BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Po śmierci Różanej Przełęczy, Sójczy Szczyt wybrała się do Księżycowej Sadzawki wraz z Rumiankowym Zaćmieniem. Towarzyszyć im miała również Margaretkowy Zmierzch, która dołączyła do nich po czasie. Jakie więc było zaskoczenie, gdy ta wróciła niezwykle szybko cała zdyszana, próbując skleić jakieś sensowne zdanie. Z całości można było wywnioskować, że kotka widziała, jak Niknące Widmo zabił Sójczy Szczyt oraz Rumiankowe Zaćmienie. W obozie została przygotowana więc zasadzka na dymnego kocura, który nie spodziewał się dziur w swoim planie. Na Widmie miała zostać wykonana egzekucja, jednak kocur korzystając z sytuacji zdołał zabić stojącą nieopodal Iskrzącą Burzę, chwilę potem samemu ginąc z łap Lwiej Paszczy, Szepczącej Pustki oraz Gradowego Sztormu, z czego pierwszą z wymienionych również nieszczęśliwie dosięgły pazury Widma. Klan Burzy uszczuplił się tego dnia o szóstkę kotów.

W Klanie Klifu

Plotki w Klanie Klifu mimo upływu czasu wciąż się rozprzestrzeniają. Srokoszowa Gwiazda stracił zaufanie części swoich wojowników, którzy oskarżają go o zbrodnie przeciwko Klanowi Gwiazdy i bycie powodem rzekomego gniewu przodków. Złość i strach podsycane są przez Judaszowcowy Pocałunek, głoszącego słowo Gwiezdnych, i Czereśniową Gałązkę, która jako pierwsza uznała przywódcę za powód wszystkich spotykających Klan Klifu katastrof. Srokoszowa Gwiazda - być może ze strachu przed dojściem Judaszowca do władzy - zakazał wybierania nowych radnych, skupiając całą władzę w swoich łapach. Dodatkowo w okolicy Złotych Kłosów pojawili się budujący coś Dwunożni, którzy swoimi hałasami odstraszają zwierzynę.

W Klanie Nocy

Świat żywych w końcu opuszcza obarczony klątwą Błotnistej Plamy Czapli Taniec. Po księżycach spędzonych w agonii, której nawet najsilniejsze zioła nie były mu w stanie oszczędzić, ginie z łap własnego męża - Wodnikowego Wzgórza, który został przez niego zaatakowany podczas jednego z napadów agresji. Wojownik staje się przygnębiony, jednak nadal wypełnia swoje obowiązki jako członek Klanu Nocy, a także ojciec dla ich maleńkiego synka - Siwka. Kocurek został im podarowany przez rodzącą na granicy samotniczkę, która w zamian za udzieloną jej pomoc, oddała swego pierworodnego w łapy obcych. W opiece nad nim pomaga Mżawka, młodziutka karmicielka, która nie tak dawno wstąpiła w szeregi Klanu Nocy, wraz z dwójką potomków - Ikrą oraz Kijanką. Po tym wydarzeniu, na Srebrną Skórkę odchodzi także starsza Mrówczy Kopiec i medyczka, Strzyżykowy Promyk, której miejsce w lecznicy zajmuje Różana Woń. W międzyczasie, na prośbę Wieczornej Gwiazdy, nowej liderki Klanu Wilka, Srocza Gwiazda udziela im pomocy, wyznaczając nieduży skrawek terenu na ich nowy obóz, w którym mieszkać mogą do czasu, aż z ich lasu nie znikną kłusownicy. Wyprowadzka następuje jednak dopiero po kilku księżycach, podczas których wielu wojowników zdążyło pokręcić nosem na swoich niewdzięcznych sąsiadów.

W Klanie Wilka

Po terenach zaczynają w dużych ilościach wałęsać się ludzie, którzy wraz ze swoją sforą, coraz pewniej poruszają się po wilczackich lasach. Dochodzi do ataku psów. Ich pierwszą ofiarą padł Wroni Trans, jednak już wkrótce, do grona zgładzonych przez intruzów wojowników, dołącza także sam Błękitna Gwiazda, który został śmiertelnie postrzelony podczas patrolu, w którym towarzyszyła mu Płonąca Dusza i Gronostajowy Taniec. Po przekazaniu wieści klanowi, w obozie panuje chaos. Wojownikom nie pozostaje dużo możliwości. Zgodnie z tradycją, Wieczorna Mara przyjmuje pozycję liderki i zmienia imię na Wieczorną Gwiazdę. Podczas kolejnych prób ustalenia, jak duży problem stanowią panoszący się kłusownicy, giną jeszcze dwa koty - Koszmarny Omen i Zapomniany Pocałunek. Zapada werdykt ostateczny. Po tym, jak grupa wysłanników powróciła z Klanu Nocy, przekazując wieść, iż Srocza Gwiazda zgodziła się udzielić wilczakom pomocy, cały klan przenosi się do małego lasku niedaleko Kolorowej Łąki, który stanowić ma ich nowy obóz. Następne księżyce spędzają na przydzielonym im skrawku terenu, stale wysyłając patrole, mające sprawdzać sytuację na zajętych przez dwunożnych terenach. W międzyczasie umiera najstarsza członkini Klanu Wilka, a jednocześnie była liderka - Stokrotkowa Polana, która zgodnie ze swą prośbą odprowadzona została w okolice grobu jej córki, Szakalej Gwiazdy. W końcu, jeden z patroli wraca z radosną nowiną - wraz z nastaniem Pory Nagich Drzew, dwunożni wynieśli się, pozostawiający po sobie jedynie zniszczone, zwietrzałe obozowisko. Wieczorna Gwiazda zarządza powrót.

W Owocowym Lesie

Społeczność z bólem pożegnała Przebiśniega, który odszedł we śnie. Sytuacja nie wydawała się nadzwyczajna, dopóki rodzina zmarłego nie poszła go pochować. W trakcie kopania nagrobka zostali jednak odciągnięci hałasem z zewnątrz, a kiedy wrócili na miejsce… ciała ukochanego starszego już nie było! Po wszechobecnej panice i nieudanych poszukiwaniach kocura, Daglezjowa Igła zdecydowała się zabrać głos. Liderka ogłosiła, że wyznaczyła dwa patrole, jakie mają za zadanie odnaleźć siedlisko potwora, który dopuścił się kradzieży ciała nieboszczyka. Dowódcy patroli zostali odgórnie wyznaczeni, a reszta kotów zachęcana nagrodami do zgłoszenia się na ochotników członkostwa.
Patrole poszukiwacze cały czas trwają, a ich uczestnicy znajdują coraz to dziwniejsze ślady na swoim terenie…

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty



Miot w Owocowym Lesie!
(brak wolnych miejsc!)

Miot w Klanie Nocy!
(brak wolnych miejsc!)

Rozpoczęła się kolejna edycja Eventu NPC! Aby wziąć udział, wystarczy zgłosić się pod postem z etykietą „Event”! | Zmiana pory roku już 24 listopada, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

10 lipca 2021

Od Droździego Trelu cd. Aroniowej Łapy (Mlecznego Płatka)

Przełknął ślinę, słysząc głos Aroniowej Łapy. Mieli wyjść grupowo na szukanie zabawek dla kociąt. Poza obóz, poza bezpieczny obóz. Wyjść ku obcej przygodzie, ku nieznanemu lądowi (chociaż teren Klanu Klifu znał dobrze, lecz nawet najbliższy spacer stanowił dla burego kilometrowy spacer). 
Bał się, zresztą jak zwykle. Czego oczekiwać po nim, po Droździe. Podobno drozdy są zwiastunami dobrej nowiny czy tam długiego życia, ale uczeń wojownika nie czuł się gotowy na dalsze egzystowanie. Skakał z przerażenia na dźwięk najmniejszego szelestu czy złamania gałęzi, a teraz czekało go wyjście po zabawki.
Myśląc o tym wszystkim zemdlał, widząc przed żółtymi ślepiami przerażone spojrzenie siostry.

teraz

Siedział przy wejściu do obozu, czekając na Mleczny Płatek. Tym razem mieli we dwójkę zająć się patrolowaniem terenu, żeby skontrolować dobrostan okolicy, ewentualnie zatłuc przypadkowych samotników, wojowników z innych klanów. Bury zastrzygł uszami, słysząc dziwne dźwięki wieczorowej pory.
Nie, nie uda mi się. Znowu zemdleję, jak wtedy. To się źle skończy, wszystko się źle skończy. Mlecznemu Płatkowi coś się stanie. Muszę się izolować, by nikt nie ucierpiał - myślał pełen paniki wewnątrz. - Ty paskudo, ukryj się w krzakach...
Ciągle siebie dołował, widząc jednocześnie bezsens tego. Co przyniesie mu takie myślenie? Spotęguje tylko strach i ukryje nadzieję o przemianie w kogoś pewnego swojego losu.
- D-d-drozd-d? - usłyszał głos Mlecznego Płatka. Buremu pozwoliło to na przerwanie ciągu pesymistycznego toku rozumowania własnego siebie.
Droździ Trel wziął głęboki oddech, czas na spędzenie czasu z bratem i pokazanie mu, że nie trzeba się bać rodzeństwa.
- Przyszedłeś, cie-... - Drozd przełknął ślinę. Dalej, pokaż siłę! Pokaż innego siebie, chociaż raz, chociaż przy nim. - ... Cieszę się. Idziemy przed siebie i trzymamy się razem...- kontynuował, mówiąc szybko.
- Po-powtórzysz? Nie zro-zrozumia-ł-łem ci-cię - wyszeptał Mleczny Płatek.
- Musimy. Być. Razem - mówił bury, próbując uspokoić drżenie własnego pomiaukiwania.
W końcu wyszli, idąc równym tempem, łeb w łeb. Nie szli w przeciwnych kierunkach, ciepła ich ciał dodawały braciom wzajemnej otuchy. 
Im dalej od obozu, tym w Droździm Trelu wzrastała coraz większa panika. Nie chciał kroczyć dalej, tylko myśl o wielkim niebezpieczeństwie dodawała nieco motywacji ciemniejszemu z rodzeństwa, bo bez patrolu skaże Klan Klifu na zagładę.
Nagle zauważył wielki cień, kroczący ku nim. Wydawał strasznie głośne dźwięki, od których miejscowe ptactwo wzleciało ku ciemniejącemu niebu, pokrywającemu się z sekundy na sekundę coraz większą ilością gwiazd.
- MLECZNY PŁATKU! UCIEKAJ! ON NAS ZABIJE!! - krzyknął Droździ Trel, patrząc przerażony na współtowarzysza.
Znajdowali się w ogromnym niebezpieczeństwie.

<brat?>
Posted by
.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)