BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Klan Burzy znów stracił lidera przez nieszczęśliwy wypadek, zabierając ze sobą dodatkową dwójkę kotów podczas ataku lisów. Przywództwo objął Króliczy Nos, któremu Piaszczysta Zamieć oddał swoje ówczesne stanowisko, na zastępcę klanu wybrana natomiast została Przepiórczy Puch. Wiele kotów przyjęło informację w trudny sposób, szczególnie Płomienny Ryk, który tamtego feralnego dnia stracił kotkę, którą uważał za matkę

W Klanie Klifu

Plotki w Klanie Klifu mimo upływu czasu wciąż się rozprzestrzeniają. Srokoszowa Gwiazda stracił zaufanie części swoich wojowników, którzy oskarżają go o zbrodnie przeciwko Klanowi Gwiazdy i bycie powodem rzekomego gniewu przodków. Złość i strach podsycane są przez Judaszowcowy Pocałunek, głoszącego słowo Gwiezdnych, i Czereśniową Gałązkę, która jako pierwsza uznała przywódcę za powód wszystkich spotykających Klan Klifu katastrof. Srokoszowa Gwiazda - być może ze strachu przed dojściem Judaszowca do władzy - zakazał wybierania nowych radnych, skupiając całą władzę w swoich łapach. Dodatkowo w okolicy Złotych Kłosów pojawili się budujący coś Dwunożni, którzy swoimi hałasami odstraszają zwierzynę.

W Klanie Nocy

doszło do ataku na książęta, podczas którego Sterletowa Łapa utracił jedną z kończyn. Od tamtej pory między samotnikami a Klanem Nocy, trwa zawzięta walka. Zgodnie z zeznaniami przesłuchiwanych kotów, atakujący ich klan samotnicy nie są zwykłymi włóczęgami, a zorganizowaną grupą, która za cel obrała sobie sam ród władców. Wojownicy dzień w dzień wyruszają na nieznane tereny, przeszukując je z nadzieją znalezienia wskazówek, które doprowadzą ich do swych przeciwników. Spieniona Gwiazda, która władzę objęła po swej niedawno zmarłej matce, pracuje ciężko każdego wschodu słońca, wraz z zastępczyniami analizując dostarczane im wieści z granicy.
Niestety, w ostatnich spotkaniach uczestniczyć mogła jedynie jedna z jej zastępczyń - Mandarynkowe Pióro, która tymczasowo przejęła obowiązki po swej siostrze, aktualnie zajmującej się odchowaniem kociąt zrodzonych z sojuszu Klanu Nocy oraz Klanu Wilka.

W Klanie Wilka

Kult Mrocznej Puszczy w końcu się odzywa. Po księżycach spędzonych w milczeniu i poczuciu porzucenia przez własną przywódczynię, decydują się wziąć sprawy we własne łapy. Ciężko jest zatrzymać zbieraną przez taki czas gorycz i stłumienie, przepełnione niezadowoleniem z decyzji władzy. Ich modły do przodków nie idą na marne, gdyż przemawia do nich sama dusza potępiona, kryjąca się w ciele zastępczyni, Wilczej Tajgi. Sosnowa Igła szybko zdradza swą tożsamość i przyrównuje swych wyznawców do stóp. Dochodzi do udanego zamachu na Wieczorną Gwiazdę. Winą obarczeni zostają żądni zemsty samotnicy, których grupki już od dawna były mordowane przez kultystów. Nowa liderka przyjmuje imię Sosnowa Gwiazda, a wraz z nią, w Klanie Wilka następują brutalne zmiany, o czym już wkrótce członkowie mogli przekonać się na własne oczy. Podczas zgromadzenia, wbrew rozkazowi liderki, Skarabeuszowa Łapa, uczennica medyczki, wyjawia sekret dotyczący śmierci Wieczornej Gwiazdy. W obozie spotyka ją kara, dużo gorsza niż ktokolwiek mógłby sądzić. Zostaje odebrana jej pozycja, możliwość wychodzenia z obozu, zostaje wykluczona z życia klanowego, a nawet traci swe imię, stając się Głupią Łapą, wychowanką Olszowej Kory. Warto także wspomnieć, że w szale gniewu przywódczyni bezpowrotnie okalecza ciało młodej kotki, odrywając jej ogon oraz pokrywając jej grzbiet głębokimi szramami.

W Owocowym Lesie

Społecznością wstrząsnęła nagła i drastyczna śmierć Morelki. Jak donosi Figa – świadek wypadku, świeżo mianowanemu zwiadowcy odebrały życie ogromne, metalowe szczęki. W związku z tragedią Sówka zaleciła szczególną ostrożność na terenie całego klanu i zgłaszanie każdej ze śmiercionośnych szczęki do niej.
Niedługo później patrol składający się z Rokitnika, Skałki, Figi, Miodka oraz Wiciokrzewa natknął się na mrożący krew w żyłach widok. Ciało Kamyczka leżało tuż przy Drodze Grzmotu, jednak to głównie jego stan zwracał na siebie największą uwagę. Zmarły został pozbawiony oczu i przyozdobiony kwiatami – niczym dzieło najbardziej psychopatycznego mordercy. Na miejscu nie znaleziono śladów szarpaniny, dostrzeżono natomiast strużkę wymiocin spływającą po pysku kocura. Co jednak najbardziej przerażające – sprawca zdarzenia w drastyczny sposób upodobnił wygląd truchła do mrówki. Szok i niedowierzanie jedynie pogłębił fakt, że nieboszczyk pachniał… niedawno zmarłą Traszką. Sówka nakazała dokładne przeszukanie miejsca pochówku starszej, aby zbadać sprawę. Wprowadziła także nowe procedury bezpieczeństwa: od teraz wychodzenie poza obóz dozwolone jest tylko we dwoje, a w przypadku uczniów i ról niewalczących – we troje. Zalecana jest również wzmożona ostrożność przy terenach samotniczych. Zachowanie przywódczyni na pierwszy rzut oka nie uległo zmianie, jednak spostrzegawczy mogą zauważyć, że jej znany uśmiech zaczął ostatnio wyglądać bardzo niewyraźnie.

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty



Znajdki w Klanie Wilka!
(brak wolnych miejsc!)

Miot w Owocowym Lesie!
(jedno wolne miejsce!)

Zmiana pory roku już 30 marca, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

27 maja 2021

Od Nocnego Pióra Cd Ryjówki

 - Zaczekaj!- krzyknęła powoli wstając na łapy. Pamiętała co się stało wtedy podczas zgromadzenia. Teraz, dwa dni po tym, wciąż odczuwała skutki. Nie był to sam specyfik, również niewyspanie oraz głód. Podczas jako-takiego polowania, po prostu padła. Na ziemię, wprost zachwycając się swoją nowo nabytą wiedzą, że jednak koty mają więcej mięśni niż myślała. Ból odczuwała do tej pory, nawet ten, kiedy zepchnęli ją do dołu. A w ustach czuła tą wodę oraz wstyd. Miała ochotę uciec od wszystkiego, zamknąć się sama w czterech ścianach, bez nikogo, bez dalszego skrępowania. To nie było takie proste. Musiała dojść do domu, tam spróbować znaleźć coś jadalnego. Cokolwiek, byle zdatnego do jedzenia. Nie musiało być dobre. Chciała po prostu przestać czuć tych skrętów brzucha. Mogła dokładać dalej do szali, ale już dawno przeciążyła złość i rozpacz. Wszelkie pozytywy pozostawiła za sobą, ostatnim z nich było przyjście Ryjówki. Podziwiała kotkę, była szczęśliwa, że przy niej była choć dała się skompromitować. Kiedyś było jej trudno zdobyć się na bycie towarzyskim, a tu co? Wręcz uwielbiała spędzać z nią czas. Nie wiedziała tylko, czy tortie się to podobało. Raczej nie, z tego co widziała, ale… Dlaczego tu by stała? Dlaczego… By się nią… Opiekowała? Bo jak inaczej nazwać to jakże dziwne zachowanie? 
- Chodź no! J-ja wytłumaczę!- miauknęła (albo jęknęła) rozpaczliwie, próbując pozbierać się do kupy. Chwiała się na cienkich nogach, ledwo co wstała to już znowu leżała. Jeszcze raz ponowiła starania i tym razem już była przy sfrustrowanej szylkretce. 
- Co niby wytłumaczysz? Naćpałaś się kocimiętki debilu, co jest tłumaczyć?- już całkowicie zirytowana Ryjówka, prychnęła jej prosto w pysk. Skuliła się delikatnie.
- Przepraszam… Byłam bezmyślna, a-ale… Wybacz mi no!- głośniej dodała. Patrzyła prosto w ślepia towarzyszki. W jej brązowych oczach zabłysły iskierki. U koleżanki, która też posiadała patrzałki koloru kory, nie było widać niczego. Zawsze trudno jej było określić wyraz pyska samotniczki. Teraz starała się najwyraźniej opanować. Mogła z dumą przyznać, Ryjówka miała stalowe nerwy. Pewnie odpowie jej spokojniej niż wcześniej. W końcu, te jakże piękne słowa były prawdą. 
- Idę. Po prostu idę- już zdecydowanie ciszej powiedziała kotka, po czym ostentacyjnie się obróciła. Skierowała łapy w stronę przeciwną niż ona powinna obrać.
- Pa! Mam nadzieję, że…- pożegnała się Nocne Pióro, lecz przerwała. Czekoladowa tortie biegła dalej i dalej. Nawet się nie obróciła.
- Jeszcze się kiedyś spotkamy…- wyszeptała ze skruchą czarno-biała płaszcząc uszy. Westchnęła ciężko. Co ona sobie myślała? Kontakty z innymi najwyraźniej jej się nie udawały. Powoli powłócząc łapami, ruszyła ku miejscu, gdzie miała nadzieję, że był jej dom. Ale to wciąż nie był jej prawdziwy. Tylko przystanek. W drodze do końca.

***

przed wycieczką Ryjówki do ol

    Uśmiechnęła się delikatnie, z triumfem dzierżąc w pysku mysz. Chyba ze wszystkich sezonów, najbardziej lubiła Porę Opadających Liści. Było wciąż trochę zwierzyny, a pogoda zniewalająca. Kiedy korony drzew przybierały ciepłe odcienie, świat nagle stawał się taki magiczny. Nigdy o tym nie myślała, ale teraz podczas polowania, zdała sobie sprawę jak jest pięknie. Niesamowicie. A ta magia przyciągnęła jeszcze Ryjówkę! Poczuła jej zapach niedaleko krzaka dwa lisie ogony dalej. Obecnie szła za jej zapachem, obserwując otoczenie ze zmysłami w gotowości. Miała nadzieję, że nie zrobi coś źle. Dawno jej nie widziała, ten lekki “spór” wciąż nie został zakończony. Szczęście najwyraźniej sprzyjało na każdym kroku, bo tuż za krzakiem zauważyła tortie, dzierżącą swoją zdobycz, gołębia. Odetchnęła z ulgą. Nie umarła! Nie zniknęła! Tylko była tutaj!
- Hej… Co u ciebie? Dawno nie widziałam cię w tych stronach- zaczęła cichutko, podchodząc zestresowana do kotki.

<Ryjówko? Sry że tak późno >.<>
Posted by
.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)