Warrior Cats: Nowa era: CHRYZANTEMOWA KREW

BLOGOWE WIEŚCI

W Klanie Burzy

Klan Burzy znów stracił lidera przez nieszczęśliwy wypadek, zabierając ze sobą dodatkową dwójkę kotów podczas ataku lisów. Przywództwo objął Króliczy Nos, któremu Piaszczysta Zamieć oddał swoje ówczesne stanowisko, na zastępcę klanu wybrana natomiast została Przepiórczy Puch. Wiele kotów przyjęło informację w trudny sposób, szczególnie Płomienny Ryk, który tamtego feralnego dnia stracił kotkę, którą uważał za matkę

W Klanie Klifu

Wojna z Klanem Wilka i samotniczkami zakończyła się upokarzającą porażką. Klan Klifu stracił wielu wojowników – Miedziany Kieł, Jerzykową Werwę, Złotą Drogę oraz przywódczynię, Liściastą Gwiazdę. Nie obyło się również bez poważnych ran bitewnych, które odnieśli Źródlana Łuna, Promieniste Słońce i Jastrzębi Zew. Klan Wilka zajął teren Czarnych Gniazd i otaczającego je lasku, dołączając go do swojego terytorium. Klan Klifu z podkulonym ogonem wrócił do obozu, by pochować zmarłych, opatrzeć swoje rany i pogodzić się z gorzką świadomością zdrady – zarówno tej ze strony samotniczek, które obiecywały im sojusz, jak i członkini własnego Klanu, zabójczyni Zagubionego Obuwika i Melodyjnego Trelu, Zielonego Wzgórza. Klifiakom pozostaje czekać na decyzje ich nowego przywódcy, Judaszowcowej Gwiazdy. Kogo kocur mianuje swoim zastępcą? Co postanowi zrobić z Jagienką i Zielonym Wzgórzem, której bezpieczeństwa bez przerwy pilnuje Bożodrzewny Kaprys, gotowa rzucić się na każdego, kto podejdzie zbyt blisko?

W Klanie Nocy

Ostatni czas nie okazał się zbyt łaskawy dla Nocniaków. Poza nowo odkrytymi terenami, którym wielu pozwoliły zapomnieć nieco o krwawej wojnie z samotnikami, przodkowie nie pobłogosławili ich niemalże niczym więcej. Niedługo bowiem po zakończeniu eksploracji tajemniczego obszaru, doszło do tragedii — Mątwia Łapa, jedna z księżniczek, padła ofiarą morderstwa, którego sprawcy jak na razie nie odkryto. Pośmiertnie została odznaczona za swoje zasługi, otrzymując miano Mątwiego Marzenia. Nie złagodziło to jednak bólu jej bliskich po stracie młodej kotki. Nie mieli zresztą czasu uporać się z żałobą, bo zaledwie kilka wschodów słońca po tym przykrym wydarzeniu, doszło do prawdziwej katastrofy — powodzi. Dotąd zaufany żywioł odwrócił się przeciw Klanowi Nocy, porywając ze sobą życie i zdrowie niejednego kota, jakby odbierając zapłatę za księżyce swej dobroci, którą się z nimi dzielił. Po poległych pozostały jedynie szczątki i pojedyncze pamiątki, których nie zdołały porwać fale przed obniżeniem się poziomu wód, w konsekwencji czego następnego ranka udało się trafić na wiele przykrych znalezisk. Pomimo ciężkiej, ponurej atmosfery żałoby, wpływającej na niemalże wszystkich Nocniaków, normalne życie musiało dalej toczyć się swoim naturalnym rytmem.
Przeniesiono się więc do tymczasowego schronienia w lesie, gdzie uzupełniono zniszczone przez potop zapasy ziół oraz zwierzyny i zregenerowano siły. Następnie rozpoczęła się odbudowa poprzedniego obozu, która poszła dość sprawnie, dzięki ogromnemu zaangażowaniu i samozaparciu członków klanu — w pracach renowacyjnych pomagał bowiem niemalże każdy, od małego kocięcia aż po członków starszyzny. W konsekwencji tego, miejsce to podniosło się z ruin i wróciło do swojej dawnej świetności. Wciąż jednak pewne pozostałości katastrofy przypominają o niej Nocniakom, naruszając ich poczucie bezpieczeństwa. Zwłaszcza z krążącymi wśród kotów pogłoskami o tym, że powódź, która ich nawiedziła, nie była czymś przypadkowym — a zemstą rozchwianego żywiołu, mszczącego się na nich za śmierć członkini rodu. W obozie więc wciąż panuje niepokój, a nawet najmniejszy szmer sprawia, że każdy z wojowników machinalnie stroszy futro i wzmaga skupienie, obawiając się kolejnego zagrożenia.

W Klanie Wilka

Ostatnio dzieje się całkiem sporo – jedną z ważniejszych rzeczy jest konflikt z Klanem Klifu, powstały wskutek nieporozumienia. Wszystko przez samotniczkę imieniem Terpsychora, która przez swoją chęć zemsty, wywołała wojnę między dwoma przynależnościami. Nie trwała ona długo, ale z całą pewnością zostawiła w sercach przywódców dużo goryczy i niesmaku. Wszystko wskazuje na to, że następne zgromadzenie będzie bardzo nerwowe, pełne nieporozumień i negatywnych emocji. Mimo tego Klan Wilka wyszedł z tego starcia zwycięsko – odebrali Klifiakom kilka kotów, łącznie z ich przywódczynią, a także zajęli część ich terytorium w okolicy Czarnych Gniazd.
Jednak w samym Klanie Wilka również pojawiły się problemy. Pewnego dnia z obozu wyszli cali i zdrowi Zabłąkany Omen i jego uczennica Kocankowa Łapa. Wrócili jednak mocno poobijani, a z zeznań złożonych przez srebrnego kocura, wynika, że to młoda szylkretka była wszystkiemu winna. Za karę została wpędzona do izolatki, gdzie spędziła kilka dni wraz ze swoją matką, która umieszczona została tam już wcześniej. Podczas jej zamknięcia, Zabłąkany Omen zmarł, lecz jego śmierć nie była bezpośrednio powiązana z atakiem uczennicy – co jednak nie powstrzymało największych plotkarzy od robienia swojego. W obozie szepczą, że Kocankowa Łapa przynosi pecha i nieszczęście. Jej drugi mentor, wybrany po srebrnym kocurze, stracił wzrok podczas wojny, co tylko podsyca te domysły. Na szczęście nie wszystko, co dzieje się w klanie jest złe. Ostatnio do ich żłobka zawitała samotniczka Barczatka, która urodziła Wilczakom córeczkę o imieniu Trop – a trzy księżyce później narodził się także Tygrysek (Oba kociaki są do adopcji!).

W Owocowym Lesie

Straszliwy potwór, który terroryzował społeczność w końcu został pokonany. Owocniaki nareszcie mogą odetchnąć bez groźby w postaci szponów sępa nad swoimi głowami. Nie obeszło się jednak bez strat – oprócz wielu rannych, życie w walce z ptakiem stracili Maślak, Skałka, Listek oraz Ślimak. Od tamtej pory życie toczy się spokojnie, po malutku... No, prawie. Jednego z poranków wszystkich obudziła kłótnia Ambrowiec i Chrząszcza, kończąca się prośbą tej pierwszej w stronę liderki, by Sówka wygnała jej okropnego partnera. Stróżka nie spodziewała się jednak, że końcowo to ona stanie się wygnańcem. Zwyzywała przywódczynię i zabrała ze sobą trójkę swych bliskich, odchodząc w nieznane. Na szczęście luki szybko zapełniły się dzięki kociakom, które odnalazły dwa patrole – żłobek pęka w szwach ku uciesze królowej Kajzerki i lekkim zmartwieniu rządzących. Gęb bowiem przybywa, a zwierzyny ubywa...

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

19 lutego 2014

CHRYZANTEMOWA KREW

Autor grafiki: Barwinek👑#1138

OGÓLNE

CHRYZANTEMOWA KREW
*Poprzednie imiona: Chryzantema, Chryzantemowa Łapa
Płeć: Kotka
Orientacja: Homoseksualna (w spektrum aseksualności), aromantyczna
Przynależność: Klan Wilka
Ranga: Starsza

- - - -

Właściciel: Postać NPC

CHARAKTERYSTYKA

APARYCJA

Opis ogólny - Chryzantemowa Krew to szczupła kotka, całkiem ładna z wyglądu. Posiada szarą, tygrysio pręgowaną i krótką sierść, przez co zdarza jej się przymarzać, gdy nadchodzi pora nagich drzew. W połowie również jest przecięta białym pasem, pokrywając śnieżną bielą łapy, brzuch, pierś i pysk. A jeszcze do pyska się odnosząc, ma on orientalną budowie, po matce, a znajdują się nad nim dwa niebieskie ślepki. Jedno z uszu ma naderwane.

