BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Klan Burzy znów stracił lidera przez nieszczęśliwy wypadek, zabierając ze sobą dodatkową dwójkę kotów podczas ataku lisów. Przywództwo objął Króliczy Nos, któremu Piaszczysta Zamieć oddał swoje ówczesne stanowisko, na zastępcę klanu wybrana natomiast została Przepiórczy Puch. Wiele kotów przyjęło informację w trudny sposób, szczególnie Płomienny Ryk, który tamtego feralnego dnia stracił kotkę, którą uważał za matkę

W Klanie Klifu

Wojna z Klanem Wilka i samotniczkami zakończyła się upokarzającą porażką. Klan Klifu stracił wielu wojowników – Miedziany Kieł, Jerzykową Werwę, Złotą Drogę oraz przywódczynię, Liściastą Gwiazdę. Nie obyło się również bez poważnych ran bitewnych, które odnieśli Źródlana Łuna, Promieniste Słońce i Jastrzębi Zew. Klan Wilka zajął teren Czarnych Gniazd i otaczającego je lasku, dołączając go do swojego terytorium. Klan Klifu z podkulonym ogonem wrócił do obozu, by pochować zmarłych, opatrzeć swoje rany i pogodzić się z gorzką świadomością zdrady – zarówno tej ze strony samotniczek, które obiecywały im sojusz, jak i członkini własnego Klanu, zabójczyni Zagubionego Obuwika i Melodyjnego Trelu, Zielonego Wzgórza. Klifiakom pozostaje czekać na decyzje ich nowego przywódcy, Judaszowcowej Gwiazdy. Kogo kocur mianuje swoim zastępcą? Co postanowi zrobić z Jagienką i Zielonym Wzgórzem, której bezpieczeństwa bez przerwy pilnuje Bożodrzewny Kaprys, gotowa rzucić się na każdego, kto podejdzie zbyt blisko?

W Klanie Nocy

Ostatni czas nie okazał się zbyt łaskawy dla Nocniaków. Poza nowo odkrytymi terenami, którym wielu pozwoliły zapomnieć nieco o krwawej wojnie z samotnikami, przodkowie nie pobłogosławili ich niemalże niczym więcej. Niedługo bowiem po zakończeniu eksploracji tajemniczego obszaru, doszło do tragedii — Mątwia Łapa, jedna z księżniczek, padła ofiarą morderstwa, którego sprawcy jak na razie nie odkryto. Pośmiertnie została odznaczona za swoje zasługi, otrzymując miano Mątwiego Marzenia. Nie złagodziło to jednak bólu jej bliskich po stracie młodej kotki. Nie mieli zresztą czasu uporać się z żałobą, bo zaledwie kilka wschodów słońca po tym przykrym wydarzeniu, doszło do prawdziwej katastrofy — powodzi. Dotąd zaufany żywioł odwrócił się przeciw Klanowi Nocy, porywając ze sobą życie i zdrowie niejednego kota, jakby odbierając zapłatę za księżyce swej dobroci, którą się z nimi dzielił. Po poległych pozostały jedynie szczątki i pojedyncze pamiątki, których nie zdołały porwać fale przed obniżeniem się poziomu wód, w konsekwencji czego następnego ranka udało się trafić na wiele przykrych znalezisk. Pomimo ciężkiej, ponurej atmosfery żałoby, wpływającej na niemalże wszystkich Nocniaków, normalne życie musiało dalej toczyć się swoim naturalnym rytmem.
Przeniesiono się więc do tymczasowego schronienia w lesie, gdzie uzupełniono zniszczone przez potop zapasy ziół oraz zwierzyny i zregenerowano siły. Następnie rozpoczęła się odbudowa poprzedniego obozu, która poszła dość sprawnie, dzięki ogromnemu zaangażowaniu i samozaparciu członków klanu — w pracach renowacyjnych pomagał bowiem niemalże każdy, od małego kocięcia aż po członków starszyzny. W konsekwencji tego, miejsce to podniosło się z ruin i wróciło do swojej dawnej świetności. Wciąż jednak pewne pozostałości katastrofy przypominają o niej Nocniakom, naruszając ich poczucie bezpieczeństwa. Zwłaszcza z krążącymi wśród kotów pogłoskami o tym, że powódź, która ich nawiedziła, nie była czymś przypadkowym — a zemstą rozchwianego żywiołu, mszczącego się na nich za śmierć członkini rodu. W obozie więc wciąż panuje niepokój, a nawet najmniejszy szmer sprawia, że każdy z wojowników machinalnie stroszy futro i wzmaga skupienie, obawiając się kolejnego zagrożenia.

