BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Po śmierci Różanej Przełęczy, Sójczy Szczyt wybrała się do Księżycowej Sadzawki wraz z Rumiankowym Zaćmieniem. Towarzyszyć im miała również Margaretkowy Zmierzch, która dołączyła do nich po czasie. Jakie więc było zaskoczenie, gdy ta wróciła niezwykle szybko cała zdyszana, próbując skleić jakieś sensowne zdanie. Z całości można było wywnioskować, że kotka widziała, jak Niknące Widmo zabił Sójczy Szczyt oraz Rumiankowe Zaćmienie. W obozie została przygotowana więc zasadzka na dymnego kocura, który nie spodziewał się dziur w swoim planie. Na Widmie miała zostać wykonana egzekucja, jednak kocur korzystając z sytuacji zdołał zabić stojącą nieopodal Iskrzącą Burzę, chwilę potem samemu ginąc z łap Lwiej Paszczy, Szepczącej Pustki oraz Gradowego Sztormu, z czego pierwszą z wymienionych również nieszczęśliwie dosięgły pazury Widma. Klan Burzy uszczuplił się tego dnia o szóstkę kotów.

W Klanie Klifu

Plotki w Klanie Klifu mimo upływu czasu wciąż się rozprzestrzeniają. Srokoszowa Gwiazda stracił zaufanie części swoich wojowników, którzy oskarżają go o zbrodnie przeciwko Klanowi Gwiazdy i bycie powodem rzekomego gniewu przodków. Złość i strach podsycane są przez Judaszowcowy Pocałunek, głoszącego słowo Gwiezdnych, i Czereśniową Gałązkę, która jako pierwsza uznała przywódcę za powód wszystkich spotykających Klan Klifu katastrof. Srokoszowa Gwiazda - być może ze strachu przed dojściem Judaszowca do władzy - zakazał wybierania nowych radnych, skupiając całą władzę w swoich łapach. Dodatkowo w okolicy Złotych Kłosów pojawili się budujący coś Dwunożni, którzy swoimi hałasami odstraszają zwierzynę.

W Klanie Nocy

Świat żywych w końcu opuszcza obarczony klątwą Błotnistej Plamy Czapli Taniec. Po księżycach spędzonych w agonii, której nawet najsilniejsze zioła nie były mu w stanie oszczędzić, ginie z łap własnego męża - Wodnikowego Wzgórza, który został przez niego zaatakowany podczas jednego z napadów agresji. Wojownik staje się przygnębiony, jednak nadal wypełnia swoje obowiązki jako członek Klanu Nocy, a także ojciec dla ich maleńkiego synka - Siwka. Kocurek został im podarowany przez rodzącą na granicy samotniczkę, która w zamian za udzieloną jej pomoc, oddała swego pierworodnego w łapy obcych. W opiece nad nim pomaga Mżawka, młodziutka karmicielka, która nie tak dawno wstąpiła w szeregi Klanu Nocy, wraz z dwójką potomków - Ikrą oraz Kijanką. Po tym wydarzeniu, na Srebrną Skórkę odchodzi także starsza Mrówczy Kopiec i medyczka, Strzyżykowy Promyk, której miejsce w lecznicy zajmuje Różana Woń. W międzyczasie, na prośbę Wieczornej Gwiazdy, nowej liderki Klanu Wilka, Srocza Gwiazda udziela im pomocy, wyznaczając nieduży skrawek terenu na ich nowy obóz, w którym mieszkać mogą do czasu, aż z ich lasu nie znikną kłusownicy. Wyprowadzka następuje jednak dopiero po kilku księżycach, podczas których wielu wojowników zdążyło pokręcić nosem na swoich niewdzięcznych sąsiadów.

W Klanie Wilka

Po terenach zaczynają w dużych ilościach wałęsać się ludzie, którzy wraz ze swoją sforą, coraz pewniej poruszają się po wilczackich lasach. Dochodzi do ataku psów. Ich pierwszą ofiarą padł Wroni Trans, jednak już wkrótce, do grona zgładzonych przez intruzów wojowników, dołącza także sam Błękitna Gwiazda, który został śmiertelnie postrzelony podczas patrolu, w którym towarzyszyła mu Płonąca Dusza i Gronostajowy Taniec. Po przekazaniu wieści klanowi, w obozie panuje chaos. Wojownikom nie pozostaje dużo możliwości. Zgodnie z tradycją, Wieczorna Mara przyjmuje pozycję liderki i zmienia imię na Wieczorną Gwiazdę. Podczas kolejnych prób ustalenia, jak duży problem stanowią panoszący się kłusownicy, giną jeszcze dwa koty - Koszmarny Omen i Zapomniany Pocałunek. Zapada werdykt ostateczny. Po tym, jak grupa wysłanników powróciła z Klanu Nocy, przekazując wieść, iż Srocza Gwiazda zgodziła się udzielić wilczakom pomocy, cały klan przenosi się do małego lasku niedaleko Kolorowej Łąki, który stanowić ma ich nowy obóz. Następne księżyce spędzają na przydzielonym im skrawku terenu, stale wysyłając patrole, mające sprawdzać sytuację na zajętych przez dwunożnych terenach. W międzyczasie umiera najstarsza członkini Klanu Wilka, a jednocześnie była liderka - Stokrotkowa Polana, która zgodnie ze swą prośbą odprowadzona została w okolice grobu jej córki, Szakalej Gwiazdy. W końcu, jeden z patroli wraca z radosną nowiną - wraz z nastaniem Pory Nagich Drzew, dwunożni wynieśli się, pozostawiający po sobie jedynie zniszczone, zwietrzałe obozowisko. Wieczorna Gwiazda zarządza powrót.

W Owocowym Lesie

Społeczność z bólem pożegnała Przebiśniega, który odszedł we śnie. Sytuacja nie wydawała się nadzwyczajna, dopóki rodzina zmarłego nie poszła go pochować. W trakcie kopania nagrobka zostali jednak odciągnięci hałasem z zewnątrz, a kiedy wrócili na miejsce… ciała ukochanego starszego już nie było! Po wszechobecnej panice i nieudanych poszukiwaniach kocura, Daglezjowa Igła zdecydowała się zabrać głos. Liderka ogłosiła, że wyznaczyła dwa patrole, jakie mają za zadanie odnaleźć siedlisko potwora, który dopuścił się kradzieży ciała nieboszczyka. Dowódcy patroli zostali odgórnie wyznaczeni, a reszta kotów zachęcana nagrodami do zgłoszenia się na ochotników członkostwa.
Patrole poszukiwacze cały czas trwają, a ich uczestnicy znajdują coraz to dziwniejsze ślady na swoim terenie…

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty



Znajdki w Klanie Nocy!
(brak wolnych miejsc!)

Miot w Owocowym Lesie!
(jedno wolne miejsce!)

Miot w Klanie Nocy!
(jedno wolne miejsce!)

Rozpoczęła się kolejna edycja Eventu NPC! Aby wziąć udział, wystarczy zgłosić się pod postem z etykietą „Event”! | Zmiana pory roku już 24 listopada, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

