BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Po śmierci Różanej Przełęczy, Sójczy Szczyt wybrała się do Księżycowej Sadzawki wraz z Rumiankowym Zaćmieniem. Towarzyszyć im miała również Margaretkowy Zmierzch, która dołączyła do nich po czasie. Jakie więc było zaskoczenie, gdy ta wróciła niezwykle szybko cała zdyszana, próbując skleić jakieś sensowne zdanie. Z całości można było wywnioskować, że kotka widziała, jak Niknące Widmo zabił Sójczy Szczyt oraz Rumiankowe Zaćmienie. W obozie została przygotowana więc zasadzka na dymnego kocura, który nie spodziewał się dziur w swoim planie. Na Widmie miała zostać wykonana egzekucja, jednak kocur korzystając z sytuacji zdołał zabić stojącą nieopodal Iskrzącą Burzę, chwilę potem samemu ginąc z łap Lwiej Paszczy, Szepczącej Pustki oraz Gradowego Sztormu, z czego pierwszą z wymienionych również nieszczęśliwie dosięgły pazury Widma. Klan Burzy uszczuplił się tego dnia o szóstkę kotów.

W Klanie Klifu

Plotki w Klanie Klifu mimo upływu czasu wciąż się rozprzestrzeniają. Srokoszowa Gwiazda stracił zaufanie części swoich wojowników, którzy oskarżają go o zbrodnie przeciwko Klanowi Gwiazdy i bycie powodem rzekomego gniewu przodków. Złość i strach podsycane są przez Judaszowcowy Pocałunek, głoszącego słowo Gwiezdnych, i Czereśniową Gałązkę, która jako pierwsza uznała przywódcę za powód wszystkich spotykających Klan Klifu katastrof. Srokoszowa Gwiazda - być może ze strachu przed dojściem Judaszowca do władzy - zakazał wybierania nowych radnych, skupiając całą władzę w swoich łapach. Dodatkowo w okolicy Złotych Kłosów pojawili się budujący coś Dwunożni, którzy swoimi hałasami odstraszają zwierzynę.

W Klanie Nocy

Świat żywych w końcu opuszcza obarczony klątwą Błotnistej Plamy Czapli Taniec. Po księżycach spędzonych w agonii, której nawet najsilniejsze zioła nie były mu w stanie oszczędzić, ginie z łap własnego męża - Wodnikowego Wzgórza, który został przez niego zaatakowany podczas jednego z napadów agresji. Wojownik staje się przygnębiony, jednak nadal wypełnia swoje obowiązki jako członek Klanu Nocy, a także ojciec dla ich maleńkiego synka - Siwka. Kocurek został im podarowany przez rodzącą na granicy samotniczkę, która w zamian za udzieloną jej pomoc, oddała swego pierworodnego w łapy obcych. W opiece nad nim pomaga Mżawka, młodziutka karmicielka, która nie tak dawno wstąpiła w szeregi Klanu Nocy, wraz z dwójką potomków - Ikrą oraz Kijanką. Po tym wydarzeniu, na Srebrną Skórkę odchodzi także starsza Mrówczy Kopiec i medyczka, Strzyżykowy Promyk, której miejsce w lecznicy zajmuje Różana Woń. W międzyczasie, na prośbę Wieczornej Gwiazdy, nowej liderki Klanu Wilka, Srocza Gwiazda udziela im pomocy, wyznaczając nieduży skrawek terenu na ich nowy obóz, w którym mieszkać mogą do czasu, aż z ich lasu nie znikną kłusownicy. Wyprowadzka następuje jednak dopiero po kilku księżycach, podczas których wielu wojowników zdążyło pokręcić nosem na swoich niewdzięcznych sąsiadów.

W Klanie Wilka

Po terenach zaczynają w dużych ilościach wałęsać się ludzie, którzy wraz ze swoją sforą, coraz pewniej poruszają się po wilczackich lasach. Dochodzi do ataku psów. Ich pierwszą ofiarą padł Wroni Trans, jednak już wkrótce, do grona zgładzonych przez intruzów wojowników, dołącza także sam Błękitna Gwiazda, który został śmiertelnie postrzelony podczas patrolu, w którym towarzyszyła mu Płonąca Dusza i Gronostajowy Taniec. Po przekazaniu wieści klanowi, w obozie panuje chaos. Wojownikom nie pozostaje dużo możliwości. Zgodnie z tradycją, Wieczorna Mara przyjmuje pozycję liderki i zmienia imię na Wieczorną Gwiazdę. Podczas kolejnych prób ustalenia, jak duży problem stanowią panoszący się kłusownicy, giną jeszcze dwa koty - Koszmarny Omen i Zapomniany Pocałunek. Zapada werdykt ostateczny. Po tym, jak grupa wysłanników powróciła z Klanu Nocy, przekazując wieść, iż Srocza Gwiazda zgodziła się udzielić wilczakom pomocy, cały klan przenosi się do małego lasku niedaleko Kolorowej Łąki, który stanowić ma ich nowy obóz. Następne księżyce spędzają na przydzielonym im skrawku terenu, stale wysyłając patrole, mające sprawdzać sytuację na zajętych przez dwunożnych terenach. W międzyczasie umiera najstarsza członkini Klanu Wilka, a jednocześnie była liderka - Stokrotkowa Polana, która zgodnie ze swą prośbą odprowadzona została w okolice grobu jej córki, Szakalej Gwiazdy. W końcu, jeden z patroli wraca z radosną nowiną - wraz z nastaniem Pory Nagich Drzew, dwunożni wynieśli się, pozostawiający po sobie jedynie zniszczone, zwietrzałe obozowisko. Wieczorna Gwiazda zarządza powrót.

W Owocowym Lesie

Społeczność z bólem pożegnała Przebiśniega, który odszedł we śnie. Sytuacja nie wydawała się nadzwyczajna, dopóki rodzina zmarłego nie poszła go pochować. W trakcie kopania nagrobka zostali jednak odciągnięci hałasem z zewnątrz, a kiedy wrócili na miejsce… ciała ukochanego starszego już nie było! Po wszechobecnej panice i nieudanych poszukiwaniach kocura, Daglezjowa Igła zdecydowała się zabrać głos. Liderka ogłosiła, że wyznaczyła dwa patrole, jakie mają za zadanie odnaleźć siedlisko potwora, który dopuścił się kradzieży ciała nieboszczyka. Dowódcy patroli zostali odgórnie wyznaczeni, a reszta kotów zachęcana nagrodami do zgłoszenia się na ochotników członkostwa.
Patrole poszukiwacze cały czas trwają, a ich uczestnicy znajdują coraz to dziwniejsze ślady na swoim terenie…

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty



Znajdki w Klanie Nocy!
(brak wolnych miejsc!)

Miot w Owocowym Lesie!
(jedno wolne miejsce!)

Miot w Klanie Nocy!
(jedno wolne miejsce!)

Rozpoczęła się kolejna edycja Eventu NPC! Aby wziąć udział, wystarczy zgłosić się pod postem z etykietą „Event”! | Zmiana pory roku już 24 listopada, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

24 lipca 2019

Od Mokrej Blizny CD Niezapominajkowego Szlaku


- pewnie będzie mu nudno u starszyzny - mruknęła koteczka.
Zamyśliłem się chwilę, czy starsi mają jakieś obowiązki? Może siedzą jedynie w posłaniach, albo przechadzają od stosu zwierzyny do żłobka?
- Hm, idziemy na polowanie? - Zapytałem, a zielonooka przytaknęła.
Upolowaliśmy cztery zające, które liliowa zaniosła na stos, a jednego z nich postanowiłem dać ojcu. Przy okazji może z nim porozmawiam? Rzadko miałem okazję, zazwyczaj szedłem na trening, albo on miał jakieś obowiązki. Ostatnimi czasy nie zamieniłem z kocurem wiele zdań, co chciałem zmienić. W końcu, to moja jedyna rodzina.
- Zaniosę go Deszczowemu Porankowi - oznajmiłem, biorąc w zęby jedną ze zdobyczy.
Liliowa skrzywiła się.
- Liczyłam, że się ze mną pobawisz - żachnęła.
- Masz jeszcze Cienistą Łzę, a ja z ojcem dawno nie rozmawiałem... - zacząłem tłumaczyć, jednak kotka minęła mnie i poszła szukać przyjaciółki.
Obraziła się?
Potrząsnąłem głową, chcąc odpędzić od siebie tę myśl. Skierowałem swoje kroki do legowiska starszych, gdzie duży niebieski kocur mył swoje futro. Gdy się przyjrzałem, dostrzegłem w niektórych miejscach siwe przebłyski.
- Tato? - mruknąłem, kładąc przed nim zdobycz. - Jesteś głodny?
Kocur skinął głową, bez zbędnych słów zaczynając jeść. Usiadłem obok i rozejrzałem się; nic ciekawego, nie mieliśmy zbyt wielu starszych.
W pewnej chwili zaprzestał przeżuwania i spojrzał na mnie. Posłałem mu lekki uśmiech.
- Potrzebujesz czegoś? - Jego ton nie wykazywał żadnych emocji, był taki...zwyczajny.
- Chcesz porozmawiać? - Spytałem nieśmiało.
- O czym? - Odpowiedział pytaniem na pytanie, a ja zastanowiłem się chwilę. Czy tęsknił za Szuwarem? Jest smutny, bo zakończył przygodę wojownika? Czy z jego zdrowiem w porządku?
- Um... - zamyśliłem się. - Brakuje ci Szuwarka?
Kocur przez długą chwilę nic nie mówił. Nie chciałem go poganiać, dlatego czekałem cierpliwie.
- Tak. - Rzucił, oblizując pyszczek.
- A...czy tęsknisz za mamą? - Odważyłem się o to spytać, dopiero teraz, po kilkunastu księżycach.
Wcześniej nie wiedziałem czy chciałem znać prawdę. Może zwyczajnie moja rodzicielka zdechła przy porodzie?
- Nie wiem co u niej, będąc szczerym. - Odparł ponuro. Zmroziło mi krew w żyłach, w końcu dowiem się kim jest moja mama?
- Huh? Gdzie ona jest? - Spytałem cicho.
- Klan Nocy - odpowiedział spokojnie.
Przecież...przecież to złamanie kodeksu... Deszczowy Poranek ma kocięta z kotką z innego klanu. Teraz zaczynałem rozumieć, dlaczego o tym nie mówił.
- Nosi imię Żurawinowy Krzew - Dodał po chwili namysłu, patrzył się w przestrzeń; jakby wspominał tamte czasy. - Poza tobą i Szuwarem mieliśmy też inne kocięta.
- Mam rodzeństwo?! - Spytałem zszokowany.
- Tak, dwójka w twoim wieku i starsi. Nie wiem, czy żyją ani co robią - odpowiedział, obdarowując mnie przelotnym spojrzeniem.
Czułem...co to właściwie było? Ciekawość, bo przecież gdzieś tam są moi bracia i siostry? Może złość, iż nie jestem w pełni kotem Klanu Burzy, i płynie we mnie krew Klanu Nocy? W głębi serca czułem zawód oraz żal do ojca, bo złamał kodeks, ale jak to mówią; miłość nie wybiera.
Próbowałem go zapytać o coś jeszcze, chociażby szczegół z wyglądu mojej mamy lub rodzeństwa, jednak on milczał. Wieczorem wyszedłem z legowiska starszych, w poszukiwaniu liliowej.
Znalazłem ją, jak tarzała się w trawie, a na jej futrze zostały źdźbła. Spojrzała na mnie pytającym wzrokiem.
Po krótce opowiedziałem siostrze to, co usłyszałem od ojca. Nie wydawała się zszokowana, może odrobinę zaskoczona, jednak nic poza tym.

* skip na po zgromadzenieniu *

Wyszedłem od Burzowego Serca, który sprawdził stan mojego ogona. Zabliźniał się, jednak nie wróci do poprzedniego stanu, co trochę mnie przygnębiało. Jednakowoż nie mogło obyć się bez krzywd, w końcu ogień to nie zabawa.
Odszukałem przybraną siostrę, która wydawała się nieco spięta. Lizała szybko swoje łapy, wzrokiem wodząc dookoła. Co jej mogło chodzić po głowie?
- Siostrzyczko? - Zagaiłem, ale ta mnie nie słyszała. - Niezapominajkowy Szlaku?
- Huh? Co? - Oderwała się od mycia, posyłając mi dziwne spojrzenie. Czułem dreszcz, jakby kotka zbierała się, by powiedzieć coś ważnego.
- Coś się stało? - Zapytałem, siadając obok i wyczekując odpowiedzi.

<Niezapominajko? ^^ >

Posted by
.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)