Od Sówki

Od kilku dni bolał ją brzuch, a rano często czuła się jeszcze gorzej. Nie wiedziała, co się dzieje. Mimo to starała się tym nie przejmować i dalej funkcjonować normalnie. Jak zwykle nie poszła do medyka, co zaniepokoiło jej matkę, Jarząb. Albinoska już na samym początku zauważyła, że coś jest nie tak, lecz jej córka nie słuchała. Pomimo próśb i rozmów, zwiadowczyni dalej uznawała, że to nic takiego. Przecież była samodzielna i nie potrzebowała żadnej pomocy.
- Sówko... Nie wyglądasz za dobrze, lepiej idź do Witki – oznajmiła Jarząb, stając obok swojej córki. Ta tylko pokręciła głową.
- Mamo, jest dobrze. Miałam się spotkać z Kaczką, muszę już iść – odparła Sówka i spojrzała na starszą. Ta dalej wpatrywała się w czekoladową z wypisaną na pysku obawą. Zwiadowczyni uśmiechnęła się do swojej matki, dając do zrozumienia, że wszystko będzie dobrze. Jarząb w końcu sobie odpuściła, puszczając córkę na spotkanie ze swoją partnerką, która już czekała przy wyjściu z obozu. Kaczka rozglądała się, w poszukiwaniu Sówki, a gdy zauważyła, jak ta powoli idzie w jej stronę, uśmiechnęła się.
- Hej mężu! – przywitała się i po chwili obie kotki wyszły z obozu.
- Tylko nie przechodźmy przez rzekę – poprosiła zwiadowczyni. Siostra Topikowej Głębiny zaśmiała się i spojrzała na swoją partnerkę.
- Ale to najlepsza zabawa – uparła się i skręciła w inną stronę.
- Nawet nie wiesz, ile razy się tam prawie utopiłam! Nie chcę tego powtarzać, zwłaszcza teraz, jak wszystko zaczyna się układać – odparła Sówka, starając się dogonić Kaczkę – No proszę Kaczko! Tam nie ma nic ciekawego! – mówiła dalej, jednak Kaczka jej nie słuchała. Sówka już chciała zagrodzić jej drogę, lecz wtedy znów poczuła lekki ból brzucha. Zwolniła, krzywiąc się nieco z bólu. Czarna kotka również się zatrzymała i spojrzała na córkę Żbika.
- Coś się stało mężu? – zapytała, jak zwykle nie mówiąc do Sówki po imieniu, co spowodowało cichy śmiech u zwiadowczyni.
- Wszystko dobrze – oznajmiła czekoladowa i ruszyła dalej, ignorując pytający wzrok wojowniczki. Ta po chwili poszła za nią, w końcu zgadzając się na inną trasę.
- To gdzie idziemy? – zapytała nagle, zauważając, że idą jakby w stronę obozu.
- Upadła Gwiazda – odparła prawie że od razu starsza kotka. Już po chwili obie były na miejscu i przyglądały się temu mistycznemu miejscu z dziwną istotą na środku, pozostawioną przez Dwunożnych. Kotki usiadły niedaleko tworu przypominającego gwiazdę.
- To naprawdę ładne miejsce – przyznała wreszcie wojowniczka. Na pysku Sówki zagościł uśmiech, a sama kotka przybliżyła się nieco do swojej partnerki.
- Cieszę się, że ci się podoba – oznajmiła zwiadowczyni i przytuliła się do Kaczki.
- Wszystko dobrze? – zapytała wojowniczka, gdy tylko zauważyła, że coś jest nie tak z Sówką. Ta mimo tego, że jej partnerka już to zauważyła, dalej powtarzała, że jest dobrze.
- Oczywiście, wszystko dobrze – uparła się zwiadowczyni, odsuwając nieco od Kaczki.
- Widzę, że coś jest nie tak.
- Nie przejmuj się! Jest dobrze.
- Nawet Jarząb mówi, że coś się stało.
- Ona się martwi, ale nie ma czym! Już jej mówiłam.
- A powiedziałbyś gdyby nie było dobrze? – zapytała nagle siostra Topikowej Głębiny. Czekoladowa się nie odezwała. Spuściła wzrok i wlepiła go w ziemię. Zjeżyła lekko sierść na karku, czując, jak pręgowana klasycznie się jej przygląda – Co jest nie tak Sówko?
"I tym razem nie powiedziała mężu..." – pomyślała przyjaciółka Mniszka, wiedząc już, że nie postąpiła najlepiej, a przynajmniej tak sądziła Kaczka.
- Nic... Po prostu ostatnio boli mnie brzuch, a rano czuję jak mnie mdli – wyjaśniła krótko czekoladowa – Ale to nic takiego. Jest dobrze, to lekki ból.
- Ale i tak ból – zaznaczyła wojowniczka – Dlaczego nie powiedziałaś?  

- Myślałam, że to przez mysz, którą zjadłam kilka dni temu... A przy okazji to nic takiego! Dam sobie radę – upierała się Sówka.

- Powinnaś iść do Witki – oznajmiła Kaczka, ewidentnie nieco zmartwiona.
- Nie trzeba, dam sobie radę.
- Zrób to przynajmniej dla mnie mężu – poprosiła czarna kotka.

 

***

 
Gdy tylko wróciły, Kaczka kazała pójść Sówce do medyka. Czekoladowa niechętnie, ale poszła i wyjaśniła Witce zaistniałą sytuację. Szylkretka kazała jej usiąść na posłaniu, więc ta posłusznie wykonała polecenie. Po jakimś czasie usłyszała jakąś diagnozę, która wywołała u niej wręcz łzy w oczach.

 

***

 
- Chciałaś porozmawiać mężu – Kaczka pojawiła się obok jednej z kryjówek Sówki na liście. Ta od razu kazała jej usiąść na ziemi – Jak było u Witki? Czegoś się dowiedziałaś? – dopytywała wojowniczka. Czekoladowa pokiwała głową.
- To dość niespodziewane... A, zwłaszcza że nie jesteśmy długo razem – zaczęła Sówka, a na jej pysku można było zauważyć mały uśmiech. Kaczka przekręciła głowę, zdezorientowana – Ja wiem, że nie mówiłyśmy o tym, ale... Ja... Albo bardziej my...
- Do rzeczy mężu – powiedziała czarna kotka, chcąc jakoś pomóc swojej partnerce.
- Będziemy rodziną. Spodziewam się kociąt.