28 września 2020

Od Jesionowego Wichru cd Malinki

Widząc, że jego mała pociecha gdzieś zaginęła, tylko westchnął. Musiał przyznać, że ojcostwo było trudne. Wystarczyło, że odwrócił głowę, a jedno z dzieci zaginęło. Na dodatek była z nim przecież i Brzoskwiniowa Bryza! Malinka najwidoczniej poznała jakąś tajną umiejętność, która sprawia, że jest niedostrzegalna. Niestety nie na długo. Wstał i ruszył w stronę wyjścia, bo oczywiście gdzie mógł spotkać córkę, jak nie tam? Dostrzegł ją dość szybko, w końcu niecodziennie widuje się kociaki baraszkujące przy stosie ze zwierzyną.
- Kochanie! Nie powinnaś jeść ryb w takim wieku! - miauknął Jesionowy Wicher, biegnący do córki.
- A właśnie, że mogę! - odpowiedziała buńczucznie Malinka, biorąc kolejny do ust. Uśmiechnęła się na siłę z mięsem w jamie ustnej. Gryzła je i z uczuciem obrzydzenie, połknęła ponownie.
- Będzie cię bolał brzuszek. - poinformował kociaka. 
Ta jednak miała gdzieś konsekwencje swojego czynu i raz po raz, wbijała kiełki w zdobycz. Musiał przyznać, że jej upór go mile zaskoczył. Zazwyczaj ryby kojarzą się z czymś obrzydliwym, a tu proszę. Widać było, że czekoladowa szylkretka odziedziczyła coś po mamie. A może wpłynął na nią Jesiotr i jego ciągłe rozwodzenie się nad gatunkami ryb? 
- Kochanie. Wystarczy. Pokazałaś, że jesteś bardzo odważna i zdolna do przełknięcia stałego posiłku. - Musnął ją językiem po głowie. 
- Tato! - prychnęło na niego niezadowolone kocię. - Ja zjem to całe! 
No... Tego było już za wiele. Wziął koteczkę za luźną skórę na karku i zaniósł z powrotem do żłobka. Ta trochę się szarpała, ale przez napęczniały brzuszek, po chwili zaprzestała. Położył ją przy mamie ze zdziwieniem stwierdzając, że ta ziewa i układa się do snu. Taka magia ryb. Oby tylko nic jej nie było.

***

Oczywiście tak jak zakładał Malinkę bolał brzuch. Musiał się z nią udać do medyków, a ci szybko zajęli się sprawą. Mała ozdrowiała tak szybko, że już siała postrach i grozę wraz z Kaczorkiem. Czyli niepotrzebnie się o nią martwił. Czuł, że jego córka zniosłaby dużo. 
Dziś postanowił zabrać swoje dzieci na wycieczkę. Były już duże. Jeszcze księżyc i zostaną uczniami. Niesamowite jak ten czas leciał! A tak niedawno piły mleko i tuliły się do futra mamusi. Otrząsnął się z myśli. To nie czas na wspominki. Musiał przygotować swoje dzieci do tego, co czyhało na zewnątrz.
- Dziś wybierzemy się nad wodę. Tak jak chcieliście od bardzo dawna - zwrócił się do dzieci. 
Cała trójka była bardzo podekscytowana. Nawet Jesiotr, który tyle słyszał od mamy o wodzie. 
- Bądźcie tylko grzeczni i nie oddala... - nie dokończył, ponieważ dwójka rozrabiaków poleciała pędem przed siebie, a z ich pysków wylatywały okrzyki radości. No nic... Ruszył za nimi wraz z spokojniejszym synem, modląc się do przodków, aby przypadkiem nie narozrabiali. Była pora nagich drzew, rzeka była zamarznięta, ale mimo to obawiał się, że mogła pęknąć i pochłonąć kocięta. Dlatego też postanowił być czujnym i w razie potrzeby zainterweniować. 
- Wow - rozległ się obok głos najmłodszego syna, który rozejrzał się po skutej lodem powierzchni. Malinka i Kaczorek również się zatrzymali, ze zdziwieniem obserwując lodową pokrywę. 
- A gdzie woda? - miauknęła cała trójka. 
- Pod spodem. Jest zakryta przez lód. - i zanim dopowiedział coś jeszcze, Malinka weszła na śliską powierzchnie.
- Malinko! - zaniepokojony zbliżył się do brzegu. - Proszę nie oddalaj się. Tam dalej lód jest cienki! Może się załamać! 

<Malinko?>
Posted by
.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)