w Klanie Klifu mimo upływu czasu wciąż się rozprzestrzeniają. Srokoszowa Gwiazda stracił zaufanie części swoich wojowników, którzy oskarżają go o zbrodnie przeciwko Klanowi Gwiazdy i bycie powodem rzekomego gniewu przodków. Złość i strach podsycane są przez Judaszowcowy Pocałunek, głoszącego słowo Gwiezdnych, i Czereśniową Gałązkę, która jako pierwsza uznała przywódcę za powód wszystkich spotykających Klan Klifu katastrof. Srokoszowa Gwiazda - być może ze strachu przed dojściem Judaszowca do władzy - zakazał wybierania nowych radnych, skupiając całą władzę w swoich łapach. Dodatkowo w okolicy Złotych Kłosów pojawili się budujący coś Dwunożni, którzy swoimi hałasami odstraszają zwierzynę.

W Klanie Nocy

doszło do ataku na książęta, podczas którego Sterletowa Łapa utracił jedną z kończyn. Od tamtej pory między samotnikami a Klanem Nocy, trwa zawzięta walka. Zgodnie z zeznaniami przesłuchiwanych kotów, atakujący ich klan samotnicy nie są zwykłymi włóczęgami, a zorganizowaną grupą, która za cel obrała sobie sam ród władców. Wojownicy dzień w dzień wyruszają na nieznane tereny, przeszukując je z nadzieją znalezienia wskazówek, które doprowadzą ich do swych przeciwników. Spieniona Gwiazda, która władzę objęła po swej niedawno zmarłej matce, pracuje ciężko każdego wschodu słońca, wraz z zastępczyniami analizując dostarczane im wieści z granicy.
Niestety, w ostatnich spotkaniach uczestniczyć mogła jedynie jedna z jej zastępczyń - Mandarynkowe Pióro, która tymczasowo przejęła obowiązki po swej siostrze, aktualnie zajmującej się odchowaniem kociąt zrodzonych z sojuszu Klanu Nocy oraz Klanu Wilka.

W Klanie Wilka

Kult Mrocznej Puszczy w końcu się odzywa. Po księżycach spędzonych w milczeniu i poczuciu porzucenia przez własną przywódczynię, decydują się wziąć sprawy we własne łapy. Ciężko jest zatrzymać zbieraną przez taki czas gorycz i stłumienie, przepełnione niezadowoleniem z decyzji władzy. Ich modły do przodków nie idą na marne, gdyż przemawia do nich sama dusza potępiona, kryjąca się w ciele zastępczyni, Wilczej Tajgi. Sosnowa Igła szybko zdradza swą tożsamość i przyrównuje swych wyznawców do stóp. Dochodzi do udanego zamachu na Wieczorną Gwiazdę. Winą obarczeni zostają żądni zemsty samotnicy, których grupki już od dawna były mordowane przez kultystów. Nowa liderka przyjmuje imię Sosnowa Gwiazda, a wraz z nią, w Klanie Wilka następują brutalne zmiany, o czym już wkrótce członkowie mogli przekonać się na własne oczy. Podczas zgromadzenia, wbrew rozkazowi liderki, Skarabeuszowa Łapa, uczennica medyczki, wyjawia sekret dotyczący śmierci Wieczornej Gwiazdy. W obozie spotyka ją kara, dużo gorsza niż ktokolwiek mógłby sądzić. Zostaje odebrana jej pozycja, możliwość wychodzenia z obozu, zostaje wykluczona z życia klanowego, a nawet traci swe imię, stając się Głupią Łapą, wychowanką Olszowej Kory. Warto także wspomnieć, że w szale gniewu przywódczyni bezpowrotnie okalecza ciało młodej kotki, odrywając jej ogon oraz pokrywając jej grzbiet głębokimi szramami.

W Owocowym Lesie

Społecznością wstrząsnęła nagła i drastyczna śmierć Morelki. Jak donosi Figa – świadek wypadku, świeżo mianowanemu zwiadowcy odebrały życie ogromne, metalowe szczęki. W związku z tragedią Sówka zaleciła szczególną ostrożność na terenie całego klanu i zgłaszanie każdej ze śmiercionośnych szczęki do niej.
Niedługo później patrol składający się z Rokitnika, Skałki, Figi, Miodka oraz Wiciokrzewa natknął się na mrożący krew w żyłach widok. Ciało Kamyczka leżało tuż przy Drodze Grzmotu, jednak to głównie jego stan zwracał na siebie największą uwagę. Zmarły został pozbawiony oczu i przyozdobiony kwiatami – niczym dzieło najbardziej psychopatycznego mordercy. Na miejscu nie znaleziono śladów szarpaniny, dostrzeżono natomiast strużkę wymiocin spływającą po pysku kocura. Co jednak najbardziej przerażające – sprawca zdarzenia w drastyczny sposób upodobnił wygląd truchła do mrówki. Szok i niedowierzanie jedynie pogłębił fakt, że nieboszczyk pachniał… niedawno zmarłą Traszką. Sówka nakazała dokładne przeszukanie miejsca pochówku starszej, aby zbadać sprawę. Wprowadziła także nowe procedury bezpieczeństwa: od teraz wychodzenie poza obóz dozwolone jest tylko we dwoje, a w przypadku uczniów i ról niewalczących – we troje. Zalecana jest również wzmożona ostrożność przy terenach samotniczych. Zachowanie przywódczyni na pierwszy rzut oka nie uległo zmianie, jednak spostrzegawczy mogą zauważyć, że jej znany uśmiech zaczął ostatnio wyglądać bardzo niewyraźnie.

