BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Po śmierci Różanej Przełęczy, Sójczy Szczyt wybrała się do Księżycowej Sadzawki wraz z Rumiankowym Zaćmieniem. Towarzyszyć im miała również Margaretkowy Zmierzch, która dołączyła do nich po czasie. Jakie więc było zaskoczenie, gdy ta wróciła niezwykle szybko cała zdyszana, próbując skleić jakieś sensowne zdanie. Z całości można było wywnioskować, że kotka widziała, jak Niknące Widmo zabił Sójczy Szczyt oraz Rumiankowe Zaćmienie. W obozie została przygotowana więc zasadzka na dymnego kocura, który nie spodziewał się dziur w swoim planie. Na Widmie miała zostać wykonana egzekucja, jednak kocur korzystając z sytuacji zdołał zabić stojącą nieopodal Iskrzącą Burzę, chwilę potem samemu ginąc z łap Lwiej Paszczy, Szepczącej Pustki oraz Gradowego Sztormu, z czego pierwszą z wymienionych również nieszczęśliwie dosięgły pazury Widma. Klan Burzy uszczuplił się tego dnia o szóstkę kotów.

W Klanie Klifu

Plotki w Klanie Klifu mimo upływu czasu wciąż się rozprzestrzeniają. Srokoszowa Gwiazda stracił zaufanie części swoich wojowników, którzy oskarżają go o zbrodnie przeciwko Klanowi Gwiazdy i bycie powodem rzekomego gniewu przodków. Złość i strach podsycane są przez Judaszowcowy Pocałunek, głoszącego słowo Gwiezdnych, i Czereśniową Gałązkę, która jako pierwsza uznała przywódcę za powód wszystkich spotykających Klan Klifu katastrof. Srokoszowa Gwiazda - być może ze strachu przed dojściem Judaszowca do władzy - zakazał wybierania nowych radnych, skupiając całą władzę w swoich łapach. Dodatkowo w okolicy Złotych Kłosów pojawili się budujący coś Dwunożni, którzy swoimi hałasami odstraszają zwierzynę.

W Klanie Nocy

Świat żywych w końcu opuszcza obarczony klątwą Błotnistej Plamy Czapli Taniec. Po księżycach spędzonych w agonii, której nawet najsilniejsze zioła nie były mu w stanie oszczędzić, ginie z łap własnego męża - Wodnikowego Wzgórza, który został przez niego zaatakowany podczas jednego z napadów agresji. Wojownik staje się przygnębiony, jednak nadal wypełnia swoje obowiązki jako członek Klanu Nocy, a także ojciec dla ich maleńkiego synka - Siwka. Kocurek został im podarowany przez rodzącą na granicy samotniczkę, która w zamian za udzieloną jej pomoc, oddała swego pierworodnego w łapy obcych. W opiece nad nim pomaga Mżawka, młodziutka karmicielka, która nie tak dawno wstąpiła w szeregi Klanu Nocy, wraz z dwójką potomków - Ikrą oraz Kijanką. Po tym wydarzeniu, na Srebrną Skórkę odchodzi także starsza Mrówczy Kopiec i medyczka, Strzyżykowy Promyk, której miejsce w lecznicy zajmuje Różana Woń. W międzyczasie, na prośbę Wieczornej Gwiazdy, nowej liderki Klanu Wilka, Srocza Gwiazda udziela im pomocy, wyznaczając nieduży skrawek terenu na ich nowy obóz, w którym mieszkać mogą do czasu, aż z ich lasu nie znikną kłusownicy. Wyprowadzka następuje jednak dopiero po kilku księżycach, podczas których wielu wojowników zdążyło pokręcić nosem na swoich niewdzięcznych sąsiadów.

W Klanie Wilka

Po terenach zaczynają w dużych ilościach wałęsać się ludzie, którzy wraz ze swoją sforą, coraz pewniej poruszają się po wilczackich lasach. Dochodzi do ataku psów. Ich pierwszą ofiarą padł Wroni Trans, jednak już wkrótce, do grona zgładzonych przez intruzów wojowników, dołącza także sam Błękitna Gwiazda, który został śmiertelnie postrzelony podczas patrolu, w którym towarzyszyła mu Płonąca Dusza i Gronostajowy Taniec. Po przekazaniu wieści klanowi, w obozie panuje chaos. Wojownikom nie pozostaje dużo możliwości. Zgodnie z tradycją, Wieczorna Mara przyjmuje pozycję liderki i zmienia imię na Wieczorną Gwiazdę. Podczas kolejnych prób ustalenia, jak duży problem stanowią panoszący się kłusownicy, giną jeszcze dwa koty - Koszmarny Omen i Zapomniany Pocałunek. Zapada werdykt ostateczny. Po tym, jak grupa wysłanników powróciła z Klanu Nocy, przekazując wieść, iż Srocza Gwiazda zgodziła się udzielić wilczakom pomocy, cały klan przenosi się do małego lasku niedaleko Kolorowej Łąki, który stanowić ma ich nowy obóz. Następne księżyce spędzają na przydzielonym im skrawku terenu, stale wysyłając patrole, mające sprawdzać sytuację na zajętych przez dwunożnych terenach. W międzyczasie umiera najstarsza członkini Klanu Wilka, a jednocześnie była liderka - Stokrotkowa Polana, która zgodnie ze swą prośbą odprowadzona została w okolice grobu jej córki, Szakalej Gwiazdy. W końcu, jeden z patroli wraca z radosną nowiną - wraz z nastaniem Pory Nagich Drzew, dwunożni wynieśli się, pozostawiający po sobie jedynie zniszczone, zwietrzałe obozowisko. Wieczorna Gwiazda zarządza powrót.

W Owocowym Lesie

Społeczność z bólem pożegnała Przebiśniega, który odszedł we śnie. Sytuacja nie wydawała się nadzwyczajna, dopóki rodzina zmarłego nie poszła go pochować. W trakcie kopania nagrobka zostali jednak odciągnięci hałasem z zewnątrz, a kiedy wrócili na miejsce… ciała ukochanego starszego już nie było! Po wszechobecnej panice i nieudanych poszukiwaniach kocura, Daglezjowa Igła zdecydowała się zabrać głos. Liderka ogłosiła, że wyznaczyła dwa patrole, jakie mają za zadanie odnaleźć siedlisko potwora, który dopuścił się kradzieży ciała nieboszczyka. Dowódcy patroli zostali odgórnie wyznaczeni, a reszta kotów zachęcana nagrodami do zgłoszenia się na ochotników członkostwa.
Patrole poszukiwacze cały czas trwają, a ich uczestnicy znajdują coraz to dziwniejsze ślady na swoim terenie…

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty



Znajdki w Klanie Nocy!
(brak wolnych miejsc!)

Miot w Owocowym Lesie!
(jedno wolne miejsce!)

Miot w Klanie Nocy!
(jedno wolne miejsce!)

Rozpoczęła się kolejna edycja Eventu NPC! Aby wziąć udział, wystarczy zgłosić się pod postem z etykietą „Event”! | Zmiana pory roku już 24 listopada, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

