BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Klan Burzy znów stracił lidera przez nieszczęśliwy wypadek, zabierając ze sobą dodatkową dwójkę kotów podczas ataku lisów. Przywództwo objął Króliczy Nos, któremu Piaszczysta Zamieć oddał swoje ówczesne stanowisko, na zastępcę klanu wybrana natomiast została Przepiórczy Puch. Wiele kotów przyjęło informację w trudny sposób, szczególnie Płomienny Ryk, który tamtego feralnego dnia stracił kotkę, którą uważał za matkę

W Klanie Klifu

Wojna z Klanem Wilka i samotniczkami zakończyła się upokarzającą porażką. Klan Klifu stracił wielu wojowników – Miedziany Kieł, Jerzykową Werwę, Złotą Drogę oraz przywódczynię, Liściastą Gwiazdę. Nie obyło się również bez poważnych ran bitewnych, które odnieśli Źródlana Łuna, Promieniste Słońce i Jastrzębi Zew. Klan Wilka zajął teren Czarnych Gniazd i otaczającego je lasku, dołączając go do swojego terytorium. Klan Klifu z podkulonym ogonem wrócił do obozu, by pochować zmarłych, opatrzeć swoje rany i pogodzić się z gorzką świadomością zdrady – zarówno tej ze strony samotniczek, które obiecywały im sojusz, jak i członkini własnego Klanu, zabójczyni Zagubionego Obuwika i Melodyjnego Trelu, Zielonego Wzgórza. Klifiakom pozostaje czekać na decyzje ich nowego przywódcy, Judaszowcowej Gwiazdy. Kogo kocur mianuje swoim zastępcą? Co postanowi zrobić z Jagienką i Zielonym Wzgórzem, której bezpieczeństwa bez przerwy pilnuje Bożodrzewny Kaprys, gotowa rzucić się na każdego, kto podejdzie zbyt blisko?

W Klanie Nocy

Ostatni czas nie okazał się zbyt łaskawy dla Nocniaków. Poza nowo odkrytymi terenami, którym wielu pozwoliły zapomnieć nieco o krwawej wojnie z samotnikami, przodkowie nie pobłogosławili ich niemalże niczym więcej. Niedługo bowiem po zakończeniu eksploracji tajemniczego obszaru, doszło do tragedii — Mątwia Łapa, jedna z księżniczek, padła ofiarą morderstwa, którego sprawcy jak na razie nie odkryto. Pośmiertnie została odznaczona za swoje zasługi, otrzymując miano Mątwiego Marzenia. Nie złagodziło to jednak bólu jej bliskich po stracie młodej kotki. Nie mieli zresztą czasu uporać się z żałobą, bo zaledwie kilka wschodów słońca po tym przykrym wydarzeniu, doszło do prawdziwej katastrofy — powodzi. Dotąd zaufany żywioł odwrócił się przeciw Klanowi Nocy, porywając ze sobą życie i zdrowie niejednego kota, jakby odbierając zapłatę za księżyce swej dobroci, którą się z nimi dzielił. Po poległych pozostały jedynie szczątki i pojedyncze pamiątki, których nie zdołały porwać fale przed obniżeniem się poziomu wód, w konsekwencji czego następnego ranka udało się trafić na wiele przykrych znalezisk. Pomimo ciężkiej, ponurej atmosfery żałoby, wpływającej na niemalże wszystkich Nocniaków, normalne życie musiało dalej toczyć się swoim naturalnym rytmem.
Przeniesiono się więc do tymczasowego schronienia w lesie, gdzie uzupełniono zniszczone przez potop zapasy ziół oraz zwierzyny i zregenerowano siły. Następnie rozpoczęła się odbudowa poprzedniego obozu, która poszła dość sprawnie, dzięki ogromnemu zaangażowaniu i samozaparciu członków klanu — w pracach renowacyjnych pomagał bowiem niemalże każdy, od małego kocięcia aż po członków starszyzny. W konsekwencji tego, miejsce to podniosło się z ruin i wróciło do swojej dawnej świetności. Wciąż jednak pewne pozostałości katastrofy przypominają o niej Nocniakom, naruszając ich poczucie bezpieczeństwa. Zwłaszcza z krążącymi wśród kotów pogłoskami o tym, że powódź, która ich nawiedziła, nie była czymś przypadkowym — a zemstą rozchwianego żywiołu, mszczącego się na nich za śmierć członkini rodu. W obozie więc wciąż panuje niepokój, a nawet najmniejszy szmer sprawia, że każdy z wojowników machinalnie stroszy futro i wzmaga skupienie, obawiając się kolejnego zagrożenia.

W Klanie Wilka

Ostatnio dzieje się całkiem sporo – jedną z ważniejszych rzeczy jest konflikt z Klanem Klifu, powstały wskutek nieporozumienia. Wszystko przez samotniczkę imieniem Terpsychora, która przez swoją chęć zemsty, wywołała wojnę między dwoma przynależnościami. Nie trwała ona długo, ale z całą pewnością zostawiła w sercach przywódców dużo goryczy i niesmaku. Wszystko wskazuje na to, że następne zgromadzenie będzie bardzo nerwowe, pełne nieporozumień i negatywnych emocji. Mimo tego Klan Wilka wyszedł z tego starcia zwycięsko – odebrali Klifiakom kilka kotów, łącznie z ich przywódczynią, a także zajęli część ich terytorium w okolicy Czarnych Gniazd.
Jednak w samym Klanie Wilka również pojawiły się problemy. Pewnego dnia z obozu wyszli cali i zdrowi Zabłąkany Omen i jego uczennica Kocankowa Łapa. Wrócili jednak mocno poobijani, a z zeznań złożonych przez srebrnego kocura, wynika, że to młoda szylkretka była wszystkiemu winna. Za karę została wpędzona do izolatki, gdzie spędziła kilka dni wraz ze swoją matką, która umieszczona została tam już wcześniej. Podczas jej zamknięcia, Zabłąkany Omen zmarł, lecz jego śmierć nie była bezpośrednio powiązana z atakiem uczennicy – co jednak nie powstrzymało największych plotkarzy od robienia swojego. W obozie szepczą, że Kocankowa Łapa przynosi pecha i nieszczęście. Jej drugi mentor, wybrany po srebrnym kocurze, stracił wzrok podczas wojny, co tylko podsyca te domysły. Na szczęście nie wszystko, co dzieje się w klanie jest złe. Ostatnio do ich żłobka zawitała samotniczka Barczatka, która urodziła Wilczakom córeczkę o imieniu Trop – a trzy księżyce później narodził się także Tygrysek (Oba kociaki są do adopcji!).

W Owocowym Lesie

Straszliwy potwór, który terroryzował społeczność w końcu został pokonany. Owocniaki nareszcie mogą odetchnąć bez groźby w postaci szponów sępa nad swoimi głowami. Nie obeszło się jednak bez strat – oprócz wielu rannych, życie w walce z ptakiem stracili Maślak, Skałka, Listek oraz Ślimak. Od tamtej pory życie toczy się spokojnie, po malutku... No, prawie. Jednego z poranków wszystkich obudziła kłótnia Ambrowiec i Chrząszcza, kończąca się prośbą tej pierwszej w stronę liderki, by Sówka wygnała jej okropnego partnera. Stróżka nie spodziewała się jednak, że końcowo to ona stanie się wygnańcem. Zwyzywała przywódczynię i zabrała ze sobą trójkę swych bliskich, odchodząc w nieznane. Na szczęście luki szybko zapełniły się dzięki kociakom, które odnalazły dwa patrole – żłobek pęka w szwach ku uciesze królowej Kajzerki i lekkim zmartwieniu rządzących. Gęb bowiem przybywa, a zwierzyny ubywa...

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty


Miot w Klanie Klifu!
(jedno wolne miejsce!)

Miot w Klanie Wilka!
(jedno wolne miejsce!)

Miot w Klanie Burzy!
(Brak wolnych miejsc!)

Zmiana pory roku już 3 sierpnia, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

31 maja 2021

Od Mleczowej Łapy CD Leszczynowej Bryzy

Mleczowa Łapa z zafascynowaniem podążał za swoim nowym mentorem. Sprawiał wrażenie bardzo miłego, odważnego oraz mądrego wojownika. Liliowemu przeszło przez myśl, że kiedyś chciałby być taki jak Leszczynowa Bryza - cierpliwy, inteligentny oraz wesoły. W dodatku wspomniał o nauce o ziołach, a taka wiedza z pewnością będzie przydatna w życiu.
-Oczywiście, że tak!- odpowiedział mu natychmiast kocurek z ożywieniem w głosie. Przez głowę przeleciały mu wszystkie słowa, jakie kiedykolwiek niebieska skierowała w jego stronę. Uśmiechnął się szerzej. - Mama często opowiadała, że istnieją cztery klany: Wilka, Burzy, Klifu i Nocy. Niemal codziennie powtarzała też, że gdy dorosnę to mam przestrzegać kodeksu, bo inaczej Klan Gwiazd będzie na mnie zły. – Mleczowa Łapa starał się powiedzieć rudemu wszystkie informacje, które zapamiętał z powieści Jastrzębiego Podmuchu.
-W porządku – pokiwał głową. – Czyli nie wspominała ci, jakie zasady znajdują się w kodeksie? – dopytał.
-Nie kojarzę, aby o tym mówiła.- Uczeń westchnął i obrócił głowę, spoglądając w bok. Widział co chwilę nowe rodzaje drzew i krzaków, co bardzo go fascynowało i sprawiało, że coraz większa energia rozpierała go od środka. Nie mógł już się doczekać ich pierwszego, prawdziwego treningu oraz nauki nowych umiejętności. Wyobrażał już siebie polującego na różne małe zwierzęta. Spojrzał na swojego mentora z wyczekiwaniem, aż ten dokładniej zapozna go z zasadami Kodeksu. Chciał zrozumieć jak najwięcej, by nigdy nie podpaść kotom z góry i by wieść bezpieczny żywot na ziemi.
 -Przede wszystkim musisz bronić swojego klanu, nawet gdybyś miał przy tym zginąć – westchnął cicho rudy, uważnie przyglądając się uczniowi, by sprawdzić, czy ten nie jest rozproszony. Zapewne nie chciał na start przestraszyć go możliwością śmierci, ale musiał zapoznać go z tym punktem. – Poza tym, tak w wielkim skrócie, to zawsze po polowaniach, które zresztą nie mogą być prowadzone na terytoriach innych klanów, trzeba zanieść zdobycze do królowych oraz starszyzny. – Leszczynowa Bryza zrobił na chwilę przerwę, chcąc się upewnić, że liliowy go słucha – Cóż, to i tak chyba najważniejsze zasady z kodeksu wojownika, które póki co musisz znać. Chodźmy dalej. – Mleczowa Łapa dogonił wojownika i szli powoli przez las.
 -Wydajesz się bardzo fajny!- powiedział szczerze Mleczyk. Po tych kilkunastu minutach spędzonych z mentorem czuł się w jego otoczeniu swobodnie i bezpiecznie, więc chciał, by ten znał jego zdanie – Kiedy pójdziemy na pierwsze polowanie? – zapytał po chwili z wielką nadzieją w głosie. Pragnął już pochwalić się przed swoim rodzeństwem, matką oraz innymi wojownikami, że już potrafi zabić jakiekolwiek zwierzę.
 -Spokojnie, Mleczowa Łapo! – rzucił z uśmiechem rudy – Zdążysz jeszcze dużo razy upolować myszy bądź ptaki!
Pręgowany tylko cicho miauknął, pragnąc już uczyć się nowych rzeczy. Owszem, wszystko wokół niego bardzo go ciekawiło, jednak nie mógł się doczekać prawdziwych treningów, aby stać się wojownikiem. Wiedział, że poznanie terenów i sama teoria są niezbędne, ale nie mógł ukryć zafascynowania praktycznymi czynnościami.
 - Dobrze, to… co mi jeszcze dzisiaj wyjaśnisz? – spytał, starając się skupić całą swą uwagę na mentorze i ignorować otoczenie, które go momentami rozpraszało.

 <Leszczynowa Bryzo?>
Posted by
.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)