Obserwował jak z nieba leją się strugi deszczu. Brzoskwiniowa Bryza nadal była obrażona. Nie mógł uwierzyć, że minęło już tyle księżyców, a ona nadal wierzyła w to, że ją zdradził! To przecież były kłamstwa! To, że wybrał na zastępcę Zbożowy Kłos nie oznaczało, że mieli się ku sobie! Czy na starość tak wszystkim odwala? Westchnął i znów skupił się na zachmurzonym niebie. Niedługo kolejne zgromadzenie. Ciekawe czy Lwia Gwiazda powróci do tematu zabójstwa ich wojownika przez Orzech. Kotka pracowała całe dnie, budując wały, które przez coraz częstsze opady, zsuwały się nieco w dół. Była to dodatkowa robota, ale lepsza niż wygnanie. Bo oczywiście gdyby coś takiego się powtórzyło, to nie byłby już taki litościwy. Na razie jednak kotka w miarę sobie radziła. Nie narzekała. To dobrze. Wiedziała, że zasłużyła na swoją karę. Może daj Klanie Gwiazdy już nigdy nie zabiję!
Jesiotrowa Łuska wrócił z córką ze spaceru. Pewnie chciał spędzić z nią więcej czasu. Ostatnio skręcił sobie łapę i przez kilka dni koczował u brata, który chyba nie był zadowolony, że musiał go leczyć. Widział jak syn rozpieszcza Żabią Łapę, chcąc aby miała jak najszczęśliwsze dzieciństwo. Wychodziło jednak na to, że jego wnuczka nadal nie była pewna co do otaczającego ją świata. Tak wyrosła, a mu nadal przypominała kocię zagubione we mgle.
- No hej super przywódco! To co? Dzisiaj mianujesz mnie swoim zastępcą tak? - Usłyszał przy swoim uchu nieznośny głos. Ah... Ile on by dał, żeby kocur się od niego odczepił! Ostatnio dobrze mu szło ignorowanie Ognistego Języka, lecz dzisiaj najwyraźniej miał pecha. Spojrzał na niego zmęczonym wzrokiem. Co jak co, ale kłótnie rodzinne odbiły się porządnie na jego samopoczuciu. Znów zaczął brać kocimiętkę. Małe ilości, aby nie odlecieć za bardzo i nie wygłupić się przed klanem. Tylko takie, aby zapomnieć o problemach. A ich było coraz więcej!
- Nie, Ognisty Języku - powtórzył już któryś set raz. - Zbożowy Kłos jest zastępcą i nim pozostanie - uświadomił go.
- To przez to, że macie się ku sobie, tak?
Zjeżył sierść na karku i wyszczerzył kły. Takie zachowanie najwyraźniej zdziwiło wojownika, który wybauszył oczy.
- Nie! Nie mamy się ku sobie! To plotki! - warknął.
Ile on by dał, aby znaleźć tego, który te bzdety rozpowiedział! Z chęcią zaorałby mu skórę! Niestety... Wieści o tym kto to, nie dotarły do jego uszu. Za dobrze się ukrywał... Albo ktoś mu pomagał. Nie miał sił o tym teraz myśleć. Potarł łapą czoło, krzywiąc pysk.
- Posłuchaj... Czy jak dam ci ucznia to przestaniesz za mną chodzić? - zapytał. Może gdyby mu dał pod opiekę jakiegoś wychowanka, to mu trułby tyłek? Chociaż martwił się o jedno. Że kocur wychowa malucha na swoją kopię. Tego by chyba nie zniósł.
- Nie mogę obiecać, ale byłoby miło. - Uśmiechnął się szeroko. Pewnie długo czekał na ten dzień.
- Jak nie masz co robić idź zobacz jak idzie praca Orzechowi. - Wskazał kocurowi kierunek, w którym udała się kotka. Czarny spojrzał tam, a następnie zerwał się na równe łapy.
- Jasne! Będę ją nadzorować! - Po czym odbiegł zadowolony, że robił coś co mogło przybliżyć go do zostania zastępcą.
Widać było, że też był po kuracji u Smutnej Ciszy... Lekko kulał, a na ogonie miał opatrunek z pajęczyn. Chyba powinien zapytać co się mu stało, ale nie chciał. Jeszcze będzie mu truł tyłek przez resztę dnia, a tak już sobie poszedł.
Odwrócił się i zniknął ponownie w swoim legowisku. Nie zorientował się, że czyjś wzrok obserwował go uważnie, przez ten cały czas...
Wyleczeni: Jesiotrowa Łuska, Ognisty Język
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz