Wślizgnąłem się z myszą do legowiska uczniów. Co jak co kara mentorki była BARDZO nieprzyjemna.
— Niby „Wilk”, a przydatny jak zdechły lis! — wyszydził któryś z uczniów. Nie wierzę. Czy naprawdę, jeśli zechciałbym pozbyć się wspomnienia o tym, musiałbym zapomnieć o nich? Jak w ogóle mogła roznieść, że jestem taki siaki i owaki! Już miałem zbliżać się do legowiska Niezapomiajkowej Łapy i ją siłą budzić, gdy nagle... Po prostu jej nie było! Powietrze! A w sumie, lepiej dla mnie, bo nie muszę się tą idiotką zajmować. Wspaniale, cudownie wręcz. Upuściłem zdechłą mysz przed łapami któregoś z uczniów i wyszedłem cicho. Teraz starszyzna. Poszedłem do Burzowego Serca i poprosiłem o mysią żółć.
— Będziesz musiał wyciągać im pchły, mam rację? — zaśmiał się medyk. Prychnąłem cicho na samą myśl o tej czynności i kiwnąłem głową. Złapałem mech nasączony medykamentem i zwróciłem się ku legowisku starszyzny. Fuj. Wstąpiłem do ich legowiska i oceniłem sierść starszych. Najwidoczniej najwięcej kleszczy miała Biała Sadzawka. Zbliżyłem się do jej białego futerka i zacząłem przykładać mech do kleszcza wbitego w jej futro. Złota Melodia uśmiechnęła się.
— Opowiedzieć ci historię o wojnach starożytnych klanów? — zaproponowała, a moje uszy jakby same zastrzygły. Dobra ma mnie. To mi się podoba.
— Jasne.. — mruknąłem, przykładając mysią żółć.
— Gdy jeszcze nasze klany jeszcze istniały, były cztery inne. Klan Pioruna, Klan Rzeki, Klan Wiatru oraz Klan Cienia. Pewnego dnia, klanom zagroziło wielkie niebezpieczeństwo. Tygrysia Gwiazda, potężny i niebezpieczny lider Klanu Cienia, sprowadził na terytoria grupę samotników znanych jako Klan Krwi, mając na celu zniszczyć wszystkie klany! Lider Klanu Cienia został zabity przez przywódcę grupy. A że Klan Krwi doszedł do terytorii klanów, chciał je odebrać siłą. I właśnie wtedy, gdy Klan Krwi już prawie wygrywał, Ognista Gwiazda, wspaniały lider Klanu Pioruna zaatakował lidera Klanu Krwi i zabił go, ocalając wszystkie klany. — opowiadała złota starsza. Ledwo co się obejrzałem, a już wszystkie kleszcze leżały na ziemi!
— Opowiesz mi coś o Tygrysiej Gwieździe? — spytałem.
— Niestety, młodziaku. Nikt nigdy mi o nim nie opowiadał. Słyszałam, że był wręcz niepokonany! Chyba był w stanie nawet pokonać sforę psów sam jeden! Niestety, swoją siłę prowadził w złą stronę... — miauknęła starsza, a ja zignorowałem jej ostatnie zdanie. Niepokonany... Tego mi trzeba...
— Całe szczęście odebrano mu życie — powiedziała kotka. Co mnie to, że zmienił się w trupa. Każdy kiedyś zdechnie. Zakończyłem wyjmować kleszcze z jej futerka. Gdyby tak każdy starszy opowiadał, o jakiej potędze kot może posiadać w jednej łapie.. A ciekawe jak silny ja mógłbym być! Już miałem zbliżać się do stosu, by coś sobie wziąć. Nie, nie mogę! Inaczej będę tu tkwić jeszcze dłużej. W końcu to tylko księżyc, prawda? Co może pójść źle? Tylko jeden, głupi księżyc. Skoro Niezapominajki nie ma, to może się pobawię? Zwróciłem wzrok ku legowisku uczniów. Nagle dojrzałem calico bawiącą się z płowym pointem. To była Zajęcza Łapa bawiąca się z Kasztanową Łapą.
— Czy ona mnie opuściła..? — Szepnąłem do siebie cicho zrezygnowany.
BLOGOWE WIEŚCI
BLOGOWE WIEŚCI
W Klanie Burzy
Po śmierci Różanej Przełęczy, Sójczy Szczyt wybrała się do Księżycowej Sadzawki wraz z Rumiankowym Zaćmieniem. Towarzyszyć im miała również Margaretkowy Zmierzch, która dołączyła do nich po czasie. Jakie więc było zaskoczenie, gdy ta wróciła niezwykle szybko cała zdyszana, próbując skleić jakieś sensowne zdanie. Z całości można było wywnioskować, że kotka widziała, jak Niknące Widmo zabił Sójczy Szczyt oraz Rumiankowe Zaćmienie. W obozie została przygotowana więc zasadzka na dymnego kocura, który nie spodziewał się dziur w swoim planie. Na Widmie miała zostać wykonana egzekucja, jednak kocur korzystając z sytuacji zdołał zabić stojącą nieopodal Iskrzącą Burzę, chwilę potem samemu ginąc z łap Lwiej Paszczy, Szepczącej Pustki oraz Gradowego Sztormu, z czego pierwszą z wymienionych również nieszczęśliwie dosięgły pazury Widma. Klan Burzy uszczuplił się tego dnia o szóstkę kotów.W Klanie Klifu
Plotki w Klanie Klifu mimo upływu czasu wciąż się rozprzestrzeniają. Srokoszowa Gwiazda stracił zaufanie części swoich wojowników, którzy oskarżają go o zbrodnie przeciwko Klanowi Gwiazdy i bycie powodem rzekomego gniewu przodków. Złość i strach podsycane są przez Judaszowcowy Pocałunek, głoszącego słowo Gwiezdnych, i Czereśniową Gałązkę, która jako pierwsza uznała przywódcę za powód wszystkich spotykających Klan Klifu katastrof. Srokoszowa Gwiazda - być może ze strachu przed dojściem Judaszowca do władzy - zakazał wybierania nowych radnych, skupiając całą władzę w swoich łapach. Dodatkowo w okolicy Złotych Kłosów pojawili się budujący coś Dwunożni, którzy swoimi hałasami odstraszają zwierzynę.W Klanie Nocy
Świat żywych w końcu opuszcza obarczony klątwą Błotnistej Plamy Czapli Taniec. Po księżycach spędzonych w agonii, której nawet najsilniejsze zioła nie były mu w stanie oszczędzić, ginie z łap własnego męża - Wodnikowego Wzgórza, który został przez niego zaatakowany podczas jednego z napadów agresji. Wojownik staje się przygnębiony, jednak nadal wypełnia swoje obowiązki jako członek Klanu Nocy, a także ojciec dla ich maleńkiego synka - Siwka. Kocurek został im podarowany przez rodzącą na granicy samotniczkę, która w zamian za udzieloną jej pomoc, oddała swego pierworodnego w łapy obcych. W opiece nad nim pomaga Mżawka, młodziutka karmicielka, która nie tak dawno wstąpiła w szeregi Klanu Nocy, wraz z dwójką potomków - Ikrą oraz Kijanką. Po tym wydarzeniu, na Srebrną Skórkę odchodzi także starsza Mrówczy Kopiec i medyczka, Strzyżykowy Promyk, której miejsce w lecznicy zajmuje Różana Woń. W międzyczasie, na prośbę Wieczornej Gwiazdy, nowej liderki Klanu Wilka, Srocza Gwiazda udziela im pomocy, wyznaczając nieduży skrawek terenu na ich nowy obóz, w którym mieszkać mogą do czasu, aż z ich lasu nie znikną kłusownicy. Wyprowadzka następuje jednak dopiero po kilku księżycach, podczas których wielu wojowników zdążyło pokręcić nosem na swoich niewdzięcznych sąsiadów.W Klanie Wilka
Po terenach zaczynają w dużych ilościach wałęsać się ludzie, którzy wraz ze swoją sforą, coraz pewniej poruszają się po wilczackich lasach. Dochodzi do ataku psów. Ich pierwszą ofiarą padł Wroni Trans, jednak już wkrótce, do grona zgładzonych przez intruzów wojowników, dołącza także sam Błękitna Gwiazda, który został śmiertelnie postrzelony podczas patrolu, w którym towarzyszyła mu Płonąca Dusza i Gronostajowy Taniec. Po przekazaniu wieści klanowi, w obozie panuje chaos. Wojownikom nie pozostaje dużo możliwości. Zgodnie z tradycją, Wieczorna Mara przyjmuje pozycję liderki i zmienia imię na Wieczorną Gwiazdę. Podczas kolejnych prób ustalenia, jak duży problem stanowią panoszący się kłusownicy, giną jeszcze dwa koty - Koszmarny Omen i Zapomniany Pocałunek. Zapada werdykt ostateczny. Po tym, jak grupa wysłanników powróciła z Klanu Nocy, przekazując wieść, iż Srocza Gwiazda zgodziła się udzielić wilczakom pomocy, cały klan przenosi się do małego lasku niedaleko Kolorowej Łąki, który stanowić ma ich nowy obóz. Następne księżyce spędzają na przydzielonym im skrawku terenu, stale wysyłając patrole, mające sprawdzać sytuację na zajętych przez dwunożnych terenach. W międzyczasie umiera najstarsza członkini Klanu Wilka, a jednocześnie była liderka - Stokrotkowa Polana, która zgodnie ze swą prośbą odprowadzona została w okolice grobu jej córki, Szakalej Gwiazdy. W końcu, jeden z patroli wraca z radosną nowiną - wraz z nastaniem Pory Nagich Drzew, dwunożni wynieśli się, pozostawiający po sobie jedynie zniszczone, zwietrzałe obozowisko. Wieczorna Gwiazda zarządza powrót.W Owocowym Lesie
Społeczność z bólem pożegnała Przebiśniega, który odszedł we śnie. Sytuacja nie wydawała się nadzwyczajna, dopóki rodzina zmarłego nie poszła go pochować. W trakcie kopania nagrobka zostali jednak odciągnięci hałasem z zewnątrz, a kiedy wrócili na miejsce… ciała ukochanego starszego już nie było! Po wszechobecnej panice i nieudanych poszukiwaniach kocura, Daglezjowa Igła zdecydowała się zabrać głos. Liderka ogłosiła, że wyznaczyła dwa patrole, jakie mają za zadanie odnaleźć siedlisko potwora, który dopuścił się kradzieży ciała nieboszczyka. Dowódcy patroli zostali odgórnie wyznaczeni, a reszta kotów zachęcana nagrodami do zgłoszenia się na ochotników członkostwa.Patrole poszukiwacze cały czas trwają, a ich uczestnicy znajdują coraz to dziwniejsze ślady na swoim terenie…
W Betonowym Świecie
nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.
Odrazu mówię, że opko jest stare, więc nie wytykajcie mi, że np. Kasztanowa Łapa to Kasztanowy Szpon, poprawiaj to!!1!
OdpowiedzUsuń