BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Klan Burzy znów stracił lidera przez nieszczęśliwy wypadek, zabierając ze sobą dodatkową dwójkę kotów podczas ataku lisów. Przywództwo objął Króliczy Nos, któremu Piaszczysta Zamieć oddał swoje ówczesne stanowisko, na zastępcę klanu wybrana natomiast została Przepiórczy Puch. Wiele kotów przyjęło informację w trudny sposób, szczególnie Płomienny Ryk, który tamtego feralnego dnia stracił kotkę, którą uważał za matkę

W Klanie Klifu

Wojna z Klanem Wilka i samotniczkami zakończyła się upokarzającą porażką. Klan Klifu stracił wielu wojowników – Miedziany Kieł, Jerzykową Werwę, Złotą Drogę oraz przywódczynię, Liściastą Gwiazdę. Nie obyło się również bez poważnych ran bitewnych, które odnieśli Źródlana Łuna, Promieniste Słońce i Jastrzębi Zew. Klan Wilka zajął teren Czarnych Gniazd i otaczającego je lasku, dołączając go do swojego terytorium. Klan Klifu z podkulonym ogonem wrócił do obozu, by pochować zmarłych, opatrzeć swoje rany i pogodzić się z gorzką świadomością zdrady – zarówno tej ze strony samotniczek, które obiecywały im sojusz, jak i członkini własnego Klanu, zabójczyni Zagubionego Obuwika i Melodyjnego Trelu, Zielonego Wzgórza. Klifiakom pozostaje czekać na decyzje ich nowego przywódcy, Judaszowcowej Gwiazdy. Kogo kocur mianuje swoim zastępcą? Co postanowi zrobić z Jagienką i Zielonym Wzgórzem, której bezpieczeństwa bez przerwy pilnuje Bożodrzewny Kaprys, gotowa rzucić się na każdego, kto podejdzie zbyt blisko?

W Klanie Nocy

Ostatni czas nie okazał się zbyt łaskawy dla Nocniaków. Poza nowo odkrytymi terenami, którym wielu pozwoliły zapomnieć nieco o krwawej wojnie z samotnikami, przodkowie nie pobłogosławili ich niemalże niczym więcej. Niedługo bowiem po zakończeniu eksploracji tajemniczego obszaru, doszło do tragedii — Mątwia Łapa, jedna z księżniczek, padła ofiarą morderstwa, którego sprawcy jak na razie nie odkryto. Pośmiertnie została odznaczona za swoje zasługi, otrzymując miano Mątwiego Marzenia. Nie złagodziło to jednak bólu jej bliskich po stracie młodej kotki. Nie mieli zresztą czasu uporać się z żałobą, bo zaledwie kilka wschodów słońca po tym przykrym wydarzeniu, doszło do prawdziwej katastrofy — powodzi. Dotąd zaufany żywioł odwrócił się przeciw Klanowi Nocy, porywając ze sobą życie i zdrowie niejednego kota, jakby odbierając zapłatę za księżyce swej dobroci, którą się z nimi dzielił. Po poległych pozostały jedynie szczątki i pojedyncze pamiątki, których nie zdołały porwać fale przed obniżeniem się poziomu wód, w konsekwencji czego następnego ranka udało się trafić na wiele przykrych znalezisk. Pomimo ciężkiej, ponurej atmosfery żałoby, wpływającej na niemalże wszystkich Nocniaków, normalne życie musiało dalej toczyć się swoim naturalnym rytmem.
Przeniesiono się więc do tymczasowego schronienia w lesie, gdzie uzupełniono zniszczone przez potop zapasy ziół oraz zwierzyny i zregenerowano siły. Następnie rozpoczęła się odbudowa poprzedniego obozu, która poszła dość sprawnie, dzięki ogromnemu zaangażowaniu i samozaparciu członków klanu — w pracach renowacyjnych pomagał bowiem niemalże każdy, od małego kocięcia aż po członków starszyzny. W konsekwencji tego, miejsce to podniosło się z ruin i wróciło do swojej dawnej świetności. Wciąż jednak pewne pozostałości katastrofy przypominają o niej Nocniakom, naruszając ich poczucie bezpieczeństwa. Zwłaszcza z krążącymi wśród kotów pogłoskami o tym, że powódź, która ich nawiedziła, nie była czymś przypadkowym — a zemstą rozchwianego żywiołu, mszczącego się na nich za śmierć członkini rodu. W obozie więc wciąż panuje niepokój, a nawet najmniejszy szmer sprawia, że każdy z wojowników machinalnie stroszy futro i wzmaga skupienie, obawiając się kolejnego zagrożenia.

W Klanie Wilka

Ostatnio dzieje się całkiem sporo – jedną z ważniejszych rzeczy jest konflikt z Klanem Klifu, powstały wskutek nieporozumienia. Wszystko przez samotniczkę imieniem Terpsychora, która przez swoją chęć zemsty, wywołała wojnę między dwoma przynależnościami. Nie trwała ona długo, ale z całą pewnością zostawiła w sercach przywódców dużo goryczy i niesmaku. Wszystko wskazuje na to, że następne zgromadzenie będzie bardzo nerwowe, pełne nieporozumień i negatywnych emocji. Mimo tego Klan Wilka wyszedł z tego starcia zwycięsko – odebrali Klifiakom kilka kotów, łącznie z ich przywódczynią, a także zajęli część ich terytorium w okolicy Czarnych Gniazd.
Jednak w samym Klanie Wilka również pojawiły się problemy. Pewnego dnia z obozu wyszli cali i zdrowi Zabłąkany Omen i jego uczennica Kocankowa Łapa. Wrócili jednak mocno poobijani, a z zeznań złożonych przez srebrnego kocura, wynika, że to młoda szylkretka była wszystkiemu winna. Za karę została wpędzona do izolatki, gdzie spędziła kilka dni wraz ze swoją matką, która umieszczona została tam już wcześniej. Podczas jej zamknięcia, Zabłąkany Omen zmarł, lecz jego śmierć nie była bezpośrednio powiązana z atakiem uczennicy – co jednak nie powstrzymało największych plotkarzy od robienia swojego. W obozie szepczą, że Kocankowa Łapa przynosi pecha i nieszczęście. Jej drugi mentor, wybrany po srebrnym kocurze, stracił wzrok podczas wojny, co tylko podsyca te domysły. Na szczęście nie wszystko, co dzieje się w klanie jest złe. Ostatnio do ich żłobka zawitała samotniczka Barczatka, która urodziła Wilczakom córeczkę o imieniu Trop – a trzy księżyce później narodził się także Tygrysek (Oba kociaki są do adopcji!).

W Owocowym Lesie

Straszliwy potwór, który terroryzował społeczność w końcu został pokonany. Owocniaki nareszcie mogą odetchnąć bez groźby w postaci szponów sępa nad swoimi głowami. Nie obeszło się jednak bez strat – oprócz wielu rannych, życie w walce z ptakiem stracili Maślak, Skałka, Listek oraz Ślimak. Od tamtej pory życie toczy się spokojnie, po malutku... No, prawie. Jednego z poranków wszystkich obudziła kłótnia Ambrowiec i Chrząszcza, kończąca się prośbą tej pierwszej w stronę liderki, by Sówka wygnała jej okropnego partnera. Stróżka nie spodziewała się jednak, że końcowo to ona stanie się wygnańcem. Zwyzywała przywódczynię i zabrała ze sobą trójkę swych bliskich, odchodząc w nieznane. Na szczęście luki szybko zapełniły się dzięki kociakom, które odnalazły dwa patrole – żłobek pęka w szwach ku uciesze królowej Kajzerki i lekkim zmartwieniu rządzących. Gęb bowiem przybywa, a zwierzyny ubywa...

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty


Miot w Owocowym Lesie!
(brak wolnych miejsc!)

Zmiana pory roku już 16 listopada, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

19 lutego 2014

SZAKALA GWIAZDA

 
Autor grafiki: Brak
OGÓLNE
SZAKALA GWIAZDA
*Poprzednie imiona: Szakal, Szakala Łapa, Szakali Szał
Płeć: Kotka
Orientacja: Aseksualna (biromantyczna)
Przynależność: Klan Wilka
Ranga: Lider

- - - -

Właściciel: Dastyss
CHARAKTERYSTYKA

APARYCJA
Opis ogólny - Szakali Szał to persona o wzroście nieco wyższym niż przeciętnym. Sieje respektem na prawo i lewo za pomocą jakże królewskiego kołnierza i niezwykłych oczu, które przewiercają najbardziej skrytą duszę na tej ziemi, a także straszy kociaki mięśniami wystającymi przez złotawe futro. Lecz oprócz tego? Jest całkiem puszysta. Dzięki wielgaśnemu ogonowi oplata wystraszonych wojowników, gwarantując bezpieczeństwo klanowiczom i zapchanie ust wrogów. Na jej pysku często można dostrzec ledwo widoczny uśmiech, który zdaje się znikać z kolejnymi księżycami na karku. 
Cechy szczególne - Uszy wywinięte w tył z domieszką nieustannie wysuniętych pazurów. Lewa małżowina uszkodzona na znak przynależności do kultu Mrocznej Puszczy. 
Kolor sierści - złoty czarny pręgowany dziko z akcentami
Długość sierści - półdługa
Kolor oczu - intensywnie zielone