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty



Znajdki w Klanie Wilka!
(brak wolnych miejsc!)

Miot w Owocowym Lesie!
(jedno wolne miejsce!)

Zmiana pory roku już 30 marca, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

27 września 2020

Od Konwaliowego Serca cd. Orlikowego Szeptu

- Słuchaj... Wiem, że masz utrudniony kontakt z Klanem Gwiazd, ale może znasz jakiś sposób, aby dodali mi sił podczas walki? - zapytał się biały z nadzieją w głosie.
Pokiwałam głową. 
- S-spróbuję. – zadrżałam, tak bardzo bałam się o syna Koniczynki, był moim wiernym druhem i partnerem mojej przyjaciółki, za nic nie chciałam go stracić. Nigdy nie wybaczyłabym sobie tego jeśli poległby w bitwie. - Nie wiem, czy mnie wysłuchają, są na mnie bardzo źli i... Sam wiesz... Mają za co. 
Wsłuchując się w dźwięki lasu, wytężyłam wszystkie moje zmysły. Spróbowałam się jak najbardziej skupić, jednak tak bardzo się stresowałam bitwą, która odbędzie się niedługo, było to bardzo trudne zadanie. 
Klanie Gwiazdy, proszę, dopomóż. - miauknęłam w myślach. - Dodaj sił w walce mojemu przyjacielowi, Orlikowemu Szepcie, błagam... Wysłuchajcie mnie, tam bardzo was przepraszam za złamanie kodeksu, ja naprawdę nie chciałam...! Możecie się na mnie złość, ale proszę, czuwajcie nad Orlikiem. 
***Przed walką***
Nie mogłam spać, za bardzo się bałam o moich bliskich. Co chwilę przewracałam się nadrugi bok, dręczyły mnie okropne myśli, że ktoś z moich bliskich mógłby zginąć. Starałam się jak najbardziej wspierać wszystkich Klanowiczów, nie tylko fizycznie jako medyczka, ale i psychicznie, dodając im otuchy. Cętka też była zestresowana, widziałam to w jej oczach, pewnie bała się o swojego partnera i o to, że jej kociaki mogą zostać bez ojca, jednak starałam się odsunąć te złe wyobrażenia od burej. 
Sama też martwiłam się o swojego ukochanego, nie wiedziałam nawet, czy żyje, to było okropne! Przez cały czas marzyłam o tym, by dotknąć jego sierści i poczuć jego zapach. Każdy przeżyty dzień był bez niego męczarnią. 
Kątem oka zaważyłam przebiegającą przez obóz białą sylwetkę, od razu rozpoznałam, kto to jest. Orlik. Było rano, więc to mnie trochę zdziwiło, powinien wypoczywać, a nie... Właśnie co on robił?
Bez dłuższego namysłu podbiegłam do niego.
- H-hej! - miauknęłam. - Co robisz?
- Przygotowuje się i tak nie mogę spać... - mruknął wojownik. - A ty?
- Wiesz... Ja też nie mogłam zasnąć. A co u Cętki?
- Śpi jak kociak. - odpowiedział Kocur, biorąc kilka szybkich wdechów, widać, że się zmęczył tym całym bieganiem. 
Oparłam głowę o ramię Kocura.
- Odpocznij lepiej. - orzekłam.
- Dobrze, Konwalio, zrobię tak.
Spojrzała na niego z niepewnością na pyszczku i tęsknotą, którą będę przeżywać gdy on będzie walczyć.
- Uważaj na siebie, proszę i wróż cały oraz zdrowy, bo nie przeżyje tego jak coś ci się stanie. Dbaj o siebie i nie rób nic ryzykownego. 
- Jasne.
- Obiecaj. - miauknęłam. - Ale tak naprawdę i silnie. Na ogon. Proooszę!

<Orlik? Obiecasz? ^^>
Posted by
.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)