*skip do teraz*
Kocur wracał z treningu zmęczony. Nie sądził nigdy, że będzie trenował ucznia. By Jesionowa Gwiazda mu tak ufał był zdziwiony. Do tego jego uczeń był dzieckiem jej dawnej mentorki. Tej chciał pokazać, że wyszkoli jej dziecko jak najlepiej i jest godnym wojownikiem. Nawet, jak nikt od niego, tego nie wymagał czuł taką potrzebę. Chociaż przeprowadził już kilka treningów dalej nie wiedział, co ma zrobić, by jego uczeń nic sobie nie zrobił. Nie miał najłatwiej, bo Skoczna Łapa był bardzo energiczny. Sam Zbożowe Pole uważał, że trochę za. Modlił się do gwiezdnym, by jego uczeń przestał tak dużo się ruszać, bo się o niego bał. W końcu co się stanie jak podczas treningu wpadnie do rzeki, a on nie zdąży po niego wejść? Albo będzie próbował wejść na drzewo i sobie coś zrobi. Miał dużo-czarnych scenariuszy.
– Skoczna Łapo idź odpocznij, dobrze radziłeś sobie dzisiaj na treningu. – powiedział spokojnie. Niebieski uczeń tylko kiwnął głową na znak zrozumienia.
– A co jutro będziemy robić na treningu? – Bury popatrzył na niego zdziwiony, nie miał zbytnio pojęcia co miał zrobić. W głowie pojawiła mu się jedna myśl.
– To niespodzianka, a teraz odpocznij, bo ee nie będziesz mieć siły! Jeśli chcesz być wojownikiem musisz umieć odpoczywać. – powiedział, dodając drugie zdanie po chwili. Nie chciał usłyszeć odpowiedzi “Ja mogę dziś jeszcze pójść na ten trening!” a była duża szansa, że ona się pojawi.
– Niespodzianka?
– Tak. I nie dostaniesz jej, jak nie pójdziesz w tej chwili odpocząć. – Machnął ogonem już zmęczony. Dopiero teraz uczeń odszedł. Bicolor nie miał nic do syna Puszystego Futra tylko czasami denerwowało go jak ten nie chciał iść odpocząć. Odetchnął i skierował się do legowiska medyków. Nie było mu nic, po prostu chciał się zapytać Kaczego Pióra, na co powinien uważać na treningu. Przez chwilę przeszło mu przez myśl, że kocur może być zajęty, bo sam miał ucznia, jednak bury liczył na szczęście. Wszedł do legowiska z ziołami, wciągając nosem. Nie przepadał za tym zapachem.
– Dzień Dobry? – powiedział, rozglądając się. – Kacze Pióro? Jesteś?
– Ta jestem. – odpowiedział mu niechętnie rudy.
– Powiesz mi co mogę, a co nie robić na treningach z moim uczniem? – powiedział dumnie tym, że ma ucznia. I to własnego! – Nie chcę by był chory albo by coś złamał. Jestem odpowiedzialny jak pewnie wiesz.
<Kacze Pióro?>
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz