Wyszedł na świat nie wiedząc co go na nim czeka. Dryfował w ciepłym miejscu, nieświadomy, że zrodził się po to, aby przedłużyć linię rudasów. Nie pozna ojca... ani nawet babci, choć ta będzie tuż obok. Był tylko on... no i ktoś jeszcze. Inne ciałko zderzyło się z nim w tej otchłani. Nie obchodziło go co to... czy raczej kto. Liczyło się bicie serca mamy, które zaczęło z każdą chwilą przyspieszać.
Bum, bum... bum, bum, bum... Poczuł dziwny ścisk i wypłynął na świat. Wydał z siebie żałosny pisk, kiedy ktoś pomagał mu w wydostaniu się z ochronnej bańki. Zimno... było tu tak zimno! Zaczął wiercić się i szybko kierować się ku cieple. Sierść mamy, jej zapach, to nakierowało go w dobrą stronę. Lizanie po ciele pobudzało jego ciałko do krążenia. Żył. Od razu złapał za sutek i zaczął pić. Pierwszy raz miał coś w pyszczku, co nie było wnętrzem mamy. To coś było smaczne i ciepłe. Rozgrzewało go, a na brzuchu ciążył przyjemny ciężar. Nie wiedział, że tuż obok posila się jego siostra. Wszystko było zasnute przez ciemność.
Taki stan trwał... długo. Jedzenie, drzemki, czyjeś ciałko przy nim. Lizanie po łebku, ciche głosy.
Dopiero, kiedy nieco przybrał na masie jego oczy powoli otworzyły się i pierwsze co rzuciło mu się w oczy to mama. Uśmiechnął się do niej, krocząc nieporadnie bliżej jej pyszczka.
- Uwwwwuuu - spróbował wykrzesać z siebie jakiekolwiek słowo. Coś co sprawi, że mama go zrozumie.
- Otworzyłeś oczy? - zwróciła się do niego, a jego oczka otworzyły się szerzej.
- Ma...ma... ooo... - Chyba go nie zrozumiała, bo zaczęła myć jego sierść. Nie chciał się kąpać! Nie teraz, kiedy wszystko widział i mógł poznawać nowe rzeczy! Pisnął z niezadowoleniem, wyrywając się z jej łap. Ale mama... jak mama... była silna.
- Widać, że to mały wojownik - czyjś obcy głos dotarł do jego uszu, przerywając jego starania. Skupił wzrok na starszej kotce, która przypatrywała mu się z dumą.
- To Piaskowa Gwiazda, nasza liderka - wytłumaczyła mama. - Szanuj ją.
Szanuj... nie miał pojęcia co to znaczy, ale w jej pysku brzmiało jak coś ważnego, więc pokiwał główką i znów skupił się na pani liderce.
- Wyszedł cudowny. Gratulację. Córeczka też piękna - miauknęła.
Córeczka? Rozejrzał się, dostrzegając siostrę, która jeszcze spała. Ona miała inne futerko od niego. Nawet od mamusi. Wyglądała bardziej jak pani liderka.
Jeszcze wtedy nie wiedział, co kremowa planuje i że zmieni postrzeganie przez niego świata diametralnie.
***
Pokiwał główką. Piaskowa Ścieżka siedziała w żłobku i uczyła go o życiu. Była... niczym jego druga mama. Nasycała go swoją mądrością, a w nim rosło to, co zasadziła. Zaczął gardzić nierudymi. Krzywił nosek i posyłał im wywyższające spojrzenia. Nawet siostrze! Skoro on był wzorem prawdziwego rudego kota, to oczywiste, że porównywał swoje futerko do innych, a Zmierzch była jakaś wypłowiała. Fuuuj! Musiało jej się coś stać czy coś. No i sam fakt, że kotka była miła dla innych kociaków ze żłobka, które nie były czyste, tylko zniesmaczał. Poznał też swoją dalszą rodzinę, w której... były same kotki. Naprawdę! Ciocia, druga ciocia, mama, siostra. A gdzie tata? Nie było. Mama nie chciała o nim mówić, przez co wpadał w złość. Jak mu nie powie? Mu? Ideałowi? Ale nie. Była uparta. Liderka również nie znała odpowiedzi na to, co ukrywa jego mama. Dziwił się czemu taka mądra, a nie była czystą rudą. Wpadł wtedy na wyjaśnienie tego problemu. Była ruda, ale na starość wyblakła! Czy i go to czeka? Oby nie! To byłby koszmar!
- Słuchasz mnie, Żar? - Wzrok kotki spoczął na nim, wiercąc w nim dziurę.
- Slucham! Ludy najlepsy! Ne ludy fuj! - powtórzył.
- Dobrze. - Widział, że była zadowolona. Lubił jak się cieszyła z tego, że pochłaniał jej słowa jak gąbka. Nie do każdego liderka chodziła i spędzała z nim czas. Czuł się wyróżniony.
- Pani lidelko? A Smiesch ne ucy se o ne ludych! Ona lubi wsystkich i jest miła - poskarżył na siostrę. Czyniła źle i trzeba było to zmienić.
- Nie martw się tym. Dorośnie do tego jak ty.
Dorośnie? Czyżby był już jak dorosły? Jego ego przez to wzrosło trzykrotnie. Mógł się teraz chwalić przed wszystkimi, że był duuużym kotem!
- Oby! Psynosi wstyd! - Wykrzywił pyszczek.
- Wracaj już do mamy - zadecydowała, wstając.
Jęknął. Nie chciał do mamy. Chciał uczyć się jeszcze o nierudych kotach! Ale wzrok liderki i jej decyzja pozostawały nieugięte. Z westchnięciem skierował się do mamy, kładąc się tuż obok śpiącej siostry. Yh... ciężko być jedynym kocurem w rodzinie... Jeszcze wybrańcem!
awww jaki uroczy wybraniec <3
OdpowiedzUsuń