- Czy to prawda? - mruknął, mrużąc pomarańczowe ślepia.
Miodowa Chmura spojrzał na niego zdziwiony.
- Ale.. o co chodzi?
Szczawiowy Liść wywrócił oczami. Sądził, że Miodowa Chmura woli kocury. Przecież był w związku z Kasztanową Łuską. A tu taka niespodzianka. Wbił pazury w ziemię. Wiedział, że wojownik był dobrym towarzyszem, ale... był ciut za stary. No dobra, sam Szczawik gustował w starszych osobnikach, ale sądził, że Rumianek zwiążę się kimś młodszym, kto da radę jej dotrzymać tempa. A jeśli zrani jego siostrę?
- Spotykasz się z Rumiankową Pręgą? - spytał wprost.
Miodowa Chmura milczał chwilę, zanim skinął głową, na potwierdzenie. Szczaw miał ochotę przycisnąć mu pysk do ziemi i syknąć, że niech lepiej będzie dobrym partnerem, ale pobratymiec go uprzedził. Przynajmniej tyle dobrze, że siostra wybrała dla siebie kogoś z Klanu Klifu.
- Bardzo ją kocham. Obiecuje, że jej nie skrzywdzę i zrobię wszystko, żeby była ze mną bezpieczna i szczęśliwa. - miauknął, a coś w jego oczach przywiodło liliowemu na myśl tęsknotę. Musiało brakować mu Kasztana.
Szczawik westchnął.
- A tylko spróbuj zrobić odwrotnie. - mruknął. Machnął ogonem, z zamiarem odejścia i powrotu do obowiązku, gdy Miodowa Chmura go zatrzymał. Ponownie na niego spojrzał.
- Jest jeszcze jedna sprawa. - westchnął. - Staramy się o kocięta. Nie.. nie udało się na razie.
Syn Berberysowej Bryzy prawie się zakrztusił. Nie powinien się dziwić. W końcu wiedział, że jego siostra bardzo chciałaby mieć kocięta i była już dość dorosła, by zostać odpowiedzialną matką. Ale jakoś myśl, że to robili, nie była zbyt przyjemna.
- Pogadam z nią. - miauknął.
Odbiegł na poszukiwanie Rumiankowej Pręgi.
Na jego szczęście, siostra akurat odpoczywała, korzystając z promieni słońca, które nieczęsto się zdarzają w Porze Nagich Drzew. Śnieg zaszeleścił pod jego łapami, gdy zmierzał w jej kierunku, przez co siostra uniosła zaskoczona głowę. Jej pysk szybko rozpromienił jednak uśmiech. Odpowiedział tym samym, siadając obok niej.
- Słyszałem od Miodowej Chmury...
- Nie przypominaj, proszę. - westchnęła kotka. - Czy jestem jakaś zepsuta, że nie mogę mieć nawet własnych kociąt?
Prychnął, przez co Rumianek zmarszczyła brwi.
- Głupoty wygadujesz, siostra. To, że raz się nie udało, może być przez wiek twojego... partnera. Następnym razem się uda. - miauknął, wtulając pysk w jej sierść. - A ty będziesz najcudowniejszą mamą w całym Klanie Klifu!
Rumianek liznęła go za uchem.
- Dziękuję, Szczawiku.
***
Zmartwienia ponownie zaczęły dopadać cały Klan Klifu. Szczawiowy Liść czasami się zastanawiał, czy kiedykolwiek będą cieszyć się spokojem, jednak wojownik uważał, że przez spokój mogą wyrosnąć z nich mięczaki. O wiele bardziej wolał, gdy coś się działo i jeszcze lepiej, gdy klifiaki udowadniały swoją potęgę. Czekał z niecierpliwością na to, co miało nadejść.
- Możemy porozmawiać? - Rumianek otarła się o jego bok.
Szczawiowy Liść zwrócił na nią pomarańczowe ślepia.
- Jasne.
Wstał ze swojego miejsca, ruszając za siostrą w stronę wyjścia. Minęli pełniącego wartę Bluszczowego Poranka. Szczawiowy Liść otworzył pysk w nadziei, że wychwyci zapach zwierzyny, ta jednak zdawała się zapaść pod ziemię. Zainteresowany zastrzygł uszami, gdy siostra wzięła głęboki wdech. Oho, co się stało?
- Wszystko ok? - spytał.
- Tak. Nigdy nie było lepiej. - poruszyła wąsami, z szerokim uśmiechem na pyszczku. W jej oczach dopiero teraz dojrzał łzy wzruszenia. Wtuliła się w niego, płacząc ze szczęścia. Szczawik zdziwiony stanął w bezruchu. - Spodziewam się kociąt, Szczawiku! Udało się!
Zdębiał jeszcze bardziej. W ślipiach pojawiło się zdziwienie, natomiast na pysku uśmiech.
- Gratuluję. - miauknął, liżąc siostrę w czubek głowy.
Zostanie wujkiem! Cudowne uczucie! Już wiedział, że pokaże tym maluchom cały wielki świat!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz