BLOGOWE WIEŚCI
BLOGOWE WIEŚCI
W Klanie Burzy
Po śmierci Różanej Przełęczy, Sójczy Szczyt wybrała się do Księżycowej Sadzawki wraz z Rumiankowym Zaćmieniem. Towarzyszyć im miała również Margaretkowy Zmierzch, która dołączyła do nich po czasie. Jakie więc było zaskoczenie, gdy ta wróciła niezwykle szybko cała zdyszana, próbując skleić jakieś sensowne zdanie. Z całości można było wywnioskować, że kotka widziała, jak Niknące Widmo zabił Sójczy Szczyt oraz Rumiankowe Zaćmienie. W obozie została przygotowana więc zasadzka na dymnego kocura, który nie spodziewał się dziur w swoim planie. Na Widmie miała zostać wykonana egzekucja, jednak kocur korzystając z sytuacji zdołał zabić stojącą nieopodal Iskrzącą Burzę, chwilę potem samemu ginąc z łap Lwiej Paszczy, Szepczącej Pustki oraz Gradowego Sztormu, z czego pierwszą z wymienionych również nieszczęśliwie dosięgły pazury Widma. Klan Burzy uszczuplił się tego dnia o szóstkę kotów.W Klanie Klifu
Plotki w Klanie Klifu mimo upływu czasu wciąż się rozprzestrzeniają. Srokoszowa Gwiazda stracił zaufanie części swoich wojowników, którzy oskarżają go o zbrodnie przeciwko Klanowi Gwiazdy i bycie powodem rzekomego gniewu przodków. Złość i strach podsycane są przez Judaszowcowy Pocałunek, głoszącego słowo Gwiezdnych, i Czereśniową Gałązkę, która jako pierwsza uznała przywódcę za powód wszystkich spotykających Klan Klifu katastrof. Srokoszowa Gwiazda - być może ze strachu przed dojściem Judaszowca do władzy - zakazał wybierania nowych radnych, skupiając całą władzę w swoich łapach. Dodatkowo w okolicy Złotych Kłosów pojawili się budujący coś Dwunożni, którzy swoimi hałasami odstraszają zwierzynę.W Klanie Nocy
Świat żywych w końcu opuszcza obarczony klątwą Błotnistej Plamy Czapli Taniec. Po księżycach spędzonych w agonii, której nawet najsilniejsze zioła nie były mu w stanie oszczędzić, ginie z łap własnego męża - Wodnikowego Wzgórza, który został przez niego zaatakowany podczas jednego z napadów agresji. Wojownik staje się przygnębiony, jednak nadal wypełnia swoje obowiązki jako członek Klanu Nocy, a także ojciec dla ich maleńkiego synka - Siwka. Kocurek został im podarowany przez rodzącą na granicy samotniczkę, która w zamian za udzieloną jej pomoc, oddała swego pierworodnego w łapy obcych. W opiece nad nim pomaga Mżawka, młodziutka karmicielka, która nie tak dawno wstąpiła w szeregi Klanu Nocy, wraz z dwójką potomków - Ikrą oraz Kijanką. Po tym wydarzeniu, na Srebrną Skórkę odchodzi także starsza Mrówczy Kopiec i medyczka, Strzyżykowy Promyk, której miejsce w lecznicy zajmuje Różana Woń. W międzyczasie, na prośbę Wieczornej Gwiazdy, nowej liderki Klanu Wilka, Srocza Gwiazda udziela im pomocy, wyznaczając nieduży skrawek terenu na ich nowy obóz, w którym mieszkać mogą do czasu, aż z ich lasu nie znikną kłusownicy. Wyprowadzka następuje jednak dopiero po kilku księżycach, podczas których wielu wojowników zdążyło pokręcić nosem na swoich niewdzięcznych sąsiadów.W Klanie Wilka
Po terenach zaczynają w dużych ilościach wałęsać się ludzie, którzy wraz ze swoją sforą, coraz pewniej poruszają się po wilczackich lasach. Dochodzi do ataku psów. Ich pierwszą ofiarą padł Wroni Trans, jednak już wkrótce, do grona zgładzonych przez intruzów wojowników, dołącza także sam Błękitna Gwiazda, który został śmiertelnie postrzelony podczas patrolu, w którym towarzyszyła mu Płonąca Dusza i Gronostajowy Taniec. Po przekazaniu wieści klanowi, w obozie panuje chaos. Wojownikom nie pozostaje dużo możliwości. Zgodnie z tradycją, Wieczorna Mara przyjmuje pozycję liderki i zmienia imię na Wieczorną Gwiazdę. Podczas kolejnych prób ustalenia, jak duży problem stanowią panoszący się kłusownicy, giną jeszcze dwa koty - Koszmarny Omen i Zapomniany Pocałunek. Zapada werdykt ostateczny. Po tym, jak grupa wysłanników powróciła z Klanu Nocy, przekazując wieść, iż Srocza Gwiazda zgodziła się udzielić wilczakom pomocy, cały klan przenosi się do małego lasku niedaleko Kolorowej Łąki, który stanowić ma ich nowy obóz. Następne księżyce spędzają na przydzielonym im skrawku terenu, stale wysyłając patrole, mające sprawdzać sytuację na zajętych przez dwunożnych terenach. W międzyczasie umiera najstarsza członkini Klanu Wilka, a jednocześnie była liderka - Stokrotkowa Polana, która zgodnie ze swą prośbą odprowadzona została w okolice grobu jej córki, Szakalej Gwiazdy. W końcu, jeden z patroli wraca z radosną nowiną - wraz z nastaniem Pory Nagich Drzew, dwunożni wynieśli się, pozostawiający po sobie jedynie zniszczone, zwietrzałe obozowisko. Wieczorna Gwiazda zarządza powrót.W Owocowym Lesie
Społeczność z bólem pożegnała Przebiśniega, który odszedł we śnie. Sytuacja nie wydawała się nadzwyczajna, dopóki rodzina zmarłego nie poszła go pochować. W trakcie kopania nagrobka zostali jednak odciągnięci hałasem z zewnątrz, a kiedy wrócili na miejsce… ciała ukochanego starszego już nie było! Po wszechobecnej panice i nieudanych poszukiwaniach kocura, Daglezjowa Igła zdecydowała się zabrać głos. Liderka ogłosiła, że wyznaczyła dwa patrole, jakie mają za zadanie odnaleźć siedlisko potwora, który dopuścił się kradzieży ciała nieboszczyka. Dowódcy patroli zostali odgórnie wyznaczeni, a reszta kotów zachęcana nagrodami do zgłoszenia się na ochotników członkostwa.Patrole poszukiwacze cały czas trwają, a ich uczestnicy znajdują coraz to dziwniejsze ślady na swoim terenie…
W Betonowym Świecie
nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.MIOTY
31 sierpnia 2018
Od Nocnej Łapy C.D Błękitnej Łapy
Wąsata Łapa ciągle naburmuszony mruczał coś pod nosem cały napięty, Popiół w skupieniu śledziła ruchy wszystkich kotów, a ja siedziałam na drzewie, obserwując wszystko z góry i agresywnie ostrząc sobie pazury o gałąź, na której siedziałam aż dziw, że koty na dole tego nie słyszały. Mało brakowało mi do paniki.
Chciałam się zapaść pod ziemię i walić głową o drzewo. Zrobić cokolwiek! Cała ta afera tylko dlatego, że pobiegłam za jakimś głupim zwierzakiem! Teraz biedna lilijka stoi sama naprzeciwko tym wszystkim kotom, a ta czarna bengalka za chwilę ją pożre żywcem! Z trudem próbowałam się uspokoić i usłyszeć rozmowę przez głośne dudnienie mojego serca. Chciałam wyskoczyć przed te koty wykrzyczeć im w twarz, że to moja wina i spokojnie odejść.
- Uspokójmy się wszyscy! - ku mojemu własnemu zdziwieniu uspokoiłam się, słysząc ten krzyk. Spojrzałam w dół na prowadzenie przeszła jakaś niebieska kotka zapewne uczennica, była w wieku zbliżonym do mojego, więc tym bardziej zmotywowałam się do opanowania. Odetchnęłam kilka razy i czekałam na rozwój zdarzeń.
- Może wytłumaczymy sobie wszystko, a potem każde z nas wróci do swojego obozu? - dalej na dole przemawiała niebieska burzowiczka.
- Wszystko idzie dobrze - podniosłam siebie na duchu, dziwiąc się teraz, jak mogłam tak łatwo się ponieść panice i karcąc się za to w duchu. Prawdziwa wojowniczka nie może tak panikować z byle powodu!
Teraz już całkowicie opanowana obserwowałam koty na dole. Wszystko szło pomyślnie, uczennica właśnie pytała się Gardenii czy to ona wchodziła na ich tereny.
- Tt-t-tak właściwie to zz-zrobiła to N-nocna - lekko się trzęsąc, odpowiedziała.
- Czyli jest was tu więcej!! Chcieliście sobie urządzić małą wycieczkę i skraść nam zapasy na zimę - znowu zaczęła syczeć kocica.
- Żmijowa Łusko przestań! Przecież to dopiero uczennica ta druga zresztą też - powiedział jakiś kremowy wojownik stojący dotychczas bardziej z tyłu, w odpowiedzi otrzymał tylko donośne prychnięcie. Zanosiło się znowu na sprzeczkę. Zaniepokojona stałam w bezruchu. Jeśli ta wojowniczka przekona resztę patrolu, Gardeniowa Łapa niechybnie skończy jako strawa wron. Czując nieprzyjemną miękkość w łapach, zeszłam powoli z drzewa i pomimo sprzeciwu brata wyszłam przed obcy patrol.
Stojąc przed tą liczną grupą kotów, zrozumiałam, czemu Gardenia tak mocno opierała się, wystawieniu się przed nimi. Czując, jak moje łapy powoli zamieniają się w miękką watę szybko (zanim ten heroizm ze mnie wyparuje), ale spokojnie zaczęłam wyjaśniać, co się stało i czemu tu jesteśmy. Pod koniec wypowiedzi czułam, że uszło ze mnie już prawie całe powietrze, ale nadal trzymałam się na nogach. Rozejrzałam się dookoła, koty z Klanu Burzy próbowały zrozumieć, co tak szybko powiedziałam, nawet tej Żmijowej Łusce zamknął się pysk, a Gardeniowa Łapa ku mojemu zdziwieniu znowu stała wyprostowana i spokojna patrzyła na mnie. Widząc to, sama szybko nabrałam otuchy i już normalnie powiedziałam do burzowiczów:
- Sami widzicie, że to po prostu zwykłe nieporozumienie i mój uczniowski błąd. Nie mieliśmy wobec was żadnych wrogich zamiarów i obiecuję w przyszłości nie popełniać tego samego błędu. Nie rozpętamy przecież kolejnej wojny z powodu mojej głupoty i zająca.
Gdy skończyłam, usiadłam i czekałam na ich ruch, przypominając sobie na wszelki wypadek wszystkie lekcje Szepczącego Wiatru dotyczące walki. W końcu odpowiedzieli.
<Czapla Łapo? Błękitna Łapo? Spleciona Łapo?>
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz