BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Klan Burzy znów stracił lidera przez nieszczęśliwy wypadek, zabierając ze sobą dodatkową dwójkę kotów podczas ataku lisów. Przywództwo objął Króliczy Nos, któremu Piaszczysta Zamieć oddał swoje ówczesne stanowisko, na zastępcę klanu wybrana natomiast została Przepiórczy Puch. Wiele kotów przyjęło informację w trudny sposób, szczególnie Płomienny Ryk, który tamtego feralnego dnia stracił kotkę, którą uważał za matkę

W Klanie Klifu

Wojna z Klanem Wilka i samotniczkami zakończyła się upokarzającą porażką. Klan Klifu stracił wielu wojowników – Miedziany Kieł, Jerzykową Werwę, Złotą Drogę oraz przywódczynię, Liściastą Gwiazdę. Nie obyło się również bez poważnych ran bitewnych, które odnieśli Źródlana Łuna, Promieniste Słońce i Jastrzębi Zew. Klan Wilka zajął teren Czarnych Gniazd i otaczającego je lasku, dołączając go do swojego terytorium. Klan Klifu z podkulonym ogonem wrócił do obozu, by pochować zmarłych, opatrzeć swoje rany i pogodzić się z gorzką świadomością zdrady – zarówno tej ze strony samotniczek, które obiecywały im sojusz, jak i członkini własnego Klanu, zabójczyni Zagubionego Obuwika i Melodyjnego Trelu, Zielonego Wzgórza. Klifiakom pozostaje czekać na decyzje ich nowego przywódcy, Judaszowcowej Gwiazdy. Kogo kocur mianuje swoim zastępcą? Co postanowi zrobić z Jagienką i Zielonym Wzgórzem, której bezpieczeństwa bez przerwy pilnuje Bożodrzewny Kaprys, gotowa rzucić się na każdego, kto podejdzie zbyt blisko?

W Klanie Nocy

Ostatni czas nie okazał się zbyt łaskawy dla Nocniaków. Poza nowo odkrytymi terenami, którym wielu pozwoliły zapomnieć nieco o krwawej wojnie z samotnikami, przodkowie nie pobłogosławili ich niemalże niczym więcej. Niedługo bowiem po zakończeniu eksploracji tajemniczego obszaru, doszło do tragedii — Mątwia Łapa, jedna z księżniczek, padła ofiarą morderstwa, którego sprawcy jak na razie nie odkryto. Pośmiertnie została odznaczona za swoje zasługi, otrzymując miano Mątwiego Marzenia. Nie złagodziło to jednak bólu jej bliskich po stracie młodej kotki. Nie mieli zresztą czasu uporać się z żałobą, bo zaledwie kilka wschodów słońca po tym przykrym wydarzeniu, doszło do prawdziwej katastrofy — powodzi. Dotąd zaufany żywioł odwrócił się przeciw Klanowi Nocy, porywając ze sobą życie i zdrowie niejednego kota, jakby odbierając zapłatę za księżyce swej dobroci, którą się z nimi dzielił. Po poległych pozostały jedynie szczątki i pojedyncze pamiątki, których nie zdołały porwać fale przed obniżeniem się poziomu wód, w konsekwencji czego następnego ranka udało się trafić na wiele przykrych znalezisk. Pomimo ciężkiej, ponurej atmosfery żałoby, wpływającej na niemalże wszystkich Nocniaków, normalne życie musiało dalej toczyć się swoim naturalnym rytmem.
Przeniesiono się więc do tymczasowego schronienia w lesie, gdzie uzupełniono zniszczone przez potop zapasy ziół oraz zwierzyny i zregenerowano siły. Następnie rozpoczęła się odbudowa poprzedniego obozu, która poszła dość sprawnie, dzięki ogromnemu zaangażowaniu i samozaparciu członków klanu — w pracach renowacyjnych pomagał bowiem niemalże każdy, od małego kocięcia aż po członków starszyzny. W konsekwencji tego, miejsce to podniosło się z ruin i wróciło do swojej dawnej świetności. Wciąż jednak pewne pozostałości katastrofy przypominają o niej Nocniakom, naruszając ich poczucie bezpieczeństwa. Zwłaszcza z krążącymi wśród kotów pogłoskami o tym, że powódź, która ich nawiedziła, nie była czymś przypadkowym — a zemstą rozchwianego żywiołu, mszczącego się na nich za śmierć członkini rodu. W obozie więc wciąż panuje niepokój, a nawet najmniejszy szmer sprawia, że każdy z wojowników machinalnie stroszy futro i wzmaga skupienie, obawiając się kolejnego zagrożenia.

W Klanie Wilka

Ostatnio dzieje się całkiem sporo – jedną z ważniejszych rzeczy jest konflikt z Klanem Klifu, powstały wskutek nieporozumienia. Wszystko przez samotniczkę imieniem Terpsychora, która przez swoją chęć zemsty, wywołała wojnę między dwoma przynależnościami. Nie trwała ona długo, ale z całą pewnością zostawiła w sercach przywódców dużo goryczy i niesmaku. Wszystko wskazuje na to, że następne zgromadzenie będzie bardzo nerwowe, pełne nieporozumień i negatywnych emocji. Mimo tego Klan Wilka wyszedł z tego starcia zwycięsko – odebrali Klifiakom kilka kotów, łącznie z ich przywódczynią, a także zajęli część ich terytorium w okolicy Czarnych Gniazd.
Jednak w samym Klanie Wilka również pojawiły się problemy. Pewnego dnia z obozu wyszli cali i zdrowi Zabłąkany Omen i jego uczennica Kocankowa Łapa. Wrócili jednak mocno poobijani, a z zeznań złożonych przez srebrnego kocura, wynika, że to młoda szylkretka była wszystkiemu winna. Za karę została wpędzona do izolatki, gdzie spędziła kilka dni wraz ze swoją matką, która umieszczona została tam już wcześniej. Podczas jej zamknięcia, Zabłąkany Omen zmarł, lecz jego śmierć nie była bezpośrednio powiązana z atakiem uczennicy – co jednak nie powstrzymało największych plotkarzy od robienia swojego. W obozie szepczą, że Kocankowa Łapa przynosi pecha i nieszczęście. Jej drugi mentor, wybrany po srebrnym kocurze, stracił wzrok podczas wojny, co tylko podsyca te domysły. Na szczęście nie wszystko, co dzieje się w klanie jest złe. Ostatnio do ich żłobka zawitała samotniczka Barczatka, która urodziła Wilczakom córeczkę o imieniu Trop – a trzy księżyce później narodził się także Tygrysek (Oba kociaki są do adopcji!).

W Owocowym Lesie

Straszliwy potwór, który terroryzował społeczność w końcu został pokonany. Owocniaki nareszcie mogą odetchnąć bez groźby w postaci szponów sępa nad swoimi głowami. Nie obeszło się jednak bez strat – oprócz wielu rannych, życie w walce z ptakiem stracili Maślak, Skałka, Listek oraz Ślimak. Od tamtej pory życie toczy się spokojnie, po malutku... No, prawie. Jednego z poranków wszystkich obudziła kłótnia Ambrowiec i Chrząszcza, kończąca się prośbą tej pierwszej w stronę liderki, by Sówka wygnała jej okropnego partnera. Stróżka nie spodziewała się jednak, że końcowo to ona stanie się wygnańcem. Zwyzywała przywódczynię i zabrała ze sobą trójkę swych bliskich, odchodząc w nieznane. Na szczęście luki szybko zapełniły się dzięki kociakom, które odnalazły dwa patrole – żłobek pęka w szwach ku uciesze królowej Kajzerki i lekkim zmartwieniu rządzących. Gęb bowiem przybywa, a zwierzyny ubywa...

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty


Znajdki w Owocowym Lesie!
(jedno wolne miejsce!)

Znajdki w Klanie Klifu!
(jedno wolne miejsce!)

Zmiana pory roku już 14 września, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

17 lutego 2014

ASTROWY PORANEK

Autor grafiki: Pianka#3071 (discord)
OGÓLNE
ASTROWY PORANEK
*Poprzednie imiona: Aster>Astrowa Łapa
Płeć: Kotka
Orientacja: 
Przynależność: Klan Nocy
Ranga: Wojownik

- - - -

Właściciel: Postać NPC (Autor: Pianka#3071, Opiekun: Wierzba#9005)
  Upomnienia: Postać NPC
CHARAKTERYSTYKA

APARYCJA
Opis ogólny - Natura nie poskąpiła jej wdzięku. Kotka ma jasnoszare futro, jasnorude łatki na nim i to wszystko pokryte czarnymi i rudymi tygrysimi pręgami. Na domiar tego, łapy, brzuch, pierś, szyja oraz szczęka kotki są skąpane w bieli. Na swoim cudownym pyszczku ma jeszcze różowy nosek i parę błękitnych ocząt. Do wszystkiego dochodzi jeszcze długa, błyszcząca sierść. Te cechy sprawiają, że smukła i wysoka Aster nie tylko uważa, ale również w oczach innych uchodzi za piękną. Niestety, to wszystko to tylko przykrywka. Pod tym wszystkim kryje się wychudzone, tykowate ciało które jeszcze jakimś cudem stoi na słabych nóżkach. Je tylko tyle, aby przeżyć, bo przecież niedopuszczalnym jest aby kotka była gruba. Od niepamiętnych czasów testuje (oczywiście nie na sobie) różne ziołowe papki na kondycję sierści, które nie zawsze działają, ale częste mycie i czesanie kłaków również robią swoje. Brzydzi się brudu.
Cechy szczególne - brak
Kolor sierści -  czarny srebrny tortie bicolor pręgowany tygrysio
Długość sierści - długa
Kolor oczu - niebieskie

CHARAKTER
 
Dama dworu. Patrzy na wszystkich wyniośle i porusza się z gracją, tak aby każdy mógł ją podziwiać. Fałszywa przyjaciółka, która obgaduje za plecami i nie ma za grosz lojalności. Dumna jak paw, pewna siebie jak orzeł, głośna jak gęś i groźna jak jastrząb. Ma wysokie ego i samoocenę, nigdy nie była uległa i zawsze musi mieć własne zdanie, czasem tylko po to aby je mieć. Lubi się kłócić i nie przepuści takowej okazji. Asterka nigdy nie wyrosła (i nie zanosi się na to w przyszłości) z tej dziecięcej fazy, kiedy uważa siebie za głównego bohatera a innych za tło w JEJ historii. Dlatego też nie ma oporów przed wyśmiewaniem się ze słabszych i mieszania ich z błotem. Wszystkie uwagi ignoruje lub zbywa strofujące ją koty syknięciami. Nic sobie nie robi z kar które inni na nią nakładają, ale bądźmy szczerzy, kto chciałby ją karać wszyscy? Kiedy może to podlizuje się ważniejszym rangom i szanowanym kotom. Wbrew tego co można wywnioskować jest naprawdę inteligentna i szybko się uczy. Wie w danych sytuacjach na co może sobie pozwolić, a na co nie. Gdy nikt nie patrzy potrafi zrobić dosłownie wszystko a później machać rzęsami mając nadzieję na pozytywne zakończenie. Najbardziej do męczenia upodobała sobie Popiołkę. Jak już wspominałam, lubi sobie podpatrzeć i nawet poeksperymentować z ziołami. Interesuje ją to, że takie paprochy mogą sprawić że jej futerko stanie się piękne i błyszczące bądź zyska miękkość godną królowej. Chodzi do medyków i często się o to pyta.
Oprócz tego jest jeszcze druga strona medalu. Od niepamiętnych czasów kotka cierpi na anoreksję i maksymalnie się wychudza, aby czuć się lepiej. Uważa to za normalną część życia, a koty które tak nie mają uznaje za dziwne, sama nie wiedząc że to choroba.


MORALNOŚĆ

TEST

CIEKAWOSTKI

TEST

UMIEJĘTNOŚCI

Poziom medyczny: --
Poziom wojownika: IV
Słabe strony: 
Mocne strony: 

RELACJE

RODZINA

Rodzeństwo - Złote Runo(*), Szafirowy Blask, Bławatkowy Potok(*) , Miodek (*)- mogą co najwyżej stać w jej cieniu, to ONA jest najlepsza. Uwielbia się z nimi spierać i szczerze wolałaby aby nie istnieli 
Partner - Mimo, że uwielbia towarzystwo kocurów uważa że żaden nie jest godzien takiej bomby jak ona
Potomstwo - Ma rodzić w bólach krzyczące bobasy? Może je co najwyżej spalić albo utopić.

INNE

Bliscy - 
Wrogowie - 
SZKOLENIE

Mentor - Chore Ucho (*)
Uczniowie obecni - ///
Uczniowie dawni - Daliowy Potok,  Cedrowa Rozwaga 
HISTORIA
Urodzona w Klanie Nocy jako niechciane dziecko Wieczornikowego Wzgórza i przepustka dla Puszystego Futra.

Posted by
.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)