BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Klan Burzy znów stracił lidera przez nieszczęśliwy wypadek, zabierając ze sobą dodatkową dwójkę kotów podczas ataku lisów. Przywództwo objął Króliczy Nos, któremu Piaszczysta Zamieć oddał swoje ówczesne stanowisko, na zastępcę klanu wybrana natomiast została Przepiórczy Puch. Wiele kotów przyjęło informację w trudny sposób, szczególnie Płomienny Ryk, który tamtego feralnego dnia stracił kotkę, którą uważał za matkę

W Klanie Klifu

Wojna z Klanem Wilka i samotniczkami zakończyła się upokarzającą porażką. Klan Klifu stracił wielu wojowników – Miedziany Kieł, Jerzykową Werwę, Złotą Drogę oraz przywódczynię, Liściastą Gwiazdę. Nie obyło się również bez poważnych ran bitewnych, które odnieśli Źródlana Łuna, Promieniste Słońce i Jastrzębi Zew. Klan Wilka zajął teren Czarnych Gniazd i otaczającego je lasku, dołączając go do swojego terytorium. Klan Klifu z podkulonym ogonem wrócił do obozu, by pochować zmarłych, opatrzeć swoje rany i pogodzić się z gorzką świadomością zdrady – zarówno tej ze strony samotniczek, które obiecywały im sojusz, jak i członkini własnego Klanu, zabójczyni Zagubionego Obuwika i Melodyjnego Trelu, Zielonego Wzgórza. Klifiakom pozostaje czekać na decyzje ich nowego przywódcy, Judaszowcowej Gwiazdy. Kogo kocur mianuje swoim zastępcą? Co postanowi zrobić z Jagienką i Zielonym Wzgórzem, której bezpieczeństwa bez przerwy pilnuje Bożodrzewny Kaprys, gotowa rzucić się na każdego, kto podejdzie zbyt blisko?

W Klanie Nocy

Ostatni czas nie okazał się zbyt łaskawy dla Nocniaków. Poza nowo odkrytymi terenami, którym wielu pozwoliły zapomnieć nieco o krwawej wojnie z samotnikami, przodkowie nie pobłogosławili ich niemalże niczym więcej. Niedługo bowiem po zakończeniu eksploracji tajemniczego obszaru, doszło do tragedii — Mątwia Łapa, jedna z księżniczek, padła ofiarą morderstwa, którego sprawcy jak na razie nie odkryto. Pośmiertnie została odznaczona za swoje zasługi, otrzymując miano Mątwiego Marzenia. Nie złagodziło to jednak bólu jej bliskich po stracie młodej kotki. Nie mieli zresztą czasu uporać się z żałobą, bo zaledwie kilka wschodów słońca po tym przykrym wydarzeniu, doszło do prawdziwej katastrofy — powodzi. Dotąd zaufany żywioł odwrócił się przeciw Klanowi Nocy, porywając ze sobą życie i zdrowie niejednego kota, jakby odbierając zapłatę za księżyce swej dobroci, którą się z nimi dzielił. Po poległych pozostały jedynie szczątki i pojedyncze pamiątki, których nie zdołały porwać fale przed obniżeniem się poziomu wód, w konsekwencji czego następnego ranka udało się trafić na wiele przykrych znalezisk. Pomimo ciężkiej, ponurej atmosfery żałoby, wpływającej na niemalże wszystkich Nocniaków, normalne życie musiało dalej toczyć się swoim naturalnym rytmem.
Przeniesiono się więc do tymczasowego schronienia w lesie, gdzie uzupełniono zniszczone przez potop zapasy ziół oraz zwierzyny i zregenerowano siły. Następnie rozpoczęła się odbudowa poprzedniego obozu, która poszła dość sprawnie, dzięki ogromnemu zaangażowaniu i samozaparciu członków klanu — w pracach renowacyjnych pomagał bowiem niemalże każdy, od małego kocięcia aż po członków starszyzny. W konsekwencji tego, miejsce to podniosło się z ruin i wróciło do swojej dawnej świetności. Wciąż jednak pewne pozostałości katastrofy przypominają o niej Nocniakom, naruszając ich poczucie bezpieczeństwa. Zwłaszcza z krążącymi wśród kotów pogłoskami o tym, że powódź, która ich nawiedziła, nie była czymś przypadkowym — a zemstą rozchwianego żywiołu, mszczącego się na nich za śmierć członkini rodu. W obozie więc wciąż panuje niepokój, a nawet najmniejszy szmer sprawia, że każdy z wojowników machinalnie stroszy futro i wzmaga skupienie, obawiając się kolejnego zagrożenia.