02 września 2020

Od Konwaliowego Serca

*Po walce Klanu Burzy z Klanem Wilka*
Przyglądała się wracającym kotą z Klanu Wilka i... martwym ciałom poległych wojowników, którzy oddali życie za uratowanie Klanu Wilka. Widząc zdrowego Jeżowego Ścieżkę i Orlikowego Szepta uśmiech zagościł na jej twarzy, lecz po chwili znikł. Psiankowa Szyja, siostra czekoladowego zmarła. Widziała łzy w oczach medyka. Tak bardzo mu współczuła. Podbiegła od razu do niego. Może zdoła go jakoś pocieszyć?
- Tak bardzo mi przykro... - miauknęła szeptem. Spojrzała się troskliwie w niebieskie oczy, po chwili spuściła wzrok na trupa. - Umarła honorowo, uratowała pewnie kogoś istnienie, być może Tygrysiej Pręgi czy Drzemilkowego Dzwonka. - dodała, przypominając sobie o swoim rodzeństwu, które też najpewniej brało udział w bitwie. 
Kocur pokręcił głową.
- Tygrys nie ż-żyje. - odrzekł ze smutkiem. - Drzemlik też... 
Konwaliowe Serce opuściła głowę, nie mogła uwierzyć w to co słyszy. Zmarszczyła brwi.
- Nie prawda! To kłamstwo...! - krzyknęła. - Klan Gwiazdy nie mógł na to pozwolić!
- W-widziałem ich ciała. - mruknął Jeżyk, patrząc się pustymi na swoją odeszłom już z tego świata siostrę. 
- Pomyliłeś się...! 
Syn Brzozowego Szeptu nie odpowiedział. Leżał przy już zesztywniałym ciałem Psianki. 
Jej brat nie żył. Jej siostra nie żyła. Oboje nie żyli. Jak? Jak...? Czy to wszystko przez nią? Ona mogła trafić do Klanu Wilka i to ona mogła umrzeć. Tak, to wszystko było jej winą. Mogła obronić swojego ukochanego braciszka czy siostrzyczkę przed tym losem. A nawet nie zdążyła powiedzieć Drzemlik, jak bardzo ją kochała. Pokłóciły się, rozstały się w żałobie. To niesprawiedliwe! Jest głupia, głupia, głupia i tak jak mówiła jej matka  b e z u ż y t e c z n a. 
Pobiegła prosto przed siebie, kłócąc się ze swoimi myślami. 
Zatrzymała się przy kałuży. Spojrzała w odpicie w niej. Korony drzew, a na ich tle ona. Czuła jak niszczy ją ból istnienia. Rozchlapała wodę. Czuła jak wszystko na raz w niej się rodzi. Smutek, złość na siebie. Potrzebowała znów wyładować na czymś emocję, ale nie tym razem na schowku medyka. Na sobie, należało jej się kilka ran i świeżych blizn. Gdyby jej nie było wszystko byłoby ok, prawda?
Wysunęła pazury z prawej łapy i wbiła ją w przednią kończynę. Pociągnęła ostrze dalej. Było więcej krwi, metalicznego zapachu..., bólu. Tak, tak. Więcej ran. Odciągnęło ją to od innych myśli, tak ból ją odciągał od całego świata, a zapach był... Chwilowo idealny. 
Była przekonana, że jest tym najgorszym stworzeniem na świecie. Złamała święty kodeks, przez nią nie żyje jej brat oraz siostra, okłamuje wszystkich, że jest ciotką swoich dzieci i Gwiezdni się do niej już nie odzywają co oznacza, że jest bezużyteczna, do tego jej własna matka ją nienawidzi. 
Czy należy jej się to? TAK, nawet śmierć!
Zrobiła sobie jeszcze kilka nowych szram. Ochłonęła. Padła na ziemię. Nie wiedziała czy już z barku sił, czy też z bólu lub ze smutku. Jednak... Wiedziała, że to wszystko jej wina. Rozpłakała się jeszcze bardziej, jej łzy zmieszały się z krwią, która już po chwili zasychała na trawie. Na niebie zaczęły się pojawiać pierwsze gwiazdy. Może któreś z nich to jej siostra lub brat...? Co by powiedzieli na to co zrobiła kilkanaście uderzeń serca temu? Zganiliby ją czy pochwalili bo należy jej się to? 
Tak szybko straciła łapę, a po kilku więcej dniach trójkę członków rodziny. Dopiero teraz zrozumiała ile sensu mają słowa ''Życie jest piękne'', znaczy... wcale. To, co mówiła kiedyś i to, co było jej mottem życiowym było kłamstwem. Życie to udręka, która się przez cały czas ciągnie, do tego nie ma ani grama sensu. 
Posted by
.

2 komentarze:

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)