W Klanie Wilka

Ostatnio dzieje się całkiem sporo – jedną z ważniejszych rzeczy jest konflikt z Klanem Klifu, powstały wskutek nieporozumienia. Wszystko przez samotniczkę imieniem Terpsychora, która przez swoją chęć zemsty, wywołała wojnę między dwoma przynależnościami. Nie trwała ona długo, ale z całą pewnością zostawiła w sercach przywódców dużo goryczy i niesmaku. Wszystko wskazuje na to, że następne zgromadzenie będzie bardzo nerwowe, pełne nieporozumień i negatywnych emocji. Mimo tego Klan Wilka wyszedł z tego starcia zwycięsko – odebrali Klifiakom kilka kotów, łącznie z ich przywódczynią, a także zajęli część ich terytorium w okolicy Czarnych Gniazd.
Jednak w samym Klanie Wilka również pojawiły się problemy. Pewnego dnia z obozu wyszli cali i zdrowi Zabłąkany Omen i jego uczennica Kocankowa Łapa. Wrócili jednak mocno poobijani, a z zeznań złożonych przez srebrnego kocura, wynika, że to młoda szylkretka była wszystkiemu winna. Za karę została wpędzona do izolatki, gdzie spędziła kilka dni wraz ze swoją matką, która umieszczona została tam już wcześniej. Podczas jej zamknięcia, Zabłąkany Omen zmarł, lecz jego śmierć nie była bezpośrednio powiązana z atakiem uczennicy – co jednak nie powstrzymało największych plotkarzy od robienia swojego. W obozie szepczą, że Kocankowa Łapa przynosi pecha i nieszczęście. Jej drugi mentor, wybrany po srebrnym kocurze, stracił wzrok podczas wojny, co tylko podsyca te domysły. Na szczęście nie wszystko, co dzieje się w klanie jest złe. Ostatnio do ich żłobka zawitała samotniczka Barczatka, która urodziła Wilczakom córeczkę o imieniu Trop – a trzy księżyce później narodził się także Tygrysek (Oba kociaki są do adopcji!).

W Owocowym Lesie

Straszliwy potwór, który terroryzował społeczność w końcu został pokonany. Owocniaki nareszcie mogą odetchnąć bez groźby w postaci szponów sępa nad swoimi głowami. Nie obeszło się jednak bez strat – oprócz wielu rannych, życie w walce z ptakiem stracili Maślak, Skałka, Listek oraz Ślimak. Od tamtej pory życie toczy się spokojnie, po malutku... No, prawie. Jednego z poranków wszystkich obudziła kłótnia Ambrowiec i Chrząszcza, kończąca się prośbą tej pierwszej w stronę liderki, by Sówka wygnała jej okropnego partnera. Stróżka nie spodziewała się jednak, że końcowo to ona stanie się wygnańcem. Zwyzywała przywódczynię i zabrała ze sobą trójkę swych bliskich, odchodząc w nieznane. Na szczęście luki szybko zapełniły się dzięki kociakom, które odnalazły dwa patrole – żłobek pęka w szwach ku uciesze królowej Kajzerki i lekkim zmartwieniu rządzących. Gęb bowiem przybywa, a zwierzyny ubywa...

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty


Miot w Klanie Klifu!
(dwa wolne miejsca!)

Miot w Owocowym Lesie!
(brak wolnych miejsc!)

Zmiana pory roku już 16 listopada, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

19 lutego 2014

SZCZURZY CIEŃ

 

Autor grafiki: Avokado#2526 (discord)
OGÓLNE
SZCZURZY CIEŃ
*Poprzednie imiona: Szczurek>Szczurza Łapa
Płeć: Kocur
Orientacja: Heteroseksualny
Przynależność: Klan Wilka
Ranga: Wojownik

- - - -

Właściciel: Postać NPC (autor: Avo) 
CHARAKTERYSTYKA

APARYCJA
Opis ogólny - To wojownik o burej sierści poprzecinanej tygrysim pręgowaniem. Na łapkach ma białe skarpetki, a oczy są w kolorze brązu. Ma bliznę pod brodą, parę na przednich łapach i grzbiecie, po kocich pazurach,
Cechy szczególne - Naderwana końcówka lewego ucha, blizna pod brodą i kilka na ciele
Kolor sierści - czarna pręgowana tygrysio z bielą
Długość sierści - półdługa
Kolor oczu - brązowe

CHARAKTER

Szczur został przeszkolony tak, że całkowicie się zmienił. Nadal cechuje się upartością i ciętym językiem, lecz nie korzysta z niego już tak często. Akceptuje swoje miejsce w stadzie, słucha poleceń i je wypełnia. Zdarzają mu się momenty buntu, lecz gdy ktoś wspomni tylko o Irgowym Nektarze, truchleje. Boi się kotki najbardziej na świecie; nawet od lidera. Stał się wycofany z życia, kręcąc się na obrzeżach obozu. Nie lubi rozmów czy śmiechów, a jego zamiłowanie do wykręcania żartów zniknęło. Często chodzi napięty i zestresowany, jednak nikomu nie zamierza zdradzać, co jest tego przyczyną. Z jego pyska nie da się wyciągnąć żadnych informacji o kulcie czy innych podejrzanych działalnościach ich grupki. Ciągle przeklina się za swoją głupotę. Żałuje, że wpadł w oko kotce, która zmieniła jego życie w piekło. Gdy nikt nie widzi, czasem popłakuje w kącie, waląc łbem o ziemię. Czuje się jak więzień, którego życie nie należy już do niego. Stara się unikać bycia na widoku, czy wzbudzania sensacji. Łatwo go wystraszyć, powodując u niego napad paniki, który szybko mija, gdy zorientuje się, że został oszukany. Nie ma oporu do przeorania komuś skóry, gdyby tylko zaczął z niego drwić. Jest dość fałszywy i zdradliwy, lecz ukrywa to przed członkami kultu, których nienawidzi z całego serca i pragnie ich zniszczenia. 

MORALNOŚĆ

Zrobi wszystko co amoralne, byle nie wkurzyć ducha Irgowego Nektaru.

CIEKAWOSTKI

- boi się Irgowego Nektaru
- robi za chłopca na posyłki
- członek kultu Mrocznej Puszczy
- przez nieleczoną chorobę, nabawił się halucynacji, które mocno zniszczyły mu psychikę

UMIEJĘTNOŚCI

Poziom medyczny: /// 
Poziom wojownika: V
Słabe strony: niezbyt silny, łatwo go sprowokować
Mocne strony: szybki i zwinny

RELACJE

RODZINA

Ojciec - Tygrysi Szpon - nigdy nie poznał
Matka - Lawendowy Liść - również nigdy nie poznał
Partner - ///
Potomstwo - Sokół, Sikorka (zmutowane kocięta jego i Bieliczego Pióra, które nie przeżyły porodu), Gryka, Lawenda, Śnieżek (inne kocięta, jego i Ważkowego Skrzydła) 

INNE

Bliscy - ///
Wrogowie - Cały kult Mrocznej Puszczy

SZKOLENIE

Uczniowie obecni - ///
Uczniowie dawni - Przyczajona Kania
HISTORIA

Urodzony przez samotniczkę, która zmarła przy porodzie. Podzieliłby jej los, gdyby nie patrol wilczaków, który zabrał go i jego rodzeństwo do swojego klanu. W klanie był rozkapryszonym rozrabiaką, który wszystkim sprawiał psikusy. Nie słuchał się dorosłych, uważając ich za głupich i durnych. Z czasem, gdy dostał na mentorkę Irgowy Nektar, jego hart ducha został ugaszony. Kotka go podporządkowała, powodując że zaczął się jej bać. Ich treningi były straszne, że do dzisiaj na samo wspomnienie, przebiega mu po grzbiecie dreszcz. Nie dzielił się jednak tym z siostrami, żyjąc sam ze swoimi problemami. Niedługo później kotka wciągnęła go do kultu Mrocznej Puszczy, czego osobiście nie chciał. Nie potrafił jednak się jej sprzeciwić, dlatego też jest świadkiem strasznych okrucieństw, a jego psychika powoli nie daje sobie z tym rady. Przez to nabawił się halucynacji, które dobijają go z każdym dniem coraz bardziej. 
Posted by
.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)