Cechy szczególne - orientalna mordka, urwane lewe ucho

Kolor sierści - niebieska pręgowana tygrysio bicolor

Długość sierści - krótka

Kolor oczu - niebieskie

Problemy zdrowotne - ///

CHARAKTER

Ciche stworzenie. Wojowniczka opanowała wręcz do perfekcji umiejętność wtapiania się w tłum tak, że gdy zapytasz o nią któregoś losowego wojownika, to ten prawdopodobnie zapyta "A to ktoś taki istnieje?". Kotka bowiem nie rozmawia z prawie nikim. Nie odzywa się. Posłusznie wykonuje wszystkie swoje obowiązki. Wiecznie w biegu, w pracy, w służbie Klanowi Wilka, któremu przysięga, że będzie lojalna aż do ostatniej kropli krwi w jej żyłach. Jest wyjątkowo uległa, zwłaszcza innych kultystów słucha się jak samego lidera. Prawie nigdy się nie stawia, bo tak została nauczona przez życie. Nadal jest pełna stresu i presji. Czuje, że nie wystarcza i zawodzi swoją rodzinę, bo nie jest tak silna jak Wiśniowy Świt, bezlitosna jak Mroczna Gwiazda, oddana jak Bielicze Pióro... Wspominając ojca, kocur jest dla Chryzantemy największym idolem, którego wręcz czci i kocha bezgranicznie. Pomimo, że od jego śmierci minęły długie sezony nigdy tak do końca się z nią nie poradziła.

Nadal płacze, gdy nikt tego nie widzi. Ze wszelkich powodów, ale nauczyła się swą wrażliwość trzymać na wodzy na tyle, by nie rozryczeć się przy wszystkich. Teraz sprawia wrażenie apatycznej, choć wewnętrznie jest nadal tą samą miękką, cierpiącą z każdym dniem coraz bardziej kotką. Jej marzeniem jest posiadanie przyjaciela (o partnerze nawet nie wspomina, bo wie, że to nierealne), ale z czasem zaczęła je porzucać, bo zdała sobie sprawę, że nie jest lubiana i prawdopodobnie nigdy nie będzie miała okazji. Z resztą nie potrafi utrzymywać znajomości. Tak przynajmniej sądzi, ponieważ nigdy nawet nie zdobyła się na odwagę, by do kogoś zagadać z czymś więcej niż zwykłe hej.

MORALNOŚĆ

Wierność ojcu i kultowi nie postawiła przed nią innej ścieżki, niż moralnego zepsucia. Kotka nie myśli samodzielnie, a zamiast tego podąża za tym, co mówią stojące wyżej od niej w hierarchii koty. Każesz zabić? Zabije. Torturować? Storturuje. Nadal chodzą za nią rozterki i wyrzuty sumienia, ale nauczyła się je zagłuszać. W głębi serca nie wierzy w Mroczną Puszczę, jednak nigdy tego nie kwestionowała tego, co wszyscy jej wpajali, więc uważa się za wiernego wyznawcę.

CIEKAWOSTKI

- Ważne! Chryzantemowa Krew nie mówi, pomijając bardzo ważne sprawy, krótkie komunikaty i rozmowy z jedyną bliską jej osobą, Bieliczym Piórem.

- Należy do kultu Mrocznej Puszczy.

- Patrzenie na ptaki ją uspokaja. Jej ulubionymi są sikory, natomiast boi się tych drapieżnych.

- Jest osobą autystyczną.

UMIEJĘTNOŚCI

Poziom medyczny: ///

Poziom wojownika: III (wcześniej V)

Słabe strony: cienka skóra, wrażliwość

Mocne strony: ostre pazury, mobilność

RELACJE

RODZINA

Ojciec - Mroczna Gwiazda [*] - za żadną cenę nie chce ojca zawieść, gorączkowo szukała jego uwagi. Był dla niej powodem wylewania tysiąca łez, teraz niemal codziennie zastanawia się, czy jej niezłomność stała się choćby odrobinę przez niego doceniona.

Matka - Wiśniowy Świt [*] - nie jest pewna co do uczuć wobec niej. Nie mają relacji.

Rodzeństwo - Bielicze Pióro [*] - siostra, która jest jej bliższa niż ktokolwiek inny. Nigdy nie miała innej osoby, z którą mogłaby szczerze porozmawiać na jakikolwiek temat. Ma nadzieję, że wojowniczka czuje podobnie; przyrodnie: Chłodny Omen [*] - szanuje przez jego pozycję, mimo pokrewieństwa nie rozmawiają; Łasiczy Skowyt [*] - zdrajczyni, krótko mówiąc nienawidzi; Krucze Pióro [*], Mroźna Wichura [*] - nie znała ich; Wroni Trans [*], Trujący Bluszcz [*] - nie ma zdania na ich temat, bo trudno jej cokolwiek powiedzieć. To zbyt skomplikowane.

Partner - kiedyś o tym dużo myślała, teraz coraz mniej. Nie widzi żadnej szansy na to, że ktoś mógłby ją pokochać.

Potomstwo - brak, chciałaby przysłużyć się w ten sposób kultowi, ale za bardzo ją przeraża ciąża i samo rodzicielstwo, by to zrobić.

INNE

SZKOLENIE

Mentor - Mroczna Gwiazda [*]

Uczniowie obecni - brak

Uczniowie dawni - Jabłoniowy Sad, Blade Lico

HISTORIA

Między Wiśniowym Świtem a Mroczną Gwiazdą nie było miłości. Chcieli jedynie powiększyć kult i zapewnić mu więcej członków. W taki sposób przyszła na świat Chryzantema i jej siostra Bielik. Niebieska za mentora dostała własnego ojca, który wiele razy próbował nauczyć ją życia i jak być twardym. Nie do końca mu się udało. Podczas treningu Chryzantemowa Łapa wylała wiele łez, stopniowo zamykając się coraz bardziej w sobie. Po jej mianowaniu na wojowniczkę pobiła dotkliwie swojego przyrodniego brata, co też nie zbliżyło ich do siebie. Gdy została przyjęta do kultu, zaczęła robić wszystko, by się odczulić na ból i można powiedzieć, że po tych długich księżycach w końcu stała się tą niewrażliwą, bezwzględna wyznawczynią Mrocznej Puszczy. Czy jednak wraz z tym nie straciła jednak siebie?

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

POSTAĆ MIESIĄCA

Lulkowe Ziele
Świeżo mianowany ogrodnik Klanu Nocy. Od początku nie miało łatwego startu; urodzone jako dziecko więźniarki, byłej członkini grupy włóczęgów, która swojej ciąży użyła jako pretekstu, by uchronić własne życie. Nic dziwnego, że zostało ogrodnikiem, skoro zawsze pałało się do pracy z roślinami i wszystkim innym, co powiązane jest z przyrodą. To od Pierzastej Kołysanki dowiedziało się o istnieniu takiej funkcji. Tyle byłoby z przywileju dziecięcego, spokojnego i może trochę naiwnego życia. Wraz z dorastaniem i mianowaniem na ucznia przyszły też i pierwsze problemy. Dramaty rodzinne, nieprzerwane kłótnie z rodzeństwem, kryzys tożsamości i wreszcie pamiętne zgromadzenie, gdzie na jego oczach brutalnie zabito Marionetkę. Przeraźliwy wrzask kotopodobnego stworzenia słyszy w swoich uszach po dziś dzień. Lulkowa Łapa nie mogło nawet odpocząć po tym straszliwym widoku, bo niedługo później nadeszła powódź i chłodny, nieporuszony dotyk śmierci, która omal nie zabrałaby onego za sobą. Dawniej pełen werwy uczeń, dziś już tylko kłębek nerwów tkwiący w niekończącej się paranoi, przekonany, że jest źródłem wszelkich nieszczęść i że dla dobra swoich bliskich powinien trzymać się od nich z daleka, aby nie przyciągnąć więcej zła.
Czy odnajdzie swoje dawne „ja”? Ile jeszcze będzie trwać jejgo rozłąka z rodziną i przyjaciółmi? I czy tragiczne obrazy z jego życia kiedykolwiek go opuszczą?

Strony

BLOGOWE WIEŚCI

MIOTY

19 lutego 2014

CHRYZANTEMOWA KREW

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz