WILCZA TAJGA

Autor grafiki: Amare#4785

OGÓLNE

WILCZA TAJGA
*Poprzednie imiona: Tajga, Wilcza Łapa
Płeć: Kotka
Orientacja: Biromantyczna, gray-aseksualna
Przynależność: Klan Wilka
Ranga: Mistrz

- - - -

Właściciel: Postać NPC (autor: Amare)

CHARAKTERYSTYKA

APARYCJA

Opis ogólny - Tajga wyróżnia się przede wszystkim wpadającym w niebieski, czarnym dymnym futrem. Najwięcej sierści okala jej szyję i ogon. Ma szczupłą, zgrabną sylwetkę, ostre rysy pyska i ciemnoróżową skórę. Ozdabiają ją zimne, zielone oczy i przebłyski niebieskawo-białych dymnych plamek. Jest dość wysoka, ale wzrost ma raczej przeciętny. Jej uszy również są proporcjonalne do głowy, nie za małe ani nie za duże. Jej futro niemal całkowicie zlewa się z nocą, sprawiając, że Tajga staje się zjawą, gdy zachodzi zmrok – niemal jej nie widać. 

Cechy szczególne - Niebieska poświata na futrze, ciemnoróżowa skóra, szczupła sylwetka i grubsza sierść na szyi i ogonie,

Kolor sierści - Czarny dymny

Długość sierści - Długa

Kolor oczu - Zielone

CHARAKTER

To całkiem mądra kotka, która z chęcią zdobywa wiedzę, wzbogaca swoje umiejętności. Wychowanie w problematycznej rodzinie nauczyło ją rachunkowego myślenia, zatem czasami zachowuje się jak zaprogramowana żołnierka, a nie kot. Bywa zimna i oschła w stosunku do nieznajomych, ale potrafi zachować spokój. No właśnie – jest to spokojna kotka, która tak jak wilk, działa bardziej w skryciu, niż otwarcie, lecz gdy przyjdzie co do tego, potrafi zaatakować i to bez skrupułów. Zazwyczaj, gdy dana osoba jej się nie podoba, nie ufa jej lub jest obca czy nawet znana, ale bez bliższej relacji, zachowuje się nieufnie, ostrożnie i chłodno. To jest właśnie cechą charakterystyczną Tajgi – chłód i zimność wypowiedzi. Jest porywcza, ale okazuje to w inny sposób. Nie wydziera się na innych, gdy jest zestresowana – wciąż zachowuje typowy dla siebie szorstki spokój, ale po wyrazie jej pyska od razu widać, że czuje się zraniona, szczęśliwa, zestresowana czy może zdenerwowana. Bardzo łatwo jest wyczytać z niej intencje i emocje. Jednak wystarczy poznać ją bliżej, żeby przekonać się, że pod tą tajemniczą i ponurą maską jest osobą wrażliwą i zdecydowanie godną zaufania. Warto jednak pamiętać, że Tajga mimo młodego wieku przeżyła okropne widoki, zatem nikogo nie zdziwi fakt, że trudności sprawia jej określanie, czy dana osoba jest zła. Nawet bez złych intencji potrafi zrobić coś złego lub zwyczajnie nieodpowiedniego. Jej moralność jest ostro zakrzywiona i ciężko jej zobaczyć granicę między odwagą, a głupotą, między dobrem, a złem, między troską, a wścibstwem, co czyni ją osobą niezwykle podatną na manipulacje. Jest przede wszystkim odpowiedzialna i często czuje potrzebę brać na swoje barki mnóstwo obowiązków i zadań, które wykonuje bez zarzutów, nie nadszarpując niczyjego zaufania. Ma część cech naturalnego przywódcy. Jest gotowa zaryzykować, stara się wspierać znajome koty i być dla nich nie tylko pociechą w trudnej sytuacji, ale i ucieczką. Jest zdecydowanie strategiem, uwielbia myśleć czy rozstawiać koty po kątach, niestety nieświadomie manipulując innymi. Zna tą wadę i to właśnie jeden z powodów, dla których obawia się samej siebie.

MORALNOŚĆ

W jej przypadku to rzecz bardzo względna. Wychowana w niezbyt zdrowej familii, która od lat wmawiała jej, że nie ma nic złego w zabijaniu dla przetrwania i korzyści, wierzy w to, co wpojono jej w młodości. Często robi okropne rzeczy nie zdając sobie z tego sprawy – niekiedy silne uczucia biorą górę nad zdrowym rozsądkiem i dopuszcza się całkowicie amoralnych czynów. Przeszła morderczyni, która widok zwłok widziała od dzieciństwa i sama łapy w krwi niejednokrotnie zamoczyła. Jest więc znieczulona na wszelaki ból czy cierpienie, a przynajmniej stara się być – stara się być szorstka i obojętna na krzywdę. Jednak los chciał, że została obdarowana wyjątkową wrażliwością i wyrzuty sumienia wielokrotnie kłębiły się w jej głowie, nie pozwalając normalnie funkcjonować. Jeśli musi, morduje. Wykona każdy rozkaz bez protestów i bez najmniejszych oporów. Ale już minutę po tym zdarzeniu w jej głowie zaczną rozbrzmiewać krzyki ofiar. Robi to, co musi, nie chcąc zawodzić swojej chorej rodzinki, mimo że nie jest to dobre dla jej zdrowia psychicznego. Rodzice uważają ją za dziecko idealne, jednak nie zdają sobie sprawę, że córka nie do końca jest zadowolona z tego, co robi. Z drugiej strony w silnych emocjach (a te bardzo łatwo u niej wywołać), jest w stanie poważnie kogoś skrzywdzić, nie tylko fizycznie, ale i psychicznie, i przez długi czas nie będzie tego żałować. W głębi serca każda krzywda jednak ją boli. Potrafi kochać i darzyć sympatią swoich bliskich i byłaby skłonna choćby poświęcić za nich własne życie. Gdy nawiążesz z nią bliskie relacje, jest osobą niezwykle wrażliwą i otwartą – boi się jednak mówić o swoich problemach, a zwłaszcza przyznawać do słabości, gdyż rodzice zakorzenili w niej wzgardę do jakichkolwiek przejawów strachu przed czynieniem zła (czyli według nich tego, co słuszne). Bardzo potrzebuje miłości, której otrzymała niewiele. Dlatego łapie się każdej deski ratunku, będąc przy tym momentami niezwykle naiwną.

CIEKAWOSTKI

- Panicznie boi się śmierci i zarazy. Dość ironiczne, jak na osobę, która od małego przyzwyczajana była do widoku kostuchy czającej się za progami.

- Jej pierwszą ofiarą był stary przyjaciel jej matki. Zabiła go na polecenie rodziców, gdy znaleźli go na obrzeżach miasta, wyczerpanego. Stracił swój ogon, a według oceny matki został poważnie zraniony przez rzucających w niego kamieniami kocięta Dwunożnych. Pozbyła się kocura bez krzty litości, zadając mu ostateczny cios.

- Jej czułym punktem jest jej młodsza siostra, dla której chce jak najlepiej. Opiekuje się nią jak własnym dzieckiem.

UMIEJĘTNOŚCI

Poziom medyczny: II [matka ją co nieco nauczyła, ale ta wiedza raczej nie pozwoliłaby jej przetrwać]

Poziom wojownika:  III

Słabe strony: Podatna na manipulacje, nie odróżnia dobra od zła, czego wynikiem jest to, że krzywdzi innych nawet niecelowo, łatwo jest odgadnąć jej uczucia i sprowokować do ukazania ich więcej. Czasami działa impulsywnie pod wpływem emocji, zamiast myśleć logicznie.

Mocne strony: Zwinna i zwrotna, posiada silny charakter, jest inteligentna i dostrzega szczegóły, ma predyspozycje do nauki i talent do mordowania.

RELACJE

RODZINA

Ojciec - Mętna Łapa [Kocha jeszcze bardziej niż mamę, zależy jej na jego dumie i docenieniu, można powiedzieć, że jest córeczką tatusia]

Matka - Ostra Łapa [Kocha ją mocno, stara się jej słuchać i wypełniać powierzone przez nią zadania]

Rodzeństwo - Różana Łapa [jedyna siostra z drugiego miotu rodziców, którą bardzo kocha], dwa nienazwane kocięta [matka urodziła dwa martwe kocięta z młodszego miotu, przeżyło tylko jedno kocię – Róża, wyjątkowo słabowita

Partner - Biała Śmierć

Potomstwo - /// [Na myśl o ciąży zbiera jej się na wymioty]

INNE

Bliscy - ///

Wrogowie - ///

SZKOLENIE

Mentor - Ostra Łapa, Szakali Szał

Uczniowie obecni - Tchórzliwa Łapa

Uczniowie dawni - Biała Śmierć

HISTORIA

Urodziła się z owocnej miłości Zawilca i Kostrzewy. Byli to członkowie jednego z wielu pomniejszych gangów. Tam też opiekowali się nią zarówno rodzice, jak i pozostali członkowie. Dorastała w toksycznym środowisku, nastawionym przede wszystkim na wyzysk i rozbójnictwo. Za kociaka matka dużo czasu spędzała przy niej, wychowując ją, śpiewając kołysanki, opowiadając o kolejnych misjach zakończonych powodzeniem. W wieku dwóch księżyców rodzice po raz pierwszy zostawili ją całkiem samą i już wtedy kotka przeczuwała, że coś jest nie tak. Wrócili późno, byli dość nerwowi, dużo rozmawiali ze sobą i innymi członkami gangu, którzy ruszyli wtedy z nimi. Aż w końcu podrosła, minęło sześć księżyców, ona stała się bardziej dojrzała. To, co wpajano jej gdy nie była jeszcze w stanie choćby poprawnie postawić kroku odbiło się na późniejszym życiu. Mimo, że wciąż była tylko dzieckiem, po osiągnięciu sześciu księżyców musiała zacząć pracować dla gangu i wspomagać go w mniejszy lub większy sposób. Tymczasem matka szykowała się do kolejnego miotu. Tajga w tamtym okresie dużo pracowała – doskonaliła swoje umiejętności u ojca i innych członków gangu, popełniała drobne przestępstwa – kradła pożywienie i dobytek pojedynczym kotom lub mniejszym gangom, zbierała informacje, wkradała się w miejsca niedostępne dla starszych kotów, opiekowała się innymi kociętami, pomagała przy odbiorze porodów. Matka urodziła drugi miot – trzy kocięta, z czego dwójka przyszła na świat już martwa, a ostało się tylko jedno kocię – słabowita i chorowita Różyczka, której matka poświęciła całą swoją uwagę. Kostrzewa nie pofatygowała się, by nazwać martwe zawiniątka, toteż to właśnie na Tajgę zrzucony został obowiązek wzięcia w pysk młodych i wyrzucenie ich na pożarcie wronom, muchom i szczurom. Tajga trochę już podrosła, a więc zadania stawiane przez rodzicieli i gang stawały się coraz bardziej wymagające. Kradnięcie przedmiotów czy transportowanie dobytku zmieniło się w pomaganie przy atakach na większe grupy (najczęściej alarmowała ich o zagrożeniu i pełniła wartę), ale także przystosowywano ją do widoku trupów. Gdy dorośli mordowali członków wrogich gangów, ona stała na warcie i  przypatrywała się masakrze. A gdy było po wszystkim, zaczynała przemieszczać się po gromadce zakrwawionych trupów, brudząc łapy szkarłatną posoką, przeszukując ich ciała i szukając medykamentów, jedzenia czy innych znalezisk w ich legowiskach, schronieniach i siedzibach. Gdy wykształciły jej się już pazury, w wieku około dziesięciu księżyców, zaczęto zlecać jej coraz to okrutniejsze zadania (mogłaby nawet powiedzieć, że zmuszano ją do tego, jednak nigdy nie protestowała, zawsze wykonywała rozkazy bez skinięcia palcem). Czynnie brała udział w bitwach i mordzie, pomagała członkom swojego gangu zabijać wrogów, a gdy padł taki rozkaz, przyklękała przy osłabionym samotniku i zgodnie z poleceniem dorosłych, powoli skazywała go na męczarnie. Rozcinała brzuchy, wydłubywała oczy, patroszyła żyjące jeszcze ofiary. Nigdy nie protestowała, bo nauczono ją, że posłuszeństwo wobec rozkazów i przełożonych jest podstawą w gangu. Potem było już tylko gorzej, a wymogi nakładane przez starszych członków gangu poważnie zryły psychikę młodej kotce. Gdy była w wieku dwunastu księżyców, rodzice z dnia na dzień stawali się coraz bardziej nerwowi. Członkowie gangu po prostu… znikali. Gdy przemierzała miasto z rodzicami, natrafiła na kocie zwłoki w zaawansowanym stadium rozkładu. Dojrzała w nich jedną z członkiń, dość młodą kocicę, która jako jedna z niewielu miała w sobie choć trochę mniej zabiegania, pośpiechu i niedbałości. Choć jej język był co najmniej wulgarny, miała poczucie humoru i talent do zabawiania kociąt. Widok takiego ciała zapadł głęboko w pamięci kotki. Rodzice wiedzieli już, co się święci. Dzień po dniu członkowie gangu umierali, a rodzice przemieszczali się, chcąc uniknąć rychłej śmierci. Dlatego właśnie zdecydowali się opuścić niebezpieczne miasto, a w trakcie drogi napotkali na patrol leśnych kotów. Zostali zabrani do Mrocznej Gwiazdy, gdzie przekonując lidera swoimi zabójczymi umiejętnościami, dołączyli do Klanu Wilka.