W Klanie Wilka

Ostatnio dzieje się całkiem sporo – jedną z ważniejszych rzeczy jest konflikt z Klanem Klifu, powstały wskutek nieporozumienia. Wszystko przez samotniczkę imieniem Terpsychora, która przez swoją chęć zemsty, wywołała wojnę między dwoma przynależnościami. Nie trwała ona długo, ale z całą pewnością zostawiła w sercach przywódców dużo goryczy i niesmaku. Wszystko wskazuje na to, że następne zgromadzenie będzie bardzo nerwowe, pełne nieporozumień i negatywnych emocji. Mimo tego Klan Wilka wyszedł z tego starcia zwycięsko – odebrali Klifiakom kilka kotów, łącznie z ich przywódczynią, a także zajęli część ich terytorium w okolicy Czarnych Gniazd.
Jednak w samym Klanie Wilka również pojawiły się problemy. Pewnego dnia z obozu wyszli cali i zdrowi Zabłąkany Omen i jego uczennica Kocankowa Łapa. Wrócili jednak mocno poobijani, a z zeznań złożonych przez srebrnego kocura, wynika, że to młoda szylkretka była wszystkiemu winna. Za karę została wpędzona do izolatki, gdzie spędziła kilka dni wraz ze swoją matką, która umieszczona została tam już wcześniej. Podczas jej zamknięcia, Zabłąkany Omen zmarł, lecz jego śmierć nie była bezpośrednio powiązana z atakiem uczennicy – co jednak nie powstrzymało największych plotkarzy od robienia swojego. W obozie szepczą, że Kocankowa Łapa przynosi pecha i nieszczęście. Jej drugi mentor, wybrany po srebrnym kocurze, stracił wzrok podczas wojny, co tylko podsyca te domysły. Na szczęście nie wszystko, co dzieje się w klanie jest złe. Ostatnio do ich żłobka zawitała samotniczka Barczatka, która urodziła Wilczakom córeczkę o imieniu Trop – a trzy księżyce później narodził się także Tygrysek (Oba kociaki są do adopcji!).

W Owocowym Lesie

Straszliwy potwór, który terroryzował społeczność w końcu został pokonany. Owocniaki nareszcie mogą odetchnąć bez groźby w postaci szponów sępa nad swoimi głowami. Nie obeszło się jednak bez strat – oprócz wielu rannych, życie w walce z ptakiem stracili Maślak, Skałka, Listek oraz Ślimak. Od tamtej pory życie toczy się spokojnie, po malutku... No, prawie. Jednego z poranków wszystkich obudziła kłótnia Ambrowiec i Chrząszcza, kończąca się prośbą tej pierwszej w stronę liderki, by Sówka wygnała jej okropnego partnera. Stróżka nie spodziewała się jednak, że końcowo to ona stanie się wygnańcem. Zwyzywała przywódczynię i zabrała ze sobą trójkę swych bliskich, odchodząc w nieznane. Na szczęście luki szybko zapełniły się dzięki kociakom, które odnalazły dwa patrole – żłobek pęka w szwach ku uciesze królowej Kajzerki i lekkim zmartwieniu rządzących. Gęb bowiem przybywa, a zwierzyny ubywa...

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty


Miot w Klanie Klifu!
(dwa wolne miejsca!)

Miot w Owocowym Lesie!
(brak wolnych miejsc!)

Zmiana pory roku już 16 listopada, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

19 lutego 2014

BIELICZE PIÓRO

 

Autor grafiki: Avokado#2526 (discord)
OGÓLNE
BIELICZE PIÓRO
*Poprzednie imiona: Bielik, Bielicza Łapa
Płeć: Kotka
Orientacja: Heteroseksualna
Przynależność: Klan Wilka
Ranga: Wojownik

- - - -

Właściciel: Avo

CHARAKTERYSTYKA

APARYCJA
Opis ogólny - Jest smukłą kotką o długich łapkach. Ma białą sierść w bure łaty, które znajdują się na jej grzbiecie i udach. Głowę ma burą. Ma chłodne, niebieskie oczy. 
Cechy szczególne - Jej lewe oko, dół jak i bok pyska oraz kawałek piersi jest naznaczone blizną, naderwane lewe ucho
Kolor sierści - czarna pręgowana tygrysio arlekin
Długość sierści - krótkowłosa
Kolor oczu - niebieskie 

CHARAKTER

Bielik to ciekawska kotka, której nos wpycha się tam gdzie nie powinien. Lubi być w ciągłym ruchu, tj. biegać i szaleć w terenie. Uczona od najmłodszych wiary w przodków, jest bardzo religijna. Czci jednak Mroczną Puszczę, a nie Klan Gwiazdy; o tym drugim mało co słyszała dobrego. Pragnie spełnić oczekiwania matki i jej nie zawieść, dlatego z jej pyska można usłyszeć wiele modlitw skierowanych do złych duchów. Mimo dziwnej rodziny, tryska pozytywną energią. To typ, który z chęcią opowiada o swoich zainteresowaniach, nie przejmując się krytyką. Niezbyt przykłada wagę do więzi rodzinnych. Jesteś jednym z jej członków? Zakoduje to do informacji i tyle. Jest wolnym duchem, który ma gdzieś rozkazy. Potrafi je jednak wykonać, lecz na swoich warunkach. Ma niebywały talent do dostrzegania szczegółów, zapamiętywania i łączenia ich w całość. Potrafi wydedukować po ubłoconym futrze, skrawkach roślin w sierści, co mogło przytrafić się jej rozmówcy. Musi w tym celu jednak spełnić jeden warunek - poznać otoczenie; koty, rośliny i inne cuda natury. Jeżeli ktoś ją zapyta, w którym rejonie lasu polował, nie zgadnie tego, jeżeli sama w tym rejonie nie przebywała i nie poznała rozłożenia każdego, najmniejszego kamyka. Ale tak, inteligentny z niej kot, którego talent zadziwia nawet dorosłych. Czasem wydaje się, jakby była dwa kroki naprzód. Dla niej świat jest znacznie bogatszy w bodźce, które czasem ją przytłaczają. Miewa momenty, w których chciałaby to zakończyć, odciąć się od otoczenia, by nie analizować najmniejszych paprochów w sierści swojego rozmówcy. Wiele by dała za bycie normalną. Zazdrości siostrze, która ma gdzieś otoczenie, gdzie krople deszczu nie powodują u niej skomplikowanego myślenia, obliczeń i przypuszczeń, prowadzących do wniosków, jak czas zakończenia ulewy. Większość typowych rozmów ją po prostu nudzi. Szybko potrafi stracić czymś zainteresowanie. Lubi wyzwania. Często jednak, gdy uda jej się coś osiągnąć, jest z tego niezadowolona, bo zabawa dobiega końca. Potrzebuje ciągłej stymulacji, by nie umrzeć z nudów. 

MORALNOŚĆ

Wiara zakorzeniona jej przez matkę spowodowała, że nie widzi nic złego w amoralnych rzeczach. Czci Miejsce, Gdzie Brak Gwiazd, uważając je za miejsce pełne dobra. Jest w stanie kogoś oszpecić, ku chwale Mrocznej Puszczy, ponieważ wierzy, że blizny stanowią umocnienie więzi pomiędzy żywymi a zmarłymi. 

CIEKAWOSTKI

- Jej idolem jest Jastrzębia Gwiazda, pragnie się z nim kiedyś skontaktować.
- Jarają ją blizny. Wierzy, że każda z nich jest umocnieniem więzi ze złymi duchami.
- Gdy mówi o Mrocznym Omenie, zazwyczaj stosuje określenie takie jak "ojciec", gdy chcę powiadomić rozmówce tylko o ich pokrewieństwie. Nigdy inaczej. Zwykle jednak mówi o nim po imieniu lub wplata w zdania słowa lider.
- Nie dzieli się z nikim informacją o swojej wierzę.
- Lubi kocięta, są dla niej takie słodkie i urocze 

UMIEJĘTNOŚCI

Poziom medyczny: ///
Poziom wojownika: V
Słabe strony: nie potrafi się skupić na jednej rzeczy, często się zbyt przecenia
Mocne strony: gorliwy wyznawca, niepodatna na manipulacje

RELACJE

RODZINA

Ojciec - Mroczna Gwiazda (boi się go)
Matka - Wiśniowy Świt (lubi ją i spędza większość czasu u jej boku)
Partner - ///
Potomstwo - Sokół, Sikorka (urodziły się martwe), przybrane: Jadowita Żmija, Kukułcze Gniazdo

INNE

Bliscy - Irgowy Nektar (jej druga idolka)
Wrogowie - ///
SZKOLENIE

Mentor - Irgowy Nektar
Uczniowie obecni - Polankowa Łapa
Uczniowie dawni - Gronostajowy Taniec, Różany Step, 
HISTORIA

Urodzona w Klanie Wilka jako córka Wiśniowego Świtu i Mrocznego Omenu. Rodzice ją stworzyli, aby wzmocniła siłę ich kultu, w którym czczą Miejsce, Gdzie Brak Gwiazd. 
Posted by
.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)