CHARAKTER

Szakali Szał ciężko opisać. To istota pełna sprzeczności, która dążąc do wszechobecnego dobra wykonuje wiele moralnie wątpliwych czynów. Jest z niej niezła obserwatorka, cicha dusza potrafiącą w odpowiednich chwilach głośno wyrazić swoje zdanie. Czy zastraszysz ją? Nie, nie licz na powodzenie. To nie to słodkie pisklę sprzed czasów wojownika.
Nieufna i z umysłem realisty kalkuluje chłodno szanse i ryzyka. Wszelkie plany muszą być dopięte na ostatni guzik, by w procesie nie pojawił się śmiertelny błąd. Z pierwszym spotkaniem kotka daje się poznać jako ta straszna, poważna, a także czasem nieprzyjemna, jednakże prezentuje swoją mroczną stronę w celu zapewnienia sobie szacunku. W końcu Wilczacy to naród prawdziwych twardzieli. Lecz cóż - to tylko maska. Po kilku zdaniach wyczujesz, że de facto stara się wszelkimi siłami zapewnić spokojną atmosferę i szczęście; szczęście dla klanu, rodziny, przyjaciół i szczególnie kultu. Złotawa pod tym względem jest jak matka dbająca o wrażliwe pociechy. Lekki uśmiech wskaże ci na to, że nie wygasły w niej wszystkie uczucia; i prawdę powiedziawszy, potrafi z niej być miękka bułka. Szczególnie miła okazuje się wobec swoich dzieci i znajomych.
Jednakże mimo poznanych realiów... kot nie powinien dla własnego dobra próbować z nią prowadzić brudnej gry, bowiem Szakal nie cacka się z tymi, co nie są warci nadanego tytułu. Pozbawiona przez rodzinę pewnych mechanik emocjonalnych od razu niszczy śmieci, pozostawiając za sobą śmierć i przerażenie. Nigdy nikogo nie uważa za prawdziwie słabego. A co zrobić z wrogami? Najlepiej od razu wyeliminować. Popełnij przy niej jeden poważny błąd, a twoja głowa oderwana od reszty ciała odleci w eter. Ona nie ryzykuje i nie akceptuje buntu. Nie da uciec przed sprawiedliwością jak poprzednim zdrajcom. 

MORALNOŚĆ

Poprzez wiarę wpajaną od pokoleń Szakali Szał ukształtowała się w kultystkę posłuszną Mrocznej Puszczy, odrzucając tym samym kodeks moralny. Bez krzty poczucia winy zdolna jest do kanibalizmu i publicznego prania winowajców, jeżeli ma to przynieść korzyści - co nie oznacza, że została pozbawiona wszelkich granic. Nie, nie - jej działania muszą posiadać powód. Polowanie na samotników to gest wdzięczności wobec przodków i zarazem walka z głodem w miejscu gdzie brak gwiazd, a surowe kary dla zdrajców to ostrzeżenie przed popełnianiem podobnych błędów. Złotawa nie jest fanem zabijania tylko dla zwykłej uciechy. Moczy pazury w krwi, by doprowadzić kult do najwyższego szczebla władzy i nigdy nie uśmiecha się, kiedy prowadzi nocne łowy. Wie doskonale, że dla dobra przyszłość giną niewinne koty; dlatego odbiera życia humanitarnie, o ile to możliwe.
W kwestii innych wierzeń: jest im całkiem przychylna bądź ma do tego neutralny stosunek. Wyłącznie Klan Gwiazdy traktuje jako wroga numer jeden ze względu na to, co zrobili Bieliczemu Piórowi. Aktywnie walczy, by wyplenić "kłamliwe" bóstwa, a owieczki posłuszne gwiezdniakom cierpliwie pilnuje w celu zachowania stabilnych rządów. Zrobi niemalże wszystko, aby sekta utrzymała się do końca ery klanów. 

CIEKAWOSTKI

— Pierwsza i najważniejsza informacja: Szakal jest wzorowana na… szakalu. Cóż za niespodzianka! Jej umaszczenie zostało wykonane w taki sposób, aby jak najmocniej przypominało owo zwierzę, a dokładniej szakala złocistego. Ale na tym nie koniec. Dochodzi tu jeszcze swego rodzaju symbolika - szakal związany jest z inteligencją, a Anubis (bóg egipski) posiadający jego głowę zajmował się sprawami połączonymi ze śmiercią. Taką też teraźniejszość prowadzi - babra się z flakami, odbiera życia i oddaje cześć zmarłym, którzy dawno zostali pochowani pod ziemią.
— Ze wszelkich możliwych zajęć wojownika kotka kocha najbardziej walkę. Jest to pasja do takiego stopnia, że nawet jeśli obejmie posadę lidera, nadal będzie uczęszczać na codzienne ćwiczenia pod okiem mistrzów.
— Co jakiś czas eksperymentalnie miesza zioła i inne jadalne dodatki do swoich potraw, by nadać im nowy smak.
— Przez wulgarny sposób bycia Gęsiego Wrzasku Szakal nabawiła się języka niepasującego do grzecznych dam. Najczęściej nadużywa słowa “cholera”. Ostrych tekstów stara się nie puszczać z pyska.
— Źle znosi porę zielonych liści, zaś śmiertelną zimę wręcz wielbi. 
— Kiedy komuś nie ufa, zaczyna gapić się na rozmówcę z pełnym żarem w oczach. Zazwyczaj robi to specjalnie, by wywołać dyskomfort i zachwiać odwagą przeciwnika. 
— O dziwo nie nosi w sercu urazy względem Burzaków.

UMIEJĘTNOŚCI

Poziom medyczny: III
Poziom wojownika: VI
Słabe strony: 
— Krótka cierpliwość względem głupców i nieposłusznych, co może przeobrazić się w burzę, gdzie Szakal pociśnie piorunem jak wkurwiony Zeus
— Trudności z nawiązywaniem relacji
— Strach przed wspinaczką na drzewa
— Słabo rozwinięta umiejętność skakania
— Brzmienie jak nawiedzona pustelnica, gdy dłużej porusza się tematy metafizyczne
Mocne strony: 
— Chęć niesienia pomocy istotom, niezależnie od tego, jak obiekt jest niebezpieczny i czy nie powinien być przystawką dla kotów
— Wyczulony zmysł węchu i słuchu
— Niespotykana prędkość poruszania się - można by stwierdzić, że płynie w niej krew Klanu Burzy
— Lojalność wobec kultu
— Umiejętność dowodzenia nabyta dzięki księżycom obejmowania posady mistrza

RELACJE

RODZINA

Ojciec - Dziki Kieł [*]: Wie tylko tyle, że istniał i już nie żyje. Nie tęskni za wymienionym kocurem.  
Matka - Stokrotkowa gwiazda: Szczerze martwi się o nią. Odwieczne zwidy liderki i rozmowy z duchami nie pozwalają na rozwój klanu, lecz zarazem Szakal nigdy by nie skrzywdziła własnej matki, ażeby poprawić sytuację. Przez to siedzi w kropce i bije się z myślami, dopuszczając do siebie najgorsze scenariusze. 
Rodzeństwo - Cienista Łapa [*]: Pomimo górującej nienawiści... tęskni za nią nieironicznie. Czasem wyobraża sobie, że rządzą wspólnie kultem, przeżywając najlepsze przygody - ale to tylko marzenia. Rzeczywistość zdążyła okrutnie odebrać siostrze życie. 
Partner - ///
Potomstwo - Brzask, Świt, Jutrzenka, Poranek, Zmierzch - Nie wie jak podejść do wychowywania tej piątki słodkich diabełków. Mimo separacji związanej z obowiązkami i strachem przed skrzywdzeniem młodych, kocha je na swój sposób; a nawet jeśli miłość nie jest wzajemna, cieszy się mając świadomość, że Bielicze Pióro zapewni im brakujący element rodziny. Szczęście przyszłych wojowników Puszczy stoi dla niej na pierwszym miejscu i gdyby któremuś coś się stanęło, zabiłaby winowajcę poprzez najboleśniejsze tortury. 

INNE

Wrogowie - Cienista Łapa [*], Astrowy Migot [*]

SZKOLENIE

Mentor - Gęsi Wrzask
Uczniowie obecni - ///
HISTORIA

Urodzona podczas podróży w poszukiwaniu nowych terenów przez wszystkie klany. Kocię przyszło na świat jako owoc bardzo krótkiego ‘’związku’’ Stokrotkowej Gwiazdy i Dzikiego Kła, by móc służyć Mrocznej Puszczy. 
Posted